ในวันที่ฟ้ามีแดด ภายในห้องนอนของฉันก็มักจะมีแต่ความมืดอยู่เสมอเพราะฉันมักจะปิดม่านสีทึบของฉันไว้ ในขณะที่ฉันนอนคิดตัดสินใจจะทำอะไรหลายๆในอนาคต แต่ส่วนใหญ่อนาคตของฉันที่วาดฝันไว้ก็ไม่เป็นจริงสักเท่าไร 5555 ไม่ว่าจะเป็นหาเพื่อนที่เข้าใจสักคน เรื่องเรียน หรืออะไรก็ตามแต่ ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังคิดว่าฉันจะลาออกจากทีที่แห่งหนึ่ง เหตุที่ฉันคิดว่ามันเป็นที่ที่ไม่เหมากับฉันเลย ฉันรู้สึกโดดเดี่ยว อ้างว้าง เมื่อต้องอยู่ที่นั้น เพื่อนที่"เคย"สนิทของฉันก็นะ ไม่รู้ตอนนี้ฉันยังเรียกอย่างนั้นได้หรือป่าว ฉันรู้สึกว่าเพื่อนคนนี้ไม่เข้าใจฉันเลยสักนิด เหมือนตอนนี้ที่ยังคุยกันได้ก็เพราะมีผลประโยชน์ร่วมกันมากกว่า ฉันไม่ชอบเลยที่ต้องคิดกับเพือนอย่างงั้น ตอนนี้ฉันอยากตะโกนใส่ มันมากว่าฉันไม่พอใจมากก ฉันไม่โอเคเลย อยากจะตัดขาดกับแกแต่ฉันคงทำอย่างงั้นไม่ได้เพราะฉันต้องอยู่กับแกไปอีกสักพักใหญ่ ฉันรู้ว่าแกก็ไม่ได้แคร์ฉันมากหรอกเพราะแกมีเพื่อนตั้งมากมาย ส่วนฉันนะหรอฉันมันเป็นคนไม่มีเพื่อน...
ความคิดเห็น