ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [CHANBAEK]- Gentle Park [End]

    ลำดับตอนที่ #25 : Gentle Park - CHAPTER 20

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.74K
      4
      14 ต.ค. 57

    CHAPTER 19

     

     

     

                ตอนออกจากคอนโดแดดยังดีๆอยู่เลยแท้ๆ แต่นี่อะไรพอจะลงรถปุ๊บฝนตกเป็นเทน้ำเทท่าแถมที่จอดรถที่ร้านดันเต็มอีกชานยอลก็เลยต้องมาจอดรถอีกฝั่งของถนน

     

     

     

                เดี๋ยวพี่ไปเอาร่มก่อนนะ  ชานยอลพูดพร้อมกับวิ่งผ่าฝนไปหลังรถเพื่อหยิบร่มแล้วรีบเดินมาเปิดประตูให้แบคฮยอน 

     

     

     

     

    ร่มสีฟ้าคันหนึ่งถูกกางออกเพื่อบังฝนให้คนสองคน ถึงองศาของร่มมันจะแปลกๆไปหน่อยจนไหล่ของคนกางเปียกชุ่มไปหมด....แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่สร้างรอยยิ้มให้กับปาร์คชานยอล....ขอแค่ได้ดูแล...ได้ปกป้องถึงจะแค่น้ำฝนหยดเดียวชานยอลก็ไม่ต้องการให้มาโดนร่างกายของแบคฮยอน...

     

     

     

     

                พี่จะยื่นร่มมาหาผมเยอะไปแล้วนะเดี๋ยวตัวก็เปียกหมดหรอก

     

     

     

     

                ไม่เป็นไร..พี่ไม่อยากเห็นลูกหมาเปียกน้ำ^^”

     

     

     

     

                งั้นขยับมา แบคฮยอนดึงแขนของชานยอลให้ขยับมาชิดตัว....คนตัวสูงยิ้มแล้วทำตามที่แบคฮยอนบอกอย่างว่าง่าย  เห็นไหมแบคฮยอนห่วงชานยอลจะตายไป..... เมื่อรถในถนนว่างมืออุ่นๆก็เอื้อมมาจับมือนุ่มของแบคฮยอนเอาไว้แล้วพาข้ามถนนไปด้วยกันการกระทำของพวกเขาเป็นที่สนใจของคนในร้านที่มองพวกเขาผ่านกระจกบานใส

     

     

     

     

                วันนี้คนในร้านเยอะมากโชคดีที่ยังเหลือที่นั่งสำหรับสองคนพอดี พนักงานต้อนรับในชุดยูนิฟอร์มน่ารักมุ้งมิ้งเข้ากับบรรยากาศร้านที่อบอวนไปด้วยความน่ารักทุกอย่างในร้านเน้นสีสันที่สดใสแถมเมนูก็ดูเข้ากันเข้ากันนน!

     

     

     

                ยินดีต้อนรับค่ะรับอะไรดีคะ^^”

     

     
     

     

                “แบคฮยอนอยากกินอะไร

     

     
     

     

                อืม..ผมเอาอันนี้ แบคฮยอนจิ้มไปที่รูปไอศรีมหลากหลายสีสันที่ราดด้วยช็อกโกแลตของโปรด

     

     
     

     

                แล้วพี่ชานยอลล่ะ

     
     

     

     

                “พี่ไม่กินหรอก แค่อยากพามากินเฉยๆ^^”

     

     
     

     

                “ได้ไงเล่า...งั้นเปลี่ยนเป็นถ้วยใหญ่พิเศษเพิ่มสตอร์เบอร์รี่ด้วยนะครับแบคฮยอนหันไปบอกกับพนักงานที่เอาแต่มองชานยอลไม่วางตา ไหนจะสาวๆโต๊ะข้างๆนั่นอีกล่ะที่มองชานยอลแล้วเอาแต่ยิ้ม แบคฮยอนนึกหมันไส้ในความหล่อที่มีเกินหน้าเกินตาจนอยากฆาตกรรมคนตรงหน้านี่นัก!

     

     

     
     

                เสน่ห์แรงจังนะต่อไปไม่ไปไหนด้วยแล้ว ผมดับหมด

     

     
     

     

                หึงหรอ..ที่สาวๆเอาแต่มองพี่^^” ชานยอลพูดพร้อมกับยื่นหน้ามาหาแบคฮยอน เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆบางคนที่เก็บอาการไม่อยู่

     

     

     

                อย่ามามั่ว! เอาหน้ากลับไปเลยนะ แบคฮยอนดันหน้าของชานยอลให้ออกห่างๆเพราะเขาไม่ชอบตกเป็นเป้าสายตาของคนเยอะๆ

     

     

     

                อายคนอื่นหรอที่มากับพี่แบบนี้...ชานยอลมองแบคฮยอนด้วยสายตาหมองลงอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่อยากให้แบคฮยอนต้องอายที่จะยืนข้างเขา

     

     

     

                เปล่าไม่...

     

     

     

                “ไอศรีมมาแล้วค่ะ^^”

     

     

     

                “พี่ชานยอลกินเร็วเดี๋ยวละลายแบคฮยอนตักไอศรีมไปจ่อที่ปากคนตัวสูง

     

     

     

                แบคฮยอนกินเถอะครับแบคฮยอนวางช้อนลงแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตัวสูง

     

     

     

                “ผมไม่ได้อายใครทั้งนั้นที่มากับพี่...แต่เป็นห่วงพี่มากกว่า..พี่ไม่กลัวเรทติ้งตัวเองตกบ้างหรอที่พาผมไปนู้นมานี่ทั้งๆที่ผมก็เป็นผู้ชายเหมือนกันอ่ะ ถึงแบคฮยอนจะรู้ว่าสังคมสมัยนี้ยอมรับเรื่องแบบนี้ได้แล้ว แต่ก็ใช่ว่ามันจะเป็นเรื่องปกติที่คนส่วนใหญ่เขาทำกัน การที่ความรักมันส่วนทางกับทุกอย่างมันก็ถือเป็นเรื่องยากที่จะต้องฝ่าไป สำหรับเขาน่ะยังไงก็ได้อยู่แล้ว แต่ชานยอลนี่สิมันจะดูไม่ดีเท่าไหร่ถ้าคนที่เป็นที่รู้จักและเป็นที่หมายตาของคนค่อนมหาลัยอย่างชานยอลจะเป็นเกย์

     

     

     

     

                กลัวคนอื่นว่าพี่เป็นเกย์หรอ^^” รอยยิ้มกว้างเผยขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของชานยอลอีกครั้งเมื่อรู้ว่าแบคฮยอนเป็นห่วงกลัวคนอื่นจะมองเขาไม่ดี โถถถคนดีของพี่

     

     

     
     

                ก็ใช่น่ะสิ อดีตเดือนคณะมาเป็นเกย์เนี่ยนะ มันดีซักที่ไหน

     

     


     

                แต่พี่ไม่ได้เป็นเกย์นะ^^” แล้วไอ้ที่จูบที่กอด หมั่นหยอดมุกเสี่ยวใส่ทุกวันนี่มันคืออะไรห๊ะ ปาร์คชานยอล !!!

     

     

     

                “???”

     

     

     

                พี่ไม่ใช่เกย์เพราะพี่ไม่ได้ชอบผู้ชาย  คำพูดของชานยอลทำให้แบคฮยอนหมดอารมณ์ที่จะกินต่อ  แล้วไอ้ที่ทำทั้งหมดนี่ไม่ได้ชอบเลยใช่ปะ?!

     

     

     

                “อย่าพึ่งเข้าใจผิดชานยอลเอื้อมมือมากุมมือของแบคฮยอนเอาไว้เมื่อรู้ว่าแบคฮยอนกำลังจะคิดเตลิดเปิดเปิงไปไกล

     

     

     

                “………”

     

     

     

                “พี่ไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าพี่จะชอบผู้ชายด้วยกัน....แต่พี่ดันชอบคนคนคนนึงเอามากๆชอบเขาจนเหมือนตัวเองจะบ้าตายถ้าไม่ได้เห็นหน้า

     

     

     

                “แล้วมันก็บังเอิญที่เขาคนนั้นก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน...ต่อให้ใครรังเกียจรึไม่ชอบที่พี่ชอบผู้ชายด้วยกันก็ช่างเขาเถอะครับ พี่ไม่สนใจหรอก^^”  ชานยอลกระชับมือที่กุมแน่นส่งยิ้มบางๆให้อีกคนได้อุ่นใจ และเหมือนจะบอกแบคฮยอนให้รู้ว่าเขามีความสุขที่ได้รักแบคฮยอน

     

     

     

                แกกกกกกกก!!! ไม่ใช่พี่น้องแล้วแบบนี้ เพราะฝนที่ตกเบาลงมากให้ได้แบคฮยอนยินเสียงของผู้หญิงสองคนข้างหลังที่กำลังถกเถียงเรื่องประเด็นของเขาอย่างชัดเจน

     

     

     

                แบคฮยอนตักไอศรีมเข้าปากอย่างช้าๆ ถึงสายตาจะมองไปที่ไอศรีมหลายสีสันที่วางอยู่บนถ้วย แต่สมาธิทั้งหมดกับไปอยู่กับประเด็นที่สาวๆกำลังถกเถียงกันอยู่

     

     


                   "เบาๆสิแกเดี๋ยวเขาก็ได้ยินหมด" ไม่ทันและเจ๊เอ้ย!



     

     

                ฉันรู้ตั้งแต่เขากางร่มให้กันแล้วย่ะ ดูก็รู้ว่าห่วงมากขนาดไหน ฉันเห็นนะตัวเองนี่เปียกไปครึ่งตัวแต่ไม่ยอมให้อีกคนโดยฝนซักนิด..ฮือออฉันอยากได้แบบนี้อ่ะแก!!” คำพูดของหญิงสาวสองคนด้านหลังทำให้แบคฮยอนฉีกยิ้มกว้าง...ในมุมมองของคนทั่วไป การที่ผู้ชายจะรักกันมันก็ไม่ได้แย่มากสินะ

     

     

     

                “มัวแต่ยิ้มหวานอยู่ได้ ไอศรีมละลายหมดแล้วนะ

     

     

     

                “ก็พี่ไม่ช่วยกันกินอ่าแบคฮยอนรีบหุบยิ้มแล้วยู่หน้าใส่ชานยอลทันที  ทำเป็นว่าคนอื่นตัวเองก็เอาแต่ยิ้มไม่หุบ ไม่เมื่อยปากบ้างรึยังไงก็ไม่รู้

     

     

     

     

                “ป้อนหน่อย^^”

     

     

     

                “เป็นง่อย ?”

     

     

     

     

                “เปล่า...แค่อยากอ้อน^^”

     

     

     

                “อ้อนอะไรนักหนา ขาดความอบอุ่นหรือไง?

     

     

     

                “ถ้าบอกว่าขาด...จะให้ป่ะล่ะ^^”






                "กินเข้าไปเลย" ไอศรีมก้อนใหญ่ถูกยัดเข้าไปในปากของคนตัวสูงที่กำลังตั้งท่าจะหยอดมุกเสี่ยวอีก




                "อืมมมหวานจริงๆด้วย แต่ก็นะอร่อยสู้ปากแบคฮยอนไม่ได้.... โอ้ยยยยหมาน้อยพี่เจ็บนะ" 





                 "สมน้ำหน้าต่อไปจะหยิกให้แขนขาดเลย"





                "เขินแล้วชอบรุนแรงตลอดเลย โอ้ยยยยอมแล้ววววว"





                    แบคอฮยอนอยากจะฆาตกรรมคนตรงหน้านี่จริงๆ ทำไมต้องหยอด ทำไมต้องทำให้เขิน แล้วทำชอบทำตัวเป็นเด็กเล็กๆทั้งขี้อ้อนขี้น้อยใจถึงเวลาที่งอลมันจะดูน่าหมันไส้มากกว่าน่าสงสารก็เถอะ....พี่ชานยอลคนอบอุ่นและดูโตเป็นผู้ใหญ่ในตอนที่เจอกันครั้งแรกหายไปไหนแล้วนะ

     



             

     

     

     

     

    50%





     

                  “รัก

     

     

                 ไม่รัก  

     

     

                “รัก

     

     

     

                 ไม่รัก 

     

     

     

                รัก

     

     

     

                 ไม่รัก!!โอ้ยยยยอีกแล้วหรอว่ะไอ้ทฤษฎีดึงกลีบดอกกุหลาบตอบปัญหาหัวใจนี่มันใช้ได้จริงรึเปล่าครับ  คือผมเอาดอกกุหลาบที่แม่ปลูกไว้ข้างบ้านมาเด็ดจนจะหมดสวนอยู่แล้ว กี่ดอก กี่ดอกก็บอกว่าไม่รัก  ไม่รัก สรุปลู่หานไม่รักผมงั้นหรอ...ซักนิดก็ไม่มีเลยหรอ TT

     

     

     

                เซฮุน...จงอินมาหาน่ะ...นะ นี่.แกว่างมากนักหรอห๊ะ ดอกไม้นี่กว่าแม่จะปลูก แกรู้ไหมกว่ามันจะออกดอกนี่ยากไหนจะต้องใส่ปุ๋ย บำรุงดินบลาๆๆ  ก่อนที่ผมจะถูกแม่บ่นจนหูชาและฆาตกรรมอำพลางศพหมกได้ต้นกุหลาบ ผมเลยต้องใช้วิชาหายตัวที่ไอ้จงอินมันสอน แวบวาบว๊าบออกมาจากตรงนั้นก่อน

     

     

     

                มาแต่เช้าเลยมึงแม่ไม่ได้หุงข้าวเช้าให้กินรึไง

     

     

     

                “รู้ดีจังนะมึงอ่ะ วันนี้แม่มึงทำไรกินวะ..นี่กูอุส่าแบกท้องมาหาเลยนะโว้ยอุส่า มึงใช้คำว่าอุส่า เออเอาที่มึงสบายใจ

     

     

     

                ไม่รู้กูไม่ได้ถาม...แล้วมึงมามีธุระอะไร

     

     

     

                “โถๆๆเดี๋ยวนี้ตั้งแต่มีน้องรหัสหน้าหวาน เพื่อนอย่างกูจะมาหามึงต้องมีธุระใช่ไหม ? ด้ายยยกูมันก็แค่เมียเก่านี้ โถ่แทโอลูกรักของแม่พ่อเขาจะทิ้งเราไปหากวางปักกิ่งแล้วฮืออ ผมละอยากจะเอาส้นตาลีน!ตบให้สมองกลับซักที ไอ้นี่นับวันยิ่งหนัก

     

     

     

                หยุดพูดเลยมึง...กูยิ่งเครียดอยู่ๆไอ้ชานยอลที่ว่าป๊อดๆมันก็จีบน้องแบคฮยอนไปไกลแล้ว ผมสัมผัสได้ว่าแบคฮยอนก็ชอบมันเหมือนกัน แต่ผมนี่สิ หยอดก็แล้วอ่อยก็แล้วน้องรหัสหน้าหวานของผมก็เอาแต่ยิ้มอย่างเดียว....อยากจะบอกน้องเหลือเกินว่ายิ้มของน้องจะทำให้พี่อกแตกตาย  ยิ้มเพราะรักรึยิ้มเพราะมารยาทกันแน่ แม่งเอ้ยยยยยผมโง่รึน้องเขาไม่ชัดเจนครับบบบ

     

     

     

                มึงอย่าบอกนะว่ามึงยังไม่ได้เครมน้องเขาอ่ะ เครมบ้านบิดามึงสิ มึงเคยเห็นหน้าแข้งน้องเขาไหมครับ ตอบ!!!!!!!!!!!!!!!

     

     

     

                 เห้ยยยยอัศจรรย์ดาวล้านดวงมาก ไม่สมเป็นเซฮุนเจ้าของอู่เครมบั้นท้ายเลยนี่หว่า”  อู่เครมพ่องงงงงงงงงงงง

     

     

     

                “มึงไม่ต้องมาพูด ไปจีบพี่คยองคนสวยของมึงให้ติดก่อนเถอะไป๋

     

     

     

                “นี่มึง!!...ด้ายยยย ด้ายยยย มึงก็รู้ว่าเรื่องนี้ละเอียดอ่อนและทำร้ายจิตใจกูแค่ไหนแต่มึงก็พูดออกมาเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา ฮึก...ด้ายยเซฮุนด้ายยมึงมันเพื่อนทรยศ”  ไอ้ดำทำท่าบีบน้ำตาม้วนตัวบิดเกรียวกลิ้งคลุกๆเหมือนพวกสติไม่สมประกอบ....เวลามึงเศร้ามึงทำอย่างนี้หรอกูถามจริง!!

     

     

     

                จะแดกไหมข้าวอ่ะ ถ้าจะแดกเลิกทำท่าแบบนั้นกูจะอ้วก

     

     

     

     

                “เชอะ! เซฮุนใจร้ายทีเมื่อก่อนนะไคจ๊ะไคจ๋า โอ้ยยยยยมึงตบกูทำเชี่ยไรเนี่ย

     

     

     

     

                “ตบที่ไหนละจ๊ะไคจ๋า เซฮุนแค่เอามือสัมผัสกลุ่มผมนุ่มของไคจ๋าให้เกิดเสียงเท่านั้นเองว่าแล้วก็เข้าไปเกาะแขน เกี่ยวขายั่วยวนโยกย้ายใส่มันซักหน่อย

     

     

     

     

                “ไอ้ห่ากูจะอ้วกจริงๆล่ะ

     

     

     

     

                “เมื่อกี๊ยังชอบอยู่เลย มาม๊ะมา จูจุ๊บบบบ จู๊บบบ 

     

     

     

                “มึงจะเล่นงี้ใช่ไหมเซฮุนจ๋า   มาๆ จุ๊บก็จุ๊บบบบบบบบบบ”     ปึกกกกกกกก

     

     

     

                “เชี่ยยยย/เชี่ยยยยยยย

     

     

     

     

                เอ่อ...ขอโทษที่ขัดจังหวะครับ พะ พอดีผมเอาชีทมาคืน เอ่อ...ผมขอตัว  เวรรรร!!!

     

     

     

     

                ยืนรอประธานตัดลิบบิ้นหรอมึง รีบไปสิห่าเดี๋ยวน้องเขาก็เข้าใจผิดกันพอดี ไอ้เชี่ยเล่นไม่รู้เรื่อง”  คร้าบบบไม่เพื่อนเวรรรรร!!มึงไม่เล่นเลยเนอะ

      ไม่ได้มัวมาด่าไอ้ดำตรงนี้ก็ไม่ได้เรื่องอะไร  กวางน้อยของพี่อย่าพึ่งเข้าใจพี่ผิดน้า

     

     

     

                “ไอ้ไคมึงเก็บชีทที่น้องทำหล่นด้วยเดี๋ยวแม่กูด่า ไปล่ะใจมาก

     

     

                “ไอ้เชี่ยใช้กูอีก

     

     

     

                ผมรีบวิ่งตามออกมาด้วยความเร็วแสงแต่ก็ไร้วี่แววน้องกวางน้องของผม ลู่หานจะมาเข้าใจว่าผมเป็นไอ้ตุ๊ดที่จ้องแต่จะเอาตูดเพื่อนไม่ได้นะ  เฮือกกกสุดหล่ออยากจิคราย โอ๊ะๆๆ นั่นๆๆ

     

     

     

                ลู่หานครับ

     

     

     

     

                “พะ พี่เซฮุนคนดีของพี่ทำไมทำท่าขยะแขยงพี่แบบนั้นล่ะครับ รู้ใช่ไหมว่ามันปวดใจ

     

     

     

                คือเมื่อกี๊...

     

     

     

                “ผมขอโทษที่ไปขัดจังหวะครับพี่เซฮุนอย่าโกรธผมเลยนะ

     

     

     

                ไม่ มันไม่ใช่...

     

     

     

                “รถมาแล้ว ผะ ผมขอตัว....ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเจอกันเทอมหน้านะครับรุ่นพี่ ลู่หานโค้งตัวให้ผมก่อนจะวิ่งขึ้นรถเมล์ไป   อะไรคือเจอกันเทอมหน้า น้องเขาจะไปไหน รึจะกลับบ้าน อืมมมอาจจะกลับบ้าน...เดี๋ยวไปอธิบายที่บ้านก็ได้เนอะ แล้วบ้านน้องเขาอยู่ไหน ออปักกิ่งใช่ๆๆปักกิ่ง  ???!!!!

    .

    .
    .

     เชี่ยย ยยย ยยยยยย ยยยยยยยยยย ปักกิ่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

               

     100%

    50%หลังนี่ปล่อยๆมันไป...อย่าคิดมาก555เพราะไม่มีไรเลยจริงๆ แต่งมาเกิ่นเฉยๆๆ

    ตอนหน้าคงต้องให้ฮุนฮานเค้าล่ะเนอะ55555555
    ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้า ไปคุยกับบอทได้นะ คือแบบน่ารักอ่ะลองไปคุยดู

    ไอเลิฟยูมากบายยยยยยยเ เจอกันเมื่อชาติต้องการค่าาาา

    >>>บอทผู้น่าร๊ากกกกกกกกกกกก<<<

    พี่ชานยอลคนอบอุ่นละมุนเฟ่อร์^^  @ficGP_chanyeol

    น้องแบคฮยอนผู้น่ารักมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งกรุ้งกริ้ง @ficGP_baek

    คุณลู่หานแฟนเซฮุน แฮร่5555 @ficGP_luhan

     

     

               

               

     

    © themy butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×