คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ดริ๊งค์ครั้งที่ 1 : จุดชนวนเปลวไฟ [100%]
TEMPORARY REGEN : CHAPTER 1
ริ๊์รั้ที่ 1 : ุนวนเปลวไฟ
#ฟิเ็ริ๊์ผิรั
หลัามื้ออาหารแสนน่า่มื่นผ่านไป ผม็้อถอนหายใเป็นรอบที่ล้านเมื่อริส้อรีบไปส่านที่บริษัท ส่ผลให้อาานยอลอาสาะไปส่แบฮยอนที่บ้าน แน่นอนว่าผมไม่ิะไปับเาเพราะารนั่รถนานๆ หนำ้ำยัเทียวไปเทียวมาไม่ใ่สิ่ที่ผมอบนั พอริสวนผมให้ไปับเาโยอ้าว่าอนโอาานยอลเป็นทาผ่านไปบริษัทเา ผม็เลยอบลไปอย่านไม่มีทาเลือ
อนแร็ิว่าโห แ่็พบว่ามันริ
ริสอให้ผมนั่อยู่นิ่ๆในรถอเาในอนที่เาึ้นไปที่ห้อทำาน ึ่ผม็ไม่ไ้นพอที่ะเล่นอในรถเาหรือว่าามเาลไป ลับันผมนั่เยๆราวับัวเอเป็นรูปปั้นสลับับเล่นโทรศัพท์ลอทาพยายามไม่สนใสายาอเาที่เหล่มามอผมแทบะทุนาที
และยิ่อนนี้รถมันิ เา็หันมามอผมรๆ
“ุะมอผมทำไมนัหนา ผมไม่ใุ่๊านะุ” วามอทนที่ล่ำทำให้ผมหันไปพูับเาอย่าไม่พอใ ทว่าพอเห็นว่าอีฝ่ายส่ยิ้มพอใมาให้ผม็ยิ่หุหินิ้วมวเ้าหาัน “ยิ้มอะไรอุ มีอะไรน่าสนุั้นเหรอ ?”
“วามหัวร้อนอุเนี่ยแหละน่าสนุ”
“หา ?”
“เพราะมันูเหมือนแมวำลัู่ยัไล่ะ” ริสมอผม้วยแววาเอ็นูที่ทำให้ใบหน้าผมร้อนวูบึ้นมาอย่าไร้สาเหุ ผมเลยทำเป็นมอออไปนอหน้า่า อออย่าถือัว แ่เหมือนริสอบปั่นหัวเาเลยเลื่อนมือมาสัมผัสหน้าาผมเบาๆ
วามร้อนระอุนั่นเหมือนับแะ้อผิวายผมรๆ
“อนนี้็ไม่มีใรแล้ว...”
“อะ...”
“ไม่ทราบว่าุแะสนใผมไ้หรือยัรับJ” เสียระิบที่ัึ้นอยู่้าหูมาพร้อมับลมหายใรุ่นร้อนที่รินรอยู่ที่ลำอส่ผลให้ผม่อยๆหันไปมอเา ไม่วายริมฝีปาอเราเียันเบาๆเพราะใบหน้าอเาอยู่ใล้ผมมานแทบะิเลย็ว่าไ้ ผมมวิ้วนิหน่อยทำท่าะอบลับว่าพูาไร้สาระ
แ่พอนึถึว่าทำไมเาถึพูแบบนี้ออมา ผม็นึึ้นไ้ว่าัวเอไปทิ้ท้ายให้เาิไว้่อนหน้านี้...
็อย่าที่บอผมเอ็สนใเา ถ้าเิืนนี้เราเอันโยที่ผมไม่รู้ว่าเามีลู ผม็วนเาึ้นห้อหรือไม่็ปล่อยัวปล่อยใับเาไปมาว่านี้ พลันวามินึ็เ้ามา
ในเมื่อเาอยาไ้วามสนในัและอนนี้เรา็อยู่ันสอนบนรถที่ิไฟแเป็นั่วโม
ทำไมผมไม่ให้วามสนใเาหน่อยล่ะ...มัน็ไม่เสียหายอะไรไม่ใ่เหรอ ?
“ว่าไ ?”
“ั้นบอผมสิว่าถ้าผมสนใุ ผมะไ้อะไร”
“…”
“ะมี่าพอให้ผมยอมสนใุืนนี้ไหมนะ ผมอบอยา้วยสิJ”
“ผมว่าุ้อพอใ สามารถทลอไ้อนนี้เลย” ริสยยิ้มเ้าเล่ห์ให้ผม่อนะเอื้อมมือมาเลี่ยแ้มผมเล่น นัยน์าสวยที่แฝวามร้อนแรไว้ในนั้น้อมอมาที่ผมราวำลัะแผเผา้วยเปลวเพลิที่ร้อนเินาเา มืออเาเลื่อนไปับที่ท้ายทอยผมไว้่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาะเลื่อนเ้ามาใล้ๆ
ลมหายใอุ่นร้อนรินรอยู่ไม่ไล
และในที่สุริมฝีปาเรา็เลื่อนเ้าหาัน มันแ่าาอนแรที่เราูบัน อนนั้นผมปิเสธเาทุทาเพราะผมไม่อยาให้ลูายเามาเห็น ผมรู้ีว่าารเห็นพ่อัวเออยู่ับนอื่นที่ไม่แม่ัวเอมันรู้สึยัไ มันรู้สึแย่มานทำอะไรไม่ถู ผมเยรู้สึอนที่เห็นพ่อับเลาอเาใน่วแรๆ พอโึ้นผม็ินาและเลิสนใไป
ผมเลยพูไ้เ็มปาว่าผมเลียผู้ายนนั้นที่ทำร้ายิใแม่อผม...
แ่อนนี้เราอยู่ันสอน และผม็ไม่ไ้เป็นนีพอที่ะไม่ยุ่ับเาในะที่ผมเอ็้อารใรสันเหมือนัน
็แ่เ็ี้เหา ที่ะทำทุทาเพื่ออบสนอวาม้อารอัวเอ...
“อื้อ...” ริมฝีปาร้อนับเล้าลมาอย่าหนัหน่ว ่อนะสอลิ้นมา่วิวามหวานภายในปาอผม ลมหายใเราสอนรินรันไปมาสลับับเสียริมฝีปาที่เลื่อนเ้าหาันไม่ยอมหยุ วามเี่ยวาอเราสอนทำให้เหมือน่วเวลานี้หยุไปเสียื้อๆ วามร้อนแรและุันมาพร้อมับวามเอาใแสนูื่มที่ริสำลัมอบให้ผม
หัวใผมำลัเ้นระหน่ำ ทั้ๆที่ผมไม่เยเป็นับใรมา่อน
แ่ริสำลัทำให้ผมร้อน...ร้อนนเหมือนโนไฟเผาไปทั้าย
ผมไม่รู้ว่าผ่านไปแ่ไหนับาร ‘ทลอ’ วามพอใ อนนี้ผมรู้สึว่ามันเินว่าำนั้นไปมาแล้ว มันเริ่มอยู่ในเ์ ‘ิใ’ มาว่า และเรา็ูบันนานมา เรียไ้ว่าถ้าสัาไฟไม่บอว่าอีไม่นานะไฟเียว เราไม่หยุูบันแน่ๆ
ริสเป็นฝ่ายถอนูบออ เราสอนหอบันนิหน่อย่อนที่เาะยิ้มออมา
“พอใไหมรับ ?”
“็...พอไปวัไปวาไ้” ผมโหเพื่อให้เารู้ว่าผมเล่นไ้ยาว่าที่เาิ ริสส่ายหน้าน้อยๆให้ับเรียวปาอผม เาูบลมาอีรั้โยที่ผมไม่ไ้อนุา “อะ...”
“แบบนี้ผม็อไปที่ห้ออุแล้วสิ”
“ผมบอเหรอว่าะพาุไป ?”
“…”
“ี้โม้” ผมอบลับและนั่นทำให้ริสะั พลัน่อนที่รถะออัวผม็เลื่อนใบหน้าไประิบ้าหูเา น้ำเสียอผมมันฟัูยั่วยวนมา เาถึไ้ะปบเอวผมให้นั่รถบนัอเา “ผมไม่ไ้บอว่าะพาุไปที่ห้อ แ่ผมยอมรับว่าอแลเปลี่ยนมันน่าสนใ”
“แล้วุะให้ผมทำยัไ ?”
“พาผมไป...ที่ห้ออุ”
“…”
“แล้วผมะ ‘สนใ’ ุเท่าทีุ่้อารJ”
็บอแล้วว่าผมี้เหา และผม็สนใเาพอที่ะยอม ‘เล่น’ ้วย
โยมี้อแม้ว่ามัน้อบลในอนเ้า...เท่านั้น
@อนโริส
“อยู่นิ่ๆ่อน...อื้อ” ริสไม่ฟัที่ผมบอเลยสันิ เาประอใบหน้าผมให้รับรสูบอเราทั้ๆที่เรายัไม่ปิประูห้อเาเลย้วย้ำ ถ้าเิมีนเห็นแล้วเอาไปบอลูายเาึ้นมา นที่ะวยือเานะไม่ใ่ผม “อื้อ !”
ผมทำเป็นเม้มปาแน่นไม่ใ่เาสอลิ้นเ้ามาแล้ผมไ้ ริสเลยถอนูบออไปมวิ้วใส่ผม แน่นอนว่าผมไม่เปิโอาสให้เาบ่น
เาไม่มีสิทธิ์มาุมเมอผมนะบอ่อน
“ปิประู่อนสิ อยาให้นเห็นนัหรือไ ?”
“ผมนึว่าุเป็นพวอบโว์ะอี”
“นี่...!” ยัไม่ทันที่ผมะไ้ว่าเา็ูบลมาที่ปาผม เป็นูบสั้นๆ่อนะผละออไปปิประูห้อ ลลอนล็ออะไรนหมแล้วลับมามอหน้าผม ส่ยิ้มยียวนมาให้เล่นเอาผมถึับสะบัหน้าหนีอออย่าไม่พอใ
ผมเริ่มะหุหินิๆแล้วนะ
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ โรธผมแบบนี้เี๋ยว ‘เล่น’ ไม่สนุนะ” ผมเลียารเน้นำว่า ‘เล่น’ อเาริๆ ผมไม่ใ่เ็นะถึะมาใ้ำำนั้นับผมไ้ ริสเินเยิบายหาผมยมือมาเลี่ยแ้มอย่าลออ “ไม่โรธนะ เรื่อแ่นี้เอ”
“เรื่อเล็ๆน้อยๆลายเป็นเรื่อให่ไ้เสมอ ุวรรู้ไว้”
“ุนี่หัวโบราว่าที่ผมิไว้อีนะ”
“เฮ้...!”
“ถึเวลานอรอบแล้วJ” ริส้อนัวผมึ้นในอ้อมอเล่นเอาผมผวาออเาไว้แทบไม่ทัน ร่าสูหัวเราะนิหน่อยเมื่อเห็นแบบนั้นส่ผลให้ผมย่นิ้วใส่ ทุบเาไปหนึ่ที แล้วอีน็แอ็ิ้ีทำเป็นร้อรวรา ทั้ๆที่วามริผม็ไม่ไ้ีแรอะไรนานั้น
ร่าสูพาผมมาที่โฟา ทาบร่าผมให้นอนลไป แล้วไล่สายารุ่มร้อนมอผมอย่าสัว์หิวระหาย
เป็นุพ่อที่เ็บริๆ ถึไ้มาระบายับเ็ที่อายุรุ่นราวราวเียวับลูัวเอแบบนี้ ผมมอริสที่ปลระุมัวเอเหมือนเาอยาะย้ำผมเ็มทน
แ่ผมบอแล้วว่าเาุมเมผมไม่ไ้
“ุบอว่าะให้ผมสนใ”
“หืม ?”
“แล้วทำไมถึเป็นฝ่ายเริ่ม่อนะเอ ?” ำพูอผมทำให้ริสมวิ้วมุ่ยั่วะ ่อนะลี่ยิ้มออมาเมื่อเ้าใว่าผม้อาระสื่ออะไร ผมึเนไทให้เาโน้มหน้าลมาแล้วเิริมฝีปาึ้นมา ประทับูบแสนหวานให้เา บเล้าอย่า่ำอพลาไล่มือปลระุมเสื้อให้เานในที่สุมัน็หลุออาันนหม
เผยให้เห็นล้ามหน้าท้อที่เรียัวเป็นมัสวย ผมผละูบยันัวึ้นมานั่่อนะเปลี่ยนท่าทาให้เาลไปนอนราบ ส่วนัวเอนั่อยู่บนัวเาแทน ผมไล้ปลายนิ้วเรียวสวยไปามลอนล้ามแน่น ไล่ยาวนถึอบาเเา
ริสเลยเลื่อนมือมาึผมไปูบเบาๆ เราสอนมอัน้วยแววาปรารถนาที่สะท้อนผ่านมาานัยน์าอฝ่ายร้าม ผมแร่สะโพลับ ‘อร้อน’ ใ้าเอเาเล่นเอาริสถึับัปาให้ับลูเล่นผม
ผมมอเาพลายยิ้มพอใ
นี่แหละือาร ‘ให้วามสนใ’ แบบอผมเอ
“ร้าย” เาว่าเมื่อเห็นผมยิ้ม ผม็เลยทำเป็นไม่ไ้ยินแล้สะโพหนัลไปอีพร้อมโน้มัวไปหาเา ร่าสูรา่ำเาูเหมือนะไม่อยาทนับสิ่ที่ผมทำเท่าไหร่ ารไ้เห็นอีฝ่ายทรมานลายเป็นวามสนุอผมไปทันที
มือหนาทำท่าะเอื้อมมือมาปลระุมเสื้อผม ทว่าผมลับิลมือ่อน
“อย่าุน่ะนอนเยๆไปเถอะ”
“…”
“ผมะ ‘บริาร’ เอ” ผมยืัวึ้นพร้อมับ่อยๆปลระุมัวเอทีละเม็ ทำอะไรเนิบ้าให้เาลุ้นระทึไปเล่นๆ ผมเห็นริสลืนน้ำลายลออนที่ผมปลระุมนเผยให้เห็นแผ่นอาว ผมปลระุมเสื้อแ่รึ่เียว ไม่ไ้ถอเสื้ออัวเอหรอแ่ให้มันแนบลู่ับายัวเอพอที่ะโว์เนื้อในแบบผ่านๆเท่านั้น
่อนะผละออมารั้าเัวเอล ีหน่อยที่เสื้อผมมันยาวพอที่ะปิร่าายไปถึาอ่อนไ้
ถึระนั้นมัน็ไม่ไ้หนาพอที่ะทำให้มอไม่เห็นภายใน ริสแทบะย้ำผมเลย็ว่าไ้อนที่ผมลับมานั่บนัเาอีรั้โยที่่วล่าผมไม่มีอะไร มือหนาเลื่อนมาลูบไล้าอ่อนอผมแล้ยสูึ้นนเือบถึสะโพ
เาสอมือเามาใ้แผ่นหลัผมแล้วันให้ผมโน้มัวลมาอีรั้
ลมหายใรุ่มร้อนนั้นำลัแผเผาผมให้ายทั้เป็น…
“ถึาผม ‘เล่น’ บ้าแล้ว...แJ”
LOADING 100 PER
###ุยันามประสานอ่านนเียน
ไม่ไ้มาเม้าท์ใน่วทอ์ท้ายบทนานแล้วนะเนี่ย ส่วนให่แฟนฟิเาหลีเอลไม่่อยมาทอ์เท่าไหร่555
ีใที่ยัมีนามอยู่น้า อบุที่ิาม่า รีไรท์ใหม่หวัว่าทุนะอบัน
เรื่อนี้ะ่อับ #ฟิืนอานแบ หรือฟิ้ามืน านแบนั่นเอ
ถ้าอ่านสอเรื่อนี้วบู่ันะรู้ว่ามัน่อัน่า เียนพร้อมันบาาเลย่อันนั่นเอ
ยัไ็ฝาิาม้วยน้า และอนหน้ามาลุ้นันว่าะเป็นยัไ่อ !
ใรอยาอ่านเม้นรายานัวไว้แล้วเราะล่อลอยไปไม่นานเินรอ
อย่าลืมเม้น เม้น เม้น !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
1 น 1 เม้น = 1,000,000ำลัใเลยน้า เพราะั้นมาผลัันอิเอลหน่อยเร็ววว
ิแท็ #ฟิเ็ริ๊์ผิรั
ความคิดเห็น