[SF] 31+1+2 DecemAry (Junhyuk)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

CR.SHL

เนื้อเรื่อง

JUNHOE : DONGHYUK

5.50 น.

“กูจุนฮเว ตื่นเดี๋ยวนี้”  เอามือเอื้อมไปเขย่าคนตัวสูงที่นอนมุดอยู่ใต้ผ้าห่มไปมา

“ฮื้อออ.. ไม่เอา จะนอนข้ามปี”

“มันข้ามปีตั้งแต่เที่ยงคืนแล้วป่ะ ลุกเลย” ดึงผ้าห่มออกพร้อมกับดึงร่างหนักๆของอีกคนให้ลุกขึ้นมา

“ปลุกอะไรแต่เช้ามืดขนาดนี้เนี่ย...”   เด็กเอาแต่ใจบ่นตลอดตั้งแต่รู้สึกตัวขึ้นมา ผมจูงมือให้จุนฮเวเดินตามมาทางระเบียงข้างห้อง พร้อมกดไหล่หนาบังคับให้นั่งลง แล้วก็ไม่ลืมที่จะหอบเอาผ้าห่มบนเตียงมาคลุมให้ด้วยเพราะอากาศเย็นน่าดูเลย

“มาดูแสงแรกของปีกันเหอะ เมื่อคืนก็ไม่ได้อยู่เคาท์ดาวน์ด้วยกัน คนบ้าอะไรเอาแต่นอน”

“....”

“เฮ้ จุนฮเว”

“...”

“นี่...”

“.....คร่อก..”

“โว้ยยยยยยยยยย ตื่นสิวะ!”  เอามือตบหน้าไอ้ตัวอ้วนที่เอาแต่หลับไปสองสามทีเพื่อเรียกสติมันกลับมา นี่ขนาดบังคับให้เดินมาถึงระเบียง แล้วมันยังจะมานั่งหลับต่อ เชื่อเลยจริงๆ

“โห้ววว เจ็บ!  ตื่นแล้วๆๆ”  ฝ่ามือที่ตบตีไปบนใบหน้าหล่อถูกมือใหญ่จับไว้แน่นพร้อมรั้งเข้ามาหา ก่อนที่แขนยาวๆนั่นจะตวัดมาโอบรอบเอวแล้วดันเข้าหาตัวเองซะจนชิดกับแผ่นอกกว้าง

“...ปล่อยนะ”

“ไม่” 

นอกจากจะไม่ปล่อยมือออกจากเอวแล้ว จุนฮเวยังขยับผ้าห่มให้คลุมเราทั้งสองคนไว้ในนั้นอีกต่างหาก นี่คิดว่าโรแมนติกมากป่ะ? แกจะใช้ไหล่ฉันเป็นหมอน อย่าคิดว่ารู้ไม่ทันนะโว้ยย

“นี่... เอาหน้าออกไปจากไหล่เลย อย่ามาเนียนหลับ ถ้าไม่อยากดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันก็กลับไปนอนไป รำคาญ”

“ขี้งอน...” 

“เออไง หัดสนใจกันบ้างสิ”

“ก็สนใจอยู่เนี่ย ตื่นเต็มตาแล้วด้วย ไม่เชื่อหันมาดูเดะ”   

เอี้ยวตัวเล็กน้อยแล้วหน้าหันไปเช็คว่าอีกคนพูดจริง หรือแค่ปากดีแต่ตายังไม่ยอมลืมกันแน่ แต่ดูเหมือนอะไรๆมันจะพลาดไปหน่อย เพราะเมื่อหันไปหาเจ้าของใบหน้าคมที่วางอยู่บนไหล่นั่น ระยะห่างที่เล็กน้อยทำให้อีกคนกดจูบลงมาบนริมฝีปากได้อย่างง่ายดาย มือที่ยังไม่ยอมปล่อยจากรอบเอวตั้งแต่ตอนแรกก็รั้งให้เข้าไปใกล้ขึ้นจนไม่เหลือช่องว่างใดๆอีก ความจริงแล้วควรจะชินกับนิสัยชอบฉวยโอกาสของจุนฮเวได้แล้ว แต่ไม่ว่าจะครั้งไหนๆมันก็ไม่ชินสักที

ครั้งนี้ก็ด้วย..

                “....อื้ออออออ..  นายนี่-..”

“จุ๊ๆ อย่าเพิ่งบ่นครับ หันไปดูเร็ว พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว”  ผมจับไหล่บางให้หันออกไปนอกระเบียงก่อนที่จะนั่งเอาคางเกยไหล่เล็กไว้พร้อมเอื้อมมือไปโอบรอบเอวไว้เหมือนเดิม

แสงแรกของปีค่อยๆโผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมา โอเค.. วิวในเมืองแบบนี้มันอาจจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ถึงกับแย่ขนาดที่จะกลบความสวยงามของแสงแรกยามเช้าได้ อีกคนจากที่กำลังจะบ่น พอเจอกอดอุ่นๆกับวิวสวยๆเข้าไปก็นิ่งไปเลย หน้าใสใส กับผมยุ่งๆเล็กน้อยมันดูจะดึงดูดสายตาผมมากกว่าวิวสวยๆข้างนอกเสียอีก

“กูจุนฮเว...”

“หื้ม?”

“แฮปปี้นิวเยียร์... เป็นเด็กดีนะ อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปนานๆด้วย ห้ามเบื่อกันก่อนล่ะ” อยู่ดีๆเสียงเล็กก็พูดขึ้นแบบไม่หันหน้ามามองกันเลยสักนิด เสี้ยวหน้าด้านข้างที่พอมองเห็นจากตรงนี้ก็พอรู้ว่าอีกคนนั้นกำลังหน้าร้อนอยู่แน่ๆ

“ครับ”

“ตอบแค่เนี้ยยย???”

“ครับ”

“คนบ้าอะไรวะ ไม่โรแมนติกเลย”

“รักนะครับหมอ”

“....”

“ได้ยินป่ะเนี่ย คำบอกรักคำแรกของปีเลยนะ”

“ได้ยิน แต่เบื่อละอ่ะ ไม่สร้างสรรค์เลย....”  เดี๋ยวๆๆๆ หมออยากได้แบบสร้างสรรค์? บอกรักแบบสร้างสรรค์????

“.......”

“เร็วๆดิ๊ อยากฟังแล้ววว เอาแบบสร้างสรรค์ให้ฉันตกหลุมรักนายอีกรอบ ลองดูซิ คิก...”  ตอนนี้ดงฮยอกหันมาเผชิญหน้ากับผมตรงๆพร้อมทำหน้าตากวนประสาทระดับที่เห็นแล้วอยากบีบแก้มแรงๆสักที  เป็นหมอที่กวนประสาทที่สุดแล้ว ผมรับประกันเลย ไม่มีใครเกิน

“สมองสร้างสรรค์ได้แค่นี้แหละ.....”

“ว่ามาเลยน้อง พี่พร้อมจะตกหลุมรักน้องแล้ว”

“รักนะครับเมีย”

โครมมมมมมมมมมมม!

END.

น้องดงถึงกับร่วง 5555555555555555

โอ้ยแก อย่าถือสานะ มันสั้นมาก เค้ารู้ และหาสาระอะไรไม่ได้เลย

แต่วันเกิดน้องดงไง ปีใหม่อีก เลยเอ้อออออ สักหน่อยยย  หน่อยจริงๆ555555555

ไปๆ ไปนอนโนะ -3-

สวัสดีปีใหม่ด้วยค้าบบบ เยิฟฟฟฟ

ปล. ใครยังไม่สั่งจองฟิค จะปิดจอง วันที่ 3 ม.ค. 58  ( 23.59 น.)

ปิดโอนวันที่ 5 ม.ค. ใครยังไม่โอน รบกวน.. โอนนะครับ 55555555555555

ไม่ได้ทวงงง ไม่กล้าหรอก แง๊ TT___TT

รักโนะ :3

#ฟิคสามหมอ