ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ผักชีติดฟันครับ
\"เอ่อ  น้อง ๆ มีอะไรกันหรือครับ\"  สุดหล่อคนนั้นถาม
\"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ\"  ชั้นปั้นหน้านางเอกใสซื่อสุดฤทธิ์
\"แล้ว  ไม่ทราบว่าใช่น้องกิมฮวยรึป่าวครับ\"   
\"ใช่ค่ะ\"    ยัยวิลิศมาหราหลุดไปจากบทเรียบร้อยแล้ว โฮะโฮะโฮะ 
\"ขอโทษนะคะ  ตรงนี้ก็มีคนยืนอยู่นะ  กรุณาหาที่คุยที่ไม่ข้ามหัวดิฉันด้วยนะคะ\"
ต๊ายสอดมาจนได้หน้าด้านจริง  ชั้นเชิดใส่นังวิลิศในใจ   
\"แล้วรุ่นพี่มีอะไรกับชั้นหรือป่าวคะ\"    ชั้นกระพริบตาปริบ ๆ
\"พี่ขอถ่ายรูปน้องหน่อยนะ\"    พูดไม่พูดเปล่า  กล้องในมือเขาส่งแสงแฟลชวูบวาบ
\"ขอบคุณมากครับ  พี่ไปก่อนนะบาย\"    แล้วสุดหล่อคนนั้นก็หายไปต่อหน้า  ทิ้งไว้แต่ความฝันอันบรรเจิด  และรอยเอียงอายบางเบาฉาบแต้มอยู่ข้างแก้มแก่สาวน้อยแรกรัก
--------------------------------------------------------------------------------
ใช่แล้วหล่ะครับ  ผมเองที่ไปหาข่าวเกี่ยวกับกิมฮวย
น่ารักจัง  อยากจะพูดอย่างนี้
แต่ท่านผู้อ่านคงจะไม่ค่อยเห็นด้วยที่  นางเอกจะมีขนรักแร้และขนหน้าอก    แบบนี้ถ้าเรียกว่าสวยแมวคงออกลูกเป็นช้างแล้วหล่ะครับ
(เสียงเพื่อนตะโกนมาจากห้องนั่งเล่นว่า :  เฮ้ย  ดูข่าวใหม่เด๊  นักวิทยาศาสตร์ชาวจีนสามารถโคลนนิ่งช้าง  โดยฝากครรภ์กับแมวได้  เจ๋งเป้งไปเลย)
เอ่อ  สงสัยจะสวยจริง ๆ ด้วยครับ  เอางี้ดีกว่าไปติดตามตอนต่อไปของน้องกิมฮวย  กะนายปริศนา กันเถอะ
---------------------------------------------------------------------------------
ซวย ๆๆๆๆๆ  ทำไมชั้นถึงซวยอีกแระ    วันมาโรงเรียนวันแรกก็เจอยัยตี นแดง นังวิลิศสะ หมา เหรอ  แถมได้นั่งข้างกันอีก
มันเป็นความบังเอิญที่พระเจ้าละเลยหรือกลั่นแกล้งกันแน่ฟะ
แต่ว่าก็โชคดีนิดนึงที่เจอรุ่นพี่สุดหล่อใจดี  แอบถ่ายรูปเราด้วยนะ  (นี่น้องแน่ใจนะว่าเขาแอบถ่าย  พี่เห็นในภาพฉีกยิ้มกว้างถึงลิ้นไก่  โชว์ขี้ฟันเหลืองอ๋อย แถมชูสองนิ้วอีก )     
เอาเหอะน่า  เอาเป็นว่าโดนแอบถ่ายหล่ะกัน  ที่เก็กสวยมิได้ตั้งใจเคอะ  มันเป็นธรรมชาติของนางเอก
  เวลาเจอกล้องแล้วจะอดโพสต์ท่าไม่ได้
แต่ว่าพี่เขาชื่ออะไรนะ  ยังไม่ทันได้ถามก็หายไปซะแระ
โครม !      สาดเอ๊ย  ใครมาชนชั้นตอนคิดอะไรเพลิน ๆ ยะเนี่ย  เดี๊ยะแม่จิกหัวตบเลย
\"หนังสือน้องหล่นน่ะครับ\"    เสียงนุ่ม ๆ ที่คุ้นเคยกล่าวทักกิมฮวย
**พยายามนึกภาพกิมฮวยกรี๊ดแบบไม่มีเสียงนะครับ
\"ค่ะ  เราเคยเจอกันมาก่อนรึป่าวคะ\"  กิมฮวยกรีดผมนุ่มสลวยให้ปลิวไสว  เพื่อสร้างความประทับใจให้แก่ชายหนุ่ม
\"เมื่อเช้าไงครับกิมฮวย\"    อ๊าย  มือเขาแตะมือชั้นด้วย  ตอนที่หยิบหนังสือส่งให้  ชั้นต้องรีบคว้ามือมากัดด้วยความเขินอาย
\"เอ่อ  พี่ว่าน้องกัดผิดมือแล้วนะครับ\"    ถึงว่าหล่ะรสชาติเลือด  และกระดูกไม่เหมือนเคย  ไม่เป็นไร  มือคนหล่อ  นู๋ช๊อบชอบ
กิมฮวยค่อย ๆ คลายปากที่งับมือชายหนุ่มออก  น้ำลายปนเลือดยืดเป็นเส้น ๆ ระหว่างมือกับปาก  (โรแมนติคสิ้นดี)
ความเงียบเข้าปกคลุมเราสองคน  ราวกับโลกนี้มีแต่เราสอง    ตาสบตาประสานกันไฟช๊อตเปรี๊ยะ ๆ
\"ผักชีติดฟันนะครับ\"   
\"อะไรนะคะ\"    ชั้นถามอย่างไม่เชื่อหู
\"ผักชีติดฟันครับ  ตรงนี้อ่ะ\"  พี่เขาควักกระจกให้ชั้นดูด้วยว่าติดตรงไหน
ไม่จริง  บรรยากาศแบบนี้ต้องเป็นคำบอกรักสิ  ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปซะได้    แต่ไม่เป็นไร 
แบบนี้แสดงว่ารุ่นพี่เขาห่วงใยเรา โฮ๊ะ ๆๆ  (สรรหาเหตุผลมาอ้างจริงนะหล่อน)
\"พี่ชื่อปริศนานะครับ\"  พี่เขายื่นมือให้  แต่รีบหดกลับทันทีเมื่อชั้นอ้าปากกว้าง
\"ยินดีที่ได้รู้จัก..........คนน่ารัก ๆ อย่างน้องกิมฮวยครับ\"    กิมฮวยกรี๊ดอย่างไม่มีเสียงอีกครั้ง  แต่รู้สึกพี่เขาคิดนานนะกว่าประโยคหลังจะออกมาได้ -*-
\"เช่นกันค่ะ\"
\"อ่ะ  นี่พี่ให้\"      โอ้วววว  นามบัตรนี่นา  มีเบอร์โทรด้วย  ว้าว ๆๆๆ  เหยื่อรายนี้ไม่หลุดปากแหง ๆ
(ปริศนา :  ใครเป็นเหยื่อกันแน่จ๊ะ  น้องกิมฮวย  หึหึหึหึ)
\"พี่ไปก่อนนะครับ  มีเรียน\"    ยิ้มกว้าง ๆ กับฟันขาว    น่ารักจัง  ชั้นคิดอย่างเคลิบเคลิ้ม  พร้อมกับวาดวิมานในอากาศ
\"ปัง!!\"  เสียงกระแทกส้นรองเท้าอย่างแรงที่ปลุกให้ชั้นตื่นจากภวังค์  พร้อมกับประโยคเหน็บแนมที่ติดตามมาด้วย
\"อ่อยเหยื่อเสร็จแล้ว  ก็ช่วยหลีกทางให้ด้วยนะคะ\"
\"ชิส์  หล่อนจะมาห้องสมุดทำไรมิทราบ    ป้ายติดไว้ไม่ได้อ่านรึไงยะ  เขาห้ามพวกปาก หมาเข้า\"
ยัยวิลิศสะ หมา เหรอ  เจอเหน็บคืนถึงกับหน้าซีดด้วยความโกรธ
\"นี่  หล่อนอิจฉาชั้นใช่มั้ยหล่ะ  ที่มีสุดหล่อแบบนั้นตามติดพัน\"  ชั้นกระแซะนังนั่นด้วยหัวไหล่
นังนั่นกำมือแน่น    \"เธอจะมีชู้กับใคร  หรือจะสวมเขาให้ใคร  ทำไมดิฉันต้องยุ่งด้วยหล่ะคะ\"
\"เธอต้องยุ่งแน่หล่ะ  เพราะเธอก็แอบหลงรักรุ่นพี่ปริศนา  สายตาเธอมันฟ้อง\" 
\"เชอะ\"  นังสะ หมา เหรอ สะบัดหน้าหนีไปอย่างรวดเร็ว  ฉันรู้สึกแอบสะใจลึก ๆ  แต่แกล้งทำหน้าไร้เดียงสา  แล้วนั่งอ่านหนังสือตามปกติ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
To be continued
\"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ\"  ชั้นปั้นหน้านางเอกใสซื่อสุดฤทธิ์
\"แล้ว  ไม่ทราบว่าใช่น้องกิมฮวยรึป่าวครับ\"   
\"ใช่ค่ะ\"    ยัยวิลิศมาหราหลุดไปจากบทเรียบร้อยแล้ว โฮะโฮะโฮะ 
\"ขอโทษนะคะ  ตรงนี้ก็มีคนยืนอยู่นะ  กรุณาหาที่คุยที่ไม่ข้ามหัวดิฉันด้วยนะคะ\"
ต๊ายสอดมาจนได้หน้าด้านจริง  ชั้นเชิดใส่นังวิลิศในใจ   
\"แล้วรุ่นพี่มีอะไรกับชั้นหรือป่าวคะ\"    ชั้นกระพริบตาปริบ ๆ
\"พี่ขอถ่ายรูปน้องหน่อยนะ\"    พูดไม่พูดเปล่า  กล้องในมือเขาส่งแสงแฟลชวูบวาบ
\"ขอบคุณมากครับ  พี่ไปก่อนนะบาย\"    แล้วสุดหล่อคนนั้นก็หายไปต่อหน้า  ทิ้งไว้แต่ความฝันอันบรรเจิด  และรอยเอียงอายบางเบาฉาบแต้มอยู่ข้างแก้มแก่สาวน้อยแรกรัก
--------------------------------------------------------------------------------
ใช่แล้วหล่ะครับ  ผมเองที่ไปหาข่าวเกี่ยวกับกิมฮวย
น่ารักจัง  อยากจะพูดอย่างนี้
แต่ท่านผู้อ่านคงจะไม่ค่อยเห็นด้วยที่  นางเอกจะมีขนรักแร้และขนหน้าอก    แบบนี้ถ้าเรียกว่าสวยแมวคงออกลูกเป็นช้างแล้วหล่ะครับ
(เสียงเพื่อนตะโกนมาจากห้องนั่งเล่นว่า :  เฮ้ย  ดูข่าวใหม่เด๊  นักวิทยาศาสตร์ชาวจีนสามารถโคลนนิ่งช้าง  โดยฝากครรภ์กับแมวได้  เจ๋งเป้งไปเลย)
เอ่อ  สงสัยจะสวยจริง ๆ ด้วยครับ  เอางี้ดีกว่าไปติดตามตอนต่อไปของน้องกิมฮวย  กะนายปริศนา กันเถอะ
---------------------------------------------------------------------------------
ซวย ๆๆๆๆๆ  ทำไมชั้นถึงซวยอีกแระ    วันมาโรงเรียนวันแรกก็เจอยัยตี นแดง นังวิลิศสะ หมา เหรอ  แถมได้นั่งข้างกันอีก
มันเป็นความบังเอิญที่พระเจ้าละเลยหรือกลั่นแกล้งกันแน่ฟะ
แต่ว่าก็โชคดีนิดนึงที่เจอรุ่นพี่สุดหล่อใจดี  แอบถ่ายรูปเราด้วยนะ  (นี่น้องแน่ใจนะว่าเขาแอบถ่าย  พี่เห็นในภาพฉีกยิ้มกว้างถึงลิ้นไก่  โชว์ขี้ฟันเหลืองอ๋อย แถมชูสองนิ้วอีก )     
เอาเหอะน่า  เอาเป็นว่าโดนแอบถ่ายหล่ะกัน  ที่เก็กสวยมิได้ตั้งใจเคอะ  มันเป็นธรรมชาติของนางเอก
  เวลาเจอกล้องแล้วจะอดโพสต์ท่าไม่ได้
แต่ว่าพี่เขาชื่ออะไรนะ  ยังไม่ทันได้ถามก็หายไปซะแระ
โครม !      สาดเอ๊ย  ใครมาชนชั้นตอนคิดอะไรเพลิน ๆ ยะเนี่ย  เดี๊ยะแม่จิกหัวตบเลย
\"หนังสือน้องหล่นน่ะครับ\"    เสียงนุ่ม ๆ ที่คุ้นเคยกล่าวทักกิมฮวย
**พยายามนึกภาพกิมฮวยกรี๊ดแบบไม่มีเสียงนะครับ
\"ค่ะ  เราเคยเจอกันมาก่อนรึป่าวคะ\"  กิมฮวยกรีดผมนุ่มสลวยให้ปลิวไสว  เพื่อสร้างความประทับใจให้แก่ชายหนุ่ม
\"เมื่อเช้าไงครับกิมฮวย\"    อ๊าย  มือเขาแตะมือชั้นด้วย  ตอนที่หยิบหนังสือส่งให้  ชั้นต้องรีบคว้ามือมากัดด้วยความเขินอาย
\"เอ่อ  พี่ว่าน้องกัดผิดมือแล้วนะครับ\"    ถึงว่าหล่ะรสชาติเลือด  และกระดูกไม่เหมือนเคย  ไม่เป็นไร  มือคนหล่อ  นู๋ช๊อบชอบ
กิมฮวยค่อย ๆ คลายปากที่งับมือชายหนุ่มออก  น้ำลายปนเลือดยืดเป็นเส้น ๆ ระหว่างมือกับปาก  (โรแมนติคสิ้นดี)
ความเงียบเข้าปกคลุมเราสองคน  ราวกับโลกนี้มีแต่เราสอง    ตาสบตาประสานกันไฟช๊อตเปรี๊ยะ ๆ
\"ผักชีติดฟันนะครับ\"   
\"อะไรนะคะ\"    ชั้นถามอย่างไม่เชื่อหู
\"ผักชีติดฟันครับ  ตรงนี้อ่ะ\"  พี่เขาควักกระจกให้ชั้นดูด้วยว่าติดตรงไหน
ไม่จริง  บรรยากาศแบบนี้ต้องเป็นคำบอกรักสิ  ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปซะได้    แต่ไม่เป็นไร 
แบบนี้แสดงว่ารุ่นพี่เขาห่วงใยเรา โฮ๊ะ ๆๆ  (สรรหาเหตุผลมาอ้างจริงนะหล่อน)
\"พี่ชื่อปริศนานะครับ\"  พี่เขายื่นมือให้  แต่รีบหดกลับทันทีเมื่อชั้นอ้าปากกว้าง
\"ยินดีที่ได้รู้จัก..........คนน่ารัก ๆ อย่างน้องกิมฮวยครับ\"    กิมฮวยกรี๊ดอย่างไม่มีเสียงอีกครั้ง  แต่รู้สึกพี่เขาคิดนานนะกว่าประโยคหลังจะออกมาได้ -*-
\"เช่นกันค่ะ\"
\"อ่ะ  นี่พี่ให้\"      โอ้วววว  นามบัตรนี่นา  มีเบอร์โทรด้วย  ว้าว ๆๆๆ  เหยื่อรายนี้ไม่หลุดปากแหง ๆ
(ปริศนา :  ใครเป็นเหยื่อกันแน่จ๊ะ  น้องกิมฮวย  หึหึหึหึ)
\"พี่ไปก่อนนะครับ  มีเรียน\"    ยิ้มกว้าง ๆ กับฟันขาว    น่ารักจัง  ชั้นคิดอย่างเคลิบเคลิ้ม  พร้อมกับวาดวิมานในอากาศ
\"ปัง!!\"  เสียงกระแทกส้นรองเท้าอย่างแรงที่ปลุกให้ชั้นตื่นจากภวังค์  พร้อมกับประโยคเหน็บแนมที่ติดตามมาด้วย
\"อ่อยเหยื่อเสร็จแล้ว  ก็ช่วยหลีกทางให้ด้วยนะคะ\"
\"ชิส์  หล่อนจะมาห้องสมุดทำไรมิทราบ    ป้ายติดไว้ไม่ได้อ่านรึไงยะ  เขาห้ามพวกปาก หมาเข้า\"
ยัยวิลิศสะ หมา เหรอ  เจอเหน็บคืนถึงกับหน้าซีดด้วยความโกรธ
\"นี่  หล่อนอิจฉาชั้นใช่มั้ยหล่ะ  ที่มีสุดหล่อแบบนั้นตามติดพัน\"  ชั้นกระแซะนังนั่นด้วยหัวไหล่
นังนั่นกำมือแน่น    \"เธอจะมีชู้กับใคร  หรือจะสวมเขาให้ใคร  ทำไมดิฉันต้องยุ่งด้วยหล่ะคะ\"
\"เธอต้องยุ่งแน่หล่ะ  เพราะเธอก็แอบหลงรักรุ่นพี่ปริศนา  สายตาเธอมันฟ้อง\" 
\"เชอะ\"  นังสะ หมา เหรอ สะบัดหน้าหนีไปอย่างรวดเร็ว  ฉันรู้สึกแอบสะใจลึก ๆ  แต่แกล้งทำหน้าไร้เดียงสา  แล้วนั่งอ่านหนังสือตามปกติ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
To be continued
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น