ความเจ็บที่มาจากการแอบชอบ

ลำดับตอนที่ #1 : แรกพบ

วันนี้ก็เป็นวันเปิดเรียนวันที่ 2 แล้วล่ะ ฉันก็มาโรงเรียนตามปกติ ล่ะนะแต่ฉันน่ะชอบมาโรงเรียนตอนเช้าล่ะ ก็มันบรรยากาศดีจะตายไป ดีกว่ามีพวกยัยเเด็กนักเรียนที่ชอบส่งเสียงเจี๊ยวจ้าว วุ่นวายสุดๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกหิวมากๆ ไปหาอะไรรองท้องสักหน่อยดีกว่า
OoO นะ..นั่นมัน ไอ้รุ่นพี่คนนั้นนี่ ฉันรีบพลิกตัวหันหลังเดินออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด แต่ใช่ว่าหมอนั่นจะไม่เห็นฉันหรอกนะ หมอนั่นจ้องฉันตาเขม่นเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่ได้ตามมาหรอก ฉันกลับมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมก็พบว่าเพื่อนๆของฉันกำลังนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน พอยัยพวกนั้นหันมาเห็นหน้าฉันก็ถึงกลับตกใจถามฉันทันที
"นี่เน็คไท เธอเป็นอะไรน่ะ วิ่งมาหน้าตื่นเชียว"
"อ๋อ เปล่าๆ"
"แต่หน้าแกมันเหมือนตกใจอะไรบางอย่างนะ อย่าโกหกน่า แกก็รู้ว่าพวกฉันจับโกหกแกได้"
"เฮ้ยย ก็ได้ๆ แกจำรุ่นพี่ที่ฉันไปแผลงฤทธิ์ใส่วันที่รับน้องครั้งแรกได้มั้ย"
"อ๋อออออ จำได้สิ หล่อขนาดนั้นใครจะจำไม่ได้ล่ะ แล้วไงต่อ"
"ฉันพึ่งเห็นหมอนั่นมาเมื่อกี้นี้เอง"
"อ๋อออออ แกก็เลยกลัวพี่เค้าจะเอาคืน เลยวิ่งหนีหน้าตื่นมาหาพวกฉันอย่างนั้นน่ะสิ "
"จะบ้าเหรอ ฉันไม่ได้กลัวซะหน่อย"
"เฮ้ย! นั่นมัน......"
"อะไร..." OoO
"เดินมาทางนี้แล้วนะแก"
"ฉันขอตัวก่อนนะ" ฉันไม่เข้าใจเลยทำไมฉันต้องหนีหมอนี่ด้วยนะ ฮึ้ย!
กริ่งงงงงง เสียงออดโรงเรียนดังบอกเวลาเลิกเรียนแล้วล่ะ ดีใจสุดๆ โฮ๊ะๆ แต่ฉันลืมไปฉันต้องรอซ้อมกีฬานี่ เฮ้อออออ ไม่น่าสมัครเลยฉัน
"นี่ไท วันนี้ฉันคงอยู่รอเป็นเพื่อนแกไม่ได้หรอกนะ แม่ฉันให้รีบกลับน่ะ เห็นบอกว่าญาติจะมาที่บ้าน"
"อืมๆ ไม่เป็นไรหรอก ฉันรอคนเดียวได้ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ"
"เคๆ บายจ้า"
ฉันมานั่งรอซ้อมกีฬาที่หลังป้อมยามเป็นประจำ ฉันลืมบอกไปน่ะวันที่ฉันไปสมัครซ้อมกีฬาน่ะ มีรู่นพี่ผู้หญิงคนนึง น่ารักมากๆเลยล่ะ นิสัยพี่เค้าคล้ายๆกับฉัน เราเลยเข้ากันได้ดีเลย กลับบ้านก็กลับทางเดียวกัน เรารักกันเหมือนพี่น้องท้องเดียวกันเลยแหละ พอฉันนั่งคิดอะไรเพลินๆ จู่ๆก็มีพี่คนนึงมาสกิตหลังฉัน�
"สวัสดีค่ะ"ฉันกล่าวสวัสดีพร้อมยกมือไหว้ มารยาทดีสุดๆ โฮ๊ะๆ
"เฮ้ยๆ ไม่ต้องไหว้ก็ได้ครับ เดี๋ยวพี่จะแก่เร็ว ฮ่าๆๆ"
"อ๋อ ค่ะๆ ฮ่าๆ"
"เอ่อ พอดีเพื่อนพี่เค้าอยากรู้จักน้องน่ะน้องชื่ออะไรเหรอครับ"
"เน็คไท ค่ะ "
"ชื่อแมนจังเลยนะเรา ฮ่าๆ โอเคๆ พี่มาถามแค่นี้แหละ ขอบคุณมากนะ"^^
"ค่ะ"^^ แค่ฉันได้คุยกับพี่เค้าแป๊ปเดียวฉันก็รู้แล้วล่ะว่าพี่เค้าเป็นคนอารมณ์ดีใช่เล่นเลยนะเนี่ย
โอ๊ยยยยย เมื่อยจังแฮะ ฉันพึ่งซ้อมกีฬาเสร็จน่ะ พี่แนทกับฉันกำลังรอขึ้นรถกลับบ้านกัน อ๋อใช่ พี่แนทน่ะ คือพี่ที่ฉันเล่าให้ฟังไง คนที่นิสัยคล้ายๆฉันน่ะ
"พี่แนทไม่เมื่อยบ้างเหรอค่ะ"
"ชินแล้วล่ะจ๊ะ"
"ฮ่าๆ สงสัยไทพึ่งซ้อมก็เลยไม่ชินแน่ๆเลย"
ขณะที่ฉันยืนคุยกับพี่แนทอยู่ จู่ๆ ก็มีรถบิ๊กไบท์ขับมาจอดเทียบตรงหน้าเราสองคนพอดีเป๊ะ แต่ที่ฉันตกใจคือคนขับรถคือคนที่เข้ามาถามชื่อฉันก่อนที่ฉันจะซ้อมกีฬา ส่วนคนที่ซ้อนมา คือ หมอนั่น คนที่ฉันมีเรื่องด้วยตอนวันรับน้องน่ะสิ
"อ่าวแนทยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ"พี่ที่ถามชื่อฉัน เอ่ยถามพี่แนท
"รอรถอยู่น่ะ แล้วบอมกับบาสล่ะ ทำไมยังไม่กลับ เลิกเรียนตั้งนานแล้วนะ"
"ก็ไอ้บาสนะสิมันบอกอยากจะมอรอส่งแนทน่ะ"
"เฮ้ย ไอ้บ้า ฉันไม่ได้พูดนะเว้ย"
"แกไม่พูดฉันก็รู้เว้ย ฮ่าๆๆ"
"พอๆอย่าทะเลาะกันเองสิ"พี่แนทห้ามไว้
"ก็มันเริ่มก่อนหนิแนท"
"พวกนายนี่จริงๆเลยนะ"จบประโยคนั้นฉันก็เงยหน้าขึ้นกะว่าจะมองหารถ แต่สายตาฉันกลับไปประสานเข้ากับนายบาสเข้าซะได้ กรรมจริงๆ
"อ่าวน้องรู้จักกับพี่แนทด้วยเหรอ"
"พอดีซ้อมกีฬาด้วยกันน่ะค่ะ"
"อ๋อๆ"
"พี่แนทค่ะ รถมาแล้วขึ้นรถเถอะค่ะ"
"จ๊ะๆ กลับก่อนนะ"^^
"บาย"พี่บอมกับนายบาสนั่นน่ะเป็นคนพูด พูดซะพร้อมกันเลยนะ ชิ
ฉันว่าฉันพอจะเดาๆได้แล้วล่ะว่านายบาสน่ะน่าจะแอบชอบพี่แนทอยู่ แล้วทำไมนายนั่นต้องทำเป็นเหมือนสนใจฉันด้วยล่ะ ฮึ้ย! อย่าให้รู้นะว่าคิดจะจับปลาสองมือไม่งั้นฉันจะเอาคืนให้แสบเลยคอยดูสิ
��



� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � �โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยนะครับ