ว่าด้วยเรื่อง...ปรัชญา

ปรัชญาไม่ใช่เรื่องเร้นลับ ไม่ใช่เรื่องของพวกเจ้าพวกนาย ไม่ใช่เรื่องของแม่มด หมอผี หมอดู หมอเดา ปรัชญาคือผลึกที่ตกมาจากหยาดเหงื่อแรงงานของมนุษยชาติในระยะเวลาอันยาวนาน นับตั้งแต่บรรพบุรุษของเรา คือมนุษย์วานรลงจากต้นไม้ลงมาใช้แรงงานบนพื้นดิน ปรัชญาเป็นวิชาที่สัมพันธ์กับชีวิตความเป็นอยู่ของมนุษย์มากที่สุด ชนชั้นกรรมกรกล่าวว่า "ยืนหยัดต่อสู้ก็คือชัยชนะ" "สามัคคีคือพลัง" "ชัยชนะไม่ใช่ได้มาด้วยการร้องขอ" "ที่ใดที่มีการกดขี่ ที่นั้นก็มีการต่อต้าน" และอื่น ๆ อีกมากมาย นั้นแหละคือปรัชญาของกรรมกร ที่ต้องการความเป็นธรรม สำหรับชนชั้นปกครองที่กดขี่ ที่เป็นตัวแทนของนายทุนเจ้าที่ดิน ตัวแทนจักรพรรดินิยมต่างชาติก็มีปรัชญาของเขาเช่นกัน ดังเช่น "กรรมกรไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับการเมือง" "ต้องเคารพกฏหมายสังคมจึงจะมีระเบียบ" "อย่าใช้ความรุนแรง มีปัญหาอะไรก็พูดกันดี ๆ" อะไรทำนองนั้น ซึ่งเป็นปรัชญาของคนที่กดขี่เสพสุขอยู่บนกองทุกข์ของชนชั้นกรรมาชีพ มุ่งหวังที่จะรักษาสถานภาพที่กำลังเป็นอยู่ให้ดำรงอยู่ต่อไปอีกอย่างไม่มี วันสิ้นสุด รักษาฐานะชนชั้นที่ได้เปรียบ เอารัดเอาเปรียบ มีอภิสิทธิ์สารพัดให้ดำรงอยู่ต่อไปไม่สุดไม่สิ้น

นั้นก็คือ ปรัชญาไม่ได้เกิดขึ้นอย่างปุปปั๊ป ไม่ได้หล่นลงมาจากฟ้า หากแต่สรุปจากชีวิตที่เป็นจริง ในสัคมที่มีชนชั้นปรัชญาก็แบ่งออกเป็นปรัชญาของชนชั้นที่อยู่ตรงกันข้ามกัน ปรัชญาของชนชั้นที่กดขี่มุ่งดำรงฐานะเดิมของตนไม่เปลี่ยนแปลง ปรัชญาชนชั้นผู้ถูกกดขี่มุ่งให้เกิดความเป็นธรรม ทำลายการกดขี่

เราอาจแปลกใจว่า ความคิดหรือทัศนะต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นอย่างธรรมดา ๆ เหล่านี้ก็ถือว่าเป็นปรัชญาด้วยหรือ ? เป็นความคิดทางปรัชญาอย่างที่เราเคยคิดว่าเป็นเรื่อง่ลึกซึ้ง เร้นลับไม่สามารถจะเข้าใจได้ง่ายจริงหรือ ? อยากบอกทุกคน ๆ ที่อ่านบทความนี้ว่า อย่างแปลกใจเลย สิ่งที่ยกมาเป็นตัวอย่างนั้นล้วนเป็นความคิดทางปรัชญา เป็นพื้นฐานความคิดทางปรัชญา เพราะว่าสิ่งที่ปราชญ์สรุปและเขียนขึ้นมานั้น ล้วนสรุปรวบรวมจากชีวิตการต่อสู้ของประชาชนเรือนแสนเรือนล้าน พื้นฐานของความคิดทางปรัชญาที่แท้จริงก็คือ ความคิดของคนเรือนแสนเรือนล้านที่เกิดขึ้นระหว่างการใช้แรงงานทำการผลิต เกิดขึ้นจากกฏเกณฑ์ที่ได้ค้นพบระหว่างการต่อสู้ทางชนชั้นนั้นเอง......