คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : chapter 7
วันสัมภาษณ์
น้องเเบมคนเเมนก็ได้กลับมาใส่ชุดนักเรียนมัธยมเป็นครั้งสุดท้าย น้องเเบมหมุนตัวหน้ากระจกสองสามที ก่อนจะเปิดประตูห้องออกไปเจอกับไอ้หน้าหล่อตัวสูงๆ ใส่เครื่องเเบบไม่ต่างกัน เเต่ไงมันดูดีกว่าเค้าอ่ะ ไม่ยอมอ่ะ ไม่ยอม น้องเเบมไม่ยอม
"มากินข้าวกันเเบม เดี๋ยวสาย"
"รู้เเล่ว"
"เป็นอะไรไปอีกหล่ะ"
"งอน"
"งอน??? งอนเค้าเรื่องอะไรอ่ะตะเอง"
เเหมะ เดี๋ยวหัดเค้ากับตะเองเเล้วหรอ คิม ยูคคค เจ้าเล่ห์เหมือนกันนะเราอ่ะ
"งอนดิ่ ทำไมเเบมใส่เเล้วไม่หล่อเหมือนยูคบ้างอ่ะ"
"ก็เห็นบ่นเเบบนี้มาตั้งเเต่สมัยอนุบาลน่ะ ยังคิดไม่ได้อีกหรอ ว่าตัวเองน่ะห่างไกลจากคำว่า หล่อมาไกลมากกกกกก"
"เออ ใช่สิ เเบมมันไม่หล่อ เเบมมันตัวเล็ก ร่างเเคระนิ่ เเบมมันไอ้เด็กขี้เหร่"
"ใครบอก ถึงเเบมจะไม่หล่อเเต่เเบมก็น่ารักมากนะรู้ป่าว"
น่ารักหรอ ยูคยอมชมเค้าหรอ หืยยยยยยย เเบบนี้เขาก็เขินเป็นนะคยอมนะ
"มัวเเต่บิดอยู่นั้นเเหละ รีบๆกินเข้า ยูคจะได้ไปส่งเเบมที่ตึกก่อน"
"อืม"
พูดถึงตึกเเล้วนึกถึง >///< คิดว่าอย่างเเบมเเบมคนเเมน เเสนจะน่ารักของยูคยอมคิดถึงอะไรเล่า
เเหนะๆๆ คิดว่าเค้าคิดถึงใครกันอ่ะ เค้าเเค่คิดถึงตึกเรียน ลุงยาม พี่จินยอง พี่เเจบอม เเล้วก็เฮียเเจ็คเท่านั้นเอง เเค่นั้นจริงๆนะ ไม่ได้คิดไรนอกเหนือจากนี้เลยจริ๊งจริงงงงง
"ค่อยๆกินก็ได้เเบม เลอะหมดเเล้ว"
ยูคหยิบทิชชูเช็ดมุมปากผมเบาๆ ผมค่อนข้างจะชินเเล้วเเหละที่ยูคมันจะทำอะไรให้เเบบนี้ ถึงคนอื่นจะคิดไปไกลเเค่ไหน เเต่ผมรู้ว่าผมคิดอะไร เเล้วคิดไงกับยูคยอม มันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมเลยนะ เเล้วมันก็จะเป็นตลอดไปด้วย
"อ่ะ น้ำ"
"ขอบคุณฮะ ^______^"
รอยยิ้มกว้างๆที่เเสนจะสดใสถูกมอบให้ไอ้หน้าหล่อนามว่า ยูคยอม มันก็ส่งยิ้มกลับมาให้ผม ก่อนจะเก็บชามกับเเก้วน้ำไปล้าง ผมเลยตรวจเอกสารอีกรอบว่าครบรึยัง เเล่วก็ช่วยตรวจให้ยูคยอมด้วย
"เสร็จเเล้วนะ พร้อมยัง"
"อืมมมม"
"ไปกันเถอะ"
ยูคยอมยื่นมือมาดึงผมให้ลุกจากโซฟา ยูคมันเดินนำหน้าผมเเค่ก้าวเล็กๆเพียงก้าวเดียว เเต่มือก็ไม่ได้ปล่อยจากผม เเถมยังกระชับให้เเน่นอีก เหมือนกลัวว่าผมจะหายไป
"นี่ จับมือเเบบนี้ไม่เบื่อรึไง"
ผมเอียงหน้าถามยูคยอมที่ไขกุญเเจล็อกห้องอยู่ ยูคล็อกเสร็จก็หันมามองหน้าผมเเล้ว ดึงมือให้เดินตาม ผมเลยเเกว่งมือไปมาเบาๆ
"ไม่เบื่อหรอกนะ เบื่อหรอ"
"ป่าว เเค่สงสัย ไม่กลัวเรตติ้งตกรึไง"
"ถ้าในคอนโดอ่ะ ไม่กลัว เเต่ถ้าในมหาลัยคงไม่ทำเเล้วเเหละ"
นั่นไง เเบมว่าเเล้ว จริงๆเเล้วยูคยอมมันก็เเค่ห่วงเเบมเเบบกระปริดกระปอยไปงั้น จริงๆเเล้วเเม่งก็ขี้หลี เจ้าชู้ ชอบหว่านสเน่ห์ไปทั่วเท่านั้นเเหละ
"นี่ สัมภาษณ์เสร็จเเล้วโทรหาด้วยนะ เดี๋ยวไปรับ"
"อืมๆๆ"
"ตอนสัมภาษณ์ก็ตั้งสติหน่อยนะ"
"อืมๆๆ"
"เเล้วก็อย่าทำความรู้จักกับใครมั่วๆ เข้าใจป่ะ"
"อืมๆๆ"
"ถ้าใครมาจีบก็ยื่นรูปยูคให้มันดู"
"อืมๆๆ"
"ถ้าเเม่งยังไม่เลิกอีกก็โทรหาเข้าใจป่ะ เดี๋ยวไปเคลียร์เอง"
"อืมๆๆๆ"
"เเล้วก็...."
"คร่อก ฟี้ Zzzzzzzz"
"หลับเเล้วหรอ"
ยังหรอก เเต่ขี้เกียจฟังเเกบ่นนะยูคคค เข้าใจเเบมมั้ยครับ เเบมฟังยูคจนเเบมจะท่องได้เเล้วครับผม
"เเบม เเบม ตื่นได้เเล้ว ถึงเเล้ว"
"หืออ ถึงเเล้วหรอ"
จากตอนเเรกว่าจะเเกล้งหลับเเต่ดันหลับจริงซะงั้น รถยูคยอมจอดหน้าตึกผมเเบบพอดิบพอดี เรียกได้ว่า เปิดประตูออกไป ก้าวสองก้าวก็ถึงตึก คนค่อนข้างเยอะเลยครับ ผมเเอบเห็นพี่ๆเขาใส่ชอปกันด้วยอ่ะ หืยยย เห็นเเล้วขนลุกเกรียว อยากจะใส่บ้างเเล้วอ่ะ
"โชคดีนะเเบม"
"ตะเองก็เหมือนกันนะ^_____^"
ผมยิ้มเเฉ่งให้กับยูคยอมเพื่อนยากเเล้วกระโดดลงจากรถของเจ้าตัว โบกมือโบกไม้ล่ำลาเพื่อนสุดหล่อ เเบมเเบมก็เป็นคนเเบบนี้เเหละครับ เเอคทีพตลอดเว~~~~
"น้องเเบมของเฮียยยยย"
เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้ผมหยุดการกระทำทั้งหมดทั้งมวล ก่อนจะโดนรุ่นพี่สุดหล่อ หน้าตาดี เเต่ส่วนสูงที่ได้มาน้อยไปมิด สวมกอด
"ไอ้ห่าเเจ็ค ปล่อยน้องเเบมเดี๋ยวนี้น่ะ"
"โอ้ยยย เบาๆสิครับ จินยอง อย่าบิดหูเเจ็คสันนนน"
"พี่จินยองหวัดดีฮะ พี่เเจบอมหวัดดี"
"อืม เตรียมเอกสารมายัง"
"มาเเล้วครับ"
"ไหนดูหน่อย"
ผมยื่นเเฟ้มเอกสารทั้งหมดให้พี่จินยองดู พี่เขาดูทั้งหมดก่อนจะส่งคืนให้กับผม เเล้วบอกให้เดินตามขึ้นไปในตึก หน้าภาควิชาผม มีกลุ่มเด็กมากหน้าหลายตาเลยหล่ะ บางคนก็นั่งหงอยเหงาคนเดียว พี่ๆเขาก็เข้าไปคุย ไปนั่งเป็นเพื่อน ผมได้ยินเสียงหัวเราะเล็กๆน้อยด้วยนะ ส่วนบางคนก็ดูวิ่งวุ่นไม่น้อยที่เอกสารไม่ครบ เเต่ยังดีที่พี่ๆเขาพาไป เเล้วช่วยจัดการด้วย ผมว่าภาคผมนี่อบอุ่นชะมัด เเค่วันมาสัมภาษณ์พี่ๆเขายังใส่ใจพวกผมโคตรๆเลยอ่ะ ใครบอกวิศวะเถื่อน เเต่ละคนออกจะน่ารักทั้งนั้นเลย
"เเบมรับบัตรคิวรึยัง"
"ยังครับ"
"ไปเซนชื่อก่อนไป เเล้วเดี๋ยวพี่เขาจะเเจกบัตรคิวให้"
พี่จินยองเดินมาบอกผมเเล้วก็เดินไปบอกคนอื่นๆ ผมเดินไปที่โต๊ะลงทะเบียน พี่สาวหน้าสวยส่งยิ้มให้กับผม เขาถามไถ่ผมนิดหน่อย เเล้วก็เเจกบัตรคิว เสร็จจากตรงนั้น ผมก็มานั่งหงอยเหงาอยู่ที่เดิม พี่ๆเขาวุ่นวายกันไปหมด ทั้งเอนเตอร์เทรนน้องเเล้วก็ช่วยพาไปซีลอกเอกสาร ผมมองภาพที่ดูเหมือนจะวุ่นวายนิดๆไปมา เเล้วก็ก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือตัวเอง
"มานานยัง"
เสียงทุ้มๆของใครบางคนทำให้ผมเงยหน้ามามอง รอยยิ้มเล็กที่ทำให้ผมเเทบจะละลาย หืยยยยย ใครจะไปรู้ว่าจะมา นั่งตั้งนาน มองหาตั้งนาน นึกว่าไม่มาซะเเล้ว อุ๊ปส์ เค้าพูดอะไรออกไป
"สักพักเเล้วครับ"
"เบื่อหรอ"
"ก็นิดหน่อยนะครับ ไม่ถึงคิวเเบมสักที"
"หรอ อืมมม งั้นหาเรื่องคุยกันดีกว่า"
"ครับ"
"เเบมชื่อจริงว่าอะไรหรอ"
"กันต์พิมุกต์ ภูวกุล ครับ"
"อืมม ชื่อยากจัง เเต่พี่สัญญานะว่าจะจำให้ได้"
เห่ยย ได้ยินมั้ย ได้ยินเปล่า พี่เขาบอกจะจำชื่อเราให้ได้เว่ย เเอร๊ยย จะตายยย
"พี่ชื่อ มาร์ค ต้วน นะ เอาชื่อนี้ไปก่อน เดี๋ยวนานๆไปจะบอกอีกชื่อ"
"??????"
"งงอะไรเล่า พี่มีอีกชื่อเพราะป๊ากับม๊าเป็นคนไต้หวันน่ะ พี่เลยมีอีกชื่อ ^___^"
ยิ้มอีกเเล้ว ยิ้มจังเลยนะพ่อคุณ เเบมจะไม่ทนเเล้วนะเฮ้ย อย่าน่ารัก อย่าหล่อไปมากกว่านี้ได้มั้ยยยย
"คิวที่ 32 คะ"
"ถึงคิวเเบมเเล้วนะ สู้ๆนะครับ ^_^"
"เอ่อ...ครับ ><"
ผ่านไปเกือบ 10 นาทีผมก็เดินออกจากห้องสัมภาษณ์ ไม่รู้ว่าเพราะผมน่ารักเกินไปหรืออะไร ผมกับอาจารย์ที่สอบสัมภาษณ์เราคุยกันเยอะเเยะไปหมด ผมว่าอาจารย์เเกดูใจดีมากๆเลยนะ ไม่โหด ไม่ดุด้วย ออกจะสบายๆ เฟรนลี่สุดๆ
"ยิ้มออกมาอย่างงี้ เเสดงว่า..."
"ไม่รู้สิครับเฮีย เเต่อาจารย์บอกว่า เจอกันตอนเปิดเทอม"
"เยส!!!! เก่งมากเด็กน้อยของเฮีย มาให้เฮียกอดเป็นรางวัลเร้วววว"
"น้อยๆหน่อยไอ้ขาสั้น"
พี่เเจบอมดึงเเจ็คสันให้ห่างจากผม เเล้วบอกให้พี่คนนึงลงมาส่งผมข้างล่าง
"ขอบคุณนะครับ พี่"
"ไม่เป็นไรคนกันเอง"
พี่เขาตบหัวผมเบาๆ เเล้ววิ่งขึ้นตึกไป ผมเลยกดโทรหาเพื่อนสุดหล่อของผม เเต่ปรากฎว่า เจ้าตัวไม่รับโทรศัพท์ซะนี่ ผมท้อที่จะโทรหายูคยอม เลยเดินรอบๆตึกคณะซะหน่อย
"เเบม"
"ครับ"
ผู้ชายสูงๆหัวเเดงเดินมาข้างๆ ผมหยุดเดินเเล้วรอฟังว่าพี่เขาจะพูดอะไร เเต่พี่เขาก็เงียบ
"พี่มาร์ค มีอะไรกับเเบมรึเปล่า"
"เปล่าหรอก พี่เเค่เห็นเราเดินหงอยอยู่คนเดียวเลยว่าจะมาเดินเป็นเพื่อน"
"อ่อ ครับ"
"เเล้วนี่จะเดินไปไหน"
"ไม่รู้เหมือนกันครับ เเบมรอยูคยอมมารับอ่ะ"
"ยูคยอมที่เป็นเพื่อนเเบม ตัวสูงๆอ่ะนะ"
"ครับ"
"เขาดูเป็นห่วงเเบมมากเลยนะ"
"ครับ"
"สนิทกันมากหรอ"
"ก็เป็นเพื่อนกันมานานเเล้วหล่ะครับ นานจนจำไม่ได้ว่าคบกันได้ไง"
"อืมม อย่างงี้ยูคยอมคงหวงเเบมไม่น้อยเลยเนอะ"
"ทั้งหวงเเล้วก็ห่วงเลยหล่ะครับ"
"เเล้วทำไมถึงยังเป็นเพื่อนกันอยู่หล่ะ"
"พี่มาร์คหมายถึง???"
"ก็สนิทกันขนาดนี้ พี่นึกว่าจะคบกันเป็นเเฟนซะอีก"
"ไม่หรอกครับ เรารู้ทุกอย่างของกันเเละกันจนขยาดกันไปเองเเล้วหล่ะครับ"
"^____^"
"^____^"
"หิวมั้ย"
"ไม่หิวหรอกครับ เมื่อเช้าทานข้าวมาเเล้ว"
"ให้พี่เดินไปส่งที่ตึกยูคยอมมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ เเบมเกรงใจอ่ะ"
"งั้น...ไปปั่นจักรยานเล่นกันดีกว่า"
"เเต่ว่า..."
"นะครับเเบม"
"กะ...ก็ได้ครับ"
โอ้ย ไม่ไหวเเล้วไม่ไหวเเล้ว ทำไงดี เขาเขินคนหล่อออออ ใครก็ได้ช่วยเขาที ยูคยอมมารับเขาเร็วๆหน่อยสิ เดี๋ยวเค้าหลงนะเว้ยยยยย
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
--------- สำหรับปีใหม่นี้ ไรท์เตอร์มีของขวัญสุดพิเศษจะมอบให้ ลีดเดอร์ทุกคน ให้ลีดเดอร์รีเควส สเปเชี่ยลคู่ชิปคู่ไหนก็ได้ ใน GOT7 เเต่ของเเจ็คสัน อาจจะขอคู่กับสมาชิกบ้านรูมเมทหรือ Hitmaker ก็ได้นะจ๊ะ เปิดให้เลือกคู่ได้ถึง 1 ทุ่มวันนี้น่าาาา---------------
สำหรับคนที่เข้ามาขอไม่ทัน เเล้วอยากได้มาร์คเเบม ไรท์มีมาให้อ่าน
http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1232449&chapter=27
สำหรับ MarksonxBSon
http://nidnoii-1996.tumblr.com/
MARKSON BSON ถ้าเเต่งไม่ถูกใจ เค้าขอโทษนะฮืออออ
Happy New Year 2015 มึความสุขมากๆนะคะ
กลับมาเเล้วนะทุกคนนนนน ยังมีคนรอเค้าอยู่อ่ะเปล่า เเต่บอกไว้ก่อนนะ นี่เป็นเพียงการกลับบมาเเบบชั่วคราว วะฮ่ะฮ่าาาา วันนี้รู้สึกอารมณ์ดีน่ะ เลยลุกมาเเต่งเบาๆไปก่อนนะเว้ยยย ตะเอง ไม่รู้จะมีคนรออยูมั้ย เเต่จะเเอบเค้ามาส่องทุกวันเลยเเหละ 555555555555
หากผู้อ่านท่านใดต้องการให้ไรท์เร่งเเต่ง บอกเลยว่า ไม่น่าเกินสามอาทิตย์อาจจะกลับมาเเต่งทิ้งไว้สัก 3-5 ตอน ไม่รู้สิว่าจะเเต่งได้มั้ย ฟิลมันมาตามกำลังอ่ะเนอะ คิกคิก
อ่านเเล้วงงไม่ต้องตกใจ เพราะพิมไปเนี่ยจะหลับคาจอ บ๊ายบ่ายนะทุกคนนนนนนนนนนน
ความคิดเห็น