ไท่จื่ออย่างข้า อยากมีพระชายาเป็น 'ขอทาน'

ตัวประหลาดที่เข้ามาขโมยขนมของไท่จื่อกินในวันนั้น คือบุคคลที่ทำให้เขาดื้อรั้น อยากจะแต่งตั้งเป็นพระชายาในวันนี้

" ต่อให้เสด็จพ่อตัดหัวของข้า ข้าก็จะเอาหนุ่มน้อยนั่นมาทำเมีย!!! "

________________________________________

หากไม่ใช่เพราะคืนนั้น มีคนแปลกหน้าแถมสติไม่สมประกอบเข้ามาขโมยอาหารในห้องพำนัก ป่านนี้ข้าก็ยังเป็นไท่จื่อที่ใคร ๆ ต่างให้ความเคารพยำเกรง ไม่เคยมีจุดด่างพร้อยแล้วแท้ ๆ ไม่ว่าจะมองมุมไหน สารรูปของขอทานผู้นี้ไม่เห็นมีอะไรคู่ควรให้ข้าต้องลดตัวลงไปคุยด้วยเลยสักนิด

แต่ทำไมกัน!! ทำไมตัวเราถึงหักห้ามใจและร่างกายไว้ไม่ได้ ท่าทางใสซื่อ ไร้เดียงสาแบบนั้น ช่างยั่วยวนให้ข้าอยากแกล้งเล่นเสียจริง o///o

ไท่จื่อ : ถ้าอยากกินอาหารบนโต๊ะล่ะก็ ต้องให้ข้ากินเจ้าจนอิ่มก่อนนะ 

ขอทานหนุ่ม : กะ...กินข้างั้นเรอะ!! แล้ว... มันจะเจ็บมากไหม ? 

ตัวข้าคือไท่จื่อ ผู้มากความสามารถ หน้าตาดีเป็นที่หนึ่ง เก่งกาจทั้งการรบและการเมือง หากจะหาคนที่สมบูรณ์แบบไปกว่าข้า ไม่มีอีกแล้ว

ส่วนเขาคนนี้คือ.....ของข้า!! ของข้า!! และของข้า!!