เหลี่ยมรักเสน่ห์ร้าย

ลำดับตอนที่ #13 : คัดสรร...เพื่อคุณปลัด(1)

เมี้ยนลุกขึ้นเมื่อรถของกุ้งนางเลี้ยวเข้าบ้าน โล่งใจที่หญิงสาวกลับมาก่อนที่กำนันแสนจะมาถึง แต่ต้องแปลกใจที่เห็นเจ้าจ่อยทำหน้าที่เป็นพลขับ

            เมื่อรถจอดสนิทกเป็นเวลาเดียวกับที่กุ้งนางวางสายโทรศัพท์ของเนตรดาวหลังจากรู้ว่าเพื่อนถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว

            “กลับมาแล้วหรือคะ ไปถึงไหนถึงได้ไอ้จ่อยกลับมาด้วย”เมี้ยนเปิดประตูรถ พอเห็นหญิงสาวเสื้อผ้าเปื้อนฝุ่นก็ยิ่งแปลกใจ

            “ยังไปไม่ถึงไหนหรอกป้า ดันมาเจอเจ้าจ่อยมันซะก่อน”คนตอบลงมายืนปัดเนื้อตัวที่เปื้อนฝุ่นยังนึกเคืองปลัดคนนั้นไม่หาย

            “แล้วนี่คุณหนูของป้าไปทำอะไรมาเนื้อตัวถึงได้มอมแมม เหมือนไปฟัดกับ...”ถึงจะปากไวแต่ยังเบรกได้ทัน

            “ป้านึกว่าฉันไปฟัดกับหมาใช่ไหม ไม่ใช่ก็เหมือนใช่ แถมยังเป็นหมาบ้าอีกต่างหาก”ปลัดนั่นเล่นกัดไม่ปล่อยถ้าเปรียบเป็นหมาก็คงไม่แปลก

            “แสดงว่าต้องไปมีเรื่องกลับมาอีกแล้วสิ  ต้องไปหาหมอฉีดยากันบ้าหรือเปล่าคะ”

            เมี้ยนจับตัวกุ้งนางหมุนไปมาหาร่องรอยบาดแผล ทำให้จ่อยที่ยืนมองอยู่เงียบๆอดรู้สึกหมั่นไส้ไม่ได้ ‘โอ๋กันเข้าไป แบบนี้ซิคุณหนูของเมี้ยนถึงเอาแต่ใจ’ 

            “พี่กุ้งนางเขาไม่เป็นอะไรหรอกป้า แต่อีกฝ่ายซิท่าจะหนักไม่ใช่เล่น โดนเข้าไปเต็มๆแบบนั้น”จ่อยชิงตอบแต่ยิ่งทำให้เมี้ยนงุนงง

            “พูดเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ข้าชักจะสงสัย เมื่อเช้าเอ็งออกไปกับกำนันไม่ใช่หรือ”เมี้ยนถามหลานชาย

            “ก็ฉันตามไปทีหลังเลยทันได้เห็น เต็มๆสองตาเลยนะป้า”

            เมี้ยนยกมือขึ้นท้าวเอวหนาหันไปเล่นงานหลานชายของตน“แล้วทำไมเอ็งไม่ช่วย ปล่อยให้คุณหนูของข้าถูกหมาฟัดมาแบบนี้”คนเป็นป้าเข้าใจไปอีกอย่าง

            เพราะเลี้ยงดูกุ้งนางมาตั้งแต่เด็ก ความใกล้ชิดทำให้เกิดความรักความเอ็นดู และสงสารหญิงสาวที่กำพร้าแม่ตั้งแต่เล็กมากกว่าหลานชายแท้ๆที่น้องสาวเอามาทิ้งไว้ให้เลี้ยงทีหลัง

            “จริงซิเพราะเอ็งเลยเจ้าจ่อย ที่ดันตามกันไปจนเป็นเรื่อง”

นึกขึ้นได้ว่าต้องเป็นเจ้าจ่อยที่เป็นคนทำให้เรื่องแตก ไม่อย่างนั้นพ่อของเธอคงไม่มีทางรู้เรื่องนี้แน่นอน นิ้วเรียวจึงดีดที่ติ่งหูจ่อยเสียงดังเพี้ยะ! จนจ่อยสะดุ้งโหยง

            “จะมาโทษฉันคนเดียวไม่ได้นะ ถ้าพี่ไม่ไปบ่อน ก็คงไม่โดนไล่จับแบบนี้”

            “ยังจะมาเถียง อยากโดนอีกสักทีไหม”นิ้วเรียวกำลังจะง้างไปที่หูเจ้าจ่อยอีกครั้ง แต่เสียงอุทานของเมี้ยนขึ้น

            “อย่าบอกนะว่าที่ออกไปธุระข้างนอกแล้วกลับมาในสภาพแบบนี้ ที่แท้ก็ไปบ่อนมา ตาย! ตาย! ถ้ากำนันรู้เมี้ยนตายแน่ ใครๆก็รู้กำนันเกลียดเรื่องแบบนี้ ไหนคุณหนูรับปากกับป้าจะไม่ก่อเรื่อง ทีนี้จะทำอย่างไงดีล่ะ”เมี้ยนหันมาโอดครวญกับหญิงสาวที่ยืนทำหน้าเมื่อย

            “เรื่องนั้นป้าเมี้ยนไม่ต้องห่วง เพราะลุงกำนันเขารู้เรื่องหมดแล้ว”จ่อยชะโงกเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของเมี้ยน

            “รู้หมดแล้ว กำนันกลับมาไม่แหกอกข้าหรือไอ้จ่อย"