The Other side โลกอดีตที่ถูกลืม (Gintama fic)

สวัสดีค่ะ นี่ไม่ใช่เรื่องแรก แต่เป็นเรื่องที่สอง (บอกทำไม)

เรื่งนี้เกิดจากการเห็นใบลอตเตอรี่ แล้วพบว่า...

ไม่มีใครแต่งฟิคคุณกินเป็นจิ้งจอกเก้าหางเรยยยย!!!

ดังนั้นก็...

ของดีไม่มีขาย  อยากได้ต้องจิ้นเอง

 P.S. HijiGin  ไม่มี NC นะคะเพราะแต่งไม่เป็น

Cr.Hideaki Sorachi

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Prologue

all character belong to Hideaki Sorachi

ไอเย็นจากบรรยากาศรอบๆตัวของแทรกซึมเข้าไปในร่างของผมและคนในอ้อมกอดจนผมอดไม่ได้ที่จะมือสั่นเล็กน้อย แต่ถึงกระนั้น ดวงตาที่ปิดสนิทอยู่ตรงหน้าก็ยังคงปิดสนิทอยู่เช่นเดิม ทุกย่างก้าวที่ผมก้าวออกไป ความหนาวเย็นก็ยิ่งเพิ่มเป็นทวีคูณ 
ระดับน้ำไล่มาสูงถึงเกือบระดับอก ท่วมถึงคนตรงหน้าของผมจนมิดยกเว้นแต่ส่วนหัวที่ถูกพยุงเอาไว้ กิโมโนสีขาวของเจ้าตัวเปียกจนแนบลู่ไปกับเรือนร่าง เผยให้เห็นถึงทรวดทรงอันสมบูรณ์แบบราวกับพระเจ้าจงใจสรรสร้าง หากผมปล่อยมือตอนนี้ เขาคนนั้นจะต้องจมลงไปอย่างแน่นอน ผมมองใบหน้าสวยที่สมบูรณ์แบบอยู่เนินนาน จนกระทั่งเปลือกของเจ้าของผมสีเงินสั่นน้อยๆ ดวงตาสีแดงทับทิมที่ผมหลงใหลอยู่เสมอจ้องมองมาที่ผมอย่างยากลำบาก ริมฝีปากที่เคยชมพูอวบอิ่มกลับซีดจางจนเป็นสีขาวค่อยๆขยับเพื่อเอ่ยคำพูดออกมา ไอน้ำลอยออกมาและจางหายไปบ่งบอกถึงสถาพที่ร่างกายของคนตรงหน้ากำลังเผชิญได้เป็นอย่างดี

"ฮ..ฮิจิ..คา..ตะ"

ดวงตาสีแดงเต็มไปด้วยความสับสน

"...ขอโทษนะ" 

ผมจ้องตาตอบกลับไปเพื่อบันทึกทุกรายละเอียดของคนตรงหน้าเอาไว้ในความทรงจำ ภาพในอดีตปรากฎขึ้นในหัวสมองของผมภายในไม่กี่วินาทีปานสายฟ้าแลบทั้งความสุข ความเศร้า เสียงหัวเราะและอุปสรรค์มากมายที่ได้ประสบมาด้วยกันทำให้ผม
อยากจะร้องไห้ 

ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจในวินาทีที่ผม...ปล่อยมือลง

"นาย-อึก" 

ร่างบางถูกดึงลงไปสู่ก้นบึ้งที่ไม่มีสิ้นสุดอย่างรวดเร็วเพราะก้อนหินที่ถ่วงเอาไว้ นิ้วมือเรียวพยายามไขว่ขว้าอากาศที่ไร้ตัวตนก่อนที่จะจมลงไปใต้ผิวน้ำตามร่างของเจ้าตัว ร่างสีขาวบริสุทธิ์ค่อยๆเลือนหายไปจากสายตา จนถึงวินาทีสุดท้าย ผมพยายามไม่ละสายตาไปจากใบหน้านั้น แม้ว่าตอนนี้สีหน้าของคนที่ผมรักจะทรมานใจแค่ไหนก็ตาม

ฟองอากาศเฮือกใหญ่โผล่ขึ้นมาก่อนที่จะหายไปอย่างรวดเร็วดวงตาสีแดงที่มองผมค่อยๆเลื่อนลอยจนกลายเป็นว่างเปล่าและลับสายตาของผมไปในที่สุด วินาทีนั้นผมผู้ที่ไม่เคยรู้จักคำว่า "น้ำตา" ก็ได้เข้าใจ หยดน้ำที่ไม่มีที่มาที่ไปไหลอาบแก้มผมและหยดลงไปในแม่น้ำกว้างใหญ่ 

แม่น้ำที่พรากลมหายใจของคนที่ผมรักไปตลอดกาล....

ค่ะ เอาไปแต่นี้ก่อนนะ รับรองว่าเรื่องนี้จะไม่ทิ้งเด็ดขาดค่ะ!!

บายๆ รอปรับแก้ตอนที่หนึ่งหน่อยนะ แล้วจะมาลง