ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC] ♥ BE MY HONEY ♥ [Woobin x Jongsuk]

    ลำดับตอนที่ #1 : ♥ BE MY HONEY - Chapter 1

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.29K
      9
      28 เม.ย. 56

    BE MY HONEY

     
    CHAPTER 1


     

    ความรักน่ะเหรอ ? ตั้งแต่จำความได้...ผมกับมันไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลยนะ...
    - Kim Woobin -



    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

    "อูบิน ผอ.เรียกให้ไปพบน่ะ" เสียงใสๆที่ดังมาจากประตูท้ายห้องทำให้ผมหงุดหงิดไม่น้อยเพราะเสียงนั้นมันปลุกให้ผมหลุดจากนิทราที่เป็นความสุขเพียงอย่างเดียวที่ผมจะหาได้ในเวลานี้
    และเหตุผลที่ทำให้เกิดเสียงนั้นก็ไม่พ้นคำสั่งเรียกตัวจากผอ. ผู้เป็น'พ่อ'ของผมเอง


    ...ใช่...คุณเข้าใจถูกแล้วล่ะครับ.....พ่อผมเป็นผอ.โรงเรียนนี้...


    และเหตุผลที่พ่อต้องออกคำสั่งเรียกตัวผมในโรงเรียน ก็เป็นเพราะเราทั้งสองคนไม่ได้อยู่บ้านหลังเดียวกัน...
    ไม่ได้อยู่บ้านหลังเดียวกันตั้งแต่วันที่พ่อพา'คุณนายคนใหม่'เข้ามาในบ้าน

    เข้ามาแทนที่แม่ของผม.....


    ผมเบ้หน้าเล็กน้อยก่อนจะต้องจำใจลุกจากโต๊ะนักเรียนที่ไม่ต่างอะไรกับเตียงส่วนตัวอย่างเซ็งๆ ผมเดินเลาะระเบียงตึกมาเรื่อยๆจนมาถึงประตูบานใหญ่ที่มีป้ายติดไว้ว่า 'ห้องผู้อำนวยการ'

    แอร์เย็นๆภายในห้องที่สาดใส่ผมไม่ได้ช่วยให้ผมใจเย็นลงแม้แต่น้อย ร้อยวันพันปีไม่เคยอยากเจอหน้า แต่วันนี้เกิดพิศวาสอะไรขึ้นมาถึงเรียกมาหาถึงห้อง...

    "นั่งสิลูก" เสียงเช้มๆแกมบังคับสั่งให้ผมนั่งลง
    ผมก็ต้องนั่งอยู่แล้วล่ะ ใครจะบ้ายืนคุยให้เมื่อย =___=;;;

    "คุณมีอะไรกับผมหรือเปล่า ?" สรรพนามที่ดูห่างเหินผิดกับประโยคที่ผู้เป็นพ่อเรียกทำให้คนอายุมากกว่าสะเทือนใจอยู่บ้าง





    แต่เค้าก็ชินซะแล้วล่ะ...







    "พ่ออยากให้แกเลิกชกต่อย..."

    "ผมบอกแล้วไงว่าเราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีก" ผมพูดสวนทันทีเมื่อรู้เหตุผลของการเรียกตัวในวันนี้

    "แต่พ่ออยากให้แกเลิกชกต่อยซักที" คนเป็นพ่อเริ่มขึ้นเสียงบ้างเมื่อเห็นผู้เป็นลูกปฏิเสธตนเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
    ใช่...ทุกครั้งที่เราคุยกันเรื่องนี้ มันจะจบลงด้วยการมีปากเสียงทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมหรอกนะ ! ยังไงซะวันนี้เค้าก็ต้องคุยเรื่องนี้กับลูกชายคนเดียวของเขาให้รู้เรื่อง

    "ต้องทำยังไงแกถึงจะเลิก" คนเป็นพ่อเอ่ยถามอย่างปลงๆ เค้าพยายามกับลูกคนนี้อย่างเต็มที่แล้วจริงๆ แต่คำตอบที่ได้กลับเป็น...

    "ผมไม่รู้..." อูบินเบนสายตาออกไปทางอื่นก่อนที่แววตาต่อต้านนั้นจะกลับกลายเป็นแววตา'เจ้าเล่ห์' "แต่ถ้าพ่อมี'ข้อเสนอ'ที่น่าสนใจมากพอล่ะก็...ผมจะลองกลับไปคิดดูอีกที"
    ริมผีปากของคิมอูบินเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างผู้มีชัย ก่อนจะเดินออกจากห้องไปเพื่อพาตัวเองออกจากบทสนทนาอันน่าเบื่อนี้




    "เฮ้อออออ..... " เสียงถอนหายใจดังยาวออกมาหลังจากพ้นรัศมีของห้องๆนั้น เค้าไม่ได้อยากทำแบบนี้ เค้าไม่ได้อยากจะต่อต้านคนเป็นพ่อ แต่ในเมื่อพ่อไม่ไว้หน้าเค้าก่อน เค้าก็มีสิทธิ์จะเอาคืนบ้างไม่ใช่หรือไง ?


    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


    นี่เป็นเวลาหนึ่งทุ่มเศษๆ มีเพียงถนนและเสียงเครื่องยนต์เท่านั้นที่ทำให้ผมรู้สึกว่า 'ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลก'
    ผมเดินไปเรื่อยๆเพื่อไปยังคอนโดส่วนตัวที่บัดนี้ได้กลายเป็นบ้านหลังที่สองของผมไปแล้ว...

    ผมไม่อยากขับรถเพราะเบื่อการจราจรที่แออัด

    ผมปฏิเสธการขึ้นรถเมล์เพราะขี้เกียจเบียดเสียดแย่งที่นั่งกับคนอื่น อ้อ ! แล้วก็ขี้เกียจแกล้งหลับเวลามีผู้หญิงขึ้นมาโหนบนรถด้วยล่ะ เพราะเวลาผมแกล้งหลับทีไร ผมก็มักจะเผลอหลับไปจริงๆทุกที -___-

    และโรงเรียนกับคอนโดก็อยู่ไกลกันแค่สองกิโล ถ้าจะเดินไป - กลับ ก็คงไม่ลำบากกระดูกท่อนขาของผมนักหรอก


    'ตุ้บ'


    เสียงๆหนึ่งดังมาจากป้ายรถเมล์ข้างหน้าทำให้ผมต้องหลุดออกจากโลกของตัวเองแล้วไปเสนอหน้าในโลกของคนอื่น
    และสิ่งที่ผมเห็นก็สามารถระบุต้นตอของเสียงได้ดีซะด้วย...

    ผู้ชายคนหนึ่งในสภาพสะบักสะบอมถูกโยนลงจากรถตู้ก่อนที่รถคันนั้นจะแล่นหายไปในความมืด
    เหลือเพียงแต่ซาก









    ไม่สิ -___-









    ร่างคนคนหนึ่งที่ถูกทอดทิ้งให้หนาวตายอยู่ตรงนั้น...

    แต่จิตสำนึกในตัวผมก็บอกให้ผมเดินเข้าไปช่วยเหลือเขา

    สภาพของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำเหมือนถูกซ้อมมา ที่หัวมีรอยเลือดเหมือนถูกของแข็งกระแทก

    ไม่มีอะไรที่จะทำให้ผมรู้ที่มาที่ไปของผู้ชายคนนี้มากขึ้น นอกเสียจากชุดนักเรียนที่เต็มไปด้วยคราบเลือดจนดูไม่ออกว่าเป็นชุดของสถาบันใด



    เดี๋ยวนะ......



    ถ้าเป็นชุดนักเรียนก็ต้องมีป้ายชื่อน่ะสิ......



    ผมพลิกตัวคนที่หมดสติให้นอนหงายเพื่อจะได้มองป้ายชื่อเขาชัดๆ

    และได้ผล...ถึงจะไม่รู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหนแต่อย่างน้อยได้รู้จักชื่อเขาซักหน่อยก็ยังดี...














    ใช่มั๊ย ?














    ลีจงซอก....... :) "



    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

    Talk : ตอนแรกอัพแล้วจ้า :) ในที่สุดอูบินก็ได้เจอจงซอกซักที
    ถึงจะโผล่มาแค่ท้ายตอนก็เถอะ -___-
    สำหรับตอนแรกนี้อาจจะดูวังเวงอยู่เล็กน้อยแต่ไรเตอร์ขอบอกไว้ก่อนเลยนะคะว่านี่เป็นฟิคโรแมนติกค่ะ ไม่ใช่ฟิคดราม่าแต่อย่างใด
    สัญญาว่าตอนหน้ารีดเดอร์จะได้เห็นความโรแมนติกมากขึ้นแน่นอน !

    สำหรับใครที่ชอบคู่นี้และฟิคเรื่องนี้ก็ฝากคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้กันด้วยเน้อ
    แอดจะได้มีกำลังใจในการแต่งต่อค่ะ เพราะรีดเดอร์คงจะรู้กันใช่มั๊ยว่าฟิคคู่นี้หาอ่านยากมาก
    ยังไงก็ฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจรีดเดอร์ทุกคนด้วยนะคะ :)


     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×