[SF] PIPE - BJin - [SF] PIPE - BJin นิยาย [SF] PIPE - BJin : Dek-D.com - Writer

[SF] PIPE - BJin

โดย iimm

บางที วันนี้ผมอาจจะโดนใครบางคนดุก็ได้.

ผู้เข้าชมรวม

2,657

ผู้เข้าชมเดือนนี้

1

ผู้เข้าชมรวม


2.65K

ความคิดเห็น


18

คนติดตาม


49
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  14 ต.ค. 57 / 18:17 น.


ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ


     

    Hanbin : Jinhwan











    “ฮันบินนนนนนน”

     

    “......”

     

    “ฮันบินนนนนนนนนนนน”

     

    .

     

     

    .

     

                   



               เสียงเรียกดังก้องไปทั่วห้องนอน  ซึ่งมันก็ค่อนข้างรบกวนการพักผ่อนของผม... แต่ก็ช่วยไม่ได้เพราะเสียงเล็กนั่นเป็นเสียงพี่จินฮวาน...   ผมขยี้ตาเล็กน้อยเพื่อปรับแสงที่เข้ามา แล้วลุกเดินไปตามเสียงเรียกที่เหมือนจะดังออกมาจากห้องน้ำ

     

     

     

     

     

    “ฮันบิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!

     

    “ครับบบบบ ตื่นแล้วๆ”  ผมรีบเดินไปหน้าห้องน้ำ แต่ก็เกือบจะทรงตัวไม่อยู่เพราะมีน้ำนองเลอะเทอะไปหมดทั่วบริเวณ  ดีที่ผมไม่ซวยขนาดลื่นหัวแตก  แต่สิ่งที่ซวยคือกระดาษเนื้อเพลงของผมที่วางอยู่บนพื้น... 

     

     

     


     

    บอกผมที

    คิมจินฮวานเล่นอะไรแต่เช้า.

     

     

     

     
     

    ก็อกๆๆ     ผมเคาะประตูห้องน้ำรัวๆ อยากจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

     

     

     

    “พี่ทำอะไรอยู่เนี่ย ทำไมน้ำล้นออกมานอกประตู”  ถามพลางเอาหูแนบกับประตูห้องน้ำรอฟังคำตอบ

     

    “ก๊อกน้ำมันรั่ว พี่เลยพยายามซ่อม แต่มันก็.......”

     

     

     


     

    โอเค ผมพอจะรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น.

     

     

     

     

     

     

    “งั้นก็ออกมา ผมจัดการเอง”

     

    “ออกไปไม่ได้ ตัวเปียกหมดเลย ไปหยิบเสื้อมาให้หน่อย จะเปลี่ยน”

     

    “ออกมาเถอะน่า”

     

    “ฮันบินไปเอาเสื้อมา”

     

    “พี่ครับ น้ำล้นจนจะท่วมห้องนอนหมดแล้ว ออกมาซะทีเถอะ อย่าให้ผมอารมณ์เสียนะ”

     

    “........”

     

     

     

     

    ประตูห้องน้ำถูกเปิดช้าๆจากคนตัวเล็กที่อยู่ด้านใน นั่นยิ่งทำให้น้ำไหลออกมาได้ง่ายขึ้น ผมเลยรีบดึงพี่จินฮวานออกมาแล้วปิดประตูลงอย่างรวดเร็ว

     

     

     

     

    เออให้ตาย

    ตัวเล็กเปียกไปหมดตั้งแต่หัวจรดเท้า.

     

     

     

     
     

     

    “พี่ไปจัดการตัวเองให้แห้งซะ”

     

     

     

     

     


     

                    ฮันบินทิ้งประโยคที่มันคล้ายๆกับประโยคคำสั่งแล้วก็หายตัวเข้าไปในห้องน้ำเพื่อแก้ไขก๊อกน้ำเจ้าปัญหาอันนั้น...  อันที่จริงมันเกิดจากที่ผมรู้สึกว่ามันรั่วแค่นิดเดียว น่าจะซ่อมได้ แต่พอยิ่งทำก็กลายเป็นว่าก๊อกน้ำหลุดออกมาทั้งอัน น้ำทะลักออกมาแบบหยุดไม่อยู่...

     

     

     
     

    เห้อ..  สุดท้ายก็ไม่พ้นมือฮันบินอยู่ดี.

     

     

     

                    หลังจากที่ผมจัดการตัวเองให้แห้งเป็นปกติพร้อมทั้งเปลี่ยนเสื้อผ้าตามคำสั่งของใครบางคนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็ไปหาไม้ถูพื้นเพื่อจัดการน้ำที่นองบนพื้นห้อง แต่เมื่อถูพื้นไปสักพักก็พบกว่ากระดาษเนื้อเพลงของฮันบินที่วางบนพื้น มันเปียกทั้งหมด.....

     

     

    .

     

    .

     


     

    บางที

    วันนี้ผมอาจจะโดนใครบางคนดุก็ได้.

     

     

    .

     

    .

     

     

     

     

     
     

    “เหนื่อยป่ะ?”  ผมรีบยื่นผ้าขนหนูผืนหนาไปให้ทันทีที่ฮันบินเดินออกมาจากห้องน้ำ

     

    “ครับ”         อ่า.........  ทำไมผมรู้สึกผิดจัง ._.

     

    “เอ่อ.. นายเปียกหมดเลย ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนมั้ย?”  พยายามทำใจดีสู้เสือ..  แต่ดูเหมือนวันนี้เสือจะอารมณ์ไม่ดีมากๆเลยแฮะ

     

    “อืม เดี๋ยวไปเปลี่ยนเอง”

     

    “.......”

     

     

    .

     

     

    .

     

     


     

    “พี่จินฮวาน”

     

    “...”

     

    “มีอะไรทำไมพี่ไม่บอกผม”  ฮันบินสบตาตรงๆ บ่งบอกถึงความไม่พอใจแบบชัดเจน

     

    “ก็เห็นหลับอยู่ ไม่อยากปลุก”

     

    “สุดท้ายพี่ก็ต้องปลุกผมอยู่ดี”

     

     

     

     

     

    ?

    พูดงี้หมายความว่าไงอ่ะ...  

     

     

     

    หมายถึงว่ายังไงผมก็ไปรบกวนเค้าอยู่ดีงั้นเหรอ คือถ้าไม่เดือดร้อนจริงๆผมจะรบกวนรึป่าว? ก็ป่าวนี่... เรียกเพราะต้องการความช่วยเหลือ   เรียกเพราะมั่นใจว่าคนๆนี้ต้องช่วยได้....

     

     

     

     

    “ก็ได้.. งั้นพี่ขอโทษ”   ฮันบิน... ใจร้ายเกินไปแล้ว รู้ตัวมั้ย...

     

    “ถ้าให้ผมดูให้ตั้งแต่แรก น้ำก็คงไม่ล้นออกมาเยอะแบบนี้”

     

    “แล้วพี่ตั้งใจให้ก๊อกมันพังเหรอ?”

     

    “ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ พี่ก็ควรให้ผมแก้ปัญหาให้”

     

    “ก็ถึงเรียกให้มาช่วยไง”

     

    “เรียกตอนมันจะพังหมดแล้ว งานมันก็ยากขึ้นไปอีก พี่ไม่เข้าใจเหรอ”

     

    “นี่จะทะเลาะให้ได้เลยใช่มั้ย?”

     

    “แล้วมันน่ามั้ยล่ะ”

     

    “จะมาทะเลาะกันเรื่องก๊อกน้ำรั่วอ่ะนะ?   มันไม่ไร้สาระไปหน่อยรึไงฮันบิน?”

     

    “กระดาษเนื้อเพลงผมเปียกหมด พี่ว่ามันไร้สาระมั้ยล่ะครับ?”

     

    “......”

     



     

    “พี่ลองคิดดู ว่าถ้าผมทำรายงานเคสคนไข้ที่พี่นั่งเขียนทั้งคืนเปียกจนหมด...”

     

    “....”

     

    “ พี่จะยังรู้สึกว่ามันไร้สาระอยู่รึป่าว?”

     

    “....”

     

    .

     

    .

     

     

     
     

    “ตอบผมสิ”

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ผมรู้ดีว่าการเดินหนีมันไม่ใช่คำตอบที่ฮันบินต้องการ

    น้ำตาก็เหมือนกัน..

     

     

     

     

    แต่มันคงดีกว่า...

    ดีกว่าที่จะยืนอยู่ตรงนั้น

    ใช่มั้ยครับ?

     

     

     

     

     

                   

     

     

    คิมจินฮวานเป็นคนยังไง.. ทำไมผมจะไม่รู้  เพียงแค่คำพูดคำจาแย่ๆของผมก็ทำให้คนตัวเล็กเสียน้ำตาได้อย่างง่ายดาย...  ในตอนแรกผมยอมรับก็ได้ว่าผมโมโหมากที่พบว่างานของผมมันเปียกจนหมด..  แต่พอหลังจากพี่จินฮวานเดินออกไปจากห้องนอน(ซึ่งผมเดาเอาเองว่าคงไปขลุกตัวอยู่อีกห้องนึง) ผมก็เพิ่งมาสังเกตเห็นว่าน้ำที่ล้นออกมาจากห้องน้ำเมื่อเช้าถูกเช็ดจนแห้งสนิท พื้นห้องกลับมาสะอาดเหมือนเดิม  และยิ่งไปกว่านั้นคือกระดาษเนื้อเพลงทั้งหมดถูกเป่าให้แห้งด้วยไดร์เป่าผมที่วางอยู่ข้างๆกัน...

     

     

     

     

     

     

    ผมว่า..

    ผมควรลดความใจร้อนของตัวเองลงซักหน่อย.

     

    .

     

    .

     

     

    .

     

     

     

     

    “พี่ครับบบบ ผมหิวแล้ว มาทำกับข้าวให้ผมกินหน่อยนะ”   ผมเอาหูแนบกับประตูห้องนอนอีกห้องที่ไม่ค่อยได้ใช้เพื่อรอคำตอบ  ให้ตายเถอะครับ.. นี่เป็นครั้งที่สองของวันที่ผมต้องพูดประตู

     

     

     

    แกร๊ก    ประตูเปิดออกในเวลาเพียงไม่นาน   .....และดูท่าใครบางคนแถวนี้จะร้องไห้หนักกว่าที่ผมคิดไว้อีกแฮะ

     

     

     

     

    “หายโกรธพี่แล้วเหรอ?”   ละดูถามเข้าสิ

     

    “ผมหิวแล้วครับ”  

     

    “ฮันบิน... หายโกรธแล้วจริงๆเหรอ....” 

     

    “ผมหิวแล้ววววค้าบบบบบ ไม่เอาไม่ฟังอะไรทั้งนั้น อยากได้ยินแค่ว่าพี่จะทำอะไรให้ผมทานวันนี้”

     

    “.....”

     

     

     

    “ไม่ได้เหรอครับ?  ผมหิวแล้วจริงๆนะ ._. ”  ส่งสายตาอ้อนที่สุดเท่าที่คนๆนึงจะทำได้ เพื่อให้อีกคนเลิกคิดมากซะที เพราะผมเองต่างหากที่ควรจะเป็นคนขอโทษ

     

     

                    และมันก็ได้ผลเกินคาด...  พี่จินฮวานเดินเข้ามากอดผมไว้แน่นพร้อมทั้งเอาหน้าแนบไว้บนอก.... พลางพูดเสียงอู้อี้จับใจความได้ประมาณว่าขอโทษที่ทำให้ยุ่งยาก ขอโทษที่ทำกระดาษเนื้อเพลงของผมเสียหายอะไรทำนองนั้น

     

     

     

    “พี่เลิกคิดมากซะทีไม่ได้เหรอครับ?”   กอดตอบพร้อมโยกตัวไปมาคล้ายๆกับปลอบเด็กยังไงอย่างงั้น

     

    “ตอนนายดุ.... มันน่ากลัวนะ ไม่รู้ตัวเหรอรึไง”  พี่จินฮวานผละออกมาจากอ้อมกอด แล้วทำหน้าบูดใส่ผม  เห็นแบบนั้นแล้วผมก็อดขำไม่ได้

     

    “ฮ่าฮ่า อย่าหน้าบูดดด เดี๋ยวไม่น่ารักนะ”   ผมเอาสองมือประคองใบหน้าเล็กนั่น แล้วเอานิ้วเช็ดคราบน้ำตาที่ยังหลงเหลืออยู่ให้เบาๆ

     



    “ปล่อยได้แล้ว หิวไม่ใช่เหรอ”

     

    “ก็ได้...  แต่คราวหลังอย่าร้องนะ เวลาพี่ยิ้มมันน่ารักกว่าเยอะเลย”

     

    “.....เพราะใครล่ะ”

     

    “โธ่...  มันไม่เกี่ยวเหอะ  คนเป็นพี่เค้าไม่ร้องไห้กันหรอกครับบบบ”

     

    “ก็ถ้าเป็นพี่อย่างเดียว...  ก็จะไม่ร้อง”

     

    “.....”

     

    .

     

    .

     

     

     


     

    “แต่นี่เป็นแฟนด้วยไง.....”

     

    “.....”



    “ใช่มั้ยล่ะ? ...ไม่ได้เป็นพี่เฉยๆซะหน่อย”   ไม่ต้องมาเอียงคอถามขนาดนั้นเลยนะ มันน่ารัก.. ช่วยรู้ตัวสักที

     

     

     

     

    “พี่พูดงี้เดี๋ยวก็โดนหรอก”


    "อะไร"


    "เดี๋ยวโดนนนนนน"



     

     

    .

     

    .

     

     

    “แล้วใครกลัวล่ะ”    





    โอ้โหหห  มียักไหล่ด้วย!

     

     

     

    คิมจินฮวาน

    เดี๋ยวเหอะนะ...

    เดี๋ยวโดนแน่ๆ   

     

     

     

     

    END.

     

     

     

     

     

    Special

     

     

    ..ห้องครัว...

     

     

    “ขอทำโทษหน่อยครับ”   ฮันบินเดินมาจากไหนไม่รู้ อยู่ๆมาโผล่อยู่ข้างหลังตอนผมกำลังล้างจานอยู่

     

    “ไม่เอา พี่ล้างจานอยู่”   มันไม่ใช่เวลาป่ะเนี่ย...

     

    “ไม่ต้อง หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า ก็ได้..  ขอแค่ หนึ่ง กับ สอง ก็พอ..  นะ.. ผมจะไปนั่งทำงานต่อแล้ว”

     

    “ฮันบินไม่เอาน่า... นี่ไม่เห็นเหรอว่าพี่ล้างจานอยู่”

     

    “นะ...  นะนะ...    พี่จินฮวานคนดี.. นะคับ”

     

     

     

    จิ๊..

     

    จะมาอ้อนทำบ้าอะไรตอนนี้วะ

     

     

    .

     

    .

     

     

     

    ฟอดดดดด    หนึ่งคือแก้มซ้าย

    ฟอดดดดด      สองคือแก้มขวา

     

     

     

     

    สาม


    สี่


    ห้า...

     

     
     

    ไว้พี่ล้างจานเสร็จก่อนนะเด็กดี.

     

     

     

    END.

     

     

    อะไรรรรรร เรื่องบ้าอะไรของมึง มันควรเป็นฟิคป่ะเอาดีๆ 55555555555

    เออช่างมันเหอะ  แฮร่ :P

    เอ้ออออ ฮันบินซ่อมท่อได้นะ เผื่อใครยังไม่รู้ 55555555

    รักทุกคนนะคะ จุ๊บบบบบบ -3-

     

    Twitter : @kii_mm << ทวงฟิคได้ เมนชั่นมากวนตีนได้ อะไรก็ได้เอาที่สบายใจ 5555555

    สกรีมฟิคเรียนเชิญแท็กนี้เลยค่ะ >>>  #ฟิคสามหมอ   สกรีมได้ทุก SF ใหม่-เก่าได้หมด ^0^

     


    :: Talk นิดดดนึง :: 

    ขอโทษที่ทำให้รีดเดอร์บางท่านรอนานนะคะ ติดสอบจริงๆ
    T__T

    แต่ตอนนี้สอบเสร็จล้าวววววว สัปดาห์นรกผ่านไปล้าววว 555555

     

    คิดถึงทุกคนอ่ะ มาจุ๊บทีนึงมา -3-

    ขอบคุณทุกการติดตาม ทุกคอมเม้นท์ ทุกTag ในTwitter

    ขอบคุณทุกการอ่าน ทุกความสนใจในความบ้าบอไร้สาระของเรานะคะ5555555555555

    เราจะสรรสร้างมันต่อไป ตราบเท่าที่เราจะไม่ขี้เกียจ (? มึงว่าไงนะ5555555555)

    ละเรื่องคอมเมนท์ ถามว่าแคร์มั้ย.. เห้ยแคร์นะ 555555 ^^
    มันแบบ.. ยังไงอ่ะ มันคือ feedback ที่เราเห็นชัดที่สุดอ่ะ ชอบอ่านด้วย ตลกและน่ารักดีจริงๆ กิ๊วๆ

    แต่บอกตรงนี้ก่อนว่าคอมเมนท์ไม่ได้มีส่วนนการอัพตอนต่อไปแต่อย่างใด

    เออ.. มีก็ได้อ่ะ นิดนึง 5555555  แต่ส่วนใหญ่มันอยู่ที่เค้าเนี่ย ว่าขี้เกียจ/ติดสอบ รึป่าว

    ปัญหาเรื่องไม่อัพมันอยู่ที่กุเลยค่ะ ล้วนๆ 555555555555


    สุดท้ายนี้  ขอโทษสำหรับ talk ที่ไร้สาระ 5555
    และขอบคุณใครก็ตามอ่านจบ

    รัก. -3-

     

     

     

     

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×