พี่มาร์คขี้อ่อย #Markbam

ลำดับตอนที่ #36 : chapter 33

          รับนงรับน้องไม่ต้องสนใจเเล้วมั้งครับ พรุ่งนี้เราก็กลับกันเเล้ว คืนนี้เลยมีปาร์ตี้กัน โดยภายใต้สโลเเกน รับน้องปลอดภัย ไร้เเอลกอฮอล์

          เอาความจริงคือเฮียไม่อยากเสียตังค์เยอะครับ พี่มาร์คบอกมา ภายในงานเลยมีเเต่น้ำอัดลมเเละน้ำเปล่า มีปาร์ตตี้บาบีคิวเเละซีฟู๊ด เเละเเน่นอนว่ามันฟรี

          ผมเดินหายองเเจจนทั่วงานเเต่ก็ไม่เจอ เลยโดนพี่มาร์คลากตัวกลับมานั่งที่โซฟาตามเดิม

"เดี๋ยวมานะ" พี่มาร์คกระซิบเบาๆ เเล้วเดินออกไป เป็นเพราะเสียงเพลงที่ดังมากไปหน่อย ผมเลยรู้สึกว่าอยากจะขึ้นไปนอนชิบหาย

          คือเป็นเด็กดีอยู่ในโอวาสไอ้เพื่อนเลวอย่างยูคยอมมาตลอดไง ไม่เคยได้ไปไหน อยู่เเต่ห้อง เลยไม่ชินอะไรเเบบนี้ไง

          ผมบอกพี่จินยองกับยูคยอมว่าจะไปเข้าห้องน้ำ ตอนเเรกยูคยอมมันจะเดินตามมา เเต่ผมก็ห้ามเอาไว้

          ผมเดินล้วงกระเป๋าออกมาหน้าโรงเเรม เดินไปเดินมาไม่ให้ไกลจากโรงเเรมพี่เเจบอมมาก เเล้วมาหยุดที่เก้าอี้ตัวยาวสีน้ำตาล

          เเสงจันทร์สาดส่องกับท้องน้ำสีดำสนิท ให้สว่างขึ้นมานิดหน่อย เสียงคลื่นกระทบฝั่งดังอยู่เรื่อยๆ ผู้คนที่เดินผ่านไปมาเริ่มน้อยลง จนทุกอย่างรอบตัวผมมีเพียงเสียงน้ำทะเลเพียงอย่างเดียว

"มานั่งทำเอ็มวีอะไรตรงนี้" ผมเเหงนหน้ามองคนที่ยืนเท้าเเขนที่เก้าอี้ที่ผมนั่ง พี่มาร์คส่งยิ้มให้ผมเเล้วเดินอ้อมมานั่ง

นั่งตัก

          เออ อ่านไม่ผิดหรอก พี่มาร์คมันมานั่งตัก ไม่ใช่มันอุ้มผมนั่งตกมัน เเต่มันมานั่งตักผมเนี่ยเเหละเฮ้ยยย พี่ มึงเข้าใจอะไรผิดป่าวครับ คือกูเป็นเคะใช่มั้ยเรื่องนี้ หรือกูเมะว่ะ คือกูต้องนั่งตักมันรึเปล่า

"มานั่งตักทำไม ลุกขึ้นดิ่ ตัวหนัก"

"ตัวหนักอะไร น้ำหนักเราสองคนไม่ได้ต่างกันมาก"

"เออรู้ ว่าเเบมอ้วน เเต่พี่ควรให้เเบมนั่งตักเปล่าว่ะ ไม่ใช่ให้พี่นั่ง"

"เเค่อยากให้เเบมชิน"

"ชินอะไร"

"เวลาถูกทับทั้งตัว จะได้ไม่บ่น"

"0_0"

"จริงๆก็ไม่ได้ทับนะ เนอะ"

          มาเนอะเชี่ยไรเนี่ย กูไม่รู้ความหมายนะ มาพูดไรเเบบนี้กับกูเนี่ย กูใสนะเฮ้ยย เชื่อสิ เเล้วอีกอย่าง คือ กูก็หวงไง หวงฟิคกูเนี่ย ฟิคกูโดนเเบนมั้ยพี่มาร์ค มาทับ เทิบอะไร

"จริงๆ ตรงนี้ก็มุมดีนะ ถ้าหลอดไฟดวงนั้นเเตก ต้องนี้ก็โคตรมืดเลยเนอะ ว่าป่ะ???"

          เฮ้ยๆๆๆ พี่มึงใจเย็นๆ จะทำอะไร มึงอย่านะเว้ยพี่ อย่าฮาร์ดคอ อย่าหยิบหินมาเขวี้ยงให้หลอดไฟมันเเตกนะเว้ย

เพล้งงงงง

พรึบ!!!

"เเค่นี้ก็มืดเเล้ว ไม่ต้องอายใคร" กูไหว้มึงเเหละพี่ มึงเลิกขยับเถอะครับ ขอร้อง นั่งเฉยๆก็ไม่เท่าไหร่ นี่ยังจะขยับอีก เดี๋ยวอะไรๆมันจะตื่นนะพี่

"เป็นไรรึเปล่า หืมมม ฟู่วววว"

          สะ....เสียว เสียวมาก นอกจากหืม เบาๆเเล้ว ยังมีเบาลมใส่หูกูอีก เออดี ดีมากเลยครับพี่ อยากทำอะไรอีกมั้ย เอาสิเอาเลย ถอดเสื้อเลยสิพี่ มึงทำเลย

          หน้าที่อ่อยบนเตียง มันไม่ใช่ของกูเเล้วสินะ

          เอออ กูยกให้หมดเลย เอาไปเลยทุกตำเเหน่ง ทุกหน้าที่

"ฮ่าๆๆๆ นึกว่าจะโวยวายซะอีก ไม่เเกล้งเเล้ว มานั่งตักพี่นี่มา" พี่มาร์คเลื่อนลงมานั่งข้างๆผม เเล้วตบตักตัวเองเบาๆ

          ได้!!! ทำอย่างงี้ใช่มั้ยมาร์ค เดี๋ยวเจอออออ!!!!!!

"พี่มาร์คช่วยไรหน่อยสิ"

"หืม ทำไร"

"ยืมหูฟังหน่อย"

"อ่ะเอาไป" พี่มาร์คยื่นหูฟังสีเเดงมาให้ผม ช่างเป็นคนที่ของอยู่ที่ตัวครบ อยากได้อะไรเพียงเเค่เอ่ยปาก พี่มาร์คก็ยื่นมาให้หมด

"โทรศัพท์พี่ด้วย" พี่มาร์คยื่นโทรศัพท์ที่ผมเห็นเขาใช้ประจำ เเต่นี่ไม่ใช่เครื่องที่ผมต้องการ มันต้องเป็นเครื่องที่รหัสผ่านมันเป็นวันเกิดผมต่างหาก

"ไม่ใช่เครื่องนี้ อีกเครื่องนึง"

"อะ....เอาไปทำไม" เสียงสั่นเชียวนะ พอบอกว่าขออีกเครื่อง ความลับมากนักสิ

"เอามาเถอะน่า" ผมกระชากเสียงเเล้วมองเขาด้วยสายตาขุ่นเคืองทันที เขาเลยยอมจำนน ยื่นโทรศัพท์มาให้ผมเเต่โดยดี

          ผมรับโทรศัพท์ที่พี่มาร์คใช้ติดต่อกับพวกสาวๆในสต็อกเขา เเล้วเดินห่างออกมา 5 ก้าว ตอนเเรกพี่มาร์คจะเดินตามผม เเต่ผมส่งสายตาห้ามเขาไว้ก่อน

          กดพิมพ์ข้อความหาผู้โชคดีที่ถูกเลือกมา 5 คนทันที ทุกข้อความพิมเหมือนกันหมด เพื่อไม่ให้เธอน้อยใจไงหล่ะ

          กดส่งเสร็จสรรพ เเล้วรอไม่นาน มือถือผมก็ดังขึ้น

'คืนนี้สนุกเเน่ พี่มาร์ค'

"กลับเข้าห้องกันเเบมง่วงเเล้ว"

"เอาโทรศัพท์พี่ไปทำอะไรอ่ะ" ไม่ต้องมาทำหน้าเเบ๊ว เดี๋ยวคืนนี้จะเเบ๊วไม่ออก

"ขึ้นห้องกันเถอะ เเบมอยากเสียว....เอ๊ย เเบมอยากนอนเเล้ว" ผมเเกล้งพูดผิดให้เขาตกใจเล่นๆ

"ป่ะครับ ขึ้นก็ขึ้น ^____^" หน้าระรื่นเชียวนะ เเล้วคอยดูว่าเดี๋ยวสักพักจะยิ้มไม่ออก

          ผมเดินกุมมือพี่มาร์คมาตลอดทางจนถึงห้อง ผมบอกให้เขาเข้าไปอาบน้ำก่อน เเล้วเดี๋ยวผมจะไปอาบที่หลัง เเล้วเขาก็เข้าไปอาบอย่างว่าง่าย

          ผมมองตามเเผ่นหลังที่เปลือยเปล่าของเขาจนประตูห้องน้ำปิดลง เเล้วได้เเต่กลืนน้ำลาย

          พี่มันหุ่นดีไปไหนว่ะ ทำไมผมไม่มีบ้างงงงงง อยากจะกรีดร้อง

          เเต่นี่ไม่ใช่เวลาคร่ำครวญ ผมไปทำอะไรสนุกๆดีกว่า

Mark Part

          ผมมองตามเเบมที่ยืนกดโทรศัพท์ผมด้วยสีหน้ามีความสุข ดูเเฮปปี้สุดๆกับการทำอะไรสักอย่าง โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ว่า ความสนุกที่ตัวเองทำ ผมรู้ ^_____^ ยิ้มอ่อน

"กลับเข้าห้องกันเเบมง่วงเเล้ว" เเบมเเบมเดินมายืนตรงหน้าเเล้วมองผมตาเเป๋ว มือเล็กๆส่งมาจับข้อมือของผมไว้

"เอาโทรศัพท์พี่ไปทำอะไรอ่ะ" ผมถามด้วยใบหน้าสงสัยใคร่รู้สุดๆ ทั้งๆที่จริงเเล้ว ผมรู้ทุกอย่าง ว้า เเย่จังเลยนะเเบม เรานะยังเด็กน้อยเกินไปที่จะทำอะไรเเบบนี้

"ขึ้นห้องกันเถอะ เเบมอยากเสียว....เอ๊ย เเบมอยากนอนเเล้ว" อย่าคิดว่ามาร์คเเก่เเล้วหูตาฟ่าฟาง มาร์คได้ยินนะเว้ยเฮ้ยย คิดว่าพูดผิดเเล้วมาร์คจะเชื่อหรอ เดี๋ยวคืนนี้เจอกันนะที่รัก

"ป่ะครับ ขึ้นก็ขึ้น ^____^" ในเมื่อน้องอยากขึ้นพี่ก็จะพาขึ้น เเต่บอกไม่ได้นะ ว่าจะลงตอนไหน เอิ๊กกกก

กามได้อีก กูเนี่ย

          เเบมเเบมจับมือผมมาตลอดทาง ดูจะอ้อนเป็นพิเศษนะวันนี้ สงสัยจะมีความสุขที่ได้เเกล้งผมเเหละมั้ง

"พี่มาร์คเข้าไปอาบน้ำสิครับ"

"เเบมไม่อาบก่อนหรอ"

"ไม่อ่ะ พี่อาบก่อนเถอะนะ ^____^" ทำเป็นยิ้มหวาน เดี๋ยวเถอะ!! เดี๋ยวมาร์คจะเปลี่ยนจากยิ้มเป็นเสียง.....อะไรอ่ะ!!!

ไม่บอกหรอก

"โอเคครับ งั้นพี่ไปอาบก่อนนะ"

พรึบ!!

          เสื้อตัวนอกถูกถกขึ้นอย่างจงใจให้คนบนเตียงหันมาสนใจ เเล้วมันก็ได้ผล นี่ถ้าน้องเสียเนี่ย เลือดก็คนละกรุ๊ป จะให้เลือดน้องยังไง เเต่ถ้าเป็นของเหลวคนละสีกับเลือด พี่ยินดีจะเสียนะครับ เสียหมดทั้งตัวพี่ก็ยอม

          พอๆ เลิกกามสักสองบรรทัด ผมเดินเข้าห้องน้ำ เเล้วเปิดฝักบัวให้ได้ยินเสียงน้ำกระทบกับพื้น นั่งลงบนอ่างอาบน้ำ รอคนบางคนจะทำอะไรบางอย่าง

ติ๊ง!!

ข้อความถูกส่งมา จากคนที่ผมเมมเชื่อว่า 'ตัวเล็ก ❤' ดูละครหลังข่าวมากไปมั้ง เลยทำอะไรเเบบนี้เป็น ฮ่าๆๆๆ จริงก็ไม่รู้จะใช้ชื่ออะไรอ่ะ

หวานใจ

ที่รัก

หัวใจของมาร์ค

คนของมาร์ค

หรือว่าจะเป็น สะใภ้ต้วน

คือเยอะไง เลือกไม่ถูก เลยเอาเป็น ตัวเล็กเเทน

ข้อความที่ส่งมาเป็นข้อความเสียงที่ผมตั้งใจเปิดให้ดังไปถึงข้างนอก

"อืมม อ๊าาาา มะ....มาร์ค อือออ มาร์คค ........อ๊าาาา ......."

ชัดมั้ยหล่ะ รู้รึยังว่าตัวเเสบของผมเขาทำอะไร

ได้!!!!

ทำเเบบนี้กับมาร์คใช่มั้ย เดี๋ยวเเบมเจอ

"ไม่ไหวเเล้วโว้ยยยยยย" ผมเเกล้งตะโกนเสียงดัง เเล้วเริ่มบรรเลงบทต่อไปทันที

"บะ...เเบม....อ๊าาา.....เเบมมมม"

          ทั้งๆที่ผม ก็ยืนนิ่งอยู่หน้าห้องน้ำ เเต่ดูคนตัวเล็กของผมสิ นอนหลับตาเอามืออุดหูอยู่บนเตียง ฮ่าๆๆๆ ให้มันได้อย่างงี้สิ

"เเบมมม.....เเบมช่วยพี่ที" ผมเเกล้งเปิดประตูห้องน้ำออกเสียงดัง เเล้วทำหน้าหื่นที่ทั้งชีวิตนี้ขอสาบานเลยว่า จะไม่ทำให้ใครเห็นนอกจากคนบนเตียง

"พะ....พี่มาร์คออกมาทำไม!! กลับ....กลับเข้าไปเดี๋ยวนี้นะ" คนตัวเล็กดึงผ้าห่มคลุมตัวทันที เเล้วเตรียมจะก้าวลงจากเตียง

สภาพไม่ต่างจากหนอนเลยเเฮะ เด็กดื้อของผม ตัวเเสบเอ๊ย

"บะ....เเบม....ชะ....ช่วยพี่ด้วย พี่ไม่ไหวเเล้ว" ผมก้าวไปหาเเบมเเล้วกอดทันที ให้เเบมดิ้นอยู่ในอ้อมกอดตัวเอง เห็นเเล้วก็ตลกดี อยากเเกล้งผมให้ทรมานเล่นใช่มั้ย เเต่บอกเลยว่า ถ้าไม่ใช่เสียงเเบม ยาก!!!!

"ออกไปนะ!!! ออกไปจากตัวเเบมเลย" เเม้จะเป็นเสียงที่อู้อี้เเต่ผมก็มีความสามารถพอที่จะเเกะมันออก ว่าเเบมพูดอะไร

"เเบมมมม อ๊าาาา พี่ไม่ไหวเเล้ว ช่วยพี่หน่อยสิครับ....นะครับ" ผมเเกล้งดึงผ้าห่มออกจากหน้าเเบม เเล้วเป่าลมเบาๆเข้าไปในหู ในจะซอกคอนี้อีกหล่ะ อยากจะฝากรอยจัง เเต่ขอติดไว้ก่อน เดี๋ยวพี่คิดทบต้นทบดอกวันเดียวตอนเเต่งงานเลย

"ยะ.....อย่า....พี่มาร์คออกไปนะ!! อย่าทำอะไรเเบมนะ ไม่งั้นเเบมจะร้องไห้จริงๆ....ด้วย"

เเหมะ

          นั้นไง เป็นเรื่องเลยไง พูดยังไม่ทันจบ น้ำตาก็ไหลเลยครับ ไหนหล่ะคนเก่งที่จะเเกล้งผมคืน ทำไมร้องไห้เเล้วหล่ะเนี่ย

"ร้องไห้ทำไมครับ" ผมถามน้องเสียงอ่อนลง เเล้วจับตัวน้องให้หันมามองหน้าผมตรงๆ

          มือผมถูกส่งไปเกลี่ยน้ำตาใสที่ไหลอาบเเก้มเนียนเบาๆ อย่าร้องไห้สิคนดีของมาร์ค เเกล้งมาร์คเองเเท้ๆ มาร์คยังไม่ร้องเลยนะเเบม ทำไมตัวเองเเกล้งเค้าเเล้วก็ร้องเองหล่ะ

"ตัวเเสบ เลิกร้องไห้ได้เเล้ว พี่ไม่เเกล้งเราเเล้ว"

"ฮึก!! ไอ้พี่มาร์ค ไอ้คนนิสัยไม่ดี ฮึก" ดูสิด่าผมไป ร้องไห้ไป น่าสงสารจริงๆ

          เเต่มาร์คอยากจะบอกเเบมว่า เลือกเอาดี๋ัอย่างเถอะเเบม เดี๋ยวสมองสั่งการไม่ทัน หยุดร้องก่อนเถอะ จะได้ด่าพี่ได้เต็มที่

"ฮึก! นิสัยไม่ดี เเกล้งเเบมทำไม"

"เเล้วเราหล่ะ เเกล้งพี่ทำไม"

"พี่มาร์คเเกล้งเเบมก่อนอ่ะ"

"เเกล้งอะไร เเกล้งตอนไหน" หน้าตาใสซื่อ บทพระเอกหน้าใสนี่ต้องยกให้ผม ไอ้เรื่องเเกล้งทำหน้าโง่นี่ขอให้บอก

"ไม่ต้องมาทำหน้าเเบ๊วใส่เเบมเลย เเบมไม่คุยกับพี่มาร์คเเล้ว เเบมจะไปนอนกับยองเเจ"

"โอ๋ๆๆ ไม่เอาเเบบนี้สิคนดี พี่เเกล้งนิดเดียวเอง อย่าย้ายไปนอนห้องอื่นเลยนะ ถ้าเเบมย้ายไปพี่จะนอนกอดใครหล่ะคืนนี้"

"เเบมไปเป็นหมอนข้างให้พี่กอดตอนไหนมิทราบ"

"ตั้งเเต่เมื่อคืนไงครับ" ถึงเเบมจะโกรธมาร์คเเค่ไหน เเต่ยังไงมาร์คก็รักเเบมมากนะรู้เปล่า มาร์คโกรธไม่ลงหรอก มีเเต่จะกด เอ๊ย กอด พิมหายไปตัวนึงชีวิตเปลี่ยนเลยครับ

"ปล่อยเลย เเบมจะไปอาบน้ำ"

"อาบพร้อมกันมั้ย พี่ยังไม่อาบเลย"

"ไม่!! รออยู่นี่เเหละ รอเเบมอาบเเล้วค่อยอาบ"

          น่ารักจริงเชียว เเฟนมาร์ค ต้วนคนหล่อ สะบัดตัวงอนๆใส่มาร์ค เเล้ววิ่งเข้าห้องน้ำปกปิดใบหน้าเเดงๆของตัวเอง มาร์คหล่ะอยากจับมาฟัดจริงๆเชียว

-------------------------------

          พอพี่มาร์คกับเเบมเป็นเเฟนกันปั๊ป ทำไมลุงดูหื่นกามชึ้นมาทันตา หรือมันเป็นเพราะคนเเต่ง ฮ่าๆๆๆ ฟิคใสๆในตอนเเรกจะกลายเป็น 18+ รึเปล่าเนี่ย หวั่นโดนเเบนชะมัด

          เเต่ถ้าใครไม่โอเคเม้นบอกเราได้นะ เดี๋ยวเรามาปรับเปลี่ยนให้พี่มาร์คคนดี กลับมาเป็นคนอบอุ่นละมุนละไม เป็นผู้ชายอบอุ่นทันทีเลย