{ Spider-Man } ทำไงดี! เมื่อฉันเป็น เพื่อนบ้าน สไปเดอร์แมน!

ลำดับตอนที่ #12 : คิดถึงกันบ้างไหม คิดถึงกันหรือเปล่า

ก่อนอื่น...ขอโทษผู้อ่านทุกคนด้วยนะคะ ที่หายหน้าหายตาไปข้ามเดือน T^T

ไรท์ขอสารภาพตรงๆ ว่าตั้งเเต่ขึ้น ม.6 มา ไม่มีวันไหนไม่เครียดเลย

ความคิดผุดขึ้นทุกวันๆ ว่า 'เราจะทำคะเเนนได้สูงๆ ไหมวะ?' 'เราจะสอบติดรึเปล่า?' 'ถ้าสอบไม่ติดจะไปไหนดี?'

คือมันเป็นความเครียดที่ไรท์จัดการกับมันยากมากจริงๆ ค่ะ อีกทั้งคนรอบข้างก็ถามตลอดว่าจะต่อที่ไหน? ไอเราก็ได้เเต่ยิ้มเเหยๆ ตอบกลับไป

ไรท์ดีใจมากเลยนะ ที่นิยายเรื่องนี้มัคนอื่นเเละติดตามมากขนาดนี้ เป็นเรื่องที่สูงที่สุดเท่าที่เคยเขียนมาเลยค่ะ ตอนเเรกไม่คิดว่าผู้คนจะให้ความสนใจใดๆ เพราะอยากเขียนเล่นๆ เอาฮาเฉยๆ (ปกติเป็นสายรัก/ดราม่า/วาย) ไม่คิดเลยว่าไอเรื่องเล่นๆ ที่ไม่ได้คาดหวังอะไรเนี่ยจะมีคนอ่านเยอะสุดซะงั้น! 555+

ทุกวันนี้หลังจาดเลิกเรียนก็ไปเรียนพิเศษต่อ งานก็สั่งซะกลัวเหมือนเด็กจะว่างเกิ๊น555 ทั้งๆที่ตอนนี้กำลังหัวปั่นมากๆๆๆๆๆๆๆ

ไรท์ ไม่เเน่ใจ ว่านิยายเรื่องนี้จะจบลงเมื่อไหร่ เเต่ไรท์ มั่นใจ ว่าไรท์จะกลับมาเเต่งต่อเเน่นอน

เพราะฉะนั้นไรท์อยากจะขอโทษผู้อ่านที่รอคอยนิยายเรื่องนี้ 

ขอโทษที่หายไป

ขอโทษที่ไม่กลับมาอัพเรื่องราว 3 เกลอ

เเต่

ไรท์จะกลับมาอัพต่อเเน่นอนค่ะ

นิยายเรื่องนี้จะต้องมียอดวิวถึงหมื่น เเละไรท์ก็จะพยายามต่อไปนะ

เพราะฉะนั้น...ช่วยติดตามรอเรื่องราวต่อไปของนิยายเรื่องนี้กันด้วยนะคะ !

หนูขนมเทียน ปีเตอร์ เน็ด เเละทุกๆ ตัวละคร ก็กำลังคิดถึงผู้อ่านทุกคนเหมือนกันนะ ♥

 .เเล้วเจอกัน ตอนต่อไปนะคะ.

ขอบคุณค่ะ ♥ 

#KTspi 

<ใครคิดถึงกันก็ไปบ่นๆ ให้ฟังกันได้ในทวิตเตอร์นะ555>