ลำดับตอนที่ #42
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : underconstruction 25.54%
อยากรู้เรื่องคุณหญิงฟูโรเนะ กับพณฯท่านนายกรัฐมนตรีซากากิต่อขนาดนั้นเชียวหรือ O_o
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
\"คุณเข้าเมืองโดยผิดกฏอีกแล้ว\" เทวทูตปีกม่วงเข้มพร้อมอาวุธสงครามครบมือ ล้อมกรอบพวกเราไว้กลางทุ่งดอกไม้อันเป็นด่านทางเข้าสวรรค์
ผมเอื้อมมือไปด้านหลังเตรียมชักอาวุธออกมา แต่ฟูโรเนะแตะแขนผมเพื่อห้ามไว้ก่อน
เทวทูตผู้นั้นเสยผมสีเขียวเข้มและไล่สายตามายังคณะเดินทางแปลกพิศดารสำหรับสวรรค์ แววตาของเขาจ้องจับผิดและดูระแวง
\"ไม่มีอะไรสักหน่อย ฮาเดรียล ในอำนาจหน้าที่ของผมไม่น่าถือเป็นความผิดนะ ถ้าหากผมอยากจะเชิญอาคันตุกะจากพิภพมาเยี่ยมเยียนสรวงสวรรค์ของเราเสียหน่อย\"
ฮาเดรียลสลายรอยเคร่งเครียดบนใบหน้าออก และยื่นมือออกไปสัมผัสทักทายกับซากากิ
\"ฮ่าฮ่า ท่านก็รู้นี้ว่าข้าล้อเล่น ยินดีต้อนรับกลับสู่สวรรค์อีกครั้ง ว่าแต่ ไปไงมาไงถึงร่วมทางกับแม่นั่นได้ล่ะ ได้ยินว่าผิดใจกันเรื่องตำแหน่งอะไรไม่ใช่หรือ\"
ประโยคท้ายผู้พูดลดเสียงเพียงกระซิบพอให้ได้ยินสองต่อสอง แต่ไม่อาจรอดพ้นโสตประสาทอันปราดเปรียวของผม
ซากากิยิ้มรับ \"จะดีกว่านี้ถ้าเจ้าจะไม่ถามซอกแซก ถึงจะเป็นสหายเก่า แต่ผมก็ไม่อาจไว้หน้าให้แก่ผู้ซึ่งปล่อยข่าวอันเป็นอันตรายต่อคณะรัฐสวรรค์ได้ แล้วก็ ผมผ่านไปได้แล้วใช่มั้ย\"
\"อา.. ใช่ครับผ่านได้แล้ว เชิญเลย\"
เทวทูตปีกม่วงเรียกลูกน้องของเขาให้เปิดทางเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์ หลังกำแพงสูงลิบจรดฟ้าสีขาวบริสุทธิ์
ประตูทองคำบานหนาหนักเปิดออกเผยให้เห็นถนนเรียบโล่งอันปูด้วยอิฐตัวหนอน กว้างจนแทบจะเป็นลาน พร้อม ๆ กับต้นมะกอกงอกเงยขึ้นมาจากพื้นเป็นระยะ
เทวทูตพร้อมปีกสีสันต่าง ๆ เดินร่อนไปราวผีเสื้อฝูงใหญ่ ชุดที่แปลกแตกต่างกันหาดูได้ตั้งแต่ชุดเครื่องแบบจนถึงชุดเด็กฮิปฮอป ผิดจากที่ผมเคยจินตนาการไว้มาก
ฟูโรเนะดูโดดเด่นเมื่ออยู่ในชุดเทวทูตดั้งเดิมพร้อมกับปีกเพลิงสีแดงสดใส ทว่าซากากิเองก็ตกเป็นเป้าสายตาของประชาชนไม่แพ้กันเพราะปีกสีดำเป็นสีที่ค่อนข้างหายาก เหมือนกับจุดมัวหม่นเพียงจุดเดียวของสรวงสวรรค์
ทูตสวรรค์บางตนซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ม้ายาวข้างน้ำพุเงิน หันไปกระซิบกระซาบกับเพื่อนของเขาเมื่อเห็นเทวทูตทั้งสอง
นิรนามจึงหันมาถามซากากิด้วยความประหลาดใจ \"คนในพิภพไม่ค่อยได้ขึ้นมาบนนี้หรอกหรือ เหตุใดพวกเราถึงเป็นที่สนใจนัก\"
ผมเองก็เห็นด้วยกับนิรนาม ว่าตนถูกจ้องมองจากรอบข้างจนน่าอึดอัด
ผู้ถูกถามกล่าวตอบโดยไม่หันกลับมามอง \"พวกเขาไม่ได้มองพวกคุณหรอก เพราะนับตั้งแต่คุณก้าวพ้นประตูสวรรค์ปีกจะงอกออกมาจากกลางหลังโดยอัตโนมัติ เพียงแต่...\"
\"เพียงแต่พวกนั้นเขาฮือฮากับ Arch angle ผู้ฉาวโฉ่ที่สุดในรอบสหัสวรรษ น่ะสิคะ\" ฟูโรเนะเหน็บด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
\"และฮือฮากับ เทพธิดาเพลิงหน้าด้านที่ไม่ยอมออกจากตำแหน่งคณะตรวจสอบชะตามนุษย์ที่ไม่ถึงฆาตอย่างเธอไงล่ะฟูโรเนะ\"
ผมและผู้อื่นต่างไม่ให้ความสนใจแก่สงครามน้ำลาย เพราะล้วนแล้วแต่กำลังสนใจปีกใหม่ซึ่งอกออกกลางหลังอยู่
ปีกของผมเป็นสีทองอร่าม แกมม่วงปนแดงเล็กน้อยตรงปลายปีก สีค่อนข้างคล้ายคลึงกับกิมฮวย เพียงแต่ว่าของกิมฮวยสีม่วงเข้มกว่าผม
ส่วนของนิรนามเป็นสีเงินซีด ๆ แซมสีเหลืองหม่น คล้าย ๆ กับของมาหยารัศมีซึ่งเป็นสีเหลืองหม่นตลอดทั้งตัวปีก
\"ทำไมสีของแต่ละคนถึงแตกต่างกันล่ะ\"
ฟูโรเนะหันมายิ้มให้และเริ่มอธิบาย \"ทูตสวรรค์ ไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องไร้ราคีไปหมดหรอก แต่ละตนต่างก็หลงเหลือบาปผิด หรือที่เรียกว่ากิเลสอยู่บ้างไม่มากก็น้อย ซึ่งจะแสดงออกมาเป็นสีของปีก โดยสีดำของซากากิ หมายถึงความยโสโอหัง สีแดงของชั้นหมายถึงความรัก หรือราคะ สีทองอร่ามหมายถึงความโลภ สีม่วงหมายถึงความโหดเหี้ยมรุนแรง สีเงิน หมายถึงความหลงมัวเมา และสีเหลืองหม่นหมายถึงความริษยา ยิ่งมีสีมากก็หมายถึงยิ่งมีกิเลสมาก ซึ่งกัปตันปริศนาเป็นตัวอย่างที่ดี\"
\"อย่าเรียกผมว่ากัปตันเลย ทุกอย่างล้วนเป็นเพียงการจัดฉากของคุณ หยุดปั่นหัวผมเถอะ\"
\"ก็ได้ค่ะ\" ฟูโรเนะ ปล่อยแขนผมซึ่งหล่อนคล้องเอาไว้อยู่ แล้วผละถอยออกไป เม้มริมฝีปากราวกับจะร้องไห้ \"ถ้าคุณปริศนาลืมฟูโรเนะผู้ภักดีคนนี้แล้วก็ช่างมันเถอะ ถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นล่ะกัน\"
\"ต๊าย สันดา_นจริง ยังไม่ทิ้งอีกเหรอจ๊ะ บทตอหลดตอแหลน่ะ เป็นถึง..(>x<\") .แต่มานั่งแย่งว่าที่ผัวชาวบ้านเขาน่ะ\"
บัดนั้น ฟูโรเนะยุวเรศมารศรี
กระทืบพื้นผุดโผลงลงฤทธี ดรรชนีชี้พักตร์นังกิมฮวย
ว่า เหวย เหวย นางมารอหังการ หาญกล้าหมิ่นเฉี่ยวประเดี๋ยวสวย
มิได้แหลเลยสักคำอิเฮงซวย เป็นจรวยไรมาใส่ความลามปามเกิน
แม้นมีปากมิได้แม้นเหมือนมีปาก ใช้สำรากขากถุยไอ้ทุยเถิน
ให้จิกหัวเลาะทนต์มั้ยนังดอกเกิน เอาให้เมินไม่กล้าเคี้ยวข้าวเพียงคำ
บัดนั้น กิมฮวยสวยสรวลให้หวนขำ
เร่งวาจาอ้าพะงาบเตรียมต่อคำ ให้ระกำช้ำตรมความขมคาญ
โถ สงสารน้อยเหลือเจือสงสาร
แย่งผู้ชายไม่ได้แล้วทำพาล เที่ยวระรานขวิดขัดราวโคไพร
หลุดนางเอกหมดเก๊กเป็นนังเปรต น่าสมเพชเวทนาจะหาไหน
แต่ช้าแต่ น่าสงสารนะสายใจ อย่าร่ำร้องฆ้องไปไม่น่าดู
ชายไม่แลแม้ชายแต่ชะแง้เผิน เขามองเมินเกินจะสนช่างอดสู
ยอดชายชาญย่อมเคียงคู่ยอดพธู ใครจะอยู่ทนทู่ซี้ชะนีไพร
กรี๊ดดดด
\"ไงจ๊ะ เถียงสู้ไม่ได้เหรอ\" มาหยารัศมีซึ่งบัดนี้ยอมเข้าพวกกับกิมฮวยชั่วคราวช่วยหล่อนซ้ำเติมฟูโรเนะให้จมดินยิ่งขึ้น
ชิชะ ชิชะ นังหน้ามะระปากปลาสอดช่างแส่สัน
มิหาญกล้าฉะตัวตัวก็แล้วกัน ไฉนพลันพาหมาหมูมาหมู่มัว
เป็นเพียงกลุ้มรุมกัดกันเป็นกลุ่ม รู้จักสุมหัวลอบกัดน่าเวียนหัว
ว่าชั้นกลัวมีรึชั้นจะกลัว อีพวกตัวแรดกระซู่กรูปรีโค
อะโห อะโห นังฟูโระ แก! นังคุณโสฯ
ชั้นเหน็บหน่อยนิดนิดด่าคำโต นังคุณตัวชั้นโลว์แม่Xโชว์พาว
ปากหาเสี้ยนหรือเสี้ยนตี นมายัดปาก ตบให้รากออกเป็นเลือดแล้วจะหนาว
แม่มซี่โครงเหน็บข้างฝาก็น่าเอา ให้ปากเน่าหนอนร่วงสีดวงดัน
เล่นกับใครไม่เล่นเล่นกับแม่ สงสารแต่พ่อแม่แกจะโศกศัลย์
โถ มีลูกปาก_หมาไม่เว้นวัน แล้วยังดันดิ้นดับมาด่วนตาย
เมื่อนั้น ปริศนะราเมศพระฤาสาย
รีบเร่งด่วนสงบศึกก่อนกลับกลาย เกรงคนตายรายเกลื่อนนองนรา
โถโถ สาวสาว จะเร่งเร้าผลาญชีวันทำไมหา!
แม่มเก็บแรงไว้บ้างเซ่!พวกเวรา กัดเหมือนหมาตอนมันบ้าแล่นไล่กัน
ขิงก็ราข่าก็แรงแดงเดือดดับ แล้วเห่ารับหอนเป็นทอดน่าขบขัน
ปากพะงาบจนไม่น่าหายใจทัน หรือสูบปั่นเอาอากาศจากรูทวาร...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปล. หยุดอัพชั่วคราว มุขตัน เขียนไปก็ไม่รุ่ง กระซิก ๆ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
\"คุณเข้าเมืองโดยผิดกฏอีกแล้ว\" เทวทูตปีกม่วงเข้มพร้อมอาวุธสงครามครบมือ ล้อมกรอบพวกเราไว้กลางทุ่งดอกไม้อันเป็นด่านทางเข้าสวรรค์
ผมเอื้อมมือไปด้านหลังเตรียมชักอาวุธออกมา แต่ฟูโรเนะแตะแขนผมเพื่อห้ามไว้ก่อน
เทวทูตผู้นั้นเสยผมสีเขียวเข้มและไล่สายตามายังคณะเดินทางแปลกพิศดารสำหรับสวรรค์ แววตาของเขาจ้องจับผิดและดูระแวง
\"ไม่มีอะไรสักหน่อย ฮาเดรียล ในอำนาจหน้าที่ของผมไม่น่าถือเป็นความผิดนะ ถ้าหากผมอยากจะเชิญอาคันตุกะจากพิภพมาเยี่ยมเยียนสรวงสวรรค์ของเราเสียหน่อย\"
ฮาเดรียลสลายรอยเคร่งเครียดบนใบหน้าออก และยื่นมือออกไปสัมผัสทักทายกับซากากิ
\"ฮ่าฮ่า ท่านก็รู้นี้ว่าข้าล้อเล่น ยินดีต้อนรับกลับสู่สวรรค์อีกครั้ง ว่าแต่ ไปไงมาไงถึงร่วมทางกับแม่นั่นได้ล่ะ ได้ยินว่าผิดใจกันเรื่องตำแหน่งอะไรไม่ใช่หรือ\"
ประโยคท้ายผู้พูดลดเสียงเพียงกระซิบพอให้ได้ยินสองต่อสอง แต่ไม่อาจรอดพ้นโสตประสาทอันปราดเปรียวของผม
ซากากิยิ้มรับ \"จะดีกว่านี้ถ้าเจ้าจะไม่ถามซอกแซก ถึงจะเป็นสหายเก่า แต่ผมก็ไม่อาจไว้หน้าให้แก่ผู้ซึ่งปล่อยข่าวอันเป็นอันตรายต่อคณะรัฐสวรรค์ได้ แล้วก็ ผมผ่านไปได้แล้วใช่มั้ย\"
\"อา.. ใช่ครับผ่านได้แล้ว เชิญเลย\"
เทวทูตปีกม่วงเรียกลูกน้องของเขาให้เปิดทางเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์ หลังกำแพงสูงลิบจรดฟ้าสีขาวบริสุทธิ์
ประตูทองคำบานหนาหนักเปิดออกเผยให้เห็นถนนเรียบโล่งอันปูด้วยอิฐตัวหนอน กว้างจนแทบจะเป็นลาน พร้อม ๆ กับต้นมะกอกงอกเงยขึ้นมาจากพื้นเป็นระยะ
เทวทูตพร้อมปีกสีสันต่าง ๆ เดินร่อนไปราวผีเสื้อฝูงใหญ่ ชุดที่แปลกแตกต่างกันหาดูได้ตั้งแต่ชุดเครื่องแบบจนถึงชุดเด็กฮิปฮอป ผิดจากที่ผมเคยจินตนาการไว้มาก
ฟูโรเนะดูโดดเด่นเมื่ออยู่ในชุดเทวทูตดั้งเดิมพร้อมกับปีกเพลิงสีแดงสดใส ทว่าซากากิเองก็ตกเป็นเป้าสายตาของประชาชนไม่แพ้กันเพราะปีกสีดำเป็นสีที่ค่อนข้างหายาก เหมือนกับจุดมัวหม่นเพียงจุดเดียวของสรวงสวรรค์
ทูตสวรรค์บางตนซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ม้ายาวข้างน้ำพุเงิน หันไปกระซิบกระซาบกับเพื่อนของเขาเมื่อเห็นเทวทูตทั้งสอง
นิรนามจึงหันมาถามซากากิด้วยความประหลาดใจ \"คนในพิภพไม่ค่อยได้ขึ้นมาบนนี้หรอกหรือ เหตุใดพวกเราถึงเป็นที่สนใจนัก\"
ผมเองก็เห็นด้วยกับนิรนาม ว่าตนถูกจ้องมองจากรอบข้างจนน่าอึดอัด
ผู้ถูกถามกล่าวตอบโดยไม่หันกลับมามอง \"พวกเขาไม่ได้มองพวกคุณหรอก เพราะนับตั้งแต่คุณก้าวพ้นประตูสวรรค์ปีกจะงอกออกมาจากกลางหลังโดยอัตโนมัติ เพียงแต่...\"
\"เพียงแต่พวกนั้นเขาฮือฮากับ Arch angle ผู้ฉาวโฉ่ที่สุดในรอบสหัสวรรษ น่ะสิคะ\" ฟูโรเนะเหน็บด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
\"และฮือฮากับ เทพธิดาเพลิงหน้าด้านที่ไม่ยอมออกจากตำแหน่งคณะตรวจสอบชะตามนุษย์ที่ไม่ถึงฆาตอย่างเธอไงล่ะฟูโรเนะ\"
ผมและผู้อื่นต่างไม่ให้ความสนใจแก่สงครามน้ำลาย เพราะล้วนแล้วแต่กำลังสนใจปีกใหม่ซึ่งอกออกกลางหลังอยู่
ปีกของผมเป็นสีทองอร่าม แกมม่วงปนแดงเล็กน้อยตรงปลายปีก สีค่อนข้างคล้ายคลึงกับกิมฮวย เพียงแต่ว่าของกิมฮวยสีม่วงเข้มกว่าผม
ส่วนของนิรนามเป็นสีเงินซีด ๆ แซมสีเหลืองหม่น คล้าย ๆ กับของมาหยารัศมีซึ่งเป็นสีเหลืองหม่นตลอดทั้งตัวปีก
\"ทำไมสีของแต่ละคนถึงแตกต่างกันล่ะ\"
ฟูโรเนะหันมายิ้มให้และเริ่มอธิบาย \"ทูตสวรรค์ ไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องไร้ราคีไปหมดหรอก แต่ละตนต่างก็หลงเหลือบาปผิด หรือที่เรียกว่ากิเลสอยู่บ้างไม่มากก็น้อย ซึ่งจะแสดงออกมาเป็นสีของปีก โดยสีดำของซากากิ หมายถึงความยโสโอหัง สีแดงของชั้นหมายถึงความรัก หรือราคะ สีทองอร่ามหมายถึงความโลภ สีม่วงหมายถึงความโหดเหี้ยมรุนแรง สีเงิน หมายถึงความหลงมัวเมา และสีเหลืองหม่นหมายถึงความริษยา ยิ่งมีสีมากก็หมายถึงยิ่งมีกิเลสมาก ซึ่งกัปตันปริศนาเป็นตัวอย่างที่ดี\"
\"อย่าเรียกผมว่ากัปตันเลย ทุกอย่างล้วนเป็นเพียงการจัดฉากของคุณ หยุดปั่นหัวผมเถอะ\"
\"ก็ได้ค่ะ\" ฟูโรเนะ ปล่อยแขนผมซึ่งหล่อนคล้องเอาไว้อยู่ แล้วผละถอยออกไป เม้มริมฝีปากราวกับจะร้องไห้ \"ถ้าคุณปริศนาลืมฟูโรเนะผู้ภักดีคนนี้แล้วก็ช่างมันเถอะ ถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นล่ะกัน\"
\"ต๊าย สันดา_นจริง ยังไม่ทิ้งอีกเหรอจ๊ะ บทตอหลดตอแหลน่ะ เป็นถึง..(>x<\") .แต่มานั่งแย่งว่าที่ผัวชาวบ้านเขาน่ะ\"
บัดนั้น ฟูโรเนะยุวเรศมารศรี
กระทืบพื้นผุดโผลงลงฤทธี ดรรชนีชี้พักตร์นังกิมฮวย
ว่า เหวย เหวย นางมารอหังการ หาญกล้าหมิ่นเฉี่ยวประเดี๋ยวสวย
มิได้แหลเลยสักคำอิเฮงซวย เป็นจรวยไรมาใส่ความลามปามเกิน
แม้นมีปากมิได้แม้นเหมือนมีปาก ใช้สำรากขากถุยไอ้ทุยเถิน
ให้จิกหัวเลาะทนต์มั้ยนังดอกเกิน เอาให้เมินไม่กล้าเคี้ยวข้าวเพียงคำ
บัดนั้น กิมฮวยสวยสรวลให้หวนขำ
เร่งวาจาอ้าพะงาบเตรียมต่อคำ ให้ระกำช้ำตรมความขมคาญ
โถ สงสารน้อยเหลือเจือสงสาร
แย่งผู้ชายไม่ได้แล้วทำพาล เที่ยวระรานขวิดขัดราวโคไพร
หลุดนางเอกหมดเก๊กเป็นนังเปรต น่าสมเพชเวทนาจะหาไหน
แต่ช้าแต่ น่าสงสารนะสายใจ อย่าร่ำร้องฆ้องไปไม่น่าดู
ชายไม่แลแม้ชายแต่ชะแง้เผิน เขามองเมินเกินจะสนช่างอดสู
ยอดชายชาญย่อมเคียงคู่ยอดพธู ใครจะอยู่ทนทู่ซี้ชะนีไพร
กรี๊ดดดด
\"ไงจ๊ะ เถียงสู้ไม่ได้เหรอ\" มาหยารัศมีซึ่งบัดนี้ยอมเข้าพวกกับกิมฮวยชั่วคราวช่วยหล่อนซ้ำเติมฟูโรเนะให้จมดินยิ่งขึ้น
ชิชะ ชิชะ นังหน้ามะระปากปลาสอดช่างแส่สัน
มิหาญกล้าฉะตัวตัวก็แล้วกัน ไฉนพลันพาหมาหมูมาหมู่มัว
เป็นเพียงกลุ้มรุมกัดกันเป็นกลุ่ม รู้จักสุมหัวลอบกัดน่าเวียนหัว
ว่าชั้นกลัวมีรึชั้นจะกลัว อีพวกตัวแรดกระซู่กรูปรีโค
อะโห อะโห นังฟูโระ แก! นังคุณโสฯ
ชั้นเหน็บหน่อยนิดนิดด่าคำโต นังคุณตัวชั้นโลว์แม่Xโชว์พาว
ปากหาเสี้ยนหรือเสี้ยนตี นมายัดปาก ตบให้รากออกเป็นเลือดแล้วจะหนาว
แม่มซี่โครงเหน็บข้างฝาก็น่าเอา ให้ปากเน่าหนอนร่วงสีดวงดัน
เล่นกับใครไม่เล่นเล่นกับแม่ สงสารแต่พ่อแม่แกจะโศกศัลย์
โถ มีลูกปาก_หมาไม่เว้นวัน แล้วยังดันดิ้นดับมาด่วนตาย
เมื่อนั้น ปริศนะราเมศพระฤาสาย
รีบเร่งด่วนสงบศึกก่อนกลับกลาย เกรงคนตายรายเกลื่อนนองนรา
โถโถ สาวสาว จะเร่งเร้าผลาญชีวันทำไมหา!
แม่มเก็บแรงไว้บ้างเซ่!พวกเวรา กัดเหมือนหมาตอนมันบ้าแล่นไล่กัน
ขิงก็ราข่าก็แรงแดงเดือดดับ แล้วเห่ารับหอนเป็นทอดน่าขบขัน
ปากพะงาบจนไม่น่าหายใจทัน หรือสูบปั่นเอาอากาศจากรูทวาร...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปล. หยุดอัพชั่วคราว มุขตัน เขียนไปก็ไม่รุ่ง กระซิก ๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น