SM Sweet Review รับวิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #62 : Send: MY BLOODY ROSE กุหลาบลวงรัก (A)

นักวิจารณ์  A

สวัสดีคุณรัตติกาลนะคะ ยินดีมากที่มาวิจารณ์งานเขียนเรื่องนี้ ขออภัยที่อาจส่งงานล่าช้าไปสักหน่อย(ไม่หน่อยหรอก)ฮ่าๆ จะพยายามให้ถึงที่สุดค่ะ ที่เน้นๆคือเรื่องการบรรยายและการดำเนินเรื่องนะคะ งั้นเรามาเริ่มกันเลยค่ะ

ชื่อเรื่อง (9/10) MY BLOODY ROSE กุหลาบลวงรัก

ชื่อเรื่องทำให้เรารู้เลยว่ามันดราม่าแน่ๆ นักอ่านที่ชื่นชอบแนวนี้ต้องสนใจทีเดียวค่ะ โดยเฉพาะคำโปรยน่าดึงดูดมากๆเลย เพียงแต่ที่หักคะแนนไปนิดหนึ่ง มาจากชื่อภาษาไทยที่ค่อนข้างไม่น่าดึงดูดเท่าไหร่และคล้ายๆกับนิยายเรื่องอื่นๆที่เคยอ่านผ่านตามา รวมทั้ง ภาษาอังกฤษให้ความรู้สึกนึกถึงนิยายแฟนตาซีด้วย ชื่อมันเหมือนซ้ำ แบบ คำว่า ลวงรัก ประมาณนี้ มันยังทำให้เราไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่น่ะค่ะ นิดเดียวเนอะ

การตกแต่งบทความ (3.5/5)

การตกแต่งเป็นแนวบทความเวอร์ชั่นหนึ่งที่ใช้โค้ดข้างหลังใช่ไหมคะ ภาพพื้นหลังยังไม่ดึงให้เราดราม่าเท่าไหร่ เราอยากแนะนำให้ไรท์ลองไปหาร้านธีมต่างๆนะคะ มีสวยๆเยอะมากและมันจะสร้างความตื่นเต้นความสนใจให้นักอ่านที่พบเห็นเพิ่มขึ้นค่ะ แนะนำเลย ไม่มีอะไรมากมายค่ะ เพียงแต่บทความดูโล่งๆไป ตัวหนังสือค่อนข้างใหญ่และภาพโปสเตอร์ไม่ค่อยเข้ากันในแต่ละภาพที่นำมาต่อกัน เข้าใจว่าภาพอาจอายากและอาจไม่ถนัดด้านตกแต่งเนอะ ไม่จำเป็นต้องซีส่วนนี้นะคะเพราะมันไม่มีผลต่อเนื้อเรื่องหรอกค่ะ

บทบรรยาย (14/20)

เราขออ่านและวิจารณ์เป็นบทๆ ถ้าพบจุดที่เรารู้สึกขัดๆหรือมีปัญหาอะไรจะอธิบายให้ฟังนะคะ

บทที่ 1

ไรท์บรรยายด้วยภาษาที่ลื่นไหลพอสมควรเลยค่ะ จะมีให้แก้นิดเดียวตรงนี้

ความหนาว..ที่เย็นจับไปจนถึงขั้วหัวใจสายฝนกระหน่ำแรงขึ้นเรื่อยๆดั่งพายุเข็ม

อยากให้เคาะเว้นวรรคประโยคตรงคำว่า ขั้วหัวใจ วรรค สายฝน ประมาณนี้ค่ะ อยากให้เคาะเว้น เพราะมันจะให้อารมณ์ได้มากกว่าเดิม

อีกเรื่องที่อยากแนะนำคือจุดไข่ปลาควรใช้ในเกณฑ์พอดีนะคะ เราใช้เพียงสามจุดเพื่อความเหมาะสมค่ะ นิดเดียวเองเนอะ

อ่านมาเรื่อยๆนะคะ พบบางประโยคที่ไรท์อาจใช้คำฟุ่มเฟือยบรรยายมากเกินไป และมีพิมพ์ตกหล่นด้วยนะคะ

เสียงฝ่ามือหนาหยาบกระด้างกระทบลงที่แก้มฉันอย่างแรงจนหน้าหันไปตามแรงฝ่ามือ

มันมีเกินคำว่าฝ่ามือมาอีกอันหนึ่งค่ะ ลองอ่านทวนเนอะ คือ เราจะอธิบายให้ฟังว่า ประโยคนี้ค่อนข้างรวมปัญหาหลายอย่าง ทั้งคำซ้ำที่แสดงว่าไรท์ยังมีคลังคำไม่มากพอและการเลือกใช้ประโยคที่ค่อนข้างยาว จากที่ขีดเส้นใต้ ไรท์มีการเขียนคำว่า ฝ่ามือ ซ้ำกันสองที่ เราว่าลองใช้คำอื่นมาแทนบ้างจะดีกว่าค่ะหรืออาจจะเปลี่ยนเป็นไม่พูดตรงจุดนั้นและยังมีซ้ำในส่วนของคำว่า แรง ใกล้เคียงกัน เวลาอ่านจะได้ไม่สะดุดและตรงส่วนที่บอกว่า กระทบลงที่แก้มฉันอย่างแรง ตรงคำว่า ที่ เราไม่ค่อยพบเจอเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะ ที่ เหมือนเป็นคำบุพบทที่ใช้เกี่ยวกับพวกบ่งบอกสถานที่ใหญ่ๆมากกว่า ซึ่งถ้าให้เราแนะ ไรท์น่าจะลองเปลี่ยนคำว่า ที่ เป็นคำว่า บน มันจะดูโอเคกว่าหรือไม่ จะลองปรับดูนะคะ

เสียงฝ่ามือหยาบกระด้างกระทบลงบนแก้มฉันอย่างแรงจนใบหน้าหันไปอีกทาง

มันจะดูกระชับขึ้น แต่อันนี้ก็แล้วแต่ตัวผู้เขียนด้วยนะคะ ว่าจะปรับเปลี่ยนออกมาในรูปแบบไหนให้มันโอเคและเป็นภาษาของตัวเองเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาเหล่านี้ เราขออ่านต่อเรื่อยๆเลยเนอะ

เราอ่านลงมาเรื่อยๆ ยังพบว่าไรท์ใช้คำว่า ฝ่ามือ บ่อยครั้งมาก ไรท์อาจจะลองเปลี่ยนเป็น มือหนาหรืออะไรก็ว่าไปค่ะ เพราะเราอ่านลงมาเรายังจับคำได้อยู่เลยว่ามีคำไหนบ้างที่ไรท์เขียนไปแล้วก่อนหน้านี้

พบอีกประโยคแล้วค่ะที่มีคำว่าฝ่ามือ จะลองยกตัวอย่างนะคะ

ที่มีรอยแดงของฝ่ามือ

ก่อนที่แก้มอีกข้างจะโดนฝ่ามือใหญ่บรรจงลงอย่างแรงอีกครั้ง

จะเห็นว่าไรท์ใช้แต่คำว่าฝ่ามือ ลองอ่านเยอะๆและหาคำอื่นมาบรรยายบ้างนะคะ นิดเดียวเอง แล้วก็เราลองอ่านลงมาเรื่อยๆ พบว่ายังมีเรื่องของการเว้นวรรคอีกอย่าง ยกตัวอย่างจากประโยคนี้

คงไม่ต่าง จากวันที่ผ่านๆมาแน่นอน

ไรท์ไม่ควรเว้นวรรคตรงนี้นะคะ มันทำให้เราสะดุดหายใจ กำลังลุ้นอยู่เชียวว่านางเอกจะเป็นยังไง ฮ่าๆ หรือถ้าหากต้องการสร้างอารมณ์ร่วม ควรใช้จุดไข่ปลาลากจากคำว่า ต่าง ไปคำว่า จาก นะคะ แบบนี้ก็ได้เช่นกัน

และในส่วนของคำซ้ำ ไรท์มีบรรยายบทพูดของนางเอกที่แทนตัวว่าฉัน บ่อยครั้งมาก ซึ่งบางที่ไม่จำเป็นต้องใส่ก็ได้ค่ะ หากตัดแล้วทำให้การบรรยายไหลลื่นขึ้น เพราะมันจะไม่มีปัญหาคำซ้ำ

ฉันรับรู้ได้ทันทีว่า ชะตากรรมของฉันหลังจากคำด่าทอนี้จะเป็นยังไง

ที่เราคิดตัดคำมีสองแบบคือ ตัดคำว่าของฉันและคำว่า ด่าทอ ออกไป เพราะมันทำให้รูปประโยคยาวๆ อ่านมาทีแรกกำลังลื่นค่ะ แต่มาสะดุดและขัดตรงของฉันและ หลังจากคำด่าทอนี้จะเป็นยังไง คือ มันขัดๆในความรู้สึกของเราซึ่งบางทีอาจไม่เหมือนไรท์น่ะค่ะ ฮ่าๆ ไม่ต้องบรรยายคำว่าของฉันก็ได้ค่ะ เพราะเราและนักอ่านรู้อยู่แล้วว่าหมายถึงใคร ตรงส่วนหลังคำด่าทอคือ ไม่ต้องบรรยายบอกก็ได้ค่ะ เพราะว่าเหตุการณ์มันเดินต่อมาเรื่อยๆ เป็นตัวบ่งบอกแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น ซึ่งมันทำให้เราลุ้นระทึกมาก

ยกตัวอย่างเช่น

ฉันรับรู้ได้ทันทีว่าชะตากรรมหลังจากนี้จะเป็นยังไง

อันนี้เป็นเพียงข้อแนะนำ ซึ่งไรท์สามารถอ่านและนำไปปรับได้หลายๆอย่าง ไม่จำเป็นต้องเหมือนกันหมดค่ะ เราแนะตามความเห็นเราเท่านั้นเอง

มีในส่วนของการบรรยายที่เรางงน้อยๆ จากประโยคนี้ค่ะ

ก่อนที่จะหยิบเอาแส้ข้างตัวที่แขวนไว้บนผนังขึ้นมา

เรางงว่าไรท์บรรยายว่าแส้ข้างตัว แต่ถัดมาบอกอยู่บนผนัง ถ้าหากแส้อยู่บนผนัง เราว่ามันไม่ใช่ข้างๆตัวนะคะ เราว่าตัดคำว่า ข้างตัวออกไปเลยก็ได้ค่ะ กันคนอ่านงง เพราะเราอ่านแวบแรกก็งงว่า อ้าว มันอยู่ๆข้างๆแล้วทำไมต่อมาบรรยายว่าแขวนไว้บนผนัง หรืออาจหมายถึง คนหยิบยืนอยู่ข้างๆผนังห้อง เลยบรรยายว่า ข้างตัว แต่สิ่งที่บรรยายว่าอยู่ข้างตัว ควรจะวางอยู่ในแนวราบกับพื้นค่ะ เพราะงั้นเราเลยอยากแนะให้ตัดว่า ข้างตัวออกไปเนอะ  ประโยคนี้มีคำซ้ำเล็กน้อยนะคะ คำว่า ที่ ซึ่ง ที่ อันแรก ไม่ต้องใส่ก็ได้ค่ะ ความหมายยังคงเดิม จะลองปรับคำนะคะ เช่น

ก่อนจะหยิบแส้ที่แขวนบนผนังขึ้นมา

ประมาณนี้ค่ะและขอยกตัวอย่างเรื่องรูปประโยคคำซ้ำอีกที่นะคะ

แต่ก็ไร้ซึ่งความปราณี เพียงแต่ยิ่งเพิ่มทวีความโกรธเข้าไปเป็นสองเท่า

มีคำซ้ำในส่วนที่ขีดเส้นใต้นะคะ อีกอย่างคำว่า เพิ่มและทวี ให้ความหมายเหมือนกัน คล้ายกัน เราว่าตัดคำบางคำหรือเปลี่ยนเป็นคำอื่นแทนจะดีกว่านะคะ เพื่อความลื่นไหลด้วย ยกตัวอย่างเช่น

แต่ก็ไร้ซึ่งความปราณี  ทว่ามันกลับยิ่งทวีความโกรธเข้าไปเป็นสองเท่า

เป็นแบบนี้ค่ะ ไรท์อาจลองปรับดูในสำนวนของตัวเอง ซึ่งเราคิดออกเพียงเท่านี้ ฮ่าๆ

สำหรับบทนี้ขอยกตัวอย่างเพียงเท่านี้นะคะ เราพบปัญหาเรื่องคำซ้ำประปราย ที่พบมากๆคือการบรรยายอธิบายที่ยาวจนเกินไป มีเรื่องของการใช้คำฟุ่มเฟือยค่ะที่พบเห็นมากๆ เพราะย่อหน้าหนึ่ง บรรยายยาวมากเท่าที่ลองอ่านดู ไรท์ลองอ่านอีกทีหนึ่งเนอะ

คำผิดที่พบเยอะอยู่นะคะ ลองอ่านทวนอีกทีนะ

จ่ม – จม

เพี๊ย – เพี๊ยะ

ด้านนนอก – ด้านนอก

มือมิด – มืดมิด

จนกระทั้ง – จนกระทั่ง

เพราะเลี้ยง – พ่อเลี้ยง

ไมได้ – ไม่ได้

เร้ว – เร็ว

ฉกรร – ฉกรรจ์

ข้ – ขา

เหงื้อ – เงื้อม

ตัดสิใจ –  ตัดสินใจ

มัจจุราฃ – มัจจุราช

เปรี๊ยง – เปรี้ยง

ด้ว – ด้วย

เหตุการณ – เหตุการณ์

ทุก – ทุกข์

แก – แกะ

ป่าว – เปล่า

พุด –พูด

อย่า – อย่าง

บทที่ 2

บทนี้มีคำซ้ำประปรายนะคะ การบรรยายยังได้อารมณ์พอสมควรและดึงอารมณ์ร่วมออกมาได้มากทีเดียวค่ะ ยกตัวอย่างเรื่องคำซ้ำนะ

ก่อนที่เขาจะแกะเชือกที่มัดมือฉันอยู่ออก

ลองปรับเปลี่ยนเป็นคำอื่นนะคะ ยังมีวิธีบรรยายอีกหลายแบบ เช่นเปลี่ยน ที่ อันที่สองเป็น ซึ่งก็ได้ค่ะ มันจะเลี่ยงเรื่องคำซ้ำได้เนอะ นิดเดียวค่ะ

สำหรับบทนี้ เราว่าการบรรยายเรื่องคำฟุ่มเฟือยยังมีอยู่เหมือนเดิมเช่นกัน ซึ่งยังคงเป็นปัญหาส่วนใหญ่ของไรท์ที่เราลองอ่านดูนะคะ ยกตัวอย่างประโยคที่พบในบทนี้

ก่อนที่จะเอื้อมมือมาบีบคางของฉันให้เงยหน้าขึ้นมองสบตาเขา

ประโยคนี้สามารถตัดคำบางคำออกได้นะคะ ถ้าลองอ่านดีๆ ประโยคนี้คือ บรรยายค่อนข้างยาว และมีการบรรยายบางส่วนที่ทำให้เรารู้สึกสับสน ไรท์บรรยายบอกตรง บีบคางของฉันให้เงยหน้าขึ้น คือ เหมือนไรท์บรรยายว่า บีบให้คางเงยหน้าขึ้นมองเขา แบบ...มันแปลกๆในความรู้สึกเราน่ะค่ะ ฮ่าๆ คือ มันอ่านแล้วได้แบบนี้จริงๆ เลยอยากแนะให้ปรับเปลี่ยนคำในประโยคนี้ ยกตัวอย่างนะคะ

ก่อนจะเอื้อมมือมาบีบคางฉันแล้วบังคับให้เงยหน้าขึ้นสบตาเขา

ประมาณนี้ค่ะ เราเขียนในแบบที่เราเข้าใจ ซึ่งไรท์ลองอ่านทวนแล้วปรับเป็นภาษาของตัวเองแล้วกันเนอะ เพราะเราก็คิดออกเพียงเท่านี้

การบรรยายดึงอารมณ์เราได้มากค่ะ ดราม่าแรงมาก เราสงสารนางเอกเลยทีเดียว แต่เพราะไรท์บรรยายมากเกินไปหรือไม่ เรื่องมันเลยเหมือนยืดๆ เดี๋ยวจะยกไปพูดในหัวข้อการดำเนินเรื่องแล้วกันนะคะ

อ่านมาเรื่อยๆเราพบเรื่องคำซ้ำด้วยค่ะ เดี๋ยวขอยกอีกสักที่นะคะ

ฉันก็รีบแกะเชือกที่ข้อเท้าออกอย่างร้อนรนก่อนที่จะถอยหลังเข้าไปนั่งกอดเข่าอยู่มุมๆหนึ่งของห้อง

จะมีประโยคนี้น่ะค่ะ ลองอ่านแล้วปรับคำดูอีกทีหนึ่งเนอะ มีคำว่า ที่ ซ้ำน่ะค่ะ อีกอย่างประโยคนี้บรรยายยาวอยู่พอสมควร เราจะลองปรับประโยคดูนะคะ

ฉันรีบแกะเชือกที่มัดข้อเท้าออกอย่างร้อนรนก่อนจะถอยไปนั่งก่อดเข้าอยู่มุมๆหนึ่งของห้อง

ประมาณนี้ค่ะ เราว่าไรท์น่าจะปรับได้ดีดว่าเราเนอะ อันนี้เป็นแค่ตัวอย่างค่ะ แล้วก็เราอ่านมาเรื่อยๆ พบประโยคที่อ่านแล้วงงมากๆค่ะ

เสียงของผู้หญิงดังขึ้นหลังสิ้นสุดเสียงเรียกของคนที่เธอเรียกว่าหลง

เรากำลังจะบอกว่า ประโยคนี้ อ่านทวนหลายรอบมากค่ะ กว่าจะเข้าใจ อาจเพราะบทสนทนา ตรงที่ผู้ชายเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาว มันค่อนข้างขาดช่วง เพราะว่าไรท์ให้นางเอกบรรยายอารมณ์ตัวเองและสถานที่นั้นก่อน อาจเกิดจากการที่เว้นช่วงนานไป ประกอบกับ ใช้ประโยคที่ค่อนข้างยาวและบรรยายไม่เข้าใจ

ไรท์ต้องการจะบอกว่า สาวคนนั้นเดินออกมาหลังนายหลงเรียกใช่ไหม แต่เราอ่านแล้วงงไปรอบหนึ่ง อยากให้ไรท์ลองอ่านทวนดูอีกทีหนึ่งนะคะ

เราจะลองปรับประโยคดูนะ

เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น หลังชายผมทองเอ่ยเรียก

คือเราก็นึกไม่ออกเหมือนกันค่ะ ฮ่าๆ มันนึกได้เท่านี้เอง ลองอ่านทวนอีกทีนึงเนอะ ขอยกตัวอย่างอีกสักที่เรื่อวคำซ้ำนะคะ

ทันทีที่เธอมองมาที่ฉันดวงตาที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางก็เบิกกว้าง

คราวนี้เจอสาม ที่ เลยค่ะ ฮ่าๆ เราว่าของแบบนี้มันมีหลุดกันบ่อยมากๆและทางที่ดีหลังเขียนจบสักวันสองวัน ลองย้อนกลับมาอ่านอีกทีแล้วเราจะรู้สึกเองว่ามันมีคำฟุ่มเฟือยหรือคำซ้ำตรงไหนบ้าง เราขอยกตัวอย่างการปรับคำนะคะ

ทันทีที่เธอหันมาเห็นฉัน ดวงตาซึ่งถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางก็เบิกกว้าง

ประมาณนี้ ซึ่งเราก็นึกออกเท่านี้เช่นเคยค่ะ ฮ่าๆ อ่านลงมาเรื่อยๆ มีปัญหาเหมือนที่เคยยกตัวอย่างข้างต้นไปแล้วเนอะ ส่วนเรื่องคำผิด จะพบน้อยลงแล้วล่ะค่ะ ฮ่าๆ ไม่เท่าบทแรกซึ่งเยอะมากๆค่ะ

เดี๋ยวเราขอยกอีกสักที่ ฮ่าๆ เป็นช่วงที่พระเอกบรรยายนะคะ

ผมเลื่อนมือมาแกะมือเรียวที่ไต่ยุ่มย่ามอยู่บนแผงหน้าอกของผมออกอย่างรำคาญขึ้นมาหน่อยๆก่อนที่จะเดินที่เปิดประตู เหมือนร่างบางจะไม่เข้าใจสิ่งที่ผมพูด เธอคว้าเอวของผมไว้ด้วยอ้อมแขนเล็กๆนั้นทันที ก่อนที่ผมจะหันหน้ากลับไปเผชิญร่างเปลือยเปล่านั้นอีกครั้ง

ตรง ออกอย่างรำคาญขึ้นมาหน่อยๆ เราว่าตัดคำว่าหน่อยๆออกไปดีกว่าค่ะ มันทำให้เราอ่านแล้วอารมณ์ขาดช่วงมาก มันสะดุดมากด้วย เราว่าไรท์อาจจะรีบพิมพ์มากเกินไปเลยมีพิมพ์ตกพิมพ์เกินมาค่อนข้างเยอะอยู่ โดยเฉพาะด้านการบรรยาย บางสิ่งไรท์มีบรรยายไปบ้างแล้ว แต่ก็ย้อนกลับมาบรรยายอีกที คือ จากที่อ่านมาไรท์จะบรรยายค่อนข้างเยอะ ซึ่งเป็นเรื่องที่ดีค่ะ เพียงแต่มันไม่ได้บรรยายรวมหลายๆเรื่อง มันบรรยายแบบเรื่องเดียวแล้วยาวๆวนๆอยู่อย่างนั้น ซึ่งบางครั้งสาเหตุที่ทำให้ยาวคงเพราะพยายามจะดึงอารมณ์ร่วมออกมา แต่การบรรยายที่ดีไม่ควรจะเยอะเกินไป มันต้องพอเหมาะและไม่บรรยายซ้ำยาวจนดูเยิ่นเย้อนะคะ ไรท์ลองอ่านทวนดูอีกทีเนอะ

ประโยคยาวๆนี้ที่ยกมีทั้งเรื่องคำฟุ่มเฟือย คำซ้ำ บางส่วนหากตัดได้ควรตัด ประโยคที่กระชับขึ้นจะทำให้ผู้อ่าน เข้าใจค่ะ เราจะลองปรับประโยคข้างต้นเป็นตัวอย่างให้เข้าใจนะคะ สามารถลองอ่านเทียบได้ว่ามันลื่นขึ้นหรือเปล่าเนอะ

ผมเลื่อนมือไปแกะมือบางซึ่งไต่ยุ่มย่ามอยู่บนแผงอกด้วยความรำคาญ ก่อนจะเดินไปเปิดประตู ทว่าร่างอันเปลือยเปล่ากลับกระโจนเข้ามากอดเอวผมแน่น เหมือนร่างบางจะไม่เข้าใจสิ่งที่ผมพูด ผมจำต้องหันกลับไปเผชิญหน้ากับเธออีกครั้ง

การบรรยายมีหลากหลายรูปแบบที่สามารถเลี่ยงปัญหาพวกนี้ได้ค่ะ นักเขียนทุกคนจะมีภาษาการเขียนเป็นของตัวเอง ซึ่งเราลองยกตัวอย่างเพื่อเป็นแนวทางเท่านั้น ที่เหลือแล้วแต่ไรท์จะนำไปพิจารณาและลองปรับเปลี่ยนดูเองเนอะ

เราขอสรุปตั้งแต่บทนี้เลยแล้วกันค่ะ การบรรยายของไรท์มีการใช้คำฟุ่มเฟือยยืดเยื้อมากเกิน ในภาคนางเอกลื่นไหลอยู่พอสมควร แต่พอมาเป็นภาคพระเอก ทำไมเรากลับรู้สึกว่ามันไม่เป็นธรรมชาติ มันติดๆขัดๆพอสมควร ไรท์ลองอ่านทวนอีกทีแล้วกันค่ะ ปัญหาที่พบก็เป็นอย่างที่กล่าวไปแล้วข้างต้นเนอะ

คำผิดที่พบ

ศรีษะ – ศีรษะ

รอบ – รอย

ผุ้ชาย – ผู้ชาย

โครงเรื่อง/ความน่าสนใจ (15/20)

ถือว่าน่าสนใจอยู่พอสมควรและนางเอกดูรันทด เรารู้สึกถึงดราม่าหนักๆมากในอนาคต ซึ่งขอยอมรับว่าไตเราอาจต้องทำงานหนัก มันรับดราม่าไม่ได้แน่ๆ ฮ่าๆ เรื่องนี้เปิดมาด้วยฉากที่นางเอกโดนพ่อเลี้ยงทำร้าย พ่อเลี้ยงจับนางเอกไปขาย ตอนต่อมาเริ่มบรรยายด้านพระเอกที่ออกตามหานางเอก เป็นปมความแค้นที่น่าตามลุ้นอยู่พอสมควร จะติดตรงที่การบรรยายยังต้องอ่านเพิ่มอีกเยอะนะคะ ตามที่ได้บอกไปในหัวข้อบรรยาย

ตัวละคร (14/20)

ถ้าพูดถึงตัวนางเอก เราว่าบรรยายความรู้สึกและอารมณ์ค่อนข้างดี คาแรคเตอร์ชัดเจนอยู่ แต่มันจะไม่สมเหตุสมผลตรงที่ นางเอกไม่มีสัญชาตญาณอยากเอาชีวิตรอดเลยเหรอ หลังแม่บุญธรรมตาย ถ้าหากถูกทำร้ายหลายครั้ง น่าจะอยากหนีและต้องการความช่วยเหลือ เพื่อนบ้านอะไรก็ไม่มีเอะใจเลยเหรอ ถ้าหากนางเอกถูกทำร้าย ต้องมีเสียงหวีดร้องโวยวาย เท่าที่เห็นตามหน้าข่าวจะมีข่าวเรื่องของการถูกทารุณออกบ่อยมาก ไม่แม่แจ้งความก็เป็นเพื่อนบ้าน ซึ่งดูเหมือนแวดล้อมตรงนั้นไม่มีเพื่อนบ้านอะไรเลย หรือเพราะเราอ่านข้ามไปว่าบ้านนั้นอยู่บนเขาไกลคนหรืออะไรยังไง ต้องขออภัยค่ะ เพราะเราอ่านคร่าวๆดู นางเอกอยากหนีตอนที่พ่อบุญธรรมแอบแง้มประตู เพราะรีบลงไปพาคนชุดดำขึ้นมา ซึ่งเราว่าพ่อนางเอกน่าจะลากนางเอกลงไปมากกว่า มันต้องระแวงกลัวนางเอกหนีสิคะ เป็นกันทุกคนแหละและถาอยากจะขายนางเอกและกลัวพวกชุดดำ น่าจะมีบริการแบบว่า ลากลงมาให้ดูถึงที่ไรงี้ ฮ่าๆ ซึ่งมันก็แล้วแต่คนด้วยเนอะ แต่พ่อเลี้ยงโหดมากรัสเซีย ฮา----สงสารนางเอก ชีวิตรันทดเหลือเกิน ส่วนพระเอก เรายังพูดไม่ได้ว่าคาแรคเตอร์เป็นยังไง มันยังดูไม่มีมิติเท่าไหร่ คงเพราะการบรรยายที่ค่อนข้างติดๆขัดๆ อารมณ์ร่วมยังขาดอยู่บ้างถ้าเทียบกับการบรรยายในภาคนางเอกเนอะ ลองไปอ่านเยอะๆนะคะไรท์

การดำเนินเรื่อง (14/20)

อยู่ในระดับปานกลางเกือบจะดี มันติดตรงส่วนการบรรยายที่ค่อนข้างยาวทำให้นิยายมันดูยืดเยื้อ เหตุการณ์ดูเอื่อยๆไปบ้าง ตามที่บอกในหัวข้อบรรยาย ว่าไรท์มีการใช้คำฟุ่มเฟือย มีพิมพ์ตกค่อนข้างเยอะมากพอสมควรนะคะ ต้องอ่านทวนดูอีกที

ตอน 1 บอกในส่วนของนางเอกที่อยู่ในบ้าน โดนพ่อเลี้ยงทำร้ายและนางเอกจะหนี ถูกจับได้ พาไปขาย จบ มีเท่านี้ แต่จากที่อ่าน ไรท์ค่อนข้างจะบรรยายเยอะพอควรค่ะ

ตอน 2 บอกบรรยายถึงตอนที่นางเอกถูกพามาที่ซ่องนางโลมและมีบทพระเอกด้วย ซึ่งการดำเนินเรื่องจะดีขึ้น มันขึ้นอยู่กับจังหวะเหตุการณ์และการบรรยายในแต่ละบรรทัดนะคะ ตามความเห็นเราและก็เช่นเดิม ยังต้องปรับในเรื่องการบรรยายเนอะ นิดเดียวค่ะ

ความประทับใจจากนักวิจารณ์ (3/5)

รวมคะแนน (72.5/100) หากเราอ่านข้ามหรืออะไรต้องขออภัยด้วยจริงๆค่ะ พยายามต่อไปนะคะไรท์ สู้ๆค่ะ นี่เป็นเพียงความเห็นจากผู้วิจารณ์เท่านั้นนะคะ ไม่เคืองกันเนอะ อย่าซีคะแนะนะคะ สู้ๆค่ะ ><

ชื่อ :
ชื่อเรื่องพร้อมลิ้งค์ :
รู้สึกยังไงเมื่อเห็นผลการวิจารณ์ :
ให้เครดิตและกดโหวตให้หน่อยน้า :
มีไรอยากพูดเพิ่มเติมไหมเอ่ย :

 

T
B