รักซาดิสส์ของคุณกิมฮวย

ลำดับตอนที่ #38 : ภาคพิเศษ ---เหตุผลว่าทำไมผมถึงอัพช้า---

   \"หรีดพร้อม\"   เด็กหนุ่มร่างสูง (ไอ้ท็อป) ผู้หนึ่งบุกเข้ามาในห้องพักนักศึกษาภาควิชาวิทยาการคอมปีสองด้วยเสียงเอะอะโวยวาย



ผมซึ่งกำลังเขียนนิยายอยู่เงยหน้าขึ้นช้า ๆ จากหน้าจอ  เนื่องด้วยเห็นว่าเป็นเรื่องปกติ



\"เดี๋ยวสิ   ยังไม่พร้อมเลย\"



\"เฮ้ย  ยังไม่พร้อมอะไร  ให้รีบ ๆ   บักเฮงครีแล้ว\"  (create game)



\"คืนนี้ขอบายสักวันไม่ได้เหรอ\"   ผมปฏิเสธด้วยเสียงที่ไม่มั่นคงเท่าใดนัก



\"ไม่ได้เว้ย  ต๋องเข้ามาเดี๋ยวนี้เลย\"



\"ใช่ ๆ ห้า  ห้า  พอดี\"   เด็กหนุ่มตาตี่ (บักเฮง) อีกคนสนับสนุน



ท็อปแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย   \"มามา  เราอยาก kill ต๋องงง!!\"



\"ถ้าพูดถึงขนาดนั้นล่ะก็   ข้าพเจ้าจะสอนท่านท็อปให้รู้ซึ้งเอง   ว่าความพ่ายแพ้คืออะไร\"





-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------





\"เพื่อน ๆ   ท็อปลีฟได้มั้ย\" (leave game)



\"อะไรกันท็อป    ยังไม่จบเกมส์เลย\"   ปลาย  หนุ่มร่างสูงใส่แว่นทักท้วง



\"ไอ้ต๋อง  กับบักเฮงดิกวนตรีน   เข้ามาเจอคอมโบคู่มันทีไรตายไม่รู้ตัว\"



\"ฮะฮะฮะ  แล้วท็อปเข้ามาทำไมล่ะ\"



\"ใช่ ๆ   นูปเองมากกว่ามั้ง\"   ผมได้ทีขี่แพะไล่   (new bie)



\"เฮ้ย  แต่กูว่า  คอมโบของพวกมึงก็โกงนะ   เหมือนมีท่าไม้ตายทีเดียวตาย\"   ปลายช่วยเถียงแทนท็อป  (เถียงให้กันทำไมวะ  มึงอยู่ทีมกูป่าวนิ)



\"อย่างนี้ต้องมีรี  เพื่อน ๆ\"



\"เออ  งั้นก็รีบ ๆ แพ้ไป   จะได้รีใหม่\"    ผมช่วยสรุปให้  พร้อม ๆ กับที่ขโมยรอยแสยะยิ้มมาแทน





----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------





\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า    เป็นไง ๆ  ต้องทำใจนะต๋อง  ท็อปได้ตัวเทพน่ะ\"   ไอ้จอมกวนตบหลังผมเบา ๆ เป็นเชิงปลอบ  หลังจากฆ่าคาแรคเตอร์ผมตายเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้



\"สั ด   หรอยตลอด   เก่งไม่กลัว  กลัวดอกสุดท้าย\"    (หมายถึง  การที่มาเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ซึ่งผู้อื่นทำไว้ไปอย่างหน้าด้าน ๆ )



\"จะยอมแพ้ก็บอก  เพื่อน ๆ  ผมให้โอกาสลีฟนะครับ\"



\"ไม่มีวันหรอก   ทีมเราไม่มีใครใจเสาะแบบท็อปที่พอจะพ่ายแพ้ก็หนีหรอก



อ้าวเฮ้ย  ไอ้เฮง  ลีฟทำไมวะ....\"



\"5555+  เป็นไงต๋องบอกแล้ว  เราเทพเกิน   เสมอกันหนึ่ง  หนึ่งแล้ว  มา ๆ เกมส์ตัดสิน\"



ผมมองดูนาฬิกา กำ  ตีสองแล้ว



\"ไม่ไหวแล้วอ่ะ  เหนื่อยล่ะ\"  



\"มามาต๋อง   คิดจะถอนตัวตอนนี้ช้าไปแล้ว\"   ปลายทักท้วง



\"ใช่  อย่างน้อยต้องทิ้งนิ้วก้อยไว้หนึ่งนิ้ว\"   kpfreedom  มาเฟียใหญ่ประจำห้องภาคกล่าวเสริม



บักเฮงรีบรี่มาที่เครื่องของผม  และบังคับกดเข้าเกมส์ให้ทันที  \"ครบแล้ว  ครอบแล้ว โกเลย\"  (let\'s go)



\"ให้ตายสิ....\"







-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------





เด็กหนุ่มผิวขาวผมยาว  (อ๊อฟ) เหยียดแขนบิดตัวหลังจากผ่านสมรภูมิ dotA allstar ของเกมส์ War Craft III  อันยาวนานติดต่อกันหลายชั่วโมง  ก่อนที่จะชักชวนเพื่อน ๆ  ทำกิจกรรมอย่างอื่น



\"เดียโบลต่อ   พี่ปิ้เล่นมั้ยครับ\"



\"ตักบาตรอย่าถามพระครับ\"  พี่ซิ่วนามพี่ปิ้เปิดเข้าเกมส์ทันที  ที่อ๊อฟเอ่ยปาก



\"งั้นพี่ปิ้ ครีเลย  พี่โดเข้ามั้ยครับ\"



\"อยู่แล้วอ๊อฟ   ว่าไงต๋องเล่นมั้ย\"



\"หึหึ...\"







และแล้วก็หมดไปอีก  หนึ่งคืน  โดยที่ไม่ได้อัพเรื่องต่าง ๆ แม้แต่ประโยคเดียว....







----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



อวสาน