[SF D18 KHR] reborn - TopFive Love ห้าอันดับที่รัก [END]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เอวี่ติง จิงเกอเบล -_-

เนื้อเรื่อง

Top Five Love ห้าอันดับที่รัก

Fic : Au One shot

Story : Katekyo hitman REBORN!

Pairing : Dino X Hibari [D18]

Rate : PG – 13 [Just Kiss Scene]

ภายในห้องกรรมการนักเรียน มีเด็กวัยรุ่นชายคนนึงที่หน้าละม้ายคล้ายเด็กผู้หญิงนั่งทำงานอยู่บนโต๊ะที่ตั้งเด่นกลางห้อง เป็นภาพที่น่าแปลกตาที่จะมีเด็กอายุ 15 นั่งเซ็นรับรองเอกสารที่กองเป็นภูเขายิ่งกว่างานของครูอาจารณ์...แต่ก็แน่ล่ะ ก็เขาเป็นหัวหน้ากรรมการนักเรียนนี่นา
 

ชายหนุ่มร่างบางเริ่มรู้สึกเบื่อ สายตาเลยหันไปมองอีกหนึ่งบุรุษที่โซฟาที่กำลังเล่นกับนกของเขากับเต่าของตัวเอง ดูไปก็ยิ้นกริ่มตามไป ท่าทีเฟอะฟะ บ้าบอแบบนั้นเขารู้สึกว่าดูเมื่อไหร่ก็ไม่รู้สึกเบื่อ ระหว่างที่ทำงานไปพลาง มองอิริยาบถอีกคนไปพลาง เขาก็รู้สึกว่างานเดินเร็วกว่าที่ทำมา ในเวลาไม่นานแฟ้มสุดท้ายก็ถูกปิดลง ร่างบางระบายลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ รู้สึกปวดเมื่อยล้าที่กล้ามเนื้อตามส่วนของร่างกาย...

‘อืม...คงต้องยืดเส้นยืดสายซะแล้ว’ ฮิบาริคิด พลันสายตาก็แพนเปลี่ยนทิศไปหาดีโน่ที่กำลังจับฮิเบิร์ดของเขาให้พยายามดึงเอนซีโอของตัวเองขึ้นบิน... ‘ไอ้ม้าติ๊งต๊อง -_-’

“นี่ คุณ” ฮิบาริพูดพร้อมลุกขึ้นยืน ขณะค่อยๆก้าวย่างเดินไปยังที่ดีโน่นั่งอยู่ ใบหน้าคมหันขวับกลับมาตื่นเต้นราวกับสุนัขได้เล่นกับเจ้าของ

“จ๋า? ที่รัก >_<” ฮิบาริแทบจะหลุดขำกับท่าทีใสซื่อที่เกิดขึ้นกับร่างสูง ...เป็นถึงบอสมาเฟีย แต่พอมาอยู่ต่อหน้าเขากลับเชื่อง ออดอ้อนยังกับลูกแมว

“มาสู้กัน” คำสั้นๆที่ออกมาจากปากร่างบางมันทำให้ดีโน่ถึงกับหน้าเหวอ จนเผลอปล่อยเอนซีโอกับฮิเบิร์ดลงพื้น แต่โชคดีหวุดหวิดที่ฮิเบิร์ดบินขึ้นพร้อมดึงเอนซีโอขึ้นด้วยกันได้ทัน

“ตะ...แต่นี่เราเป็นแฟนกันแล้วนะเคียวยะ TT[]TT” บอสมาเฟียหนุ่มทำท่าเบะปากร้องไห้อย่างออดอ้อน ...ช่างเป็นภาพที่ไม่น่าให้ใครมาเห็นยิ่งนัก -_-

“แล้ว...ไง?” ร่างบางตอบกลับอย่างเย็นชา พร้อมปล่อยทอนฟาลงมาจากแขนเสื้อ

“เป็นแฟนกันแล้วจะให้สู้กันเนี่ยนะ?~ ฉันสู้กับเคียวยะไม่ลงหรอก TT3TT” ดีโน่เอานิ้วชี้ขึ้นมาจิ้มกันไปจิ้มกันมา เหมือนกับเด็ก ฮิบาริมองคนตรงหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะพูดขึ้น

“งั้นเราเลิกกัน...มาสู้กัน” ฮิบาริพูดพร้อมตวัดทอนฟาขึ้นมาอยู่ในท่าเตรียมสู้ ดีโน่หันขวับมามองหน้าร่างเล็กอย่างตะลึง ก่อนในใจจะค่อยๆก่อเกิดก้อนความน้อยใจออกมา

“ห้ะ?! ไม่นะเคียวย๊า!! Q [] Q  ฮืออ~ เคียวยะรักการต่อสู้มากกว่ารักฉันหรอ? T T...” ดีโน่ตะโกนอย่างน้อยอกน้อยใจ

“...-_-” ฮิบาริมองหน้าดีโน่ราวกับจะบอกว่า ‘เออ แล้วไง’ ตอนนี้ยิ่งเห็นก้อนน้อยใจในใจดีโน่ก็ขยายาใหญ่มากขึ้น ดีโน่เบะปากทำท่าร้องไห้อีกครั้ง

“ความรักที่เคียวยะมีให้ฉันมันคงจะน้อยนิดมากเลยสินะ TT”

“…” ฮิบาริหันไปมองหน้าดีโน่อีกครั้งด้วยสีหน้าเรียบเฉย ถึงมันจะเป็นใบหน้าปกติของร่างบาง แต่มันก็ยิ่งทำให้ดีโน่รู้สึกเศร้าใจได้มากขึ้นอยู่ดี

“อ่า...โทษทีนะเคียวยะ...วันนี้ฉันกลับก่อนนะ...เดี๋ยววันหลังฉันค่ออยมาสู้ด้วยละกัน” ดีโน่บอกตัดพ้อก่อนจะลุกขึ้น เดินคอตกไปยังประตูทางออก ...ฮิบาริถอนหายใจเฮือกใหญ่กับความขี้งอนของร่างสูง

“นี่ ม้าพยศ” ร่างบางร้องทักร่างสูงเบาๆ ก่อนดีโน่จะหันมามองหน้าร่างบางอย่างน้อยใจ

“...”

“นี่คุณจะกลับ โดยไม่จูบลาผมซักหน่อยหรอ?” ฮิบาริพูดพร้อมกับยื่นมือไปข้างหาดีโน่ ทำเอาร่างสูงเหวอไปกับคำเชิญชวนของร่างเล็ก

“ห้ะ?...” ดีโน่อุทานถามอย่างสงสัย ปกติเวลาเขาสัมผัสร่างเล็ก ฮิบาริจะดูเหมือนไม่ค่อยพอใจ แต่ตอนนี้กลับเป็นฝ่ายเชิญชวนเขาซะเอง

“ว่าไงล่ะ? คุณจะไม่จูบผมหรอ?” ฮิบาริถามซ้ำ พลางกอดอกมองร่างสูง

“มะ...ไม่หรอก ก็เคียวยะอยากจะเลิกกับฉันนี่ ละ...แล้วเคียวยะก็ไม่รักฉันแล้วด้วย” ดีโน่ตอบเสียงสั่นออกมาอย่างลังเล ใจจริงอยากจะกระโจรไปจูบซะเดี๋ยวนี้เลย

“หืมม?...คุณรักผม...ไม่ใช่หรอ?” ร่างเล็กย่างก้าวไปประจันหน้ากับร่างสูงก่อนจะเบียดตัวเองเข้าไปแนบชิดกับดีโน่ แล้วยกแขนเรียวเล็กไปโอบรอบคอร่างสูงไว้ ดีโน่เผลอกลืนน้ำลายลงอึกใหญ่ ด้วยความเย้ายวนของคนตรงหน้าทำให้ดีโนเริ่มใจอ่อนลง

“รักสิ...รักมากด้วย”

“งั้นคุณก็จูบผมสิ”


 

สิ้นเสียงเชิญชวนของร่างเล็กดีโน่ก็ก้มลงประกบปากหวานอย่างไม่รอช้า กลีบปากหนาดึงดุน กลีบปากบางอย่างหื่นกระหาย ฮิบาริเองที่ตอนแรกยังยืนหยัดแต่เมื่อถูกริมฝีปากร้อนกอบกุมร่างกายก็เริ่มจะหมดแรง กลีบปากเล็กเริ่มตอบสนองกับฝ่ายตรงข้าม ขาร่างเล็กเริ่มจะสั่นอย่างไร้เรี่ยวแรง แต่แขนเล็กที่โอบรอบคอดีโน่ไว้กลับรั้งให้ กลีบปากของร่างสูงเข้ามาให้แนบชิดยิ่งขึ้น ลิ้นร้อนเริ่มสอดใส่เข้าไปในโพรงปากเล็ก เล้าโลมเข้าไปทั่วโพรงปาก ลิ้นเล็กก็เร้าเกี่ยวพันกับลิ้นสาก ทั้งคู่มอบความหวานให้กันอย่างเนิ่นนานจน ดีโน่เป็นฝ่ายเริ่มผละออก จากฮิบาริก่อน ตาสีน้ำผึ้งมองหน้าอีกคนอย่างหลงใหล ความน้อยใจในตอนแรกละลายหายไปหมดกับจูบเมื่อสักครู่

                “ทีนี้คุณหายงอนผมรึยัง หืม?” เสียงหวานกระซิบที่หูร่างสูงราวกับจะหยอกล้อ ทำเอาร่างสูงยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกชื่นใจ ก็ไม่ใช่อะไรหรอก...ปกติเมื่อเขาสัมผัสร่างเล็กนี้ ฮิบาริจะเป็นฝ่ายปฏิเสธสัมผัสของเขา แต่คราวนี้ ร่างเล็กเชิญชวนเขา และง้อเขา ด้วยจูบ...

                “นี่ เคียวยะง้อฉันหรอ?” ดีโน่ถามออกมาด้วยท่าทางอารมณ์ดีทำเอาลูกแมวตัวน้อยในอ้อมกอดถึงกับหน้าแดง สายตาสีนิลเสมองไปทางอื่นเพื่อหลบนัยน์ตาสีน้ำผึ้งใสของอีกคน ดีโน่มองอิริยาบถของคนตรงหน้า ในใจก็รู้สึกชื่นใจขึ้นมา

‘น่ารัก.......’ ดีโน่กระชับอ้อมกอดกับร่างเล็กให้แนบชิดยิ่งขึ้น

“ที่รักของฉันน่ารักที่สุดเลยย >_<” ฮิบาริไม่ได้ขัดขืน แต่ผละออกจากอ้อมกอดเล็กน้อย มองหน้าดโน่แล้วพูดต่อ

“คุณรู้มั้ยว่า ในโลกนี้...มีแค่ 5 อย่างที่รักผมรัก”

“หือ?...” ร่างสูงเอียงคออย่างแปลกใจเล็กน้อยที่อยู่ร่างเล็กก็เรื่องนี้ขึ้นมา

“อย่างแรก ...คือโรลกับฮิเบิร์ด...อย่างที่สอง...คือกฎระเบียบ..อย่างที่สามคือการต่อสู้...อืม กับทอนฟา อย่างที่สี่คือโรงเรียนนามิโมริ อย่างสุดท้าย...ก็คือ........คุณ” ฮิบาริค่อยไล่มาทีละอย่าง จนถึงอย่างสุดท้าย ดีโน่ก็ตาโตด้วยความดีใจ... เคียวยะบอกรักฉันนนน!!! *[]*

“เคียวยะ *0*...”

“แต่สิ่งที่ผมรักมากที่สุดก็คือคุณ” ดีโน่มองหน้าอีกคนนึงอย่างซึ้งใจ เคียวยะไม่เคยบอกรักดีโน่เลยซักครั้ง

“...อืม...แล้วเคียวยะรู้มั้ยว่ ในโลกนี้ก็มี 5 สิ่งที่ฉันรักมากที่สุดเหมือนกัน”

“...อะไร?...”

“อย่างแรกก็คือเอนซีโอ~ อย่างที่ก็คือแส้ของฉันนี่แหละ ฮ่าๆ...อย่างที่สามก็คือลูกน้องของฉันทุกคน...อย่างที่สี่ก็คือคาบัคโรเน่แฟมิลี่...ส่วนสิ่งสุดท้าย...” ดีโน่เว้นวรรคคำพูดไว้ ก่อนจะจับใบหน้าเล็กของฮิบาริให้หน้าผากของทั้งคู่จรดกัน แล้วพูดต่อ....

“...สิ่งสุดท้ายคือสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกดีใจที่ได้เกิดมาแล้วเจอกับสิ่งๆนี้...คือสิ่งที่ตอนนี้ฉันขาดไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว ...คือสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขมากที่สุด...เป็นสิ่งที่ฉันรักที่สุดในชีวิต ฉันสามารถให้สิ่งนั้นได้ทุกอย่าง แม้แต่ชีวิตของฉันเอง...แล้วสิ่งนั้นก็คือคนตรงหน้าฉันไงละ เคียวยะ...” ตาสีน้ำผึ้งประสานกับนัยน์ตาสีนิล คำพูดเมื่อซักครู่ทำให้ร่างเล็กมีน้ำตาซึมออกมาจากตาเล็กๆ ดีโน่มองภาพตรงหน้าอย่างเอ็นดู


 

“อ่า...นี่เคียวยะจะร้องไห้หรอ? ฉันพูดซึ้งขนาดนั้นเลยหรอ” ดีโน่ว่าพลางขยับนิ้วโป้งปาดน้ำตาให้ร่างเล็ก

“ฮึก...ผะ...ผมไม่ได้ร้องไห้ซะหน่อย...เจ้าม้าบ้า” ร่างเล็กเบี่ยงหน้าหลบ

“ฮ่าๆๆ...เคียวยะ...ฉัน...รักเคียวยะนะ รักมาก...รักมากกว่าชีวิตของฉันด้วยซ้ำ...อยู่กับฉันตลอดไปนะเคียวยะ ชีวิตฉันตอนนี้ขาดเคียวยะไม่ได้จริงๆ” ดีโน่กระชับอ้อมกอดแน่นอีกครั้ง ฮิบาริกอดตอบ แล้วตอบรับคำถามของร่างสูงเบาๆ

“อืม...ผมก็รักคุณดีโน่”

 








HAPPY ENDING