ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักซาดิสส์ของคุณกิมฮวย

    ลำดับตอนที่ #1 : เคราะห์ร้ายของสาว(เหลือ)น้อย (ที่ปาก เสีย)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 231
      0
      1 พ.ย. 48

    กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว   ยังมีเจ้าหล่อนอยู่คนหนึ่ง  เธอชื่อกิมฮวย....





    ว้าผมเริ่มเรื่องได้น่าเบื่อไปเหรอ  ไม่มีเสียงกรี๊ดเลย  เอาใหม่  เอาใหม่









    \"ต๊าย   นี่หล่อนรู้มั้ยยะ   ว่าวันนี้เดี๊ยนเจอยัยกิมฮวยสุดเฉิ่มแถว ๆ ร้านขายหมาด้วย\"  ยัยสาวประเภทสองนางหนึ่งจีบปากพูด  เกี่ยวกับนางเอกของเรื่อง



    \"แล้วเป็นไงต่อครับ\"    หนุ่มโคตรสุดหล่อหุ่นดีหน้าตาเพอเฟคท์ประดุจเทพบุตรมาจุติ (เอาเป็นว่าหล่อสุดในเรื่อง) คนหนึ่งแหวกกลุ่มสาว ๆ ที่นั่งเม้าท์อยู่รอบ ๆ ด้วยบาทา



    \"กรี๊ดดดดด  สุดหล่อ   อยากฟังเรื่องยัยกิมฮวยเหรอคะ   มามะเดี๊ยนจะเล่าให้ฟัง  แต่ต้องไปฟังสองต่อสองในโรงยิมมืด ๆ  ท่ามกลางแสงจันทร์สาดส่อง  บรรยากาศโรแมนติคนะคะ\"    



    ไอ้หล่อนั่นจิกกระชากผมหล่อนแล้วเหน็บไว้กับหน้าต่าง แล้วกล่าวด้วยเสียงนุ่ม ๆ ว่า

    \"คุณครับ  ผมไม่ได้มีเวลามากมายพอจะเสียเวลาไร้สาระกับกระซู่กลายพันธุ์อย่างคุณนะครับ    กรุณาเล่าต่อดี ๆ ด้วย  ผมจะได้มีเรื่องไปเขียนลงหนังสือ\"



    ใช่แล้ว  ผมนั่นเอง  ที่พยายามไปหาข่าวกิมฮวยตามแหล่งต่าง ๆ   เฮ้อยังไม่มีข้อมูลเลย  เอาเป็นว่า  รักซาดิสส์ของน้องเค้าคงต้องพักไว้ก่อน









    คนอ่านคนแรก :  เฮ้ย  ได้ไงวะสาดดด

    คนที่สอง        :   เมิงจาเขียนดี ๆ หรือจะเขียนด้วยน้ำข้าวต้ม   (แน่ะมีขู่)

    คนที่สาม        :   แล้วตั้งชื่อเรื่องมาทำแป๊ะไรถ้าไม่ได้เขียนเกี่ยวกับน้องกิมฮวย   เด๋วเฮียเตะตับปลิ้นหรอก



    คนเขียน         :  เออครับ ผู้อ่านบังเกิดเกล้าทุกท่าน    เอาเป็นว่าเขียนต่อก็ได้วะ (แสดดดดด)























    \"โอ๊ย  เฮียสุดหล่อขา  หนูมิได้ตั้งใจสะกิดต่อมเฮียนะค้าอย่าทำนู๋เลยค่ะ\"    หล่อนบีบน้ำตาทำให้ดูน่าสงสาร  ถ้าผมไม่เหลือบเห็นยาหยอดตาในมือของหล่อนเสียก่อน



    \"ถ้างั้น  จะเป็นความกรุณาอย่างยิ่งถ้าคุณผู้หญิงจะกรุณาเล่าต่อดี ๆ\"     ผมบีบกรามสาว(เหลือ)น้อยอย่างหล่อนไปนิดนึง  แต่ไม่แน่ใจว่าเสียง กร๊อบ!  มันดังมาจากไหน



    \"อืออ้า  อู๋ไอเอออะอิมอวย  อี้อันไอ้อั้ยอ๊ะ แอ้วอ้อ .....  คร่อก\"    สงสัยผมบิดคอสาวน้อยแรงไปนิด   น้องเค้าเลยหมดแรงพูดไปซะงั้น



    \"เอ่อ  มีใครที่พูดรู้เรื่องกว่าเธอคนนี้มั้ยครับ\"   ผมวางมือจากร่างที่ไร้วิญญาณนั้น     สาว ๆ รอบวงต่างพากันถอยกรูดโดยอัตโนมัติ



    \"ไม่ต้องกลัวนะครับ  ผมไม่กัด  ฉีดยามาแล้ว\"   ผมพยายามพูดตลก  แต่ไม่มีใครหัวเราะด้วย   จากคำซุบซิบในบริเวณพอจับศัพท์ได้ว่า



    \"ซาตานในร่างเทพบุตรชัด ๆ\"     \"เธอเห็นป่าว  ยัยนั่นน้ำลายฟูมปากเลย\"  \"ฆาตกรโรคจิต\"   \"ว้าย  มันหันมามองชั้นแล้ว\"





    ผมเห็นว่าไม่ได้การ  จึงต้องล่าถอยจากแหล่งข่าวนั้น     เฮ้อ  กิมฮวยหนอกิมฮวย    ทำไมสร้างความลำบากให้ผมนัก  =_=\"







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×