บทนำ
ครืนนนนนน!!!
ฉันดึงกระเป๋าเดินทางที่ใส่สำภาระของตัวเองด้วยๅความยากลำบากฉันจำได้ว่าฉันใส่แต่เสื้อผ้ามาไม่กี่ชุดและของจำเป็นแค่ไม่กี่อย่างเท่านั้นแต่กระเป๋าบ้านี้ดันหนักอย่างกับยัดรถสบล้อลงไปงั้นแหละ(อันนี้ก็เวอร์ไป-_-^^)
"โอฮานะ ซากุระซังใช่ไหมค่ะ"พอถึงหน้าประตูหอพักก็มีเมดสาวสวยคนหนึ่งยืนอยู่เธอยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร
"ใช่ค่ะ^_^"
"ฉันชื่อคิเอะโกะค่ะเป็นแม่บ้านของที่นี่นะค่ะ"
"สวัสดีค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ"
"เชิญค่ะห้องพักของคุณทางนี้ค่ะ"คุณคิเอโกะเดินนำไปฉันเองก็เดินตามที่นี้ทั้งสวยและหะรูหะรามากเลยสมเป็นหอพักของ โรงเรียน ริงค์รองค์ อินเตอร์ เนชั่นแนล ไฮล์สคูล โรงเรียนนานาชาติสุดหรูหราและค่าเทอมที่แพงแสนแพง ส่วนทำไม่ฉันถึงไดัมาเรียนที่นี่นะหรอก็เพราะการตายของคุณย่าสุดที่รักที่เสียชีวิตจากโรคชรา ฉันจึงต้องย้ายจากโออิตะมาอยู่ที่ฮอกไกโดที่แสนจะหนาวแสนหนาวนี้ เอ่อ...จริงสิลืมบอกหัวนอนปลายตีนไปเลย555ฉันชื่อ โอฮานะ ซากุระ อายุ17ปี ฉันอยู่ม.ปายปี2เป็นผู้หญิงผมสีน้ำตาลแดง ตาโตสีน้ำตาลเข้ม ตัวเล็ก รวมๆแล้วก็คนแคระ ไม่ใช่ละ ไม่ใช่ละ บอกใว้ก่อนนะค่ะฉันไม่ใช้พวกที่ชอบย้อมสีผมอะไรหรอกนะค่ะแต่ผมของฉันดันได้แม่มาเต็มๆสีผมเลยไม่เหมือนชาวบ้านแต่แม่ฉันก็เป็นคนญี่ปุ่นนะ
"นี่ละค่ะห้องของคุณ"คุณคิซาเอะพาฉันมายังห้องๆหนึ่งที่เป็นโทนสีจาวตกแต่งหรูหราราวกับห้องของเจ้าหญิงแนะไม่เหมาะกับพวกบ้านนอกอย่างฉันเล้ย=_=
"ขอบคุณมากค่ะ"
"ถ้ามีอะไรก็เรียกฉันได้นะค่ะ^_^"
"ขอบคุณมากค่ะ แต่ห้องพักแถวนี้เงียบจังนะค่ะ"
"ส่วนมากโซนนี้เป็นโซนวีไอพีและมีแต่พวกไนท์คลาสนะค่ะเขาไม่ค่อยอยู่ห้องกันเพราะทำไงกลางวันแล้วเรียนตอนกลางคืนนะค่ะ"
"แต่เอ๊ะฉันลงเรียนกลางวันนะค่ะทำไม่ได้มาอยู่โซนนี้ละค่ะ?"ฉันเอียงคอด้วยความสงสัย
"ใช่ค่ะแต่ว่าโซนเดย์คลาสห้องไม่ว่างเลยนะค่ะอีกอย่างผ.อ.ท่านก็เป็นเพื่อนกับคุณพ่อของคุณท่านก็เลยจัดห้องให้ดีที่สุดสำหรับคุณนะค่ะ"
('พ่อฉันมีเส้นสายนี่เองสินะ=_=')
"งั้นหรอค่ะ?แตรยังไงก็ขอบคุณคุณคิเอะโกะมากนะค่ะ"ฉันโค้งให้เขาอย่างสุภาพ
"^__^"คุณคิเอะโกะโค้งน้อยๆให้ฉันแล้วก็เดินไป
"ทำไมถึงต้องให้มาเรียนโรงเรียนหรูขนาดนี้ด้วนน้า"ฉันพึมพำด้วยความสงสัยเพราะปกติฉันฉันก็เรียนแต่โรงเรียนธรรมดาแถมยังบ้านนอกอีกต่างหาก แต่พอคุณย่าตายทำฉันต้องมาใช้ชีวิตคนเดียวในโรงเรียนที่หรูหราแบบนี้ด้วยไม่รู้คุณพ่อคิดอะไรอยู่ คุณพ่อนะทำงานอยู่ต่างประเทศตลอดเลยท่านบอกว่าทำงานวิจัยบ้าบอคอพอกอะไรนี่แหละ(คอแตกมั้งแก!)ส่วนคุณแม่ฉันท่านตายตอนฉัน10ขวบแล้วละแต่ด้วยเหตุผลอะไรนั้นฉันก็จำไม่ค่อยจะได้แต่ที่รู้ๆท่านสวยมากแถมยังสืบสายเลือดของมิโกะชั้นสูงในตำนานมาด้วย ฉันไม่ค่อยจะรู้อะไรเกี่ยวกับคุณแม่เลยเเต่คุณแม่มีผมสีน้ำตาลแดง และหน้าตางดงามราวกับองค์หญิง ผิวขาวเนียนดั่งหิมะ ตัวมีกลิ่นหอมราวกับดอกไม้ มีหลายคนบอกว่าฉันคล้ายคุณแม่มากถ้าไม่สวมแว่นแล้วเปียผมยาวถึงเอวแต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักเพราะฉันคิดว่าตัวเองคงไมางดงามเท่าคุณแม่หรอก
กริ๊งๆๆๆๆๆ
"สวัสดีค่ะ คุณพ่อ"
("เป็นยังไงบ้างซากุระ")
"ก็ดีค่ะ ดูหรูกว่าห้องนอนที่บ้านใากเลยละค่ะหัองเดียวอย่างกะบ้านแนะ"
("555ลูกนี่ละก็อย่างกะบ้านนอกเข้ากรุง")
"ก็มันจริงนี่ค่ะหนูมันคนบ้านนอกอ่ะ"
("อย่าพูดแบบนั้นสิ")
"ว่าแต่คุณพ่อไม่ทำงานหรอค่ะ"
("มีสิแต่พ่อว่าจะมายินดีกับลูกสาวที่มาเรียนโรงเรียนใหม่ไง")
"งั้นก็กลับมายินดีที่ญี่ปุ่นสิค่ะหนูจะดีใจกว่านี้"
("ขอโทษนะ...ซากุระพ่อยังกลับไปตอนนี้ไม่ได้")ท่านทำเสียงเเผ่วลงเหมือนรู้สึกผิด
"แหม...หนูล้อเล่นค่ะแค่พ่อโทรมาหาหนูหนูก็ดีใจมากๆแล้วละค่ะ"
("งั้นก็ดีแล้วละ พ่อขอบอกใว้อย่างหนึ่งนะว่าอย่าเข้าใกล้พวกไนท์คลาสละ")
"แล้วพ่อให้หนูมาอยู่โซนเดียวกับพวกนั้นละค่ะ?"
("อะ...เอ่อ พ่อหมายถึงเวลากลางคืนไม่ต้องออกไปไหนนะพวกไนท์คลาสมีพวกดารานักร้องเยอะแยะเดี๋ยวโดนแฟนคลับพวกนั้นรุมจะเป็นอันตรายต่อลูกนะ")
"ออ...ค่ะหนูจะระวังค่ะ"
("พ่อรักลูกนะ..ซากุระ")
"หนูก็รักพ่อค่ะ"
("ขอให้สนุกกับชีวิตโรงเรียนใหม่นะพ่อไปทำงานก่อน")
"ค่ะ"
ติ๊ด....
แล้วคุณพ่อก็วางสายไป...สนุกกับชีวิตในโรงเรียนใหม่งั้นหรอ?จะเป็นยังไงน้า?ขอแค่ไม่เจอเรื่องแปลกๆก็พอ.....
โอฮาโนะ ซากุระ
(Cr.นากาจิมะ มาริอะ)
ไลท์
(Cr.แจฮยอง)
ความคิดเห็น