คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : Gentle Park - CHAPTER 20
CHAPTER 19
ตอนออกจากคอนโดแดดยังดีๆอยู่เลยแท้ๆ แต่นี่อะไรพอจะลงรถปุ๊บฝนตกเป็นเทน้ำเทท่าแถมที่จอดรถที่ร้านดันเต็มอีกชานยอลก็เลยต้องมาจอดรถอีกฝั่งของถนน
“เดี๋ยวพี่ไปเอาร่มก่อนนะ” ชานยอลพูดพร้อมกับวิ่งผ่าฝนไปหลังรถเพื่อหยิบร่มแล้วรีบเดินมาเปิดประตูให้แบคฮยอน
ร่มสีฟ้าคันหนึ่งถูกกางออกเพื่อบังฝนให้คนสองคน ถึงองศาของร่มมันจะแปลกๆไปหน่อยจนไหล่ของคนกางเปียกชุ่มไปหมด....แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่สร้างรอยยิ้มให้กับปาร์คชานยอล....ขอแค่ได้ดูแล...ได้ปกป้องถึงจะแค่น้ำฝนหยดเดียวชานยอลก็ไม่ต้องการให้มาโดนร่างกายของแบคฮยอน...
“พี่จะยื่นร่มมาหาผมเยอะไปแล้วนะเดี๋ยวตัวก็เปียกหมดหรอก”
“ไม่เป็นไร..พี่ไม่อยากเห็นลูกหมาเปียกน้ำ^^”
“งั้นขยับมา” แบคฮยอนดึงแขนของชานยอลให้ขยับมาชิดตัว....คนตัวสูงยิ้มแล้วทำตามที่แบคฮยอนบอกอย่างว่าง่าย เห็นไหมแบคฮยอนห่วงชานยอลจะตายไป..... เมื่อรถในถนนว่างมืออุ่นๆก็เอื้อมมาจับมือนุ่มของแบคฮยอนเอาไว้แล้วพาข้ามถนนไปด้วยกันการกระทำของพวกเขาเป็นที่สนใจของคนในร้านที่มองพวกเขาผ่านกระจกบานใส
วันนี้คนในร้านเยอะมากโชคดีที่ยังเหลือที่นั่งสำหรับสองคนพอดี พนักงานต้อนรับในชุดยูนิฟอร์มน่ารักมุ้งมิ้งเข้ากับบรรยากาศร้านที่อบอวนไปด้วยความน่ารักทุกอย่างในร้านเน้นสีสันที่สดใสแถมเมนูก็ดูเข้ากันเข้ากันนน!
“ยินดีต้อนรับค่ะรับอะไรดีคะ^^”
“แบคฮยอนอยากกินอะไร”
“อืม..ผมเอาอันนี้” แบคฮยอนจิ้มไปที่รูปไอศรีมหลากหลายสีสันที่ราดด้วยช็อกโกแลตของโปรด
“แล้วพี่ชานยอลล่ะ”
“พี่ไม่กินหรอก แค่อยากพามากินเฉยๆ^^”
“ได้ไงเล่า...งั้นเปลี่ยนเป็นถ้วยใหญ่พิเศษเพิ่มสตอร์เบอร์รี่ด้วยนะครับ” แบคฮยอนหันไปบอกกับพนักงานที่เอาแต่มองชานยอลไม่วางตา ไหนจะสาวๆโต๊ะข้างๆนั่นอีกล่ะที่มองชานยอลแล้วเอาแต่ยิ้ม แบคฮยอนนึกหมันไส้ในความหล่อที่มีเกินหน้าเกินตาจนอยากฆาตกรรมคนตรงหน้านี่นัก!
“เสน่ห์แรงจังนะต่อไปไม่ไปไหนด้วยแล้ว ผมดับหมด”
“หึงหรอ..ที่สาวๆเอาแต่มองพี่^^” ชานยอลพูดพร้อมกับยื่นหน้ามาหาแบคฮยอน เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆบางคนที่เก็บอาการไม่อยู่
“อย่ามามั่ว! เอาหน้ากลับไปเลยนะ” แบคฮยอนดันหน้าของชานยอลให้ออกห่างๆเพราะเขาไม่ชอบตกเป็นเป้าสายตาของคนเยอะๆ
“อายคนอื่นหรอที่มากับพี่แบบนี้...” ชานยอลมองแบคฮยอนด้วยสายตาหมองลงอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่อยากให้แบคฮยอนต้องอายที่จะยืนข้างเขา
“เปล่าไม่...”
“ไอศรีมมาแล้วค่ะ^^”
“พี่ชานยอลกินเร็วเดี๋ยวละลาย”แบคฮยอนตักไอศรีมไปจ่อที่ปากคนตัวสูง
“แบคฮยอนกินเถอะครับ” แบคฮยอนวางช้อนลงแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตัวสูง
“ผมไม่ได้อายใครทั้งนั้นที่มากับพี่...แต่เป็นห่วงพี่มากกว่า..พี่ไม่กลัวเรทติ้งตัวเองตกบ้างหรอที่พาผมไปนู้นมานี่ทั้งๆที่ผมก็เป็นผู้ชายเหมือนกันอ่ะ” ถึงแบคฮยอนจะรู้ว่าสังคมสมัยนี้ยอมรับเรื่องแบบนี้ได้แล้ว แต่ก็ใช่ว่ามันจะเป็นเรื่องปกติที่คนส่วนใหญ่เขาทำกัน การที่ความรักมันส่วนทางกับทุกอย่างมันก็ถือเป็นเรื่องยากที่จะต้องฝ่าไป สำหรับเขาน่ะยังไงก็ได้อยู่แล้ว แต่ชานยอลนี่สิมันจะดูไม่ดีเท่าไหร่ถ้าคนที่เป็นที่รู้จักและเป็นที่หมายตาของคนค่อนมหาลัยอย่างชานยอลจะเป็นเกย์
“กลัวคนอื่นว่าพี่เป็นเกย์หรอ^^” รอยยิ้มกว้างเผยขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของชานยอลอีกครั้งเมื่อรู้ว่าแบคฮยอนเป็นห่วงกลัวคนอื่นจะมองเขาไม่ดี โถถถคนดีของพี่
“ก็ใช่น่ะสิ อดีตเดือนคณะมาเป็นเกย์เนี่ยนะ มันดีซักที่ไหน”
“แต่พี่ไม่ได้เป็นเกย์นะ^^” แล้วไอ้ที่จูบที่กอด หมั่นหยอดมุกเสี่ยวใส่ทุกวันนี่มันคืออะไรห๊ะ ปาร์คชานยอล !!!
“???”
“พี่ไม่ใช่เกย์เพราะพี่ไม่ได้ชอบผู้ชาย” คำพูดของชานยอลทำให้แบคฮยอนหมดอารมณ์ที่จะกินต่อ แล้วไอ้ที่ทำทั้งหมดนี่ไม่ได้ชอบเลยใช่ปะ?!
“อย่าพึ่งเข้าใจผิด” ชานยอลเอื้อมมือมากุมมือของแบคฮยอนเอาไว้เมื่อรู้ว่าแบคฮยอนกำลังจะคิดเตลิดเปิดเปิงไปไกล
“………”
“พี่ไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าพี่จะชอบผู้ชายด้วยกัน....แต่พี่ดันชอบคนคนคนนึงเอามากๆชอบเขาจนเหมือนตัวเองจะบ้าตายถ้าไม่ได้เห็นหน้า”
“แล้วมันก็บังเอิญที่เขาคนนั้นก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน...ต่อให้ใครรังเกียจรึไม่ชอบที่พี่ชอบผู้ชายด้วยกันก็ช่างเขาเถอะครับ พี่ไม่สนใจหรอก^^” ชานยอลกระชับมือที่กุมแน่นส่งยิ้มบางๆให้อีกคนได้อุ่นใจ และเหมือนจะบอกแบคฮยอนให้รู้ว่าเขามีความสุขที่ได้รักแบคฮยอน
“แกกกกกกกก!!! ไม่ใช่พี่น้องแล้วแบบนี้” เพราะฝนที่ตกเบาลงมากให้ได้แบคฮยอนยินเสียงของผู้หญิงสองคนข้างหลังที่กำลังถกเถียงเรื่องประเด็นของเขาอย่างชัดเจน
แบคฮยอนตักไอศรีมเข้าปากอย่างช้าๆ ถึงสายตาจะมองไปที่ไอศรีมหลายสีสันที่วางอยู่บนถ้วย แต่สมาธิทั้งหมดกับไปอยู่กับประเด็นที่สาวๆกำลังถกเถียงกันอยู่
"เบาๆสิแกเดี๋ยวเขาก็ได้ยินหมด" ไม่ทันและเจ๊เอ้ย!
“ฉันรู้ตั้งแต่เขากางร่มให้กันแล้วย่ะ ดูก็รู้ว่าห่วงมากขนาดไหน ฉันเห็นนะตัวเองนี่เปียกไปครึ่งตัวแต่ไม่ยอมให้อีกคนโดยฝนซักนิด..ฮือออฉันอยากได้แบบนี้อ่ะแก!!” คำพูดของหญิงสาวสองคนด้านหลังทำให้แบคฮยอนฉีกยิ้มกว้าง...ในมุมมองของคนทั่วไป การที่ผู้ชายจะรักกันมันก็ไม่ได้แย่มากสินะ
“มัวแต่ยิ้มหวานอยู่ได้ ไอศรีมละลายหมดแล้วนะ”
“ก็พี่ไม่ช่วยกันกินอ่า” แบคฮยอนรีบหุบยิ้มแล้วยู่หน้าใส่ชานยอลทันที ทำเป็นว่าคนอื่นตัวเองก็เอาแต่ยิ้มไม่หุบ ไม่เมื่อยปากบ้างรึยังไงก็ไม่รู้
“ป้อนหน่อย^^”
“เป็นง่อย ?”
“เปล่า...แค่อยากอ้อน^^”
“อ้อนอะไรนักหนา ขาดความอบอุ่นหรือไง? ”
“ถ้าบอกว่าขาด...จะให้ป่ะล่ะ^^”
"กินเข้าไปเลย" ไอศรีมก้อนใหญ่ถูกยัดเข้าไปในปากของคนตัวสูงที่กำลังตั้งท่าจะหยอดมุกเสี่ยวอีก
"อืมมมหวานจริงๆด้วย แต่ก็นะอร่อยสู้ปากแบคฮยอนไม่ได้.... โอ้ยยยยหมาน้อยพี่เจ็บนะ"
"สมน้ำหน้าต่อไปจะหยิกให้แขนขาดเลย"
"เขินแล้วชอบรุนแรงตลอดเลย โอ้ยยยยอมแล้ววววว"
แบคอฮยอนอยากจะฆาตกรรมคนตรงหน้านี่จริงๆ ทำไมต้องหยอด ทำไมต้องทำให้เขิน แล้วทำชอบทำตัวเป็นเด็กเล็กๆทั้งขี้อ้อนขี้น้อยใจถึงเวลาที่งอลมันจะดูน่าหมันไส้มากกว่าน่าสงสารก็เถอะ....พี่ชานยอลคนอบอุ่นและดูโตเป็นผู้ใหญ่ในตอนที่เจอกันครั้งแรกหายไปไหนแล้วนะ
50%
“รัก”
“ไม่รัก”
“รัก”
“ไม่รัก”
“รัก”
“ไม่รัก!!โอ้ยยยยอีกแล้วหรอว่ะ” ไอ้ทฤษฎีดึงกลีบดอกกุหลาบตอบปัญหาหัวใจนี่มันใช้ได้จริงรึเปล่าครับ คือผมเอาดอกกุหลาบที่แม่ปลูกไว้ข้างบ้านมาเด็ดจนจะหมดสวนอยู่แล้ว กี่ดอก กี่ดอกก็บอกว่าไม่รัก ไม่รัก สรุปลู่หานไม่รักผมงั้นหรอ...ซักนิดก็ไม่มีเลยหรอ TT
“เซฮุน...จงอินมาหาน่ะ...นะ นี่.แกว่างมากนักหรอห๊ะ ดอกไม้นี่กว่าแม่จะปลูก แกรู้ไหมกว่ามันจะออกดอกนี่ยากไหนจะต้องใส่ปุ๋ย บำรุงดินบลาๆๆ” ก่อนที่ผมจะถูกแม่บ่นจนหูชาและฆาตกรรมอำพลางศพหมกได้ต้นกุหลาบ ผมเลยต้องใช้วิชาหายตัวที่ไอ้จงอินมันสอน แวบวาบว๊าบออกมาจากตรงนั้นก่อน
“มาแต่เช้าเลยมึงแม่ไม่ได้หุงข้าวเช้าให้กินรึไง”
“รู้ดีจังนะมึงอ่ะ วันนี้แม่มึงทำไรกินวะ..นี่กูอุส่าแบกท้องมาหาเลยนะโว้ย” อุส่า มึงใช้คำว่าอุส่า เออเอาที่มึงสบายใจ
“ไม่รู้กูไม่ได้ถาม...แล้วมึงมามีธุระอะไร”
“โถๆๆเดี๋ยวนี้ตั้งแต่มีน้องรหัสหน้าหวาน เพื่อนอย่างกูจะมาหามึงต้องมีธุระใช่ไหม ? ด้ายยยกูมันก็แค่เมียเก่านี้ โถ่แทโอลูกรักของแม่พ่อเขาจะทิ้งเราไปหากวางปักกิ่งแล้วฮืออ” ผมละอยากจะเอาส้นตาลีน!ตบให้สมองกลับซักที ไอ้นี่นับวันยิ่งหนัก
“หยุดพูดเลยมึง...กูยิ่งเครียดอยู่ๆ” ไอ้ชานยอลที่ว่าป๊อดๆมันก็จีบน้องแบคฮยอนไปไกลแล้ว ผมสัมผัสได้ว่าแบคฮยอนก็ชอบมันเหมือนกัน แต่ผมนี่สิ หยอดก็แล้วอ่อยก็แล้วน้องรหัสหน้าหวานของผมก็เอาแต่ยิ้มอย่างเดียว....อยากจะบอกน้องเหลือเกินว่ายิ้มของน้องจะทำให้พี่อกแตกตาย ยิ้มเพราะรักรึยิ้มเพราะมารยาทกันแน่ แม่งเอ้ยยยยยผมโง่รึน้องเขาไม่ชัดเจนครับบบบ
“มึงอย่าบอกนะว่ามึงยังไม่ได้เครมน้องเขาอ่ะ” เครมบ้านบิดามึงสิ มึงเคยเห็นหน้าแข้งน้องเขาไหมครับ ตอบ!!!!!!!!!!!!!!!
“เห้ยยยยอัศจรรย์ดาวล้านดวงมาก ไม่สมเป็นเซฮุนเจ้าของอู่เครมบั้นท้ายเลยนี่หว่า” อู่เครมพ่องงงงงงงงงงงง
“มึงไม่ต้องมาพูด ไปจีบพี่คยองคนสวยของมึงให้ติดก่อนเถอะไป๋”
“นี่มึง!!...ด้ายยยย ด้ายยยย มึงก็รู้ว่าเรื่องนี้ละเอียดอ่อนและทำร้ายจิตใจกูแค่ไหนแต่มึงก็พูดออกมาเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา ฮึก...ด้ายยเซฮุนด้ายยมึงมันเพื่อนทรยศ” ไอ้ดำทำท่าบีบน้ำตาม้วนตัวบิดเกรียวกลิ้งคลุกๆเหมือนพวกสติไม่สมประกอบ....เวลามึงเศร้ามึงทำอย่างนี้หรอกูถามจริง!!
“จะแดกไหมข้าวอ่ะ ถ้าจะแดกเลิกทำท่าแบบนั้นกูจะอ้วก”
“เชอะ! เซฮุนใจร้ายทีเมื่อก่อนนะไคจ๊ะไคจ๋า โอ้ยยยยยมึงตบกูทำเชี่ยไรเนี่ย”
“ตบที่ไหนละจ๊ะไคจ๋า เซฮุนแค่เอามือสัมผัสกลุ่มผมนุ่มของไคจ๋าให้เกิดเสียงเท่านั้นเอง” ว่าแล้วก็เข้าไปเกาะแขน เกี่ยวขายั่วยวนโยกย้ายใส่มันซักหน่อย
“ไอ้ห่ากูจะอ้วกจริงๆล่ะ”
“เมื่อกี๊ยังชอบอยู่เลย มาม๊ะมา จูจุ๊บบบบ จู๊บบบ”
“มึงจะเล่นงี้ใช่ไหมเซฮุนจ๋า มาๆ จุ๊บก็จุ๊บบบบบบบบบบ” ปึกกกกกกกก
“เชี่ยยยย/เชี่ยยยยยยย”
“เอ่อ...ขอโทษที่ขัดจังหวะครับ พะ พอดีผมเอาชีทมาคืน เอ่อ...ผมขอตัว” เวรรรร!!!
“ยืนรอประธานตัดลิบบิ้นหรอมึง รีบไปสิห่าเดี๋ยวน้องเขาก็เข้าใจผิดกันพอดี ไอ้เชี่ยเล่นไม่รู้เรื่อง” คร้าบบบไม่เพื่อนเวรรรรร!!มึงไม่เล่นเลยเนอะ
ไม่ได้มัวมาด่าไอ้ดำตรงนี้ก็ไม่ได้เรื่องอะไร กวางน้อยของพี่อย่าพึ่งเข้าใจพี่ผิดน้า
“ไอ้ไคมึงเก็บชีทที่น้องทำหล่นด้วยเดี๋ยวแม่กูด่า ไปล่ะใจมาก”
“ไอ้เชี่ยใช้กูอีก”
ผมรีบวิ่งตามออกมาด้วยความเร็วแสงแต่ก็ไร้วี่แววน้องกวางน้องของผม ลู่หานจะมาเข้าใจว่าผมเป็นไอ้ตุ๊ดที่จ้องแต่จะเอาตูดเพื่อนไม่ได้นะ เฮือกกกสุดหล่ออยากจิคราย โอ๊ะๆๆ นั่นๆๆ
“ลู่หานครับ”
“พะ พี่เซฮุน” คนดีของพี่ทำไมทำท่าขยะแขยงพี่แบบนั้นล่ะครับ รู้ใช่ไหมว่ามันปวดใจ
“คือเมื่อกี๊...”
“ผมขอโทษที่ไปขัดจังหวะครับพี่เซฮุนอย่าโกรธผมเลยนะ”
“ไม่ มันไม่ใช่...”
“รถมาแล้ว ผะ ผมขอตัว....ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเจอกันเทอมหน้านะครับรุ่นพี่” ลู่หานโค้งตัวให้ผมก่อนจะวิ่งขึ้นรถเมล์ไป อะไรคือเจอกันเทอมหน้า น้องเขาจะไปไหน รึจะกลับบ้าน อืมมมอาจจะกลับบ้าน...เดี๋ยวไปอธิบายที่บ้านก็ได้เนอะ แล้วบ้านน้องเขาอยู่ไหน ออปักกิ่งใช่ๆๆปักกิ่ง ???!!!!
.
.
.
เชี่ยย ยยย ยยยยยย ยยยยยยยยยย ปักกิ่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
100%
50%หลังนี่ปล่อยๆมันไป...อย่าคิดมาก555เพราะไม่มีไรเลยจริงๆ แต่งมาเกิ่นเฉยๆๆ
ตอนหน้าคงต้องให้ฮุนฮานเค้าล่ะเนอะ55555555
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้า ไปคุยกับบอทได้นะ คือแบบน่ารักอ่ะลองไปคุยดู
ไอเลิฟยูมากบายยยยยยยเ เจอกันเมื่อชาติต้องการค่าาาา
>>>บอทผู้น่าร๊ากกกกกกกกกกกก<<<
พี่ชานยอลคนอบอุ่นละมุนเฟ่อร์^^ @ficGP_chanyeol
น้องแบคฮยอนผู้น่ารักมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งกรุ้งกริ้ง @ficGP_baek
คุณลู่หานแฟนเซฮุน แฮร่5555 @ficGP_luhan
ความคิดเห็น