Love Reality มารักกับพี่ 24 ชั่วโมง

ลำดับตอนที่ #2 : Love Reality by Chonlawach // EP.2 Burglar

Love Reality มารักกับพี่ 24 ชั่วโมง

Burglar

บนรถแท็กซี่นี่ดูลั้ลลาจริงๆ ไอ้ขี้มูกเมื่อกี้หายไปไหน ลุงแท็กซี่เปิดของพี่สแตมป์แล้วดี๊ด๊าใหญ่ โยกหัวไปตามจังหวะหวึกหงัก ดูอารมณ์กูด้วยยย จะถึงบ้านกี่โมง พูดดดด!!
.
.
.
.
.
.
.

รถแท็กซี่สีม่วง (เป็นสีที่แบบ... จย้าาาาาา) จอดนิ่งหน้าบ้านหลังใหญ่ ตามคำบอกทางของเปี๊ยกมัน

โหวววววววววววววววว นี่บ้านหรือพระราชวังปักกิ้งแฮม ทำไมมันถึงได้ใหญ่โตมโหฬารถึงเพียงนี้ 


แต่เดี๋ยวนะ...



นั่นใคร? ทำไมต้องปิดหน้า? ทำไมต้องปีน นั่นมันกำแพงบ้านไอ้ขี้มูกนี่หว่า หรือว่า...



"เปี๊ยก มึงรออยู่นี่นะ เห้ย!!! หยุดนะเว้ยย!!"
ผมพุ่งจากหน้าประตูบ้าน วิ่งไปทางกำแพงที่ห่างออกไป ข้อเสียคือตรงนั้นเป็นมุมมืด มีต้นไม้สูงบังแสงไฟจากถนนพอดี 




"กูบอกให้หยุด!!!" ผมวิ่งตามไปโดยที่ตัวเองไม่มีอาวุธใดๆตืดตัวมาเลย สายไปแล้ว


ไอ้ขโมยหยุดกึกตามคำสั่งผม
แต่หันมาพร้อมล้วงมีดพกสีเงินมาที่ดูท่าแล้วน่าจะคมเอาการออกมาจากกระเป๋า


ฟวับบ!!!

มันเปิดฉากเข้ามาหมายจะแทงผม แต่ก็หลบทัน

ฟวับ!!

ครั้งนี้โชคไม่เข้าข้าง มีดพกตวัดเฉี่ยวโดนต้นแขนความเจ็บปวดที่แล่นเข้าสมองบอกว่าผมกำลังเสียเปรียบ



ปรี๊ดดด!!!


ปรี๊ดดดดด!!!


เสียงนกหวีดจากยามหมู่บ้านดังมาแต่ไกล ทำไมไอ้โจรถอยกรูดเพราะคิดว่าถ้าไม่หนีตอนนี้ ต้องได้ไปนอนในตารางแน่ๆ หนีหายไปในความมืด




"พี่คิมมมมม!!!" ไอ้เด็กขี้มูกวิ่งมาแต่ไกล หอบแฮ่กๆ แต่ก็ไม่วายถามผม



"โอ้ยยเจ็บ มาจะบีบทำไมเล่าา!!" ผมเอ็ด


"ขะ ขอโทษครับ ก็มินเป็นห่วง" มันค่อยๆปล่อยมือแล้วถอยออกไป

อ้อ ทำหงอยด้วย


"โทษๆ ไม่ได้ตั้งใจ พี่ตกใจ มันเจ็บ" ผมใช้มือขวากดแผลต้นแขนซ้ายไว้ เป็นฝ่ายเดินไปหา


"กลับบ้านกัน ไปทำแผลก่อน"




ผมเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ ที่ตอนนี้เงียบสนิท ทั้งๆที่มันบอกว่ามีพี่เลี้ยงอยู่ด้วย


แต่ปรากฏว่ามาเจอโน๊ตว่า แม่พี่หน่อยล้มในห้องน้ำ เลยเดินทางกลับบ้านนอกด่วน



กลายเป็นว่าเหลือผมกับไอ้ขี้มูกเจ้าของบ้านสองคน


ซักพักพ่อของมันก็โทรมา ขอสายผม แล้วขอให้อยู่เป็นเพื่อนมินหน่อย


พ่อมันจะกลับพรุ่งนี้เช้า เอาวะ ผมก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น จะทิ้งให้เด็กเปี๊ยกนี่อยู่บ้านคนเดียวทั้งๆที่ขโมยเกือบขึ้นก็กระไรอยู่ 




มินเดินเข้ามาห้องรับแขกพร้อมกับกล่องพยาบาลกล่องใหญ่ ผมทุลักทุเลถอดเสื้อด้วยมือเดียวเพราะวันนี้ใส่เสื้อยืดแขนยาว


"เดี๋ยวมินช่วย" ตอนนี้เสื้อได้เลิกไปถึงคอแล้ว มันช่วยดึงผ่านหัวอย่างเบามือ และค่อยๆ ถอดแขนซ้ายที่มีแผลออก...


ใกล้จัง....


ทำไมผมเลิกเผลอจ้องริมฝีปากสีส้มพีชของเด็กนี่ไม่ได้ซักที เหล็กดัดฟันสีเงินสะท้อนกับหลอดโคมไฟระย้าจากเพดานระยิบระยิบทุกทีที่มันยิ้มแป้น 


"อ๊ากกกกกกกกก!!!!!! แสบบบบบบบ!!!!!!"
ผมหลุดจากพะวัง สติสตังค์ กลับมาอยู่กับตัว ความแสบแผ่ซ่านไปทั่วทุกซอกสมอง


"ทำบ้าไรเนี่ยยยย ไอ้มินนน อ๊ากกก" น้ำหูน้ำตาแทบไหล 


"ก็ล้างแผลไง มินเรียกก็ไม่ตอบ จ้องแต่ปากมินอยู่นั่นแหละ ราดแอลกอฮอล์แม่ง"


"ใครบอกให้ราดแอลกอฮอล์ แผลเปื่อยหมด เอาน้ำเกลือมา พี่ทำเอง" 





หลังจากที่ทำแผลกันอยู่นาน ความจริงถ้าเฉพาะผมก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ไอ้เด็กนี่สิ วุ่นวายชิปหาย เดี๋ยวหยิบคาลาไมด์มาบ้าง กลัวคันตอนล้ม หยิบนีโอติก้าปาล์มมาบ้าง กลัวปวดกล้ามเนื้อตอนสู้

โว้ยยยยยยยยย




และผมก็ไล่มันไปอาบน้ำ ส่วนผมขอไปเช็คกลอนประตูหน้าต่างรอบบ้าน กันขโมยมันจะย้อนกลับมาอีก แต่มันคงไม่กล้าแล้วแหละ อีกอย่าง ผมก็แจ้งยามหมู่บ้านแล้วก็ตำรวจไว้แล้วด้วย น่าจะไม่มีปัญหาอะไร




เสร็จจากชั้นหนึ่งก็เดินสำรวจชั้นสองและเข้าห้องมินตามที่มันบิกทางไว้ ไม่งั้นมีหลง
ถือวิสาสะเปิดคอมมันไปเลยใช้แม็คซะด้วย


ทันทีที่เปิดเบราเซอร์ซาฟารี ผมก็เห็นบุ๊คมาร์คอันแรกเป็น TALK TALK ที่ผมจัด

แต่มันคงฟังคนอื่นมั้ง ดีเจมอยงี้จัดสนุกจะตาย


แคร้ก!!


"ทำไรอ่ะ หาหนังโป๊หรอ มินไม่มีหรอกนะ"


"จะบ้าหรอ ปวดแบบนี้เอาอารมณ์ไหนมา"


ผมหันไปเจอเด็กขี้มูกออกจากห้องน้ำมา ในสภาพพันผ้าเช็ดตัวครึ่งล่างเอาไว้ โชว์เนื้อสีขาวนวลสว่าง มีกล้ามนิดๆไม่บึก ไม่แห้งเกินไป คงออกกำลังกายอยู่บ้าง หยดน้ำเกาะตามผิวหนัง สะท้อนกับแสงไฟยิ่งแววาว ผมเปียกน้ำลู่ลงมาปรกหน้าเหมือนลูกหมา ผมว่าผมขาวแล้วนะ มาเจอมันนี่แทบอยากโกยวิตามินที่ซื้อมาหลายพันทิ้งทันที กลิ่นครีมอาบน้ำเด็กแรงขึ้นแรงขึ้น จากที่พยามยามบังคับสายตาให้มาจ้องหน้าเฟซ ต้องหันไปอีกที เด็กนีออนก็มาเกาะพนักเก้าอี้ยืนข้างๆผมแล้ว

ขอบคุณพระเจ้าที่แขนขวาของผมใช้งานได้









ขอบคุณแขนขวาที่ทำให้ผมใช้เม้าส์ได้ถนัด (คิดไรอยู่ ผมรู้นะ หึหึ)


"มินฟัง TalkTalk ด้วยหรอ ชอบฟังใครอ่ะ"


"อะ เอ่ออออ เอ่อออ ก็ ฟะ ฟังหมดแหละ ทั้งดีเจเอฟ ดีเจมอย ขะ เขาจัดรายการฮาดีนะพี่"

มันพูดพร้อมกับดีดตัวออกไปเปิดตู้เสื้อผ้า ซักพักก็โผล่มาในชุดนอนอุลตร้าแมนสีฟ้า เอิ่มมมม มึงอายุเท่าไหร่ละเนี่ย


"พี่คิมไปอาบน้ำดิ เดี๋ยวผมหาชุดให้ พี่ใส่กางเกงลิงไซส์ไหนอ่ะ เท่าผมป่ะ" 



"โอ้โหหหห ถามแบบนี้ ต่อยกันดีกว่าน้อง อย่างพี่ต้องไซส์ L" ผมยืดอกแบบมั่นใจ


"อืมม เท่าผมแหละ ออกจะคับๆแล้วช่วงนี้"

ตึ่งงงงงงงง ... ... ...


กู ขอโทษ



"อะ เออๆ เอาแบบแกะใหม่นะเว้ย ไม่เอาใช่แล้ว" ผมย้ำมัน ก่อนที่จะจับผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป


...













แคร้ก!!



อยู่บนเตียงอ่ะพี่ มีหลายสีเลย เลือกเอานะ"
อะไรวะ แค่เสื้อกับกางเกงทำไมต้องเลือกสี



"โอ้โหหหห ไอ้มินนนนนนน มึงไม่มีเสื้อยืดกางเกงขอสั้นหรอวะะะะะ"
ทุกคนครับบบบ ช่วยไอ้คิมด้วยยยย
ผมยืนมองชุดนอนสามสีที่ประกอบไปด้วย เทพเจ้าโดเรม่อนสีฟ้า ปิก้าจูสีเหลือง และกบเคโรโระสีเขียว


"เอาน่า ใส่ๆไปเถอะ ออกจะน่ารัก ใส่โดเรม่อนก็ได้นะครับ จะได้สีฟ้าเหมือนมิน" นั่น ดูมันนนน กูจะหยิบคอปเตอร์ไม้ไผ่บินหนี


"มินนน กูอายุปูนนี้แล้วนะ จะให้มาใส่ชุดปัญญาอ่อนแบบนี้ได้ไง ใครรู้ กูอายตาย"


"งั้นก็แก้ผ้านอนแล้วกัน มินไม่หาให้แล้ว" ไอ่เด็กห่านจิกนี่ทำงอน กูงงเลย กูผิด?


"อ้ะๆๆ ก็...ได้...วะ" ผมหยิบ หยิบอันไหนดี ฮืออออ เกิดมาไม่เคยลำบากใจอะไรเท่านี้มาก่อนเลย

เอาวะ


เลือกเทพเจ้าก็แล้วกัน ...











โอ้โหหหหห ตั้งแต่เกิดมาพึ่งได้ใส่ชุดอะไรแบบนี้นี่แหละ ให้ตายเถอะคิม


"ฮ่าๆๆๆ" แช๊ะ!! แช๊ะ!!


"เฮ้ย ไอ้เปี๊ยก อย่าถ่ายนะเว้ยยยยยยยย ลบเดี๋ยวนี้" ผมชี้หน้าเอาเรื่องให้มันลบรูป


"ไม่ลบบบ แบร่" พูดแล้ววิ่งหนี เล่นหน้าเล่นตาอีก ชักจะวอนซะแล้ววววว

หึ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมม


"ไม่ลบใช่มั้ย มานี่เดี๋ยวนี้นะ"


จากนั้น เราก็เปิดฉากไล่จับกันแบบหนังอินเดีย มันวิ่งแล่นไปทั่วห้อง หลบอยู่อีกฝั่งของเตียง ต่างคนต่างหอบ โดยเฉพาะคนแก่อย่างผม 




"ลบเถอะมิน พี่ไหว้ล่ะ ถ้าหลุดไปพี่อายแย่"
ผมเริ่มเจรจา เกลี้ยกล่อมอีกที เพราะเริ่มสำเหนียกถึงสังขารตัวเอง


"ไม่เห็นต้องอายเลย น่ารักออก ดูดิ" พูดแล้วหันหน้าจอมาให้ผมดูอีก



"ไอ้ขี้มูกกกกกกกกกกกกก"

ผมวิ่งอ้อมเตียง เพื่อตะล้อมมันกระโจนขึ้นเตียง




สำเร็จ!




ผมเลี้ยวขึ้นปลายเตียง แต่โชคไม่เข้าข้าง สะดุดผ้าห่ม ถลาล้มลงไปทับร่างของไอ้เปี๊ยกไว้พอดี ที่เลวร้ายกว่านั้น ริมฝีปากเราสองคนแตะกันเหมือนละครหลังข่าว ผมแทบไม่เชื่อ ตอนนี้ หน้าเราห่างกันไม่ถึงคืบ นัยน์ตาดำของมินเต็มไปด้วยวงหน้าของผม ยิ่งตอกย้ำว่าเราใกล้กันเกินไป กลิ่นยาสีฟันติดออกมากับลมหายใจที่หอบแรง กลิ่นแชมพู ครีมอาบน้ำ โลชั่นทาผิวของมันตีกันตลบอบอวลไปหมด ผมสั่งตัวเองให้ลุกขึ้น แต่ก็เหมือนจะไม่ฟังเลย อีกเสี้ยวนึงของสมองก็คิดว่า เรากำลังหลงไหลอะไรในตัวเด็กคนนี้ ...







"พี่คิม มินหนัก" เสียงอู้อี้ในลำคอของคนเบื้องล่างเรียกสติผมกลับคืนมา


"เอ่อออ พะ พี่ขอโทษนะ" ผมดีดตัวขึ้นมานั่ง แต่ก็บีบมือตัวเองซ้ำๆ ลูบต้นคอบ้าง


"พี่ขอโทษนะ ที่ล้มใส่ คือ คือ สะดุดผ้าห่มอ่ะ เจ็บตรงไหนป่าว"



"อือ เจ็บ" ห้ะ ชิปหายละ ซี่โครงหักป่าววะ



"ตรงไหน ตรงซี่โครงป่ะ" ผมถามย้อน


"ไอ้ไอ้ เอ็บองอี้อ่ะ"มันดึงปากให้ดูริมฝีปากล่างด้านในที่ตอนนี้มีเลือดซึมออกมานึดนึง

ก็รู้แหละ... 



ว่าเพราะปากชนกันตอนนั้น งืมมมมมมมม...........



"อ่ออออ คือ ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะให้ป.."


"ช่างมันเถอะครับ มินไปบ้วนปากก่อนนะ คาวเลือดมากเลย"

มันตะกายลงเตียงไป แบบนิ่งๆแปลกแฮะ ไม่ดีดเหมือนเมื่อกี้แล้ว


"งอนไรอ่าาาา ก็ไม่ได้ตั้งใจไง ขอโทษษษ"


"ไม่ได้งอน" น้านนน ตามตำราเป้ะครับผม




เอาวะ ผมกดไอโฟนหกที่วางข้างๆขึ้นมา ถ่ายรูปเซลฟี่แบบที่ไม่คิดว่าชาตินี้จะได้ทำ แก้มป่อง สองนิ้ว ขยิบตา คือจำเขามานะ 


แป้บเดียว มันก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ผมก็ยื่นโทรศัพท์ให้


"อ่ะ ไม่ลบแล้วก็ได้ จะเอาไปแบล็กเมล์ตามสบายเลย ยอมแล้ว" มันหยิบโทรศัพท์ไปแบบงงๆ แบบอะไรของพี่คิมวะ แล้วกดๆ ซักแป้บ ก็ขำลั่นห้อง




"ฮ่าๆๆๆๆๆ ใครสอนให้พี่คิมทำท่าพวกนี้เนี่ย ปกติก็ถ่ายแนวนี้หรอ มินพึ่งรู้ ฮ่าๆๆ"


"ไม่ใช่เว้ยยยยยยย ถ่ายครั้งแรกเลยเหอะ ไถ่โทษไง ทำมินปากแตก แล้วก็ที่เผลอไปจุ๊บแกด้วยว่ะ"



"ช่างมันเถอะครับ พี่ใช้คอมอีกป่าว" มันพูดพลางเดินไปที่คอม 


ผมส่ายหัว "ปิดเลย" 


"ถึงแม้จะเป็นจุ๊บแรกของผมก็เถอะ พี่ง่วงยัง ผมง่วงแล้ว ปิดไฟนอนแล้วนะ"



"อ่อ ห้ะะะะ จริงดิ" ผมเคลิ้มไปกับประโยคปิดไฟ แต่ย้อนไปที่บอกว่าเป็บจุ๊บแรก นี่ผมเป็นจุ๊บแรกของมันหรอ



"ครับ ครั้งแรกก็จุ๊บกับผู้ชายเลยเรา แย่ๆ ปิดไฟละนะพี่ ฝันดีครับ"



"อ่ะ อือออ" ผมไม่เข้าใจมันเลย มันไม่รู้สึกอะไรเลยหรือยังไง

ทำไมผมรู้สึกคนเดียว


เตียงข้างๆผมยวบลงตามคนที่ทิ้งตัวลงมา พร้อมกับซุกตัวในผ้าห่มแล้วนิ่งไป ตรงข้ามกับผม ที่ใจสั่นไม่หายซักที ภาพมันติดตา

- To Be Continued -

Talk ทอล์ค :
ตอน Intro และตอนที่ 2 ชลวัชร์เคยลงไปในทวิตเตอร์ @newkhawoat แล้วนะครับ แต่เอามาลงอีกทีเพื่อความปะติดปะต่อ จะได้ไม่งงกัน

นะตอนนี้ก็ยังทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง อ่านแบบโล้นๆแบบนี้ไปก่อนนะ 555555555555

(แก้คำผิดให้ด้วย ตาลายมาก)

จุ้บ #ชลวัชร์น่ารักมาก