คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Gentle Park - CHAPTER 16
CHAPTER 16
ตอนนี้ทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่โรงอาหารของโรงเรียนเพื่อรับประทานอาหารเย็น อาหารวันนี้เป็นอาหารพื้นบ้านที่คนในหมู่บ้านช่วยกันทำบางอย่างหากินได้ที่นี่เท่านั้น..
“อีก15นาที ให้ไปรวมตัวกันตรงลานกว้างหน้าโรงเรียนนะครับ ช่วยรักษาเวลากันด้วย” เมื่อสิ้นเสียงของประธานค่ายตัวสูง ทุกคนต่างรีบตั้งหน้าตั้งตากินโดยเร็วเพื่อรักษาเวลาอย่างที่รุ่นพี่บอก
ก็นะ เห็นหน้าหล่อๆแบบนั้นแต่เรื่องหน้าที่เนี่ย! เนี๊ยบอย่าบอกใครเชี่ยว...แบคฮยอนเข้าใจข้อนี้ดี เลยต้องรีบยัดทุกอย่างเข้าไปในท้องอย่างรวดเร็วถึงเขาจะเป็นเหลนรหัสของคริสเขาก็ใช่ว่าเขาจะมีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นหรอกจริงไหม..
หลังจากนั้นไม่นานชาวค่ายทุกคนต่างมาที่รวมตัวตามเวลาที่กำหนด...
ว่าแต่ ... ตั้งแต่กลับมายังไม่เห็นพี่ชานยอลเลย..โรงอาหารก็ไม่มี พี่เขาจะได้กินข้าวรึยังนะ? วันนี้ทั้งวันเห็นทำงานไม่เคยหยุดคงเหนื่อยน่าดู
“มองหาใครอยู่หรอ ถ้าพี่ชานยอลล่ะก็..เขาไม่อยู่หรอก พี่ๆปีสองไปประจำตำแหน่งกันหมดแล้ว” เหมือนอ่านใจเขาออกทะลุปุโปร่ง..ลู่หานคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆน่าไปเปิดสำนักหมอดูทายใจไรงี้ ท่าทางจะรุ่งน่าดู
“ป เปล่าไม่ได้มองหาเขาซะหน่อย”
“จ้าฉันล่ะ เบื่อไอ้พวกปากแข็งชะมัด” ลู่หานทำหน้าเหนื่อยๆกับพฤติกรรมของเพื่อนรัก ที่ปากมักจะต่อต้านกับการกระทำของตัวเองเสมอ..
“อะไร! ปากแข็งอะไร ...แล้วตำแหน่งที่ว่าคือไรอ่ะ”
“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน น่าจะเกี่ยวกับกิจกรรมหลังจากนี้นะ”
“เอาล่ะทุกคนคงจะพร้อมสำหรับกิจกรรมในคืนนี้กันแล้วใช่ไหมครับ” คริสพูดขึ้นหลังจากจัดแจงทุกอย่างเรียบร้อย
“อย่างที่รู้กันว่าการมาค่ายของพวกเรานอกจากจะมาสร้างประโยชน์แล้วยังมีจุดประสงค์ให้ทำกิจกรรมเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ของพวกเราอีก”
“ดังนั้นวันนี้เรามีเกมส์ให้ทุกคนเล่น โดยเราจะใช้เวลาตั้งแต่ตอนนี้ไปจนถึงห้าทุ่มครึ่ง”
“ผมจะอธิบายกติกาแบบรวบรัดเพราะฉะนั้นขอให้ตั้งใจฟัง” ทุกคนตั้งใจฟังกติกาจากประธานค่ายด้วยความตั้งใจ...แล้วเมื่อฟังจบทุกคนต่างตื่นเต้นกับกิจกรรมประหลาดที่พวกรุ่นพี่จะให้เล่นกันในคืนนี้
“ขอให้ทุกคนทำภารกิจในเกมส์ให้สำเร็จได้ทันเวลานะครับดูแลตัวเองให้ดีด้วยระวังอย่าออกนอกเส้นทาง แล้วอีก3ชั่วโมงเจอกัน เอาล่ะเริ่มเกมส์ได้” เมื่อสิ้นสุดเสียงของประธานค่าย.. ทุกคนต่างรีบแยกย้ายกันไปตามเส้นทางที่กำหนดในทันที
เกมส์นี้เป็นเกมส์คล้ายๆหาสมบัติทั่วๆไปแหละครับ ที่ผู้เล่นจะต้องไปตามหาสมบัติตามเส้นทางที่กำหนดแต่มันแปลกตรงที่ว่าไม่มีใครรู้ว่าสมบัตินั้นคืออะไร แล้วสมบัติของแต่ละคนจะไม่เหมือนกันซะด้วยสิ เขาแค่บอกว่าให้เดินไปตามทางแล้วหาสมบัติล้ำค่าของตัวเองให้เจอก่อนห้าทุ่มครึ่ง! ผมจะไม่ซีเรียสเลยถ้าของรางวัลมันไม่ล่อใจผม >O<
ก็แหม....เล่นล่อใจกันด้วยบัตรกินฟรี10มื้อของร้านอาหารดังในเกาหลี ย้ำ! 10 มื้อเลยนะครับทุกคน ขอบอกไว้ก่อนร้านนี้ไม่ได้กินกันง่ายๆ ต้องจองโต๊ะล่วงหน้าหลายวันกว่าจะได้กิน ไม่รู้หรอกว่าอาหารมันวิเศษมาจากไหน แต่ของฟรีแบคฮยอนบอกเลยไม่ปล่อยให้หลุดมือแน่!!
แล้วก็ยังมีตั๋วหนังรอบพิเศษอีก หนังเรื่องนี้เป็นหนังรักโรเมนติกของต่างประเทศที่นำแสดงโดยนักแสดงที่มีผลงานระดับโลก มันเด็ดตรงที่หนังโด่งดังมากแต่ฉายรอบเดียวนี่แหละ บัตรขายหมดไวอย่างกับคอนเสิร์ตเอ็กโซ่ผมไม่รู้ว่าพวกพี่เขาไปเอามาได้ยังไงกัน แต่มันต้องเป็นของผม หึหึ
ผมเดินไปตามทางพร้อมกับไฟฉายอันเล็ก มองสอดส่องไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้จุดหมาย ตอนนี้เพื่อนๆที่เดินมาด้วยกันต่างหายกันไปหมดแล้วเพราะแต่ละคนจะต้องไปตามหาทีมตัวเองให้เจอก่อน....ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ พี่รหัสของตัวเองนั้นแหละ พวกพี่ปีสองต่างมารอกันอยู่แล้ว
เวรรรรรรรรรร!!! ผมลืมไปเลยว่าพี่รหัสผมไม่อยู่ ถึงเขาจะกลับมาแล้วก็แทบเป็นไปไม่ได้เลยว่าเขาจะมาที่นี่...เพราะถ้ามาเขาต้องมาทำความรู้จักกับผมสิ อย่าบอกนะว่าจะให้ผมเดินไปตามทางมืดๆนี่คนเดียวอ่ะ ฮือออ
อากาศช่วงตอนหัวค่ำตอนนี้เริ่มเย็นลงมาก แต่เหงื่อกับซึมออกมาบนตัวแบคฮยอนอย่างต่อเนื่อง...สองเท้าก้าวไปด้วยความหวาดกลัว เมื่อรู้ว่าต้องเดินไปตามทางนี้คนเดียว แบคฮยอนไม่อยากที่จะได้ของรางวัลอะไรแล้วทั้งนั้น เขาคิดแต่เพียงว่าเขาจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง!
แกร๊กกกกกกกกกกก
“ขะ ใครน่ะ” แบคฮยอนส่องไปฉายไปยังต้นไม้ใหญ่เมื่อเห็นเงาอะไรแวบๆอยู่หลังต้นไม้ต้นนั่น สองเท้าเล็กค่อยๆก้าวไปอย่างหวาดระแวง ในเวลานี้แบคฮยอนกลัวจนแทบจะร้องไห้อยู่แล้ว คนตัวเล็กรวบรวมความกล้าเดินไปหลังต้นไม้ต้นนั้น
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
GENTLE PARK
ชานยอลรีบวิ่งมาจากจุดซ่อนตัวเมื่อได้ยินเสียงร้องของแบคฮยอน สองขารีบก้าวเข้ามา เมื่อเห็นร่างเล็กร้องไห้อยู่ตรงโคนต้นไม้ไม่ไกลจากจุดที่เขาอยู่นัก พร้อมกับแมวตัวหนึ่งที่วิ่งผ่านหน้าเขาไป ชานยอลเลยรีบเข้าไปดึงร่างคนคนตัวเล็กกว่ามากอดไว้
“ฮือออ ออกไปนะ !! ออกไปปป”
“แบคฮยอนๆ พี่เอง...ไม่ต้องกลัวนะ” คนตัวสูงกอดแบคฮยอนไว้แน่นแล้วลูบกลุ่มผมนุ่มเบาๆ เพื่อหวังว่าจะทำให้คนตัวเล็กลดอาการตกใจลงบ้าง
“พี่ชานยอล ฮึกก พี่ชานยอลช่วยแบคด้วย ” เมื่อรู้ว่าเป็นชานยอล คนตัวเล็กถึงกับกอดคนตัวโตไว้แน่นราวกับว่าชานยอลจะหายไป
“ฮึก..อะไรออกมาก็ไม่รู้ พี่ชานยอล...พี่ชานยอลอย่าทิ้งแบคฮยอนนะฮืออ ” แบคฮยอนเอาหน้าซุกลงไปในอกกว้างปล่อยโฮออกมาโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
“ครับ ไม่ทิ้งครับ...พี่อยู่ตรงนี้แล้วนะ” ชานยอลกระชับกอดแน่นพร้อมกับจูบที่ศรีษะของคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน เขาน่าจะรู้ว่าแบคฮยอนกลัวความมืดมากขนาดไหน แทนทีเขาจะรีบไปรับอย่างที่พี่รหัสคนอื่นทำ..แต่เขากลับปล่อยให้น้องเดินมาเองคนเดียว นายมันเอาไหนเลยจริงๆปาร์คชานยอล!!
“ไม่ร้องนะ...มันไม่มีอะไรแล้วก็แค่แมวน่ะ...แบคฮยอนอย่าร้องไห้เลยนะครับพี่ใจไม่ดีเลย” แบคฮยอนพยายามกลั้นเสียงสะอื้นสุดชีวิตเมื่อเขารู้ว่าชานยอลกำลังเป็นห่วง
ตั้งแต่วินาทีแรกที่รู้ว่าเป็นชานยอลความกลัวของเขาก็หายไปเกินครึ่ง กอดของชานยอลมีอิทธิพลต่อเขาเสมอ ดั่งเช่นตอนนี้....อ้อมกอดที่ทำให้เขารู้สึกปลอดภัย..
แบคฮยอนเบียดตัวเข้าไปแล้วกระชับแขนกอดชานยอลไว้แน่นกว่าเดิมพยายามรวบรวมสติ...เขาไม่อยากให้ชานยอลต้องเป็นห่วง
“เอาล่ะมองหน้าพี่นะ” มือหนาประคองใบหน้าเล็กเอาไว้ ปลายนิ้วหนาเอื้อมมาเช็ดน้ำตาของคงตรงหน้าอย่าอ่อนโยน
“ไม่ต้องกลัวนะครับ มันไม่มีอะไรแล้ว^^” คนตัวสูงส่งยิ้มบางๆให้แบคฮยอน...แต่สำหรับคนมองแล้วรอยยิ้มนี้มันทำให้เขาอุ่นใจอย่างประหลาด ทั้งสัมผัสและทุกคำพูดที่ปลอบประโลมมันทำให้แบคฮยอนรู้สึกเหมือนได้รับการปกป้อง...และมันทำให้เขารู้สึกปลอดภัย
ดวงตาเรียวสบมองเข้าไปในตาของชานยอล แม้ตอนนี้จะมีแค่แสงจันทร์เท่านั้นที่สาดส่องลงมา แต่เขากับเห็นแววตาของชานยอลอย่างชัดเจน...แววตาที่แสนจะอบอุ่น แววตาที่มองเขาเหมือนในความฝัน...แววตาของผู้ชายที่ชื่อปาร์คชานยอล
“ทำไมพี่ต้องมาเวลาที่ผมรู้สึกแย่อยู่เรื่อย...”
“ฮ่าๆ เหมือนพระเอกในนิยายเลยใช่ไหมล่ะครับ ”
“เกี่ยวกันตรงไหน?”
“ฮ่าๆพี่ไม่รู้หรอกนะ ว่าทำไมในนิยายพระเอกถึงออกมาช่วยนางเอกได้ทุกครั้ง และแน่นอนว่านางเอกจะทราบซึ้งในสิ่งที่พระเอกทำ แล้วตกหลุมรักเขาในที่สุด”
“..................”
“แต่ในชีวิตจริง.....พี่ก็ไม่รู้หรอกว่าควรออกมาตอนไหน..พี่รู้แค่ว่าต้องปกป้องแบคฮยอนให้ได้ก็เท่านั้น และพี่ก็หวังว่านางเอกของพี่จะรักพี่เขาซักวัน...”
คำพูดของชานยอลที่เอ่ยออกมา ทำให้คนฟังหน้าขึ้นสี แบคฮยอนไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ชานยอลพูดจะเป็นความรู้สึกของคนตัวสูงจริงๆ หรือแค่ล้อเล่น....สำหรับแบคฮยอนแล้วมันมีอิทธิพลมากพอที่จะทำให้ใจดวงน้อยเต้นรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ
พี่ชานยอลคนนี้ อันตรายต่อเขามากจริงๆๆ !!!!
“รีบไปเถอะครับ มัวแต่นั่งหน้าแดงแบบนี้เราจะหาสมบัติไม่ทันเอานะ ^^”
มือเรียวรีบยกจับแก้มตัวเองทันที..แม้อากาศยามนี้จะหนาว แต่แบคฮยอนกับรู้สึกถึงความร้อนที่กระจุกตัวอยู่ที่แก้มทั้งสองข้าง
กะ ก็ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะใครกันเล่า!!!! ฮึ้ยย >\\\\\\\<
...............................................................................................................
โอ้ยยยย ในที่สุดก็รอดตายจากการสอบมาแล้วจนได้ คือเจอข้อสอบไปไรท์เกือบจะสำลักความรู้ที่มีอันน้อยนิดตาย แบบทำข้อสอบแล้วเหนื่อยมากอ่ะ มึนๆงงๆ บางวิชาก็อยากจะเอาหัวโขกปากกาตายเป็นกันบ้างป่ะ?? 55555 แต่ก็ปิดเทอมแล้วววว ใครว่างๆ แวะมาอ่านบ่อยๆนะคะ อิอิ จะขยันอัพพพพพพพพพพ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจ้า ชอบไม่ชอบยังไงฝากติชมด้วยน้า
ทุกคำติชมมีความหมายเสมอค่ะ^^
แก้คำผิด 27/09/14
14.11
Twittre @Chan_Chan555 #ficGP
ความคิดเห็น