สยามพาราก้อน
"นี่ๆ เเกว่า อันนั้นเหมาะกะฉันมะ"
ฉันชี้ไปที่หมวกเเก๊ปสีชมพูใบหนึ่ง ที่ข้างบนมรารูปคิตตี้ปะอยู่ซะเริศหรู ก่อนจะหันไปถาม ไบร์ เพื่อนสนิทของฉันที่ให้เกรียติมาร่วมช้ปปิ้งกับฉัน - -
"ไม่อ่ะ ฉันว่าอันนั้นเหมาะกะเธอมากกว่านะ พุดดิ้ง"
ไบร์พูด ก่อนที่จะชี้มือไปทางหมวกเเก้ปอีกใบที่เป็นสีดำ เเละมีรูปหัวกะโหลกอยู่ข้างบน ฉันหันไปมองหน้าไบร์อย่างเอาเรื่อง
"นี่จะหาของที่เหมาะกับผู้หญิงน่ารักๆอย่างฉันไม่ได้รึไง ทำไมต้องออกเป็นเเนวนี้ทุกทีเลย"
"ก็เธอไม่ใช่ผู้หญิงนี่ โอ๊ย!! เห้ย หยุดนะ ฉันเจ็บ"
ฉันฟาดมือลงไปที่เเขนของไบร์ไม่ยั้ง จนมันบอกว่าเจ็บนั่นเเหละ ฉันถึงได้หยุด - -
"ยัยซาดิส มือหนักชะมัดเลย ให้ตายสิ"
ไบร์พูดพร้อมกับลูบเเขนข้างที่โดนตี เเละทำสีหน้าเจ็บปวด เชอะ สมน้ำหน้า อยากว่าฉันดีนัก
"เราไปดูอย่างอื่นกันเถอะ"
ฉันพูด ก่อนจะเดินนำไปอย่างรวดเร็ว ตรงไปที่ร้านไอศกรีมร้านหนึ่งที่ตกเเต่งทุกอย่างด้วยสีชมพู เลี่ยนจัง - -
"ไหนบอกจะไปดูอย่างอื่นไง เเล้วมาทำไมที่ร้านไอติม เพี้ยนรึเปล่า"
"ฉันเปลี่ยนใจเเล้ว อยากกินไอติม เลี้ยงด้วยล่ะ"
ฉันบอกพร้อมกับเดินไปนั่งที่โต๊ะ บรรยากาศรอบๆตัวทำไมมันเป็นสีชมพูไปหมดเลยล่ะเนี่ย (ก็ร้านมันสีชมพูนี่ยะ - -) ฉันมองไปรอบๆ ดูโต๊ะอื่นๆเเล้วมีเเต่คู่รักทั้งนั้นเลย นั่นๆ มีป้อนไอติมให้กันด้วย ให้ตายสิ ทำไปได้ + +
"จะรับอะไรดีคะ"
พนักงานหญิงคนหนึ่งตรงมาที่เรา เเล้วทำไมต้องมองไบร์ด้วยสายตาอย่างงั้นด้วยเนี่ย เห็นเเล้วหมั่นไส้ - -
"เอ่อ...อะ..เอา"
ดูเหมือนไบร์จะเกร็งๆนะเนี่ย เเล้วยัยนี่ก็จ้องเอ๊า จ้องเอา กินเลยมั้ยเพ่ ฉันยกให้ (นั่นเพื่อนเเกนะ -_+)
"เอาสตอเบอร์รี่ซันเดย์ 1 ถ้วยค่ะ ช้อน 2 นะคะ"
"เอ๋ สั่งอย่างเดียวเเล้วทำไมให้ช้อน 2 อันล่ะคะ"
"แฟนกันเค้าก็ต้องกินด้วยกันสิครับ อ้อ ขอกาแฟกับพั้นช์อีกอย่างละเเก้วนะครับ
" "คะ..ค่ะ"
"นายจะกินกะใครอ่ะ เเล้วฉันล่ะ"
ฉันหันไปถามไบร์ ทำไมนายไม่บอกฉันล่ะว่านายเอาเเฟนนายมาด้วย ว่าเเต่ นายมีแฟนกับเค้าด้วยหรอ??
"เอ้า ฉันก็กินกับเธอไง ถามได้ บ้าป่าว"
"เเต่นายบอกว่า..."
"ช่างเถอะ ฉันก็บอกไปงั้นเเหละ ไม่งั้นเจ้เเกคงไม่ไปแน่ เห็นจ้องแนยังกะจะกินเลือดกินเนื้อ เห็นเเล้วสยอง บรื๋ออ..+ +"
"เเล้วทำไมนายต้องหน้าเเดงด้วยเนี่ย"
ฉันมองด้วยสายตาจับผิด จริงๆนะ เมื่อกี้ฉันเห็นว่า เเก้มขาวๆของไบร์เปลี่ยนเป็นสีชมพูด้วย เเต่ก็ไม่เเปลกหรอ เพราะไบร์ก็เป็นคนหน้าตาดีอยู่เเล้ว เลยมีสาวๆมาป้อนคำหวานบ่อยๆ ฉันจึงชินกับหน้าเเดงๆของเขาเเล้วเเหละ เเต่ไม่ยักกะรู้ว่าเวลาคุยกับฉันทำไมต้องหน้าเเดงด้วย - -
"ปละ..เปล่า ไม่มีอะไร"
ไบร์ตอบก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาฉัน นายเป็นอะไรเนี่ย I am งงๆ O_o??
เเล้วพนักงานคนนั้นก็ยกสตอเบอร์รี่ซันเดย์ถ้วยเท่าขี้ช้าง (ดูมันเปรียบ - -) มาทางโต๊ะเรา เเละตามเคย เจ้เเกจะส่งสายตาหวานเยิ้มปานน้ำผึ้งเดือน 13 - - (13 เลขผีไง) ไปให้นายไบร์เช่นเคย เเละส่งสายตาจิกเเทงมาทางฉัน เหอะ อิจฉาล่ะสิ ยัยเเม่มดเเก่หน้าเหี่ยวตูดย่น เอ่อ อันหลังขอเปลี่ยนละกัน นี่ อย่ามองฉันอย่างงั้นสิ ฉันไม่ได้ไปแอบมองของเจ้เเกนะ >_<
.......................................................................................................................
เเล้วเราสองคนก็ออกมาจากร้านไอติมมรณะนั้นได้ - - ฉันจะเรียกมันว่าอย่างงั้นก่อนนะ มันมีเหตุผลหลายประการที่ต้องเรียกอย่างนั้น เเละเนื่องมาจาก... พอเถอะ ไบร์มาส่งฉันที่หน้าบ้าน ก่อนจะโบกมือบ๊ายบายฉัน เเละเดินจากไป ท่ามกลางเเสงเเดดยามเย็น ที่ตกลงมาเเทงเข้าที่หัวของเขา จึงทำให้ผมที่ไปย้อมมาเป็นสีน้ำตาลทองนั้นเป็นประกาย ช่างเป็นภาพที่งดงามจนไม่อยากบรรยายจริงๆ -_+
ความคิดเห็น