อลินนารา

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ติดตามกันเยอะๆนะคะ แล้วเจอกันในโลกของอลินนรา
 

CR.SQW

เนื้อเรื่อง

 

บทนำ

“คุณเป็นใคร"

คำพูดที่ออกมาจากปากของอลินนราทำให้ชายหนุ่มอย่างพีรวัชร์ต้องตกใจ หญิงสาวผู้เป็นถึงรู้สาวเจ้าของโรงแรมใหญ่เอ่ยคำพูดที่ดูเหินห่างกับเขา ใบหน้าของพีรวัชร์เต็มไปด้วยความสับสนมึนงงราวกับมีใครมาตบหน้าอย่างจัง ตาทั้งสองข้างสีดำสนิทจ้องหญิงสาวด้วยความตื่นตระหนก ความรู้สึกแบบนี้คืออะไรกันแน่เขาเองก็ยังไม่เข้าใจ พีรวัชร์ไม่รีรอช้าที่จะรีบเอื้อมมือจะไปกดปุ่มสีขาวข้างๆหัวเตียงเพื่อเรียกคุณหมอประจำตัวหญิงสาว แต่ไม่ทันได้กระทำอย่างใจคิด หญิงสาวที่บัดนี้ใส่ชุดคนไข้ก็จับแขนของเขาเอาไว้ทันควันและมองชายหนุ่มระยะประชิดด้วยสายตาสงสัยพร้อมขมวดคิ้วไม่พอใจ และนั้นยิ่งทำให้ชายหนุ่มอย่างพีรวัชร์อดรู้สึกงุนงงไปไม่ได้

“ฉันถามว่าคุณเป็นใคร!!”

คำถามที่ตอบย้ำความตกใจของพีรวัชร์ออกมาเรื่อยๆจากปากของอลินนรา ประกอบกับใบหน้าที่ดูตกใจและความหวาดระแวง พร้อมอาการพยายามขัดขืนจะถอดสายน้ำเกลือเพื่อลุกออกจากเตียงให้ได้ในขณะจิต ทำให้ชายหนุ่มได้แต่รู้สึกตกใจและไม่แสดงอาการหรือตอบโต้ใดๆเพราะความช็อค แต่ก็ต้องโชคดีเมื่อพระเจ้ามาโปรด นายแพทย์โยวินก็เข้ามาทันเหตุการณ์ก่อนที่หญิงสาวจะทำอะไรไปมากกว่านี้

“อลินใจเย็นๆนะ เธอพึ่งฟื้น ขอฉันตรวจดูอาการก่อน!!”

คุณหมา เอ้ย!คุณหมอ (มุก5บาท10บาทก็เอานะ 555) โยวินมองหน้าเพื่อนสนิทอย่างพีรวัชร์ด้วยสายตาของคนเป็นหมอที่ให้ความไว้วางใจกับญาติของคนไข้ ก่อนจะเริ่มลงมือหยิบไฟฉายที่หน้าอก เพื่อตรวจอาการของผู้เป็นเพื่อนสนิท

“คุณจะทำอะไรฉันอะ อย่านะ! พวกคุณเป็นใครกัน บอกฉันมาเดียวนี้นะ”

คุณหมอโยวินหันไปมองใบหน้าพีรวัชร์ด้วยความตกใจ ก่อนจะกลับมามองหญิงสาวผู้เป็นทั้งแฟนเพื่อนและเพื่อนสนิทของเขา ตอนนี้พีรวัชร์มีใบหน้าและความคิดรู้สึกสับสน เมื่อคนรักหรือคู่หมั้นของเขาตื่นขึ้นมาจากการหลับใหลเป็นปีๆเพราะประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ พร้อมกับการตื่นขึ้นมากับความทรงจำที่หายไปอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แม้แต่คนที่เป็นคนรักอย่างเขา เจ้าตัวก็ลืมไปหมดเสียได้

“ขอโทษนะครับ คุณจำอะไรไม่ได้เลยหรอครับ”

 ในฐานะของคนเป็นหมอเกี่ยวกับระบบประสาทและสมองโดยตรง การที่โยธินต้องประสบเจอกับคนไข้ที่ตื่นขึ้นมาจากอุบัติเหตุและจำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อยมีมาหลายเคสแล้ว แต่กับการที่เขาต้องมารู้ว่าคนที่สูญเสียความทรงจำเป็นถึงเพื่อนสนิทของเขา ก็แอบตกใจและใจหายไปไม่น้อย

เพราะความสุภาพและการพูดจาของหมอโยธิน ทำให้หญิงสาวเริ่มที่จะไว้ใจและเริ่มประนีประนอม แต่ต่างจากพีรวัชร์ เธอไม่รู้สึกไว้ใจเขาเลยสักนิดถึงขณะกลัวเขาเสียด้วยซ้ำ

“ฉันคงต้องขอตรวจเธออย่างละเอียดมากกว่านี้นะ ญาติคนไข้คงต้องคุยกับผมเรื่องนี้หน่อย”

หมอโยวินหันไปถามคนที่มีสีหน้าท่าทางไม่ต่างจากเดิม ก่อนที่พีรวัชร์จะกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคอ สลับกับมองหน้าสาวสวยคู่หมั้นด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

.”ได้เลย กูพร้อมทุกอย่าง”

“แล้วเธอละ เอ้ย! คุณละ…..พร้อมไม”

คุณหมอโยวินหันไปถามอลินนรา ก่อนที่จะลืมตอบคำถามสำคัญไป จึงได้เพียงใบหน้างุนงงจากหญิงสาวผู้มีใบหน้าสะสวยแม้หลับไปนาน เล่นเอาคุณหมอโยวินยิ้มเขินอายจากความผิดพลาดเล็กๆครั้งนี้ และทำให้เขาลืมเรื่องตกใจไปได้จากอาการของเธอ

“ขอโทษครับ….. ผมนายแพทย์โยวิน กุลรบวรณ์ เป็นคุณหมอประจำเคสของคุณ และก็เป็นเพื่อนสนิทของคุณด้วย ส่วนหมอนี้! นายพีรวัชร์ ศักดิ์สสิธร เป็นคู่…”

“คู่พี่น้องกันนะครับ! เราสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน”

เมื่อหมอหนุ่มยังเอ่ยปากไม่ทันจบคำ หนุ่มหน้าหล่ออย่างพีรวัชร์ก็ตัดบทสนทนาด้วยคำพูดที่ดูจะแปลกๆ เรียกความประหลาดใจให้นายแพทย์อย่างเขาอีกครั้งเมื่อพีรวัชร์ประกาศตัวเป็นลูกพี่ลูกน้องกับหญิงสาวคนรัก แทนสถานะคู่หมั่นของผู้จัดการหนุ่ม ทำให้เพื่อนสนิทอย่างคุณหมอโยวินได้แต่ยิ้มเจื่อนๆกับการละเล่นของหนุ่มเพื่อนสนิทที่ทำเอาเขาต้องถอนหายใจสายหัวเป็นชุดๆ พร้อมกับอาการปวดหัวกับคำพูดที่ดูไม่คิดของเขา และนี้จึงทำให้จุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ดูซับซ้อนนี้ เริ่มต้นขึ้นจนได้

‘บางครั้ง…...ความรักก็ทำให้ผมต้องทำอะไรโง่ๆลงไป’

‘แต่เพราะ….ความรักจากความสูญเสีย มันทำให้ผมทำใจไม่ได้ โดยเฉพาะต้นเหตุที่เกิดมาจากตัวผม ผมจึงขอรับผิดครั้งนี้ ด้วยกายและหัวใจทั้งหมดที่ผมมีให้คุณ’
 

..........................................................................

จากไรท์
สวัสดีค่ะ~ หลังจากที่ไม่ได้เขียนนิยายมาเป็นเวลานาน
ก็กลับมาอีกครั้ง และในครั้งนี้ก็มาในแนวที่ฉีกการเขียนในทุกๆครั้งของคริสมาส
อย่าลืมติดตามกันเยอะนะคะ ยิ่งคอมเมนต์เยอะก็ยิ่งเป็นกำลังใจในการเขียนของไรท์