“เฮ้ยๆ ในห้องนั่นมีกระดาษ...อ้าว ประตูล็อก...ต้องใช้ไฟฟ้าด้วยเหรอว่ะ...”
แสงไฟฉายจากโทรศัพท์มือถือสาดไปทั่วบริเวณรอบๆ เผยให้เห็นคราบฝุ่นหนาบนลูกบิดประตู กระปุกยาที่กลิ้งเกลื่อนอยู่บนพื้น แมลงสาบวิ่งไปมาตรงซอกลืบชวนให้รูสึกขยะแขยง อีกทั้งเตียงผู้ป่วยกับรถเข็นที่ถูกนำไปกองสุมๆไว้มุมนึงของห้องจนสูงจะถึงเพดานจนน่าขนลุกนั่นอีก
เธอเกลียดโรงพยาบาลอยู่แล้ว ยิ่งเป็นโรงพยาบาลร้างยิ่งแล้วใหญ่
เด็กสาวเลือกจะเดินกลับไปตรงทางเดิมเพื่อไปห้องควบคุมไฟฟ้าที่อยู่อีกฟากของชั้น แต่แล้วเสียงฝีเท้าที่ไม่คุ้นเคยก็ทำให้เด็กสาวชะงัก ชะเง้อมองไปทางต้นเสียงก็พบว่ามันมืดเกินกว่าแสงไฟในมือจะส่องถึง
“เหมือนได้ยินเสียงอ---“
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
เด็กสาวกรีดร้องสุดเสียง เมื่อเดินไปตรงจุดที่ได้ยินเสียงนั่น ปรากฏร่างของหญิงสาวในชุดนักศึกษาเปรอะไปด้วยคราบเลือดพุงเข้ามา มือบางยกขึ้นปิดตาแน่น
เมื่อทุกอย่างสงบลงมือที่ปิดตาก็ค่อยๆคลายออก ดวงตาเปลี่ยนมาจับจ้องที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ขึ้นโชว์ว่า GAME OVERเด่นหรา จากการที่โดนJumpscareเมื่อกี้นี้ หัวใจที่เต้นรัวคงกลับเข้าภาวะปกติ
รอบที่ 10 แล้วกับฉากนี้.......
‘อิเต้าหู้เลวววว ไม่น่ากลัวคอนโดบิดามึงสิ ดีออกกกก’
เด็กสาวดึงหูฟังออก ใจก็ก่นด่าเพื่อนสนิทตัวขาวที่แนะนำเกมส์จากประเทศแถวตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งนางแนะนำมาว่าไม่น่ากลัวเลยแม้แต่น้อย
ใช่ รูปลักษณ์ของผีในเกมส์ไม่ค่อยน่ากลัวก็จริง แต่ไอ้ซาวด์เสียงมันมาเต็มจนเธอหลอนไปหมดแล้วเนี่ย
มาได้จังหวะไปป่ะ
ฮวังชินบีคือชื่อของนักศึกษาชั้นปี2 คณะดิจิตอลมีเดีย ด้วยความที่เป็นคนหน้าตาดี ดูชิคๆ จึงมักมีคนเข้ามาขายขนมจีบตั้งแต่ตอนงานรับน้องแบบไม่ขาดสาย แน่นอนว่าคนเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในความสนใจของเธอเลยแม้แต่น้อย
กลับกัน ใครจะไปเชื่อว่าคนสวยอย่างฮวังชินบี จะอุทิศชีวิตให้กับการเล่นเกมส์อย่างเหนียวแน่น โอเค ไอ้ที่ภาษาชาวบ้านเรียกกันว่าติดเกมส์นั่นแหละ เอาเป็นว่าไม่ว่าจะเป็นเกมส์ปลูกผัก เกมส์แข่งรถ สร้างเมือง ขุดดิน บอกเลยว่าฮวังชินบีคนนี้เล่นมาหมดแล้ว
แต่พูดกันตรงๆ เธอเกลียดการเล่นเกมส์ผีมากที่สุด
มันทำให้เสียลุคชินบีคนสวยเข้าใจป่ะ?
และด้วยนิสัยติดเกมส์นี้แหละ ทำให้เธอกลายเป็นคนชอบโวยวายเสียงดังเวลาเล่นเกมส์ และถ้าหากว่าเสียงของเธอมันดังมากเกินไป ก็จะ....
ผัวะ!!!!!
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย”
“มันเจ็บนะอิเจ๊!!!”
“แกนั่นแหละ มาแหกปากร้องเสียงดังอะไรของแก”
นิ้วเรียวของอิเจ๊ดีดเข้าที่หน้าผากของเด็กติดเกมส์ดังเพี๊ยะ ชินบีลูบหัวตรงบริเวณที่โดนเล่นงานเบาๆ ก่อนจะเงยหน้ามองคู่มวยของตนเองที่ยืนเท้าเอวเตรียมเปิดวอร์ ก็เหลือบมองอาวุธในมือของอีกฝ่าย
อห เล่นสารานุกรมแผนที่โลกที่เล่มแมร่งหนาเท่ากำแพงบ้านเลยเหรอว่ะ!!!
ซึ่งอิเจ้ที่ว่านางชื่อชเวยูจู ดีกรีดาวคณะนิเทศศาสตร์ปี 3 ที่เป็นรูทเมทที่แชร์ค่าบ้านเช่าราคาถูกแถวมหาวิทยาลัยมาด้วยกันตั้งแต่สมัยที่ตัวเธออยู่ปีหนึ่ง ซึ่งยูจูโคตรจะฮ็อตในมหาวิทยาลัย เพราะนอกจากหน้าตาดี หุ่นดีแล้ว ก็ยังเป็นนักร้องประจำมหาวิทยาลัยอีกต่างหาก จึงทำให้มีทั้งชายและหญิงมาชอบเต็มไปหมด
อันที่จริงช่วงที่มาอยู่ด้วยกันใหม่ๆ ชินบีก็เรียกนางว่าพี่นะ เพราะช่วงนั้นเธอค่อนข้างเกร็งๆกับรุ่นพี่สาวคนสวยอยู่
จนวันที่มุมมองที่มีต่อรูมเมทรุ่นพี่คนแพงได้เปลี่ยนไปมาถึง
วันนั้นเป็นวันที่จัดกิจกรรมรับน้อง แล้วกลุ่มไหนแพ้หัวหน้ากลุ่มนั้นๆต้องออกมารับบทลงโทษ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นยูจูนั่นเอง บทลงโทษที่ได้รับก็คือการเต้นน่าเกลียดนั่นเอง ตอนนั้นเป็นเหล่าเด็กปี1 พากันคิดว่าดาวคณะนิเทศคนสวยไม่ยอมทำแน่นอน แต่พอเพลงขึ้นเท่านั้นแหละ แม่คุณนางโคตรจัดเต็มจนบรรดาเพื่อนๆของพี่เขาต้องเข้าลากตัว ดึงสติให้พี่เขาเสียยกใหญ่ มาดรุ่นพี่แสนเพอเฟ็กต์ที่ชินบีคิดจินตนาการเอาไว้ถูกทุบกระจายไม่เหลือชิ้นดี
หลังจากนั้นเป็นต้นมาคำเรียก’พี่ยูจู’จึงถูกเก็บเข้าลิ้นชักไปและแทนที่ด้วยคำว่า’อิเจ๊’ซะอย่างงั้น
เรียกด้วยความสะใจล้วนๆชนิดไม่เกรงใจความเป็นดาวคณะของคุณพี่เขาแม้แต่น้อย
มีความสุข เมื่อได้กวนทรีนคนอื่น นั่นล่ะคอนเซปของชินบี
ยิ่งได้กวนประสาทแฟนแล้ว ยิ่งสนุกมากขึ้นไปอีก
ฟังไม่ผิดหรอก ฮวังชินบีเป็นแฟนกับชเวยูจู
“นี่มันจะห้าทุ่มแล้วนะ จะทำอะไรเกรงใจบ้านข้างๆหน่อย”
หรือเป็นแม่ลูกกันว่ะ?
“ชิ ไปนอนก็ได้”
มือบางจัดการปิดเครื่องโน้ตบุ๊คอย่างอิดออด ก่อนจะเดินหน้ามุ่ยเหมือนกับเด็กถูกขัดใจไปที่เตียงแล้วมุดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนหนา จนกลายเป็นก้อนกลมๆบนที่นอน
คนแก่กว่าถอนหายใจเบาๆ ก่อนคว้าผ้าขนหนูแล้วเดินออกไปจากห้อง คงจะไปอาบน้ำที่ห้องชั้นล่างกระมั่ง จนกระทั่งผ่านไปซักพัก เด็กสาวก็มุดตัวออกมาจากผ้าห่ม แล้วเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์เครื่องหรู ปรากฏข้อความตามตัวไปเล่นเกมส์จากพี่รหัสของเธอ นิ้วปลดล็อกหน้าจอก่อนจะจิ้มไปยังเกมส์ที่ว่าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะให้ให้ตัวเองจมเข้าไปในโลกของเกมส์ในที่สุด
YOU WIN
เมื่อมีครั้งแรกก็ย่อมมีครั้งต่อๆไปตามมา แต่เด็กติดเกมส์ไม่ได้รู้ถึงชะตากรรมของตัวเองที่จะเกิดขึ้นในอนาคตเลยแม้แต่น้อย
ชึบ!!!!!!!!!!
อ้าวเห้ย!
ชินบีที่เพิ่งจะยกยิ้มให้กับชัยชนะของทีมที่เคลียร์บอสของดันเจี้ยนได้สำเร็จไปได้ไม่เท่าไร กลับต้องหน้าเหวอแรง เมื่อโทรศัพท์มือถือในมือลูกรักถูกฉกออกไปอย่างไม่ทันตั้งตัว ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครมีอยู่คนเดียวแหละ
“ย๊าา! เอาโทรศัพ--- จ..เจ๊จะทำอะไรเนี่ย!!”
จากที่หน้าเหวออยู่แล้วยิ่งเหวอเข้าไปใหญ่ เมื่อคนที่ฉกลูกรักไปนั่งคร่อมขาของเธออยู่ ส่งผลให้ระยะห่างของใบหน้าเราทั้งค่อนข้างจะน้อย
มันก็คงจะไม่มีอะไรมาก ถ้าหากว่าอีกฝ่ายไม่ได้อยู่ในสภาพนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวล่ะก็นะ
ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นนะ ออกจะเห็นบ่อยด้วยซ้ำเวลาที่ยูจูลืมหยิบชุดไป นางก็นุ่งผ้าขนหนูเดินลอยหน้าลอยตาเข้ามาจนชินบีชินซะแล้ว
แต่คือ...นี่มันใกล้ก็เกินไปแล้วว!
ยูจูเป็นคนที่ตัวสูง ผ้าขนหนูจึงปิดได้แค่เลยหัวเข่าขึ้นมาหน่อยเดียวเท่านั้นเอง แล้วยิ่งขยับตัวเข้ามาใกล้มากเท่าไร ผ้าขนหนูก็ร่นขึ้นจนเผยให้เห็นต้นขาขาวๆของคนแก่กว่า คนโดนคร่อมพยายามบังคับลูกตาให้ละออกมาจากขาขาวนั้น แต่เจ้าลูกตาไม่รักดีเหลือบมามองท่อนบนของอีกฝ่ายพอดิบพอ
'อือหือ ข..ขาวโคตร'
ตึก ตึก
"เดี๋ยวนี้...ติดเกมส์จนไม่ค่อยสนใจกันเลยนะ.."
จังหวะของก้อนเนื้ออกซ้ายเริ่มกระตุกเต้นแรงขึ้น เมื่อยูจูขยับใบหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกชนกันเบาๆ น้ำเสียงหวานทรงพลังยามขับร้องอยู่บนเวที ในตอนนี้กลับแหบพร่ากระชากความรู้สึกคนฟังอย่างชินบีเหลือเกิน
“เกมส์นั่นน่ะ มันน่าสนใจกว่าฉันงั้นเหรอ?”
“คือ..”
ก่อนที่จะได้คิดอะไรต่อ มือเรียวของยูจูยกขึ้นมาประคองใบหน้าใสของคนที่เอาแต่อ้ำอึ้ง ก่อนริมฝีปากอิ่มจะกดแนบกับส่วนเดียวกัน ลิ้นตวัดไล้เลียไปทั่วโพรงปากจนคนอ่อนกว่าเริ่มหมดอากาศหายใจจึงผละออกมา เด็กสาวหลุบตาหนีไปอีกทางพร้อมกับความรู้สึกโหว่งๆในช่องท้องเมื่อยามเผลอไปสบมองกับแววตาหวานเยิ้มแสนยั่วยวนของรุ่นพี่นั่นอีก
'กำเดาจะไหลขอตายแป๊ปป คร่อกกก'
สาบานเลยเถอะว่าตั้งแต่คบกันมา นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นแฟนตัวเองในโหมดสวาทแบบนี้
และแล้วชินบีต้องเบิกตากว้างที่สุดในชีวิต เมื่อมือเรียวนั่นแกะปมผ้าออก ก่อนขว้างมันออกไปอย่างไม่ใยดี ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ากระซิบข้างใบหูที่แดงอยู่แล้ว ให้แดงจัดยิ่งกว่าเดิมอีก
“ได้เวลาลงโทษเด็กติดเกมส์แล้ว”
'บี๋จะไม่ทนแล้วววววววววววว'
Bonus
*ส่งข้อมูลติดต่อ*
“นี่คาทกของพี่โซวอน ส่งให้แล้วนะ”
“แต๊งกิ้ววเพื่อนรักกก”
“แล้วเป็นไงบ้าง?”
“ตีสี่อ่ะ”
เหยดดดด อึดโคตร”
“เออสิ น้องรหัสแกทำฉันปวดตัวไปหมดแล้วเนี่ย”
“เห็นมั้ย ฉันบอกแล้วว่าแผนฉันมันเวิร์ค”
“เชื่อแล้วจ้า คุณอึนฮาเพื่อนรักสุดสวยยย”
“ไอ้บี๋คงจะไม่เล่นเกมส์ไปสักพักสินะ”
“ว้าา แย่จุง”
“แน่นอนนน”
“แหม มั่นใจจังเลยนะคะคุณยูจู”
“ของมันแน่อยู่แล้ว ยูจูคนนี้ซะอย่าง”
“แล้วก็ตอนนี้เด็กติดฉันมากว่าติดเกมส์แล้วนี่น่า”
Talk
-ชั่ววูบอีกแล้วค่ะ5555555555555
-เกิดจากที่เราเล่นเกมส์เดียวกับที่บี๋เล่น แล้วฉากวิ่งหนีนี่ต้องเล่นซ้ำตั้งหลายรอบกว่าผ่าน เป็นคนที่เล่มเกมส์แนวนี้แล้วกากมากกกกกกกก คงไม่ต้องบอกใช่มั้ยคะว่าเกมส์อะไร555555
-ตั้งใจจะให้เป็นคอเมดี้สายเฮฮา แต่ทำไมจบออกมาแบบนี้ได้ก็ไม่รู้ ฮาาาาา
-เม้นให้หรือไปพูดคุยกันได้ที่ #ชินจูติดเกมส์
@BNK_SSTW
ติดเกมดีนัก เจอเจ๊ยั่วเข้าไป ทนไม่ทนก็ให้มันรู้ไปสิ
ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆนะคะ ><
เสียงจยูลอยเข้ามาในหัวเลยอะฉากนั้น มีความเขินแทนบี๋ -////-
ตลกคำว่าเหยดดดด หมดกันความแบ๊วของน้องมึน นี่มันอึนบีคนติดเกม
ขอบคุณไรเตอร์สำหรับวันช็อตน่ารักๆค่าา