ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เคราะห์ร้ายของสาว(เหลือ)น้อย (ที่ปาก เสีย)
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  ยังมีเจ้าหล่อนอยู่คนหนึ่ง  เธอชื่อกิมฮวย....
ว้าผมเริ่มเรื่องได้น่าเบื่อไปเหรอ  ไม่มีเสียงกรี๊ดเลย  เอาใหม่  เอาใหม่
\"ต๊าย  นี่หล่อนรู้มั้ยยะ  ว่าวันนี้เดี๊ยนเจอยัยกิมฮวยสุดเฉิ่มแถว ๆ ร้านขายหมาด้วย\"  ยัยสาวประเภทสองนางหนึ่งจีบปากพูด  เกี่ยวกับนางเอกของเรื่อง
\"แล้วเป็นไงต่อครับ\"    หนุ่มโคตรสุดหล่อหุ่นดีหน้าตาเพอเฟคท์ประดุจเทพบุตรมาจุติ (เอาเป็นว่าหล่อสุดในเรื่อง) คนหนึ่งแหวกกลุ่มสาว ๆ ที่นั่งเม้าท์อยู่รอบ ๆ ด้วยบาทา
\"กรี๊ดดดดด  สุดหล่อ  อยากฟังเรื่องยัยกิมฮวยเหรอคะ  มามะเดี๊ยนจะเล่าให้ฟัง  แต่ต้องไปฟังสองต่อสองในโรงยิมมืด ๆ  ท่ามกลางแสงจันทร์สาดส่อง  บรรยากาศโรแมนติคนะคะ\"   
ไอ้หล่อนั่นจิกกระชากผมหล่อนแล้วเหน็บไว้กับหน้าต่าง แล้วกล่าวด้วยเสียงนุ่ม ๆ ว่า
\"คุณครับ  ผมไม่ได้มีเวลามากมายพอจะเสียเวลาไร้สาระกับกระซู่กลายพันธุ์อย่างคุณนะครับ    กรุณาเล่าต่อดี ๆ ด้วย  ผมจะได้มีเรื่องไปเขียนลงหนังสือ\"
ใช่แล้ว  ผมนั่นเอง  ที่พยายามไปหาข่าวกิมฮวยตามแหล่งต่าง ๆ  เฮ้อยังไม่มีข้อมูลเลย  เอาเป็นว่า  รักซาดิสส์ของน้องเค้าคงต้องพักไว้ก่อน
คนอ่านคนแรก :  เฮ้ย  ได้ไงวะสาดดด
คนที่สอง        :  เมิงจาเขียนดี ๆ หรือจะเขียนด้วยน้ำข้าวต้ม  (แน่ะมีขู่)
คนที่สาม        :  แล้วตั้งชื่อเรื่องมาทำแป๊ะไรถ้าไม่ได้เขียนเกี่ยวกับน้องกิมฮวย  เด๋วเฮียเตะตับปลิ้นหรอก
คนเขียน        :  เออครับ ผู้อ่านบังเกิดเกล้าทุกท่าน    เอาเป็นว่าเขียนต่อก็ได้วะ (แสดดดดด)
\"โอ๊ย  เฮียสุดหล่อขา  หนูมิได้ตั้งใจสะกิดต่อมเฮียนะค้าอย่าทำนู๋เลยค่ะ\"    หล่อนบีบน้ำตาทำให้ดูน่าสงสาร  ถ้าผมไม่เหลือบเห็นยาหยอดตาในมือของหล่อนเสียก่อน
\"ถ้างั้น  จะเป็นความกรุณาอย่างยิ่งถ้าคุณผู้หญิงจะกรุณาเล่าต่อดี ๆ\"    ผมบีบกรามสาว(เหลือ)น้อยอย่างหล่อนไปนิดนึง  แต่ไม่แน่ใจว่าเสียง กร๊อบ!  มันดังมาจากไหน
\"อืออ้า  อู๋ไอเอออะอิมอวย  อี้อันไอ้อั้ยอ๊ะ แอ้วอ้อ .....  คร่อก\"    สงสัยผมบิดคอสาวน้อยแรงไปนิด  น้องเค้าเลยหมดแรงพูดไปซะงั้น
\"เอ่อ  มีใครที่พูดรู้เรื่องกว่าเธอคนนี้มั้ยครับ\"  ผมวางมือจากร่างที่ไร้วิญญาณนั้น    สาว ๆ รอบวงต่างพากันถอยกรูดโดยอัตโนมัติ
\"ไม่ต้องกลัวนะครับ  ผมไม่กัด  ฉีดยามาแล้ว\"  ผมพยายามพูดตลก  แต่ไม่มีใครหัวเราะด้วย  จากคำซุบซิบในบริเวณพอจับศัพท์ได้ว่า
\"ซาตานในร่างเทพบุตรชัด ๆ\"    \"เธอเห็นป่าว  ยัยนั่นน้ำลายฟูมปากเลย\"  \"ฆาตกรโรคจิต\"  \"ว้าย  มันหันมามองชั้นแล้ว\"
ผมเห็นว่าไม่ได้การ  จึงต้องล่าถอยจากแหล่งข่าวนั้น    เฮ้อ  กิมฮวยหนอกิมฮวย    ทำไมสร้างความลำบากให้ผมนัก  =_=\"
ว้าผมเริ่มเรื่องได้น่าเบื่อไปเหรอ  ไม่มีเสียงกรี๊ดเลย  เอาใหม่  เอาใหม่
\"ต๊าย  นี่หล่อนรู้มั้ยยะ  ว่าวันนี้เดี๊ยนเจอยัยกิมฮวยสุดเฉิ่มแถว ๆ ร้านขายหมาด้วย\"  ยัยสาวประเภทสองนางหนึ่งจีบปากพูด  เกี่ยวกับนางเอกของเรื่อง
\"แล้วเป็นไงต่อครับ\"    หนุ่มโคตรสุดหล่อหุ่นดีหน้าตาเพอเฟคท์ประดุจเทพบุตรมาจุติ (เอาเป็นว่าหล่อสุดในเรื่อง) คนหนึ่งแหวกกลุ่มสาว ๆ ที่นั่งเม้าท์อยู่รอบ ๆ ด้วยบาทา
\"กรี๊ดดดดด  สุดหล่อ  อยากฟังเรื่องยัยกิมฮวยเหรอคะ  มามะเดี๊ยนจะเล่าให้ฟัง  แต่ต้องไปฟังสองต่อสองในโรงยิมมืด ๆ  ท่ามกลางแสงจันทร์สาดส่อง  บรรยากาศโรแมนติคนะคะ\"   
ไอ้หล่อนั่นจิกกระชากผมหล่อนแล้วเหน็บไว้กับหน้าต่าง แล้วกล่าวด้วยเสียงนุ่ม ๆ ว่า
\"คุณครับ  ผมไม่ได้มีเวลามากมายพอจะเสียเวลาไร้สาระกับกระซู่กลายพันธุ์อย่างคุณนะครับ    กรุณาเล่าต่อดี ๆ ด้วย  ผมจะได้มีเรื่องไปเขียนลงหนังสือ\"
ใช่แล้ว  ผมนั่นเอง  ที่พยายามไปหาข่าวกิมฮวยตามแหล่งต่าง ๆ  เฮ้อยังไม่มีข้อมูลเลย  เอาเป็นว่า  รักซาดิสส์ของน้องเค้าคงต้องพักไว้ก่อน
คนอ่านคนแรก :  เฮ้ย  ได้ไงวะสาดดด
คนที่สอง        :  เมิงจาเขียนดี ๆ หรือจะเขียนด้วยน้ำข้าวต้ม  (แน่ะมีขู่)
คนที่สาม        :  แล้วตั้งชื่อเรื่องมาทำแป๊ะไรถ้าไม่ได้เขียนเกี่ยวกับน้องกิมฮวย  เด๋วเฮียเตะตับปลิ้นหรอก
คนเขียน        :  เออครับ ผู้อ่านบังเกิดเกล้าทุกท่าน    เอาเป็นว่าเขียนต่อก็ได้วะ (แสดดดดด)
\"โอ๊ย  เฮียสุดหล่อขา  หนูมิได้ตั้งใจสะกิดต่อมเฮียนะค้าอย่าทำนู๋เลยค่ะ\"    หล่อนบีบน้ำตาทำให้ดูน่าสงสาร  ถ้าผมไม่เหลือบเห็นยาหยอดตาในมือของหล่อนเสียก่อน
\"ถ้างั้น  จะเป็นความกรุณาอย่างยิ่งถ้าคุณผู้หญิงจะกรุณาเล่าต่อดี ๆ\"    ผมบีบกรามสาว(เหลือ)น้อยอย่างหล่อนไปนิดนึง  แต่ไม่แน่ใจว่าเสียง กร๊อบ!  มันดังมาจากไหน
\"อืออ้า  อู๋ไอเอออะอิมอวย  อี้อันไอ้อั้ยอ๊ะ แอ้วอ้อ .....  คร่อก\"    สงสัยผมบิดคอสาวน้อยแรงไปนิด  น้องเค้าเลยหมดแรงพูดไปซะงั้น
\"เอ่อ  มีใครที่พูดรู้เรื่องกว่าเธอคนนี้มั้ยครับ\"  ผมวางมือจากร่างที่ไร้วิญญาณนั้น    สาว ๆ รอบวงต่างพากันถอยกรูดโดยอัตโนมัติ
\"ไม่ต้องกลัวนะครับ  ผมไม่กัด  ฉีดยามาแล้ว\"  ผมพยายามพูดตลก  แต่ไม่มีใครหัวเราะด้วย  จากคำซุบซิบในบริเวณพอจับศัพท์ได้ว่า
\"ซาตานในร่างเทพบุตรชัด ๆ\"    \"เธอเห็นป่าว  ยัยนั่นน้ำลายฟูมปากเลย\"  \"ฆาตกรโรคจิต\"  \"ว้าย  มันหันมามองชั้นแล้ว\"
ผมเห็นว่าไม่ได้การ  จึงต้องล่าถอยจากแหล่งข่าวนั้น    เฮ้อ  กิมฮวยหนอกิมฮวย    ทำไมสร้างความลำบากให้ผมนัก  =_=\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น