[BeeCris/บีคริส] Deepens But Faraway

ลำดับตอนที่ #28 : Chapter 24 : SWEET

Chapter.24 SWEET

เขาว่ากันว่า...ทะเลจะหวานได้ก็ต่อเมื่อเติมน้ำตาลลงไปเป็นสองเท่าของเกลือที่ละลายอยู่ในน้ำ

แต่ตอนนี้ราศีขอเถียงขาดใจว่าไม่จริง...

            เสียงหัวเราะคิกคักมีความสุขเสียเต็มประดาที่ดังลอดมาจากชั้นสองของบ้านพัก ชวนให้คนที่นั่งจิบกาแฟรับลมอยู่ด้านล่างเบ้ปากแรงๆก่อนคู่รักที่ทำมดเต็มทะเลจะพากันเดินอ้อยอิ่งลงมาจนได้

            “แหม ไม่ขึ้นไปสิงบนห้องซักสามวันค่อยลงมาเลยล่ะ”น้ำทิพย์หยุดกึก ก่อนเอ่ยถามอย่างกวนอารมณ์

            “ได้เหรอ...”ยังไม่พอ พันตรีสาวยังดึงตัวคนรักที่กำลังจะเดินออกไปไว้แล้วพูดต่อด้วยประโยคชวนตี

            “ปะคริส..”ด้วยความหมั่นไส้ประกอบกับอิจฉา หมอนสีน้ำเงินเข้มข้างตัวราศีจึงลอยละลิ่วด้วยความเร็วและแรงไปสู่เป้าหมายก็คือหน้ากวนๆของเจ้าน้องสุดกวน

ฟึ่บ!

            มือเรียวคว้าหมอนน้อยผู้เคราะห์ร้ายถูกใช้เป็นที่ระบายอารมณ์อย่างรวดเร็วตามแบบคนที่ได้รับการฝึกมา ก่อนโยนคืนไปอย่างไม่ยี่หระ

            “เมียไปไหนซะล่ะพี่แกน ถึงได้มานั่งเรียกร้องความสนใจจากคนอื่นอยู่นี่น่ะหือ?”น้ำทิพย์ยอมปล่อยให้ศิรินไปเตรียมอาหารเข้ามาให้เสียทีหลังจากยื้อเธอไว้จนคนตัวเล็กเริ่มงอแง ก่อนเจ้าตัวจะเดินมานั่งข้างๆ ‘คนถูกเท’

เมียเทน่ะรู้จักไหม

            “ซีแนนติดถ่ายละคร..”คำตอบเท่านั้นก็เพียงพอสำหรับคำว่าชัยชนะของน้ำทิพย์ ทั้งๆที่ตอนแรกราศีนั้นสนับสนุนเสียดิบดี วางแผนทุกอย่างเสร็จสรรพเพื่อให้เธอยอมพาศิรินมาที่บ้านพักตากอากาศที่ตราดนี่ เพื่อหวังของแถมเป็นการติดสอยห้อยตามมาแบบสองคู่ชูชื่น แต่...ด้วยความที่กุลธิดาเป็นคนให้ความสำคัญกับงานแบบเสมอต้นเสมอปลาย ทำให้จากสองคู่ชูชื่นกลับกลายเป็นหนึ่งคู่กับอีกหนึ่งติ่ง...

ส่วนเกินของแท้

ถ้าถามว่าทำไมไม่กลับไป ก็คงจะเป็นเพราะโดนกำชับอย่างดีมาจากคนรักว่าให้อยู่ช่วยน้ำทิพย์ เพราะที่ผ่านมานิสัยเห็นอกเห็นใจคนอื่นของซีแนนเป็นที่กล่าวถึงกันให้หนาหูในกองละคร แม้แต่น้ำทิพย์เองก็ยังเคยได้ยินอยู่บ่อยครั้ง

“กาแฟค่ะ”นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ได้ไม่นาน ร่างเล็กในชุดเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งก็ยื่นแก้วกาแฟที่ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายมาให้

            “นั่งสิคะ”มือเรียวของร่างสูงรับแก้วเซรามิกสีขาวมาถือเอาไว้เอง ศิรินวางแก้วลงบนโต๊ะข้างหน้าก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ

            “หืม? ใครบอกให้นั่งตรงนี้..”น้ำเสียงนุ่มแฝงแววเจ้าเล่ห์ที่เอ่ยถามเรียกราศีที่มองวิวทิวทัศน์ด้านนอกให้ต้องหันกลับมาดูความแสบของเจ้าน้องคนนี้

            “บี!!!”ศิรินร้องอย่างตกใจเมื่อจู่ๆคนรักก็ช้อนตัวเธอขึ้นมานั่งบนตักตัวเองหน้าตาเฉย และภาพนั้นก็ทำให้คนที่เป็น ‘ส่วนเกิน’ อยู่แล้วเกิดอุณหภูมิที่ตาสูงขึ้นมา

            “บี เกรงใจพี่ออร์แกน...”ดวงตาเล็กๆเหลือบมองไปทางร่างสูงที่นั่งส่งสายตาอาฆาตมาให้คนเป็นน้อง แต่น้ำทิพย์กลับยกยิ้มพลางจ้องหน้าคนรักที่อยู่ในระยะกระชั้นชิด

            “ก็เกรงใจแล้วนี่ไงคะ...”ก่อนจะแกล้งกดจมูกลงสูดดมกลิ่นหอมที่แก้มนวลอย่างคนที่อยู่เหนือกว่า

            “ถ้าไม่เกรงใจ...ป่านนี้คง...”สีหน้าท่าทางและรอยยิ้มกรุ้มกริ่มช่วยยืนยันนั่งยันนอนยันความคิดของคนตัวสูงได้เป็นอย่างดี

            “โว้ยยย ลำไยพวกชอบสวีทต่อหน้าคนอื่น จำเป็นต้องหวานเบอร์นั้นมั้ยล่ะ”น้ำทิพย์หัวเราะเบาๆเมื่อราศีมีปฏิกิริยาตอบกลับที่ไม่เหนือไปกว่าความคาดหมายของตนเลย คนอายุมากกว่าที่ทนดูคู่รักแสดงการเติมน้ำตาลให้แก่กันไม่ไหวถึงกับต้องถอยทัพไปเรือนตัวเอง พลางนึกในใจว่าโชคดีแค่ไหนที่มีเรือนแยกอยู่ภายในบริเวณบ้านของน้ำทิพย์ด้วย

อยู่กับเจ้าพวกนี้เบาหวานต้องขึ้นตาแหงๆ

แถมยังเป็นพวกเอะอะ ทำอะไรเบาๆไม่เป็นเสียด้วย...

อาทิเช่น ‘เมื่อคืน’ เป็นต้น

“พี่ออร์แกนเค้าไม่ได้โกรธเราแน่นะคะ”ศิรินถามอย่างไม่มั่นใจ เพราะตนไม่ค่อยคุ้นชินกับคนที่เป็นทั้งรุ่นพี่ในวงการนางแบบและละครคนนี้มากนัก อาจด้วยช่วงหลังๆมานี้เอาแต่หมกตัวอยู่กับหวานใจสาว เลยไม่ได้ทำงานให้ได้เห็นหน้าค่าตากันเท่าไหร่

“ไม่มีอะไรหรอกน่าคริส เห็นแบบนั้นแต่เมียไม่อยู่...อีกซักพักลายป๋าแกนขวัญใจสาวๆก็ออก”นั่น พูดไม่ทันขาดคำดีก็ไปไล่แจกเบอร์เสียแล้ว พูดผิดที่ไหนกันล่ะ

“เอ แต่บีคงไม่ได้เป็นเหมือนพี่แกนหรอกนะ”อ้าว...อยู่ๆเป้าก็เบี่ยงมาที่บีซะงั้น ร่างสูงได้เพียงลอบคิดในใจ พลางส่งยิ้มออดอ้อน

“นี่..ถึงคริสจะขี้บ่น ขี้หึง ขี้หวง งี่เง่าไปบ้าง จุกจิกไปหน่อย...”ร่างสูงเว้นวรรคเมื่อเห็นคนรักส่งสายตาเขียวปัดมาให้

“แต่บีก็รักคริสคนเดียวนะจ๊ะ แหะๆ”ก่อนร่างสูงจะแสร้งเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไม่ให้เข้าตัวไปมากกว่านี้

“แล้วบีไม่อยู่น่ะ พวกติช่าเป็นไงบ้าง เค้าปลอดภัยกันดีมะ”นางพญาสาวยิ้มระรื่นอยู่ในใจที่สามารถทำให้ศิรินเลิกทำตาเขียวใส่เธอได้เสียที

“เค้าเป็นห่วงบีกันมากเลยนะ แล้วก็..มีบางอย่างเปลี่ยนไปนิดหน่อย.”คนถูกถามทิ้งท้ายได้อย่างชวนสงสัย

“เปลี่ยน?”

“อื้อ เปลี่ยน..”

“ฮัลโหลวววพิบีย์”เสียงนี้มันคุ้นเหลือเกินสำหรับคนที่เคยอยู่ในตำแหน่ง ‘เมนเทอร์’ อย่างน้ำทิพย์ ก่อนที่คนถามจะต้องเลิกคิ้วสูงเมื่อเห็นเด็กในทีมตนเองกระโดดโลดเต้นเข้ามาในบ้านของตน

            “มะ...มากันได้ไงเนี่ย”เสียงเมื่อครู่ก็ไม่ใช่ใครอื่น เป็นเจ้าของตำแหน่งเดอะเฟซไทยแลนด์คนที่สอง ซึ่งได้รับมวลมหาความอิจฉาจากสาวๆทั่วประเทศ ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับตำแหน่งที่ว่านี้เท่าไหร่

ตำแหน่งไม่เท่าไหร่ อยากได้ผัวติช่ามากกว่าค่ะ

“มาได้ไง? วอทยูวทอล์กอะเบาท์พี่บี ยูชวนพวกไอมาเมื่อคืนไม่ใช่เหรอ???”ติช่าและมะปรางทำหน้างง แต่คนที่ต้องงงกว่าคือน้ำทิพย์ต่างหาก

"พี่จะชวนพวกยูมาได้ไง ก็เมื่อคืน...”เอี๊ยดดดด เบรกคำพูดตัวเองเกือบไม่ทันแล้วไงน้ำทิพย์

จะให้บอกเด็กว่าทำเรื่องติดเรททั้งคืนได้ไง

“เมื่อคืน? เมื่อคืนพี่บีก็ไลน์มาหาลิลลี่นะ ที่บอกให้มาเที่ยวด้วยกันไง แถมยังให้ชวนพี่ๆมาด้วย โชคร้ายไปหน่อยที่พี่เจสซี่ป่วย”เด็กสาวที่เพิ่งลากกระเป๋าเข้ามาส่งยิ้มแฉ่งให้อย่างน่าเอ็นดู

น้ำทิพย์กัดฟันกรอดพลางนึกถึงคนเดียวที่จะทำเรื่องแบบนี้ได้...อย่าให้เจอตัวเชียวนะคุณราศี

“เอากระเป๋าไปเก็บเถอะเด็กๆ”พี่คริสผู้ใจดีของทุกคนลุกจากอ้อมกอดของคนรักมาต้อนรับขับสู้แขกที่ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเชิญ

“หึ..”เสียงบางอย่างในลำคอที่ดังเบื้องหน้าทำให้น้ำทิพย์เงยหน้าขึ้นมามองบุคคลผู้เข้ามาใหม่

..นึกว่าใคร

“ไปเถอะจีน่า”ดวงตาคมของนางพญาสาวแห่งวงการนางแบบตวัดมองคนที่ยังยืนยิ้มเยาะอย่างไม่วางใจ เธอมีเรื่องกับหล่อนมาหลายครั้งแล้ว โดยเฉพาะเรื่องตอนอยู่ในคอนโดของอนิภรณ์

“ค่ะหวาน ไปก่อนนะคะ พี่บี”รอยยิ้มมุมปากไม่น่าไว้วางใจนั้นไม่สามารถทำให้น้ำทิพย์ละสายตาไปได้

จะทำสงครามกับฉันงั้นเหรอ

“เล่นอะไรของพี่วะห๊ะ! ฉันมาพักผ่อนกับเมียนะเว้ยไม่ได้อยากมานั่งเป็นพี่เลี้ยงเด็ก”คนที่กำลังโวยวายรู้สึกหงุดหงิดกับสีหน้าสะใจของออร์แกนจริงๆอย่างไม่ต้องสงสัย

“โถๆ ก็ให้พวกเด็กๆมาทัศนศึกษาบ้างไง แบบว่า...เผื่ออยากทำบ้างจะได้รู้ว่าต้องทำยังไง” อ้อ...มิน่าล่ะ มาเป็นคู่เชียว

“ฉันไม่ใช่ครูสอนเรื่องอย่างว่านะ หรือจริงๆแล้วพี่อยากฮุบเด็กไว้เองกันแน่”

“เฮ้ยๆ อย่ามองฉันในแง่ร้ายขนาดนั้นได้ป้ะ ฉันออกจะรักเมีย”เจ้าของบ้านเบ้ปาก ให้ตายเถอะ! ชีวิตนี้มารจะเยอะไปไหน แถมดูเหมือนยัยจีน่าคิดจะทำอะไรซักอย่างด้วย

“ถ้ายัยพวกนั้นมารบกวนอะไรฉันกับคริสล่ะก็...เจอฉันแน่ออร์แกน”

“จ้า บีน้ำทิพย์”

“อย่าอารมณ์เสียไปเลยค่ะบี พวกเขาก็ไม่ได้รบกวนเราเสียหน่อยนี่นา”ศิรินปลอบคนรักที่นอนถอนหายใจอยู่บนเตียงอย่างหมดแรง

“ไม่รบกวนก็เหมือนรบกวนแหละค่ะ ทำอะไรก็ต้องคอยพะวงเกรงใจเขาอยู่ตลอดเวลา ถึงห้องแต่ละห้องจะค่อนข้างเป็นส่วนตัวก็เถอะ..”คนตัวเล็กเห็นสีหน้าเซ็งๆของน้ำทิพย์แล้วชักสงสาร และมันจริงดังที่เขาว่าเสียด้วย

จะทำ ‘อะไรๆ’ ก็ไม่ค่อยสะดวกใจจริงๆ

“บีคะ..”ยังไม่ทันได้ลืมตาขึ้นมาฟังคำปลอบใจจากคนรัก น้ำทิพย์ก็ต้องสะดุ้งตัวน้อยๆเพราะน้ำหนักที่กดลงบนร่างของตนเอง ก่อนริมฝีปากบางจะทาบทับลงมาอย่างนุ่มนวล

“อื้ม..”ไม่บ่อยนักที่คนตัวเล็กจะรุกหนักเช่นนี้  แม้ว่าน้ำทิพย์ถนัดใจจะเป็นฝ่ายปลุกปั่นอารมณ์มากกว่า แต่การรองรับอารมณ์ของอีกฝ่ายบ้างแบบนี้...

ก็..ไม่เลวนักหรอก

“คริส..”คนใต้ร่างปรือตาขึ้นมองหล่อนอย่างไม่ค่อยเข้าใจ กระดุมเสื้อถูกปลดจนเม็ดสุดท้ายและถูกรั้งออกจากร่างกายเพรียวบางอย่างรวดเร็ว

เจ้าของดวงตารูปพระจันทร์เสี้ยวดึงใบหน้าห่างออกมาเพื่อพักหายใจจากการขาดอากาศ แต่คนตัวสูงยันกายขึ้นมาตามประกบริมฝีปากอย่างไม่ลดละ

เมื่ออารมณ์ร้อนแรงถูกจุดขึ้นมาก็ยากจะมอดดับ

ลมหายใจของทั้งสองเต็มไปด้วยไอร้อนที่ถูกระบายออกตามอุณหภูมิร่างกายที่เพิ่มขึ้นตามแรงอารมณ์ การร่วมรักในคราวนี้ช่างเงียบเชียบกว่าทุกครั้ง ทว่าความรุนแรงและความต้องการระหว่างทั้งสองไม่ได้ลดลงจากครั้งใดเลย ตรงข้าม..มันกลับเรียกได้ว่ามากกว่าเดิมด้วยซ้ำ

จู่ๆร่างเล็กก็ถูกยกขึ้นด้วยแรงกำลังในขณะที่เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสหวานที่ริมฝีปาก ร่างสูงดึงเม้มริมฝีปากล่างของอีกฝ่ายเล่นเบาๆ

เสียงประตูที่ปิดลงดังโดยความตั้งใจทำให้ร่างเล็กในอ้อมอกของน้ำทิพย์สะดุ้งกายเบาๆ หากแต่สร้างกระแสไฟฟ้าอ่อนๆกระตุ้นระหว่างทั้งสองได้เป็นอย่างดี

“บี..”น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างยากลำบาก ขณะที่ท่อนแขนก็ต้องคอยดึงโอบรอบคอของคนตัวสูงไว้ไม่ให้ตกลงมาก่อนถึงที่หมาย

น้ำทิพย์วางคนตัวเล็กลงบนขอบอ่างล้างหน้าอย่างระมัดระวัง ความเย็นของพื้นผิวรวมทั้งตำแหน่งไม่คุ้นเคยทำให้ร่างเล็กเกิดความรู้สึกวาบหวิวขึ้นในช่องท้องอย่างประหลาด

“คริสอยาก ‘ทำ’ บ้างมั้ยคะ”เอ่ยถามทั้งๆที่ตนเองยังไม่ยอมละจากซอกคอขาว ลิ้นเรียวหยอกล้อกับใบหูเล็กก่อนจะเลื่อนลงมาประทับจูบที่ลำคอระหง ใจจริงอยากจะทำรอยประทับไว้สักร้อยรอย แต่กลัวว่าคนตัวเล็กจะเอ็ดตะโรเข้าอีกในตอนเห็นรอยพวกนั้น

แต่กว่าจะได้เห็น...ก็คงจนกว่าจะพ้นวันนี้แหละนะ

“พี่บีพี่คริสค้า~~ พี่แกนให้มาตามไปทานข้าว”อารมณ์ปรารถนาของคนตัวสูงลดระดับลงแทบจะทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกน่ารำคาญนั่น...

เธออีกแล้วเหรอวิรายา!

มือเรียวเอื้อมไปคว้าชุดคลุมอาบน้ำที่พับอย่างเรียบร้อยที่ขอบอ่างอย่างหงุดหงิดแล้วสะบัดมันแรงๆราวความสุขของหล่อนในครั้งนี้ต้องยุติลงก็เพราะมัน

ขวับ!

“บี..”มือเล็กคว้าข้อมือของน้ำทิพย์เอาไว้ ก่อนจะแกะเอาชุดสีขาวในกำมืออีกฝ่ายออกปล่อยให้มันร่วงลงไปนอนแน่นิ่งบนพื้นห้องน้ำ สายตากึ่งยั่วยวนกึ่งเว้าวอนถูกส่งมาให้คนที่ยืนนิ่งอยู่

“อยู่กับคริส...นะคะ”น้ำทิพย์แทบไม่ต้องใช้เวลาตัดสินใจ ร่างเพรียวก้าวเข้าหาอีกฝ่ายอีกครั้ง

กระแสอารมณ์คุกรุ่นถูกถ่ายทอดผ่านจุมพิตรุ่มร้อนและเนิ่นนานจนอีกฝ่ายแทบจะขาดอากาศหายใจ ทุกสัมผัสสื่อเน้นแสดงความเอาแต่ใจของผู้กระทำอย่างไม่ต้องสงสัย และความคิดแผลงๆทำให้น้ำทิพย์ทำ ‘กลุ่มรอย’ บางอย่างเอาไว้อย่างเด่นชัดตรงหน้าท้องแบนราบแสนยั่วยวนของอีกฝ่าย เป็นรอยที่...

ต่อให้อ้างว่ายุงกัด

ก็คงไม่มีใครเชื่อ..

ศิรินปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่าเธอชอบเหลือเกินกับการที่เขาให้ความสำคัญกับเธอมากกว่าสิ่งอื่น เป็นเช่นนี้ไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง..

ระเบียงและห้องน้ำก็เช่นกัน

มันใช่มั้ยเนี่ย!!!

ลิ้นเรียวสัมผัสไปทั่วทั้งเรือนร่างงดงาม ลิ้มรสความหวานหอม มือบางทั้งสองจับกันแน่นไม่ยอมปล่อยแม้จะมีความชื้นเกิดขึ้นระหว่างฝ่ามือร้อนจากทั้งสองฝ่าย บทบรรเลงแห่งความรักที่ถักทอจากความเสน่หาบรรเลงต่อไปเรื่อยๆด้วยการดำเนินเกมที่ร้อนแรงจากคนตัวสูง

เพราะรู้ดีว่าสถานที่ซึ่งถูกเรียกว่า ‘บ้าน’ ในตอนนี้ถูกลดทอนความเป็นส่วนตัวอย่างไม่น่าให้อภัยไปมากโขเลยทีเดียว ฉะนั้น..จะทำการอะไรก็ต้องระมัดระวังไปหมด

สูงทำหน้าที่นำพาอีกฝ่ายไปส่งยังดินแดนสุขาวดีดังเช่นทุกครั้งแบบไม่ขาดตกบกพร่องแม้แต่น้อย ริมฝีปากอิ่มประทับปิดบนกลีบปากนุ่มปิดเสียงกรีดร้องแห่งความสุขสม ก่อนมันจะดังเล็ดลอดออกมา ร่างเล็กชื้นเหงื่อร่วงผล็อยลงซบไหล่กว้างอย่างอ่อนแรง

“ฮืออ คริสเหนื่อย..แล้ว...อื้มม”แต่ใช่ว่าอารมณ์ร้อนๆจากอีกฝ่ายจะมอดลงพร้อมกับเธอด้วยเสียหน่อย ริมฝีปากอิ่มทาบทับลงมาสัมผัสปิดปากเธออีกครั้งอย่างร้อนแรง ข้อนี้ศิรินก็พอจะเข้าใจดี เพราะทุกครั้งสำหรับน้ำทิพย์ไม่เคยจบที่ ‘รอบเดียว’ อยู่แล้ว

แต่ครั้งนี้ต่างออกไป นอกจากเสียงหายใจหนักๆเพราะร่างกายต้องการระบายความร้อนและรสจูบหนักหน่วงแล้ว เธอก็ไม่ได้ยินเสียงออดอ้อนหรือคำขอจากอีกฝ่ายเหมือนครั้งอื่นๆอีก

ใบหน้าคมซบลงตรงซอกคอที่ขึ้นรอยสีกุหลาบกระจายอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เจ้าของรอยเหล่านั้นจะเงยหน้าขึ้นสบสายตาพร้อมส่งความต้องการที่เปี่ยมล้นแฝงมาในแววตานั้น

มือเรียวลูบไล้เรียวขางามได้สัดส่วนในขณะที่ริมฝีปากยังปรนเปรอส่วนเดียวกันของอีกฝ่ายอย่างไม่หยุดหย่อน ก่อนจะค่อยๆดันสะโพกแทรกกายเข้ามาแนบชิด

“บี..”ริมฝีปากที่บวมเจ่อนิดๆจากการดูดดึงของคนตัวสูงขยับเรียกชื่อของอีกฝ่ายอย่างประหลาดใจผสมปนเปกับความตื่นเต้น

เพราะน้ำทิพย์ไม่เคยทำแบบนี้..

เราไม่เคยได้ ‘ใกล้’ กันมากขนาดนี้

มือเรียวลูบไล้สัมผัสไปทั่วผิวกายเพื่อต้องการให้อีกฝ่ายไม่ตื่นตกใจ น้ำทิพย์เชื่อว่ามันจะต้องออกมาดีมากแน่ๆ...

ก็มั่นใจ...ทั้งๆที่ไม่เคยทำกับใครหรอกนะ

เป็นอีกครั้งที่กระแสเกลียวคลื่นแห่งอารมณ์ซัดสาดจนไม่เหลือสำนึกใดๆทั้งสิ้นภายใต้สภาวะปลดปล่อย และเป็นการปล่อยให้ร่างกายสื่อสารกันโดยไร้สิ่งปิดกั้น แววตา น้ำเสียง ทุกท่วงท่าอิริยาบถสื่อความปรารถนาของคนทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี ไม่ใช่ปรารถนาเพียงกามารมณ์...แต่ปรารถนาจะเป็นหนึ่งเดียว ทั้งร่างกาย...และหัวใจ 

น้ำทิพย์อุ้มร่างเพรียวบางที่สะลึมสะลือด้วยความอ่อนล้าไม่แพ้กันมาวางลงบนเตียงนุ่มกลางห้องนอน อาจจะด้วยความเหนื่อยล้าตอนเดินทางผนวกกับเรื่องเมื่อคืนและเรื่องเมื่อครู่อีก เท่านั้นก็เพียงพอให้ทั้งศิรินและตัวเธอเองหลับไปโดยไม่สนใจเรื่องหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนจากชุดคลุมอาบน้ำที่เคยกองทิ้งไว้เมื่อสองชั่วโมงก่อน

แต่ไม่ว่าจะง่วงงุนแค่ไหน..น้ำทิพย์ก็ไม่ลืมจะทำหน้าที่สำคัญ

“ฝันดีนะคะ บีรักคริสนะ”

~~~~~