รวมกลอนรวมเล่มของ Bleach

รวมคำแปลกลอนเปิดรวมเล่มของ Bleach ทั้งหมด ตั้งแต่เล่ม 1 – 20

เล่ม 1 – The Death and the Strawberry
我らは　姿無きが故に
それを畏れ

เพราะไร้รูปร่าง
พวกเราจึงได้เกรงกลัว


เล่ม 2 – Goodbye Parakeet, Goodnite My Sista
人が希望を持ちえるのは
死が目に見えぬものであるからだ

ที่มนุษย์สร้างความหวังขึ้นมา
ก็เพราะมองไม่เห็นความตายอยู่เบื้องหน้า


เล่ม 3 – Memories in the Rain
もし わたしが雨だったなら
それが永遠に交わることのない
空と大地を繋ぎ留めるように
誰かの心を繋ぎ留めることができただろうか

หากฉันเป็นเม็ดฝน
ฉันคงเหนี่ยวประสานหัวใจของใครบางคนไว้ได้
เหมือนที่ประสานแผ่นดินและผืนฟ้า
ที่ไม่มีวันบรรจบกันตลอดกาล


เล่ม 4 – Quincy Archer Hates You
ぼくたちは　ひかれあう
水滴のように　惑星のように
ぼくたちは　反発しあう
磁石のように　肌の色のように

พวกเราดึงดูดซึ่งกันและกัน
เหมือนอย่างหยดน้ำ เหมือนอย่างดาวนพเคราะห์
พวกเราผลักกัน
เหมือนอย่างแม่เหล็ก เหมือนอย่างสีผิว


เล่ม 5 – Rightarm of the Giant
剣を握らなければ　おまえを守れない
剣を握ったままでは　おまえを抱き締められない

หากไม่กุมดาบ ก็ปกป้องเธอไม่ได้
หากกุมดาบ ก็กอดเธอไม่ได้


เล่ม 6 – The Death Trilogy Overture
そう、　我々に運命などない
無知と恐怖にのまれ
足を踏み外したものたちだけが
運命と呼ばれる濁流の中へと
堕ちてゆくのだ

ใช่แล้ว พวกชั้นน่ะไม่มีชะตากรรมหรอก
พวกที่ถูกดูดกลืนอยู่ในความโง่เขลา ความหวาดกลัว
และก้าวเท้าพลาดนั่นแหละ
ที่จะตกลงไปในวังวนที่เรียกว่าชะตากรรม


เล่ม 7 – The Broken Coda
我々は涙を流すべきではない
それは心に対する肉体の敗北であり
我々が心というものを
持て余す存在であるということの
証明にほかならないからだ

พวกเราไม่ควรเสียน้ำตา
เพราะนั่นคือความพ่ายแพ้ของร่างกายที่มีต่อจิตใจ
และเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า
เราไม่สามารถรับมือกับใจตัวเองได้


เล่ม 8 – The Blade and Me
錆びつけば　二度と突き立てられず
摑み損なえば　我が身を裂く
そう　誇りとは
刃に似ている

ถ้าสนิมขึ้น จะไม่สามารถปักได้อีก
ถ้าจับพลาด ก็จะบาดตัวเอง
ใช่แล้ว ความภูมิใจน่ะ
คล้ายกับคมมีด


เล่ม 9 – Fourteen Days for Conspiracy
ああ　おれたちは皆
眼をあけたまま
空を飛ぶ夢を見てるんだ

อา
พวกเราทุกคนฝันว่าบินอยู่บนท้องฟ้า
ทั้งๆ ที่ลืมตาอยู่


เล่ม 10 – Tattoo on the Sky
俺達は　手を伸ばす
雲を払い　空を貫き
月と火星は摑めても
真実には　まだ届かない

แม้พวกเราจะยื่นมือไป
ปัดเป่าเมฆหมอก ทะลุผ่านท้องฟ้า
คว้าจับจันทราและดาราไว้ได้
ก็ยังไปไม่ถึงความจริง


เล่ม 11 – A Star and a Stray Dog
届かぬ牙に　火を灯す
あの星を見ずに済むように
この吭を裂いて　しまわぬように

จุดไฟแผดเผาคมเขี้ยวที่ไม่อาจไขว่คว้า
เพื่อจะได้ไม่ต้องเห็นดาวดวงนั้น
เพื่อไม่ให้ลำคอนี้ต้องแตกเป็นเสี่ยงๆ ไป


เล่ม 12 – Flower on the Precipice
我々が岩壁の花を美しく思うのは
我々が岩壁に足を止めてしまうからだ
悚れ無き　その花のように
空へと踏み出せずにいるからだ

ที่เรามองว่าดอกไม้บนแผ่นผานั้นงดงาม
ก็เพราะสองเท้าของเราจะหยุดอยู่เพียงริมผา
มิกล้าก้าวออกไปเหยียบท้องฟ้าเหมือนเช่นบุปผานั้น


เล่ม 13 – The Undead
誇りを一つ捨てるたび
我らは獣に一歩近付く
心を一つ殺すたび
我らは獣から一歩遠退く

ในยามที่ทิ้งศักดิ์ศรีไปหนึ่ง
พวกเราก็จะเข้าใกล้ความเป็นสัตว์ป่าก้าวหนึ่ง
ในยามที่ยับยั้งชั่งใจได้หนึ่ง
พวกเราก็จะถอยห่างจากความเป็นสัตว์ป่าก้าวหนึ่ง


เล่ม 14 – White Tower Rock
軋む軋む　浄罪の塔
光のごとくに　世界を貫く
揺れる揺れる　背骨の塔
堕ちてゆくのは　ぼくらか　空か

กรีดร้อง กรีดร้อง หอชำระโทษ
แสงสว่างนั้นชำแรกแทรกผ่านโลก
โอนเอนไป โอนเอนมา หอกระดูกสันหลัง
ที่พังทลายนั้นเล่าคือพวกเราหรือท้องฟ้ากันแน่


เล่ม 15 – Beginning of the Death of Tomorrow
ぼくは　ただ　きみに
さよならを言う練習をする

ฉันก็แค่ซ้อมกล่าวคำอำลากับเธอ
เพียงเท่านั้น


เล่ม 16 – Night of Wijnruit
降り頻る太陽の鬣が
薄氷に残る足跡を消してゆく
欺かれるを恐れるな
世界は既に欺きの上にある

แผงคอแห่งสุริยันที่โปรยปราย
ลบเลือนรอยเท้าบนพื้นน้ำแข็งเรื่อยไป
อย่าได้หวั่นกลัวคำหลอกลวงใดๆ
เพราะโลกเราไซร้ตั้งอยู่บนคำหลอกลวง


เล่ม 17 – Rosa Rubicundior, Lilio Candidior
血のように赤く
骨のように白く
孤独のように赤く
沈黙のように白く
獣の神経のように赤く
神の心臓のように白く
溶け出す憎悪のように赤く
凍てつく傷歎のように白く
夜を食む影のように赤く
月を射抜く吐息のように
白く輝き　赤く散る

แดงฉานดุจโลหิต
ขาวดุจกระดูก
แดงฉานดุจความเดียวดาย
ขาวดุจความเงียบงัน
แดงฉานดุจดวงจิตของสัตว์ร้าย
ขาวดุจดวงใจแห่งเทพเจ้า
แดงฉานดุจความเกลียดที่หลอมละลาย
ขาวดุจเสียงกรีดร้องอันเย็นเยียบ
แดงฉานดุจเงาที่กลืนกินรัตติกาล
เปล่งประกายสุกขาว
แล้วจึงร่วงโรยเป็นสีแดงฉาน
ดุจเสียงถอนใจที่ยิงทะลวงจันทรา


เล่ม 18 – The Deathberry Return
あなたの影は　密やかに
行くあての無い　毒針のように
私の歩みを縫いつける

あなたの光は　しなやかに
給水搭を打つ　落雷のように
私の命の源を断つ

เงาของท่านเย็บย่างก้าวของข้าอย่างเงียบงัน
เหมือนดั่งเข็มพิษไร้ที่มา
แสงสว่างของท่านทำลายชีวิตของข้าอย่างแช่มช้า
เหมือนดั่งสายฟ้าฟาดผ่าหอเก็บน้ำ


เล่ม 19 – The Black Moon Rising
そう、何ものも　わたしの世界を変えられはしない

ใช่แล้ว ไม่ว่าสิ่งใดก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงโลกของข้าไปได้


เล่ม 20 – End of Hypnosis
美しきを愛に譬ふのは
愛の姿を知らぬ者

醜きを愛に譬ふのは　
愛を知ったと驕る者

ผู้เปรียบความรักว่าคือความงดงาม
คือผู้ไม่รู้จักความรัก
ผู้เปรียบความรักว่าคือความน่าเกลียด
คือผู้โอ้อวดตนว่ารู้จักความรัก