คลังเก็บของจร้า..........

ลำดับตอนที่ #7 :

                                     Special Pukbung & Arm Love Story

    Pukbung Talk  ย้อนกลับไปเมื่อวันศุกร์

 เฮ้อออ.... ไอ้โซ แกนะแก ทิ้งฉันได้ลงคอ สงสัยกันล่ะสิ ก็วันนี้เป็นวันศุกร์ ไอ้โซมันก็กลับบ้านไปหาปู่มัน ฉันแค่ไปเข้าห้องน้ำแปปนึง มันดันลืมทิ้งฉันไว้ที่โรงเรียนง่ะ -*- แล้วนี่ฉันจะกลับบ้านยังไงล่ะเนี่ย โทรหาพ่อ พ่อก็ปิดเครื่อง โทรไปที่บ้าน ก็ไม่มีคนรับ คนใช้หายหัวไปไหนกันหมดเนี่ย หรือว่าวันนี้เป็นวันแห่งความซวยของช้านนนน  ฉันไม่รู้จะไปไหน เลยเดินไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้

“ อ้าว! ผักบุ้ง มานั่งทำอะไรตรงนี้ล่ะครับ” ฉันหันไปมองเจ้าของเสียง พี่อาร์มนี่

“ คือว่า...ผักบุ้งกลับบ้านไม่ได้น่ะค่ะ”

“ ทำไมล่ะครับ เล่าให้พี่ฟังสิ” พี่อาร์มถาม พลางทำหน้าสงสัย คนอะไรหล่อได้ขนาดนี้เนี่ย

“ ก็โซฮอล์ลืมผักบุ้งน่ะสิค่ะ พอโทรไปหาพ่อ พ่อก็ไม่รับ โทรไปที่บ้าน ก็ไม่มีคนรับอีก”

“ อ๋อ เอางี้ เดี๋ยวพี่ไปส่ง เอามั้ย” โอ้! หล่อแล้วยังนิสัยดีอีก เท่ชะมัดเลย

“ แต่ว่า ถ้าจะออกไปได้ ต้องมีผู้ปกครองมาเซ็นรับรองนี่ค่ะ”

“ นี่ไม่รู้จักพี่หรอ พี่เส้นใหญ่จะตายไป” พี่อาร์มพูดแล้วลุกขึ้นเดินออกไป แล้วหันมาพูดกับฉันว่า

“ เร็วๆเข้าสิ เดี๋ยวพี่ไม่ไปส่งซะเลย” ฉันรีบวิ่งตามหลังพี่อาร์มไปทันที คนอะไรนะ เท่เป็นบ้าแถมยังขี้เล่นอีกตะหาก โอ๊ย!ฉันจะเป็นโฟร์มดอยู่แล้ว ก็ละลายไง หุหุ

 ฉันเดินตามพี่อาร์มไปถึงรถ โอ้!รถเท่มากๆเลย สีดำเงาเชียว ดูเหมือนพี่อาร์มจะรักรถน่าดูสะอาดมากๆ  ฉันเปิดประตูขึ้นรถทันที ก็อยากกลับบ้านแล้วง่ะ

“ นี่ก็เย็นแล้ว ไปหาอะไรกินกันก่อนดีมั้ย” พี่อาร์มหันมาถามฉันขณะที่กำลังขับรถอยู่

“ ก็ได้ค่ะ” ฉันตอบสั้นๆ ก็มันเขินน่ะอยู่ใกล้ๆคนหล่ออย่างนี้เนี่ย ฉันกำลังหิวมากๆเลยล่ะ

แล้วพี่อาร์มก็ขับรถพาฉันไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่ง ร้านจัดได้อย่างลงตัว ไม่หรูจนเวอร์ แล้วก็ไม่โลโซจนไม่น่าเข้า พี่อาร์มนี่รสนิยมดีจริงๆ

“ รับอะไรดีค่ะ” พนักงานสาวคนนึงเดินมาถามพร้อมกับหันไปมองพี่อาร์ม โดยไม่เหลือบจะมองคนสวยอย่างฉันเลยซักนิด อะไรกัน ฉันก็เป็นลูกค้าเหมือนกันนะยะ หันมามองฉันบ้างสิ

“ กินอะไรดีล่ะ ผักบุ้ง” พี่อาร์มหันมาถามฉัน แต่ยัยพนักงานสาวนั่นก็ยังคงมองแต่หน้าของพี่อาร์มต่อ ยัยนี่ๆไม่รู้จักหน้าที่จริงๆเลย

“ เอาอะไรก็ได้ค่ะ” ฉันไม่รู้จะสั่งอะไรเลยอ่ะ ให้พี่อาร์มสั่งดีกว่า รอกินอย่างเดียวพอ

“ งั้นพี่สั่งให้นะ” พี่อาร์มหันไปสั่งยัยพนักงานนั่นทันที ยัยบ้านี่ก็มองพี่อาร์มท่าเดียวเลย

แล้วอาหารก็มาเสิร์ฟ อาหารร้านนี้อร่อยเหาะจริงๆเลย วันหลังชวนพ่อแม่มากินบ้างดีกว่าแต่ต้องไม่เจอยัยพนักงานคนนี้นะ ฉันไม่ชอบ บังอาจมามองพี่อาร์มของฉัน (ของแกที่ไหน ของเจ๊ตะหาก หุหุ)  

ในที่สุดเราก็กินกันเสร็จซะที ฉันเบื่อขี้หน้ายัยพนักงานนั่นเต็มทน คอยเดินมาทางโต๊ะที่ฉันนั่งกับพี่อาร์มอยู่นั่นแหละ กลัวคนไม่รู้ว่าแกบ้าผู้ชายหรือไงนะ -*-

“ เป็นไง อาหารอร่อยมั้ย นี่ร้านประจำของพี่เชียวนะ” พี่อาร์มหันมาถามฉัน

“ อร่อยมากเลยค่ะ สงสัยต้องชวนพ่อแม่มากินบ้างแล้ว”

“ อืมๆ ไว้วันหลังพี่พามากินอีกนะ” ว้าวๆ ดีค่ะดี ได้กินของฟรีแถมยังได้มากับคนเท่ๆอีกตะหาก มันช่างวิเศษมากๆเลยจอร์จ

หน้าบ้านผักบุ้ง

 “ ขอบคุณนะค่ะ ที่อุตส่าห์มาส่ง แถมยังพาไปเลี้ยงข้าวอีก” ฉันขอบคุณพี่อาร์มทันทีที่ลงจากรถคันงาม

“ ไม่เป็นไรหรอก พี่เต็มใจ ว่าแต่พรุ่งนี้ว่างมั้ย”

“  อ๋อ ว่างค่ะ มีอะไรหรอค่ะ”

“ คือพี่จะชวนไปเที่ยวน่ะ พอดีพรุ่งนี้พี่ไม่มีอะไรทำ”

อ๊ายยยย!!!ชวนฉันไม่เที่ยวด้วย มีหรือคนสวยๆน่ารักๆอย่างฉันจะปฏิเสธ เรื่องเที่ยวฉันไม่พลาดอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ

“ อ๋อ ได้ค่ะ พอดีผักบุ้งก็ไม่มีอะไรทำเหมือนกัน”

“ อืม งั้นพรุ่งนี้พี่มารับนะ พี่ไปนะ ฝันดีครับ อ้อ...อย่าลืมฝันถึงคนหล่อๆอย่างพี่ด้วยล่ะ”

อ๊ายยยย!!!ฉันหลงรักพี่อาร์มเข้าแล้ว คนอะไรหล่อก็หล่อ เท่ก็เท่ นิสัยยังดีอีก น่ารักจังเลยฉันเดินเข้าไปในบ้านทันที แล้วก็มีเสียงๆหนึ่งพูดขึ้น

“ ใครมาส่งน่ะ ผักบุ้ง” เสียงคุณพ่อสุดหล่อของฉันเอง แหะๆ

“ รุ่นพี่ที่โรงเรียนค่ะพ่อ”

“ อืม แล้วทำไมไม่โทรมาให้พ่อไปรับล่ะลูก” นี่ก็เสียงของแม่ที่เพิ่งเดินออกมาจากครัว

“ ก็พ่อปิดเครื่องนี่ค่ะ โทรกลับมาที่บ้านก็ไม่มีคนรับ”

“ อ๋อ พอดีผมมีประชุมน่ะคุณ เลยปิดเครื่องไว้” พ่อหันไปพูดกับแม่ พ่อฉันเป็นคนเกรงใจภรรยาน่ะ ไม่ค่อยจะมีปากเสียงกันหรอก ฉันล่ะโชคดีที่มีพ่อแบบนี้จริงๆ

“ งั้นหนูไปอาบน้ำ นอนนะค่ะ ง้วงง่วง” ฉันพูดแล้วแกล้งหาวแบบในละคร

“ เดี๋ยวสิลูก กินข้าวมาแล้วหรอ” คุณแม่ถามฉัน

“ เรียบร้อยมาแล้วค่ะ กู๊ดไนท์นะค่ะพ่อแม่” ฉันพูดแล้วเดินขึ้นไปบนห้องทันที ก่อนที่พ่อแม่จะถามนู่นถามนี่อีก ฉันขี้เกียจตอบน่ะ

วันเสาร์  8.50 น.

ฉันใช้เวลาขัดสีฉวีวรรณนานเชียวล่ะ เดี๋ยวจะไม่สวย เพราะวันนี้ต้องไปเที่ยวกับพี่อาร์มวันนี้ฉันเลือกที่จะแต่งชุดที่คิดว่าน่ารักที่สุด นั่นคือ เสื้อสีฟ้าอ่อนๆแขนตุ๊กตา กับกางเกงขาสั้นสีขาว ฉันนี่น่ารักจริงๆเลย หุหุ (หลงตัวเองกันทั้งเรื่อง-*-)

 ฉันเดินลงไปยังชั้นล่าง เพื่อกินข้าวเช้ากับพ่อแม่ ตอนนี้พ่อแม่นั่งกันพร้อมเพรียงเชียวล่ะ

“ จะไปไหนเนี่ย แต่งตัวซะสวยเชียว” พ่อถามฉันทันที เห็นมั้ยพ่อยังบอกว่าฉันสวยเลย ฮิฮิ

“ พอดีมีนัดกับรุ่นพี่น่ะค่ะพ่อ” ฉันตอบพลางนั่งลงเพื่อจะกินข้าวทันที

“ รุ่นพี่ผู้ชายหรือผู้หญิงจ้ะลูก” แม่ถามต่อทันที นี่ฉันเป็นนักโทษรึเปล่าเนี่ย -*-//

“ ผู้ชายค่ะแม่”

“ หล่อรึเปล่า O O” แม่ถามพลางทำตาโตเป็นไข่เป็ด

“ หล่อมั่กมากเลยค่ะคุณแม่”

“ นี่ พาเค้ามารู้จักพ่อแม่บ้างสิลูก” พ่อพูด ฉันไม่ได้เป็นแฟนพี่อาร์มเค้านะเนี่ย พ่อทำอย่างกับว่า ดูตัวแฟนฉันอย่างนั้นแหละ แต่ถ้ามีแฟนหล่อๆอย่างนี้ก็ดีสิ

ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง

เสียงกริ่งหน้าบ้านดัง พี่อาร์มมาแล้วหรอเนี่ย ฉันรีบเดินไปเปิดประตูทันที

“ สวัสดีค่ะพี่อาร์ม กินข้าวมารึยังค่ะ” ฉันถามพี่อารืมทันทีที่เปิดประตูเสร็จ

“ ยังเลยจ้ะ จะเลี้ยงข้าวเช้าพี่หรอ”

“ ค่ะ เชิญข้างในก่อนค่ะ” ฉันเดินนำพี่อาร์มเข้าไปในบ้าน แล้วพาพี่อาร์มไปยังห้องรับประทานอาหาร ประจำบ้านของฉัน

 “ สวัสดีครับ คุณอาทั้งสอง” พี่อาร์มสวัสดีพ่อแม่ทันทีที่เจอหน้า มารยาทดีจริงๆเลย

“ สวัสดี” พ่อและแม่รับไหว้พี่อาร์ม

“ หน้าคุ้นๆนะเรา เหมือนเคยเจอที่ไหน” พ่อพูดพลางทำท่าคิด

“ คุณคะ ก็ลูกคุณหญิงภารดีกับคุณธนิกรนักธุรกิจชื่อดังไงค่ะ” คุณแม่พูดขึ้น โอ้!พ่อแม่พี่อาร์มดังขนาดนี้เลยหรอเนี่ย แต่ความจริงแล้วพ่อแม่ฉันก็ดังนะ

“ อ๋อ แล้วนี่เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนผักบุ้งใช่มั้ย” พ่อยังคงถามต่อไป

“ ใช่ครับ”

“ ยังไงก็ฝากลูกแม่ด้วยนะจ้ะ อาร์ม” แม่พูดแล้วยิ้มให้อย่างใจดี

“ ครับ คุณอา”

ดูท่าพ่อแม่กับพี่อาร์มจะเข้ากับได้ดีมากๆเลยล่ะ โดยเฉพาะแม่นี่นะ คอยตักกับข้าวให้พี่อาร์มตลอดเลย เฮ้อ...วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขมากๆเลยล่ะ 

พอกินข้าวกันเสร็จพี่อาร์มก็พาฉันไปดูหนังเรื่อง ‘ว้อ หมาบ้ามหาสนุก’ (โปรโมทให้นะค่ะ คุณลุงหม่ำ)  แล้วพาไปเดินซื้อของอีกด้วย การมาครั้งนี้ ฉันแทบไม่ต้องออกเงินใดๆทั้งสิ้น ของฟรีล้วนๆ หุหุ คุ้มสุดๆ

“ ผักบุ้ง ดูเสื้อตัวนั้นดิ สวยดีนะ ลองไปใส่ดูดิ ถ้าชอบเดี๋ยวพี่ซื้อให้” นี่ฉันลองมาเป็นสิบๆชุดแล้วนะเนี่ย แล้วพี่อาร์มก็บอกสวยทุกชุด แล้วก็ซื้อให้ทุกชุด ดูเหมือนฉันจะเป็นตุ๊กตาบาร์บี้ ที่พี่เค้าคอยหาชุดให้ใส่ซะแล้วล่ะ แต่ก็ดีนะ ของฟรีทั้งนั้นเลย (ไอ้เห็นแก่ได้)

 หลังจากเดินลองชุดไปทั่ว พี่อาร์มก็พาฉันมากินเค้าที่ร้านๆนึงในห้าง เค้กน่ากินสุดๆเลยอ่ะ

“ รับอะไรดีครับ” ดีจริงๆเลย พนักงานที่นี่เป็นผู้ชาย ถ้าเป็นผู้หญิงคงมองพี่อาร์มตาเยิ้มแหงๆเลย

“ กินอะไรดีอ่ะผักบุ้ง” พี่อาร์มหันมาถามฉัน ฉันมองเมนูจนตาลายเลยล่ะ ก็มันน่ากินทุกอันเลยนี่หน่า

“ เอ่อ...ผักบุ้งเอา  Pistachio Fruit Cake  ละกันค่ะ” ในที่สุดฉันก็เลือกได้

“ งั้นผมเอา White Chocolate Cake  ครับ”

ระหว่างที่เรากำลังกินเค้าแสนอร่อยกันอยู่  พี่อาร์มก็หันมามองหน้าฉัน แล้วพูดว่า

“ ผักบุ้ง พี่มีเรื่องจะบอกล่ะ”

“ เรื่องอะไรหรอค่ะ”

“ คือว่า...พี่อยากบอกว่าพี่ชอบผักบุ้งนะ”

“ อะ...อะไรนะค่ะ” นี่ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ยเนี่ย คนที่ฉันหลงรัก มาบอกชอบฉันงั้นหรอ

“ พี่บอกว่าพี่ชอบผักบุ้ง ผักบุ้งพอจะให้โอกาสพี่ได้มั้ย มันอาจจะเร็วเกินไป”

“ ค่ะ ผักบุ้งให้โอกาสพี่” อาจจะคิดว่าฉันง่ายเกินไปรึเปล่า แต่ทำไงได้ล่ะ ก็ใจมันเรียกร้องนี่หน่า คนไม่มีความรักอย่างคนแต่งไม่มีวันรู้ (นี่ ทำไมแกต้องมาพาลถึงฉันเนี่ย-*-)  

“ จริงๆนะผักบุ้ง พี่ไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย”

“ ค่ะ พี่ไม่ได้ฝัน” แต่ฉันตะหากล่ะที่ฝัน ใช่นี่มันเหมือนความฝันมากๆเลยล่ะ แล้วตกลงนี่มันเรื่องจริงรึเปล่าเนี่ย

“ ผักบุ้งๆๆ เป็นอะไรเนี่ย ง่วงขนาดนั้นเลยหรอ” หาววว นี่เสียงพี่อาร์มนี่ ฉันมองพี่อาร์มอย่างงัวเงีย เอ๊ะ!อย่าบอกนะว่า...เมื่อกี้น่ะคือความฝัน

“ ผักบุ้งไม่ได้นอนมาหรอ ถึงได้ง่วงขนาดนี้น่ะ” พี่อาร์มถามฉัน ToT ตกลงมันคือความฝันหรอกหรอ

“ เอ่อ...ผักบุ้งคงนอนดึกไปหน่อยน่ะค่ะ แหะๆ” ฉันแก้ตัวไปเรื่อย โธ่!ฝันเป็นตุเป็นตะเชียว

“ แล้วผักบุ้งฝันอะไรหรอ เห็นพูดว่าให้โอกาสอะไรเนี่ยแหละ” ว้าย!พี่อาร์มได้ยินด้วย

“ ป่าวหรอกค่ะ แค่ฝันเรื่อยเปื่อย ไร้สาระ ผักบุ้งว่ากลับกันเถอะค่ะ” ฉันรีบชวนพี่อาร์มกลับบ้าน อายๆๆๆ มาฝันว่าพี่เค้าขอเราเป็นแฟนเนี่ยนะ ประสาทจริงๆเลยฉัน

“ อืมๆ งั้นพี่ไปจ่ายเงินก่อนละกันนะ” แล้วพี่อาร์มก็เดินไปจ่ายเงินทันที ทำไมมันถึงได้ฝันได้เนี่ย สงสัยว่าหมกมุ่นเรื่องนี้มากไป ฮือๆๆ ทำไมไม่เป็นความจริงนะ ได้มีแฟนหล่อ เท่ นิสัยดีขนาดนี่ ยัยนางฟ้าหมายเลข1บ้า แต่งให้ฉันเป็นแฟนพี่อาร์มเลยก็ไม่ได้ หึย ฉันจะเอาระเบิดไปขว้างบ้านคนแต่งเลย คอยดู
 (มันเกี่ยวอะไรกะฉันเนี่ย -*-//)