Special Sins : Sloth (Re-Write) : ดินหมู

“มึงต้องการอะไร..” 

“อะไรก็ได้..” ดินเหยียดยิ้ม ร่างสูงตระหง่านยืนค้ำช่วงตัวที่เต็มไปด้วยรอยแผล “กูอยากให้มึงเจ็บ..แล้วก็จำไปจนวันตาย!”

“ถ้ามึงปล่อยกูไป..กูสัญญาว่าจะรีบจ่ายให้มึงเร็วที่สุด!” 

ดินเยาะยิ้ม มองคนที่ล้วงเอาเช็คเงินสดจากคุณน้อยแล้วยื่นให้เขาดูเป็นหลักฐานว่ามันมีเงินมากพอ..น่าสมเพชเวทนามันกับมารดาผู้ดีนั่นจริงๆ

หิวกระหาย..โลภโมโทสันในสมบัติของผู้อื่น จ้างคนมาฆ่าไอ้ลอยเพราะหวังที่ดินบนเกาะ เดินเข้าสู่กับดักด้วยตัวเองโดยไม่เฉลียวใจก็เพราะต้องการจะมาไถเงินจากญาติผู้ร่ำรวยเพื่อเอาไปใช้จ่ายส่วนตัว 

..คนอย่างพวกมัน มีมากไปก็รกโลก!..

..เขาไม่ฆ่ามันหรอก..

..แค่ต้องการจะ ‘ย่ำ’ ศักดิ์ศรีผู้ดีของมันให้แหลกลาญ!..

“เก็บไอ้กระดาษโง่เง่าของมึงเอาไว้เถอะ ต่อให้มึงเอาเงินทองมากองท่วมหัว มันก็ใช้กับกูไม่ได้..เพราะสิ่งที่กูอยากได้มีเพียงอย่างเดียว” 

เขาก้มลงสำทับ ริมฝีปากเหยียดยิ้มสมเพช “..คือเห็นมึงทรมานแทบตายต่อหน้ากูนี่!!” 

ไอศูรย์กำหมัดแน่น ดวงตาทอแววอาฆาต 

ดินมองเบี้ยล่างที่โต้ตอบอะไรเขาไม่ได้สักอย่าง ถึงอย่างนั้นก็ยังสู้อุตส่าห์ใช้สายตาจับจ้องกลับมาคล้ายจะเปลี่ยนความโกรธแค้นนั่นให้กลายเป็นมีดที่คมกริบ 

มันคงคิดอยากจะฆ่าเขาเต็มแก่..แต่ไม่มีปัญญามากพอ 

“ทำหน้าดุแบบนั้นมันจะดีหรือครับคุณไอศูรย์” ร่างสูงใหญ่ยิ้มเยาะ “มาทำความรู้จักกันไว้ดีกว่าน่า..เพราะผมกับคุณ..ยังต้องเจอกันไปอีกนาน!”