คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ยกที่15 : เชดโด้!!!
ยกที่ 15
‘จ้าวฮะ...ทำไมจ้าวถึงถามผมอย่างงี้ล่ะฮะ?!!’
‘ไอทัด แค่ตอบมามันจะยากตรงไหน สรุปนายเป็นผู้ชายจริงๆใช่มั้ย?!!’
...คุณว่ามั้ยครับ นับวันละครไทยยิ่งล้ำไปทุกที โดยเฉพาะสมองพระเอก!!!!! ไปหมดละครับ! ไปหมดละ ถามตรงๆไอทัดของมึงเนี่ย ปากแดงๆ ตาหวานๆ
มึงเคยเห็นผู้บ่าวหน้าตาแบบนี้ก๋า?! เห้ยจ้าว!!! มันไม่ใช่อ่ะฮะ บอกตรงๆอ่ะ ถ้าเกิดคนใช้บ้านผมหน้าตาแบบนี้
ผมจะวิ่งไปบอกพ่อแม่ว่าขอเป็นเกย์โดยไม่มานั่งเครียดแบบจ้าวฮะของไอทัดเลย!!!
ขอโทษครับ
อินไปหน่อย ผมน้องมีนขวัญใจแม่ยกเป็นรองก็แค่ไอวิชของทุกคนเองครับ
เพราะสถานการณ์ชีวิตบัดซบของไอเม่นแฝดผู้น้องของผม
ทำให้กระผมต้องกลายมาเป็นผู้บรรยายในสี่ห้าตอนต่อจากนี้ไปโดยปริยาย และเพื่อไม่ให้ทุกคนเบื่อ
จะมีนุ้งบาสกับแชมป์ขาประจำมาแจมด้วยปะปนกันไป
เอาล่ะฮัฟ
คืออยู่ดีๆหลังจากที่ส่งน้องแฝดของผมขึ้นรถฮันนีมูนไปแล้ว
ก็เกิดเหตุการณ์อาการตาค้างขึ้นมาครับ...ตาค้างชนิดที่ว่าต่อให้ไอวิชจับกดก็ยังมีแรงลุกขึ้นมานั่งดูละครกับอีงามต่อได้ง่ายๆเลยแหละ
และใครจะไปรู้
ว่าไอทัดดาวบุษยาที่อีงามนึกคึกเปิดย้อนดูจะกลายเป็นเรื่องได้....
เรื่องมันเกิดจากพวกเรานั่งดูอยู่ดีๆนี่แหละครับ เริ่มแรกไอที่นั่งดูกันอยู่ก็มีผม
อีงาม ป่าน เกมส์แล้วก็นิว มีกันอยู่ห้าคน อ่า...จะบอกหกคนก็ได้ เพราะตะกี้แว่วๆเสียงนิวพึมพำว่าเห็นพุดนั่งอยู่ตรงเฉลียงน้องนั่งเล่นที่พวกเรานั่งดูทีวีกันอยู่
วินาทีนั้นหน้าอันสดใสของไอทัดที่พี่พันซ์แสดงก็กลายเป็นหน้าของนางเอกหนังผีไปโดยอัตโนมัติ(เพราะฟีลลิ่งของพวกผมล้วนๆ)
ไม่นานก็มีไอเป้ที่เดินเป๋ลากขาออกมานั่งดูด้วยเพราะโดนไอเติ้ลที่นอนดิ้นเรือหายถีบตกลงจากเตียง
เรื่องมันเกิดจากตรงนี้...
“คึกเชี่ยไรดูละครไทยวะ?”
เป้พูดพลางหยิบเลย์ถุงใหญ่ขึ้นมาแกะ ก่อนถอดเอาสลิปเปอร์ที่เท้าออกมาฟาดหัวไอเกมส์กับไอป่านที่กระชากถุงเลย์ออกจากมือมันไป
โดยที่ไอเป้ยังไม่ทันได้หยิบซักอัน! 555555555555
“อีงามมันฟินใจบ้านผัวมัน เลยมาเปิดดู พวกกูสงสารเลยมานั่งดูด้วย55555555555”
เชี่ยมากครับ! ผมนี่แหละ!!! 55555555 บ้านของพี่ปอในละครคือแทบจะเหมือนบ้านไอโด้ไม่มีผิดเพี้ยน
แต่บ้านจ้าวฮะของไอทัดดูจรรโลงใจกว่าตรงที่ไม่มีประตูเยอะบรรลัยแบบบ้านจ้าวฮ๊าของอีงาม
“โห้ย! เทียบไม่ติด” ไอเป้พูดแล้วยัดเลย์เข้าปาก “คนละเรื่อง!”
“โด้รวยกว่า?” นิวเลิกคิ้วถาม พวกผมเองก็คิดอย่างนั้น
“เหอะ...ไอโด้สันดานเชี่ยกว่าพระเอกเยอะ!
...ไอโด้มันเห็นแก่ตัวกว่า 555” ไอเป้ว่า
มาถึงตรงนี้คืองงครับ...ผมว่าทุกคนก็คงงงเหมือนกัน ไอเป้ออกจะพูดด้วยท่าทางขำๆ
แต่คือพวกผมอ่ะงง
คบกันมาตั้งนาน
ผมไม่เคยเห็นด้านที่เรียกว่าเห็นแกตัวของไอโด้เลย และแน่นอนว่าถ้าผมงง
ผมคงไม่ต้องบรรยายถึงหน้าโคตรงงของอีงามที่ปรากฏตอนนี้หรอกครับ
ไอเป้แม่มก็คงจะเวทนาสายตาอีงามมากอ่ะ มันเลยหันมาใบ้พวกผมขำๆ
“งงอ่ะดิ...พวกมึงไม่ใช่ ‘ฝ่าย’ ‘สาย’
‘เปย์’ พวกมึงไม่เข้าใจหรอก 555555” ช่วยได้มากเลยสึดเป้ =”= กูไปถามไอวิชก็ได้วะ!!!
“ออออออ 55555555555 จริงของไอเป้มัน”
วิชว่าขำๆหลังจากที่ฟังเรื่องที่ผมเล่า “มันอธิบายลำบาก...ต้องดูเอง ต้องเข้าใจเอง”
วิชพูดพลางส่งจานที่ล้างแล้วให้ผมคว่ำลงตะแกรง
คือสงสัยมากครับ
แต่เพิ่งมีเวลามาถามจริงๆจังๆตอนหลังจากกินข้าวเช้า มีอีกสองคนที่พอจะเข้าใจหลังจากฟังเรื่องนี้ตอนที่พวกผมถามคือ
ไอเจกับไอแชมป์ คำตอบองพวกมันคือง่ายๆเลยครับ ‘เพราะพวกกูคือสายเปย์’ อยากถามพวกมึงอีกคำถามมากอ่ะ ว่า
ไอที่มึงแกรบไปช่วงหนึ่งตอนมัธยมเพราะเหตุผลนี้ใช่มั้ย =”=
“แล้วมึงคิดว่ากูเห็นแก่ตัวมั้ย?” วิชถามผมยิ้มๆ
“มึงเห็นแก่ตัวยังไงอ่ะ =3=” ไม่ได้เข้าข้างแฟนตัวเองนะครับ
แต่คือตั้งแต่คบกันมา ...เอาใหม่ ต้องบอกว่าตั้งแต่รู้จักมันมาเลยดีกว่า
ไอวิชนี่มันพ่อบุญทุ่มขวัญใจตั้งแต่รุ่นน้องไปจนถึงรุ่นพ่อแม่เลยนะครับ
คือถ้ามันลงสมัครนายกได้มันคงทำไปแล้วอ่ะ
...พูดชมแฟนตัวเองแล้วจั๊กเดียมว่ะ คุณว่ามะ = =
“กูว่ากูหนักละนะ แต่กูยังแค่น้องๆของไอโด้อยู่เลย”
ไอวิชพูดยิ้มๆ ... =..= หะ...
ถ้าขนาดมึงกะไอโด้เป็นพี่น้องกัน
กูกับไอพวกที่เหลือนี่คงบรรพบุรุษของมนุษยชาติละอ่ะ งงวุ้ย! หรือเกิดมายี่สิบปีที่ผ่านมา
ผมเข้าใจความหมายของคำว่าเห็นแก่ตัวผิดมาตลอด?!!
เอาล่ะครับคราวนี้ เพื่อเป็นการลบล้างความโง่ของตัวเอง
วันนี้ผมเลยตั้งใจเกาะติดไอโด้เป็นพิเศษ
เพื่อจะทำความเข้าใจนิสัยเพื่อนสนิทคนหนึ่งของตัวเองใหม่...
ตอนเช้า ไอโด้จะตื่นราวๆตีห้ากว่าๆเกือบหกโมง
อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย
หลังจากนั้นจะเริ่มถามความอยากอาหารของเพื่อนแต่ละคนว่าอยากกินอะไรเพื่อนำไปบอกป้าแม่บ้าน
รวมถึงดูว่ามีอะไรขาดเหลือรึเปล่าเพื่อที่จะได้จดลงรายการของใช้จำเป็นเละฝากลุงคนสวนเข้าไปซื้อในตัวเมือง(ถ้าวันไหนลุงไม่ไปส่งผักในตัวเมือง
ไอโด้จะขับรถไปซื้อเอง) อันนี้เป็นเรื่องปกติที่พวกผมรู้กันและเห็นกันเป็นประจำ
ผ่านไป... ก็ไม่เห็นแก่ตัวนะครับ คุณว่ามั้ย
ออกจะเป็นคุณชายที่น่ารักของคนงานและแม่บ้านเสียด้วยซ้ำ =3=
กินข้าวเสร็จ
ไอโด้จะช่วยทุกคนทำความสะอาดห้องกินข้าวจัดการล้างจาน
ช่วงหลังจากนี้แหละครับที่ผมจะไม่ค่อยรู้เท่าไหร่
เพราะไอโด้จะหายเข้าไปดูในไร่ในสวนของบ้านมัน ในขณะที่พวกผมส่วนใหญ่กลับไปตีพุงดูหนังหรือนอนต่อ
=w=
“โด้...เข้าไปในไร่เหรอ กูไปด้วยดิ”
ผมจ้ำอ้าวเดินตามไอโด้ที่หันมาทำหน้างงๆเล็กน้อย “กูไม่ง่วงอ่ะ อยากตามมึงไปด้วย =w=”
“ออ...เออ มาดิ เดินดีๆนะ เดี๋ยวนั่งรถกอล์ฟตรงนั้นไป” โด้ยิ้มพลางชี้มือไปทางรถกอล์ฟที่จอดอยู่ริมรั้วไม้สีขาวที่ดูเก่าเพราะสีที่หลุดลอก
“หลุม!!!มีน!!!!!!!”
“เห...Here!!!!!!!!!!!!”
ไม่ต้องสงสัยเลยครับว่าสะดุดล้มหน้าคะมำท่าไหน ท่าโง่ๆเลยแหละ
ไอโด้มันเพิ่งพูดไปไม่ถึงนาทีว่าให้เดินระวัง แถมตะโกนบอกซะดัง กูก็แจกมังกรโดเรม่อนไปซะดังเหมือนกัน
ไม่ใช่มีนทำไม่ได้นะเนี่ย
ผมมองแผลที่เข่าเซ็งๆ
ไม่ใหญ่แต่ก็เห็นชัด เซ็งกว่าแผลคือไอหมอที่บ้านครับ แม่มยิ่งโอเว่อร์อยู่
แค่ไม่มีแผลก็ดูแลดียังกะผมอุ้มลูกมันอยู่ ถ้ารู้ว่าได้แผลจะขนาดไหน
“จะกลับก่อนมั้ย” โด้ถามพลางคุกเข่าเอาน้ำกินที่พกมาด้วยล้างแผลให้ผม
ผมส่ายหน้าคอแทบหลุด เรื่องดิ!! วันนี้กูจะเกาะมึง!!! “งั้นรอนี่แปป
เดี๋ยวไปเอาเบตาดีนกับพลาสเตอร์ให้”
“โด้!” ผมเรียกโด้ ถ้ามันกลับไปเอายา ไอวิชต้องรู้แน่ๆ
มีแววจะอดเที่ยว T^T
“...เดี๋ยวไปขอที่ห้องพักแม่บ้าน ไม่ได้ไปเอาในบ้านใหญ่
ห้องป้าๆเขาใกล้กว่า เดี๋ยวมานะ...รอนิ่งๆ อย่าซนอ่ะมึง” โด้หันมากำชับ...แหมะ
คิดไปเองมั้ยว่าผมเริ่มอิจฉาอีงามว่ะ 555555555555
รอไม่นานไอโด้ก็เดินกลับมาพร้อมของแถมสองหน่อ
ก็คือหนูนิวและไอป้อ ที่คนหนึ่งถือถ้วยที่คล้ายๆกับว่าจะใส่น้ำพริกอะไรไว้อยู่
และคำตอบก็อยู่ในมือของไอป้อที่ถือถุงใส่มะม่วงฝานบางถุงโตมาด้วย
...ฟินสิครับรออะไร นี่ขนาดยังไม่ได้กลิ่นยังเปรี้ยวปาก =w=
“มีนเจ็บมั้ย
เรากับป้อกำลังนั่งดูป้าๆแม่บ้านทำกะปิหวานกินกับมะม่วงเปรี้ยวอยู่
โด้ไปเจอเลยได้คุยกัน เราเลยขอตามมาด้วย” นิวถามพลางทำมือพัดไปที่แผล
...น่ารักจริงๆให้ดิ้นตาย ไม่น่าล่ะไอป่านห่วงหวงราวกับเป็นพ่อคนที่สอง =3=
“ไม่เป็นไรละอ่ะนิว ไม่ทันเจ็บด้วยซ้ำ”
ผมยิ้มพลางรับมะม่วงจากไอป้อมาจิ้มกะปิกิน ส่วนไอโด้...
ทำหน้าที่เป็นหมอที่ดีด้วยการนั่งทำแผลให้ผมตั้งแต่มาถึงละครับ
“อ่ะเสร็จละ...ไปกันเลยมั้ย เดี๋ยวกินไปนั่งไปละกันดีกว่าเนอะ
เชี่ยป้อ! มึงเนียนไปนะ
ตั้งแต่กูเจอหน้ามึงกูยังไม่ได้ยินเสียงอื่นนอกจากจากเสียงเคี้ยวมะม่วงออกจากปากมึงเลย
คืนนี้กูจะรอดูมึงนอนกอดชักโครก!” แช่งมันอีกเยอะๆเลยโด้
กูชอบมาก 55555555555555 กูเห็นท่ามันกอดถุงมะม่วงละหมั่นไส้
55555 ว่ามันไม่ได้ครับ เป็นที่รู้กันดีว่าไอป้อชอบกินมะม่วงเปรี้ยวมาก
พวกผมนั่งรถกอล์ฟเรื่อยๆผ่านสวนผักไร่ผลไม้ที่ส่วนใหญ่เป็นพืชพันธุ์เมืองหนาว
ฟินใจครับ นึกถึงทัดดาวบุษยาที่ดูเมื่อเช้าแล้วฟินใจ
อยากรวยแล้วมีแบบนี้บ้างอะไรบ้าง =w=
“ไปไหนวะโด้?” ป้อที่นั่งกับนิวเบาะหลังชะโงกหน้ามาถาม
“กูนึกว่ามึงจะแวะไร่”
“ออออ แวะดิๆ แต่ต้องไปทำอย่างอื่นก่อน” โด้ตอบพลางชะลอรถ
แล้วตะโกนเข้าไปในไร่ที่มีกลุ่มคนงานที่ทำงานกันประปลาย
“ลุงเอี่ยมครับ!!! มาแล้วครับ!!!”
“ครับคุณหนู!!! เอ้า!!! ไปเรียนกันได้แล้วพวกเอ็ง!!!” ตะกี้ผมเหมือนได้ยินลุงเรียกใครให้ไปเรียนนะ จังหวะเดียวกันกับที่ผมคิด
ไปโด้ก็เริ่มับรถเดินหน้าอีกครั้ง
พร้อมกับการมาของเด็กๆตั้งแต่รุ่นเล็กราวๆอนุบาลยันประถมเกือบๆสิบคนได้วิ่งตามรถกอล์ฟไอโด้
“กูนี่แทบกัดลิ้นตัวเองเลยครับ = = “ ไอป้อพูด
หลังจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงนิวหัวเราะขึ้นมา
พอหันไปดู...ไอป้อทำท่านั่งแบบนางสาวไทยแล้วโบกมือให้เด็กๆที่วิ่งตามรถอยู่ครับ
กูจะบ้า!!!5555555555555555555555555
“อ่ะ เปลี่ยนรถ!” ไอโด้พูดพลางจอดรถกอล์ฟแล้วพยักเพยิดหน้าไปทางกระบะเก่าๆอีกทาง
“เปลี่ยนไปคันโน้น”
งงอีกล่ะครับ...รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนต่างด้าวที่กำลังโดนไอโด้หลอกเอาไปขาย
= = แต่มาถึงนี่แล้วก็ไม่ถอยครับ
มันไปไหนผมไปด้วย วันนี้กูให้มึงเลยโด้!!!
“ไปไหนอ่ะ” นิวพึมพำพร้อมขึ้นไปนั่งบนเบาะหลัง
“น้องๆเขาไปด้วยใช่ป่ะโด้”
“อือ รอแปป เขาเปลี่ยนเสื้อกันอยู่” โด้ตอบนิว “นั่นไง เสร็จกันละ”
ภาพที่ผมเห็นครับ...คือเด็กๆราวสิบกว่าคนที่วิ่งตามรถกอล์ฟเมื่อกี้ใส่ชุดนักเรียน
บางคนจูงน้องมาบางคนจูงแม่มาก่อนสวัสดีผู้ใหญ่แล้วรับข้าวห่อจากพวกแม่ๆแจกกันอย่างทั่วถึงก่อนพากันขึ้นกระบะหลัง
มีป้าคนหนึ่งเดินมายื่นข้าวห่อให้ไอห้าหกห่อได้
“นี่ค่ะคุณหนู วันนี้ทำไว้เยอะ ให้คุณหนูกับเพื่อนด้วย”
“ขอบคุณครับป้ามิ่ง” โด้ไหว้ขอบคุณ พวกผมก็ด้วย
จากนั้นไอโด้ก็ขับรถออกมาตามถนนเข้าสู่ตัวหมู่บ้านที่ห่างจากบ้านไอโด้ไปซักสิบนาทีได้
“มึง ...” ไอป้อพูด “ข้าวเหนียวโคตรอร่อยอ่ะ ลองๆ” ไม่พูดเปล่าครับ
แกะข้าวให้ผมกับนิวพร้อม แถมเอาข้าวยัดปากไอโด้ให้ด้วย “สึดโด้ แม่มมาแดกข้าวฟรีไม่ชวนพวกกูนี่เอง
ไม่น่าล่ะหายไปไหนทุกเช้า”
“เดี๋ยวๆ กูพาเด็กๆที่ไร่มาส่งโรงเรียน ข้าวเนี่ย เรียกผลพลอยได้ 55555555” ไอโด้ขำ
เมื่อกี้พอมาถึงโรงเรียน คุณครูรู้จักไอโด้กันแทบทุกคนครับ แลดูเป็นที่ชื่นชอบและของเหล่าครูรุ่นแม่และเป็นเป็นที่นิยมผสมคลั่งไคล้ของบรรดาครูสาวๆ
พอมันส่งเด็กๆเสร็จ มันก็พาพวกผมแวะเข้าตลาดในอำเภอครับ
ไปซื้อของที่มันจดเอาไว้ที่ผมบอกไปตอนแรกว่าใครต้องการอะไรหรืออะไรขาดและจำเป็น...
...มาถึงตรงนี้คือยิ่งงง ...มันเห็นแก่ตัวยังไงวะ คุณๆช่วยอธิบายให้ผมฟังที
ผมไม่เห็นแม้แต่ขี้เล็บของไอคำว่าเห็นแก่ตัวเลยว่ะ
ยิ่งอยู่ใกล้มันผมล่ะกลัวตัวเองจะหลงมันจะแย่ = = ดีเหลือเกินพ่อเจ้าพระคุณ
...ครับ และไม่แม้แต่ในโรงเรียนเท่านั้น
ในตลาดเองไอโด้ก็ดูจะฮิตฮอตจนหน้าหมั่นไส้ เดินไปไหนก็มีแต่ป้าๆและพี่ๆแม่ค้าเรียกไปเอาขนม
ส่วนพวกพ่อค้าทั้งหลายก็ทักบ้างแซวบ้างซึ่งไอโด้ก็ตอบรับด้วยการหยอกกลับเป็นอย่างดี
เรียกได้ว่า ถ้าไอวิชลงสมัครนายกเป็นเบอร์หนึ่ง
ไอโด้ก็คือเบอร์สองที่น่ากลัวสุดๆ
ผมล่ะกลัวกลับไปถึงบ้านจะมีคูหาเลือกตั้งมาวางไว้หน้าประตูจริงๆ
มึงมาธุระหรือมาหาเสียง เอาดีๆดิ๊โด้!!!
แน่นอนว่าถ้ามีคูหา
คนที่ลงคะแนนให้ไอโด้แน่ๆก็ไอเชี่ยป้อที่เดินแดกขนมผลบุญจากไอโด้ไม่หยุดปากเนี่ยแหละครับ
สงสัยล่ะสิทำไมผมแทบไม่มีบทพูดเหมือนกัน...ผมก็แดกขนมผลบุญไอโด้เป็นเพื่อนไอป้อนี่แหละ
555555555555555555555555555555555
ส่วนนิว ทำหน้าที่ผู้ติดตามพวกผมได้ดีจนหน้าตกใจ
คือสามารถรับและส่งของกินได้ตรงจังหวะโด้และพวกผมได้อย่างลงตัว
“กูชอบทีมนี้ว่ะ พรุ่งนี้มาอีก =3=” ไอป้อพูดพลางรับข้าวโพดทอดจากมือนิวแล้วส่งขนมฝักบัวให้นิวเก็บ
“ฟอร์เมชั่นว้าวสุดๆ”
“แดกเยอะเดี๋ยวไม่เหลือกลับบ้านหรอกมึง” ไอโด้พูดพลางโบกหัวไอป้อที่ดูท่าจะไม่หยุดปากเลย
“อ่ะนิว เมื่อกี้เราซื้อสาลี่มาเพิ่มให้ ป้ากับลุงขายผลไม้เพิ่งเอามาลง
ได้ยินนิวบ่นๆว่าอยากกินเมื่อเช้า เซ็ตนี้น่ากินกว่าเมื่อเช้าอีกนะ”
“ได้ยินด้วยเหรอโด้ ขอบใจมาก” นิวยิ้มกว้าง
จริงๆผมว่านิวน่าจะบ่นประชดไอป่านมากกว่าอ่ะ เอาจริงๆ
ไอป่านแม่มตื่นมากระซวกสาลี่หมดเป็นกิโลได้ตอนตีสอง ด้วยเหตุผลที่ว่ากระหายผลไม้
ถ้ามึงไม่เล่าว่ามึงนั่งปอกไปดูหนังไป กูนึกว่ามึงสูบนะเนี่ย
ซึ่งสมควรละครับ
นิวชอบสาลี่มาก ถึงกับเขียนชื่อกับข้อความน่ารักๆกำกับไว้ว่า ‘ของน้องนิวกับน้องพุดห้าลูกนะคับ
อย่าแย่งของเราน^O^’ จิตใจไอป่านไม่รู้ทำด้วยอะไร
เห็นข้อความแบบนี้มันยังกล้ากระซวกได้
ขนาดไอบาสเห็นข้อความยังถึงกับชะงักน้ำตาคลอเบ้าวางสาลี่กลับด้วยความละม่อมแล้วหันไปหยิบหมูย่างบนโต๊ะมาแดกเล่นแทน
อ่ะมึงได้ไปละสองเสียงอ่ะโด้
ป้อกับนิวเต็มๆ!!!
พอหมดธุระที่ตลาดก็กลับบ้านครับ
พร้อมของที่ต้องซื้อกับของฝากเต็มมือ แทบถือไม่ไหว
ตรงไหนของมันที่เห็นแก่ตัว?!!
พอมาถึงบ้าน
ภารกิจแรกของไอโด้คือไปลากอีงามที่มักจะกลับไปนอนต่อให้ลุกึ้นอาบน้ำอาบท่าครับ
วลีของไอโด้คือ...
“ตื่นได้ละ ‘ไอตี้’ !!!”
“...หยาบคายมากอีโด้!!! เรียกใหม่ให้เต็มค่ะ เรียกว่าปาร์ตี้!” มีตื่นสิครับรออะไร อีงามถ้ามีใครเรียกด้วยชื่อเดิมบิดาตั้งล่ะก็
แม่มมีปี๊ดครับ เสมือนเรียกมันว่าสมชายก็ไม่ปาน มันเคยบอกว่า
ป๊ามันตั้งก็สงวนให้แค่ป๊ามันเรียกเถอะ ขนาดม๊าอีงามยังเรียกมันว่า ‘คนสวยของม๊า’ เลย =3=
พอมั่นใจแล้วว่าคนสวยของม๊า?! เดินเข้าห้องน้ำแน่แท้แล้ว
โด้ก็จะแอบเข้ามุมเลี้ยงแมวของบ้าน ซึ่งแมวสองตัวนี้ไอโด้รักมาก ไปอังกฤษก็แบกไป
มาไทยก็แบกมา อายุอานามก็ปาไปเกือบสิบปีได้ เป็นแมวเปอร์เซียตัวผู้ตัวใหญ่สีตุ่น
ชื่อ ‘สะบะเมะ’ และเปอร์เซียตัวเมียสีตุ่น
ชื่อ ‘สะบะต้า’ อย่าถามหาคำแปลครับ
ผมก็ไม่รู้!!!
ไอโด้จะนั่งหวีขนด้วยความรักจนหน้าตบ
เพราะแมวพวกแม่มหยิ่งจริงๆครับ คือมันจะไม่เห็นแม้แต่หัวของไอโด้ด้วยซ้ำ55555555555555555555
คือไอโด้พยายามกอดพวกมันก็จะเอาสองขาหน้ายันหน้าไอโด้ออกอ่ะครับ
และถ้าไอโด้ยังโดนเมิน ไอบาสก็ไม่เหลือครับ แม้แต่เรียกแมวยังไม่หัน 5555555555555555555555555555555555555555
โด้จะนั่งเก็บขี้แมว
ให้อาหาร จัดการทุกอย่างของมุมนี้ด้วยตัวเอง ไม่ยอมให้ใครเข้ามายุ่งกับกิจนี้นอกจากจะมาเล่นแมวถึงจะเข้าได้ แหม่...ไม่ให้ทำความสะอาดแต่ให้เล่น ถ้าผมเป็นแม่บ้านบ้านนี้ล่ะก็นะ...ปลื้มใจจะแย่!!!
หลังจากนอนซุกพุงแมวๆของมันเสร็จจนได้แผลจากสะบะทั้งคู่จนหนำใจ
ไอโด้ก็จะเข้าไปหลบมุมผักสวนครัวและแคคตัส(กระบองเพชร)ของมัน มุมนี้โด้รักเป็นรองจากสะบะแมวของมัน
มันจะทำหน้าฟินใจชื่นชมดอกที่เพิ่งออกใหม่ด้วยความปิติ
“มีน...มึงเกาะกูแทบจะทั้งวันแล้วนะ”
โด้หันมาถามผมที่ยืนเก็บข้อมูล(เกี่ยวกับมัน)อยู่ด้านหลัง
“อออออ เออ กูเบื่อๆเลยมาเกาะมึงเล่น” ผมแถ “ละเสร็จตรงนี้แล้วไปไหนต่ออ่ะ”
“ว่าจะเข้าไปทำธุระในเมืองอ่ะ ไปป่ะ” โด้ถามผม ผมพยักหน้ารับ
เรื่องไปเที่ยว น้องมีนจะไม่พลาด!!!
ผมนั่งรอไอโด้ที่เข้ามาติดต่อกับตัวแทนจำหน่ายตั๋วเครื่องบินในห้างใหญ่
พอจะรู้ว่าคงซื้อตั๋วกลับอังกฤษแน่ๆ และเหมือนมันจะรู้ว่าผมเริ่มเบื่อ มันเลยขอตัวออกไปเห้องน้ำ
แล้วกลับมาพร้อมกับโดนัทกล่องใหญ่และการ์ตูนสามสี่เล่มยื่นมาให้ผม!!!
“เบื่อละดิ รอแปปนะ ใกล้เสร็จละ กำลังดูวันกับดูรอบอยู่” โด้พูดพร้อมเอามือยีหัวผมเบาๆ
โหย
บริการดีขนาดนี้ ดูแลดีขนาดนี้ กูให้พ่อแม่ไปขอมึงได้ป่ะโด้!!!!!!
หลังจากเสร็จธุระ
ไอโด้ก็ชวนผมแวะซื้อขนมไปฝากฝูงหมา?!ที่บ้านครับ เสร็จธุระอะไร
ก็มีแวะกินขนมกินโน่นนี่ร้านดังนิดหน่อยกลับถึงบ้านก็เกือบเย็นพอดี
คุ้มมากอ่ะ
ผมได้เห็นไอโด้ในหลายๆมุมที่ไม่เคยเห็นมาก่อน หรือพอจะเห็นหรือรู้บ้าง
แต่ผมไม่เคยเห็นมากขนาดนี้
โด้ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีเสมอมาครับ
และมันก็ดียิ่งกว่าเดิมทั้งๆที่เดิมทีก็ดีจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้วด้วยซ้ำ
แน่นอนว่าผมก็ยังคงไม่เห็นคำว่าเห็นแก่ตัวในตัวไอโด้เลย และผมก็คงต้องยอมแพ้ที่จะหาจริงๆ
เพราะผมไม่เห็นวี่แววเลยว่าจะเจอมันจากไอโด้!!!
“เอาหมูกลับมาฝากครับ” โด้พูดยิ้มๆพลางวางถุงขนมลงบนโต๊ะ “ไอมีนหายไปทั้งวันไม่เห็นมึงดิ้นรนอะไร?”
“ก็รู้ว่าไปกับมึงให้กูดิ้นอะไร หึๆ” วิชตอบขำๆ
ก่อนเดินมารับถุงขนมจากมือผม “ตอนไปไม่อ้วนขนาดนี้นะหมูหวาน” ไม่พูดเปล่า
หมุนตัวกูดูด้วยนะวิชนะ คือนี้กูจะนอนดิ้นไปทับมึง! =”=
“กูเอาไปขุนที่ร้านดังมา...อ่ะ ของมึงอ่ะงาม”
โด้ยื่นซองสีขาวส่งให้ไอตี้ “ตามที่มึงว่าง”
“อะไรอ่ะ” อีงามรับซองมาเปิดดูงงๆ “ตาเถร...ตั๋วไปกลับของปีหน้า
เลิศค่ะ!!!”
ถึงตรงนี้ครับ...อิจฉาแม่มแรงๆ
สรุปที่ทำธุระนานเพราะนอกจากจะจองตั๋วกลับ
มึงยังจองตั๋วเพิ่มให้อีงามด้วยใช่ป่ะโด้!!! กูล่ะอยากตีหัวมึงลากเข้าถ้ำจริงๆ!
“ไรอ้ะ?!! งอนนะเนี่ย ไม่มีเผื่อกูเลย”
ไอเติ้ลโวยโดยมีคอลัสสนับสนุนจากไอบาส ไอแชมป์ และไอเจ
“กูไปเป็นเพื่อนมันกูยังไม่ได้เลย” ผมพูดเสียงเนือย “กูงอนบ้างดีกว่า”
“เดี๋ยวๆๆๆ ของพวกมึงกูก็มี แต่ไม่ใช่เร็วๆนี้” โด้ขำ
พวกผมได้แต่ถอดสลิปเปอร์ปาใส่มันแทนการบอกว่า ‘ไม่เป็นไรเพื่อน’
ไม่ว่ากันครับ
ล้อกันเล่นเฉยๆ เพราะว่าจริงๆแล้วพวกผมบางคนก็ได้ไปเที่ยวหาไอโด้บ้างเหมือนกัน
เช่นไอเป้เมื่อสามเดือนที่แล้วตามพ่อมันไปดูงานเกี่ยวกับอุตสาหกรรมยางล้อรถที่อังกฤษ
ครอบครัวมันก็แวะไปเที่ยวบ้านไอโด้ด้วย โด้มันยังฝากของฝากมาให้พวกผมอยู่เลย
“เออ กูมีไรจะฟ้อง” ไอเอ๊าะพูดขึ้น “อีงามนอกใจมึง
มันแอบคุยกับเกย์ก้ามปู หล่อสึดๆ ขนาดกูยังหวั่นไหว” เดี๋ยวเอ๊าะ
รู้สึกว่าแฟนมึงเป็นผู้หญิง และเป็นรุ่นน้องที่พวกกูรู้จัก ความคิดอันตรายนะมึงอ่ะ
=.,=
“จริงงงงง กูยืนยัน กูแอบนั่งดูแม่มแชทอยู่” ไอซันพูด
อันนั้นมันเชี่ยละเพื่อน แอบดูเพื่อนแชทเนี่ย “พี่เขาขอโทรหา แต่อีงามไม่ให้”
ดีละเพื่อน อ่านจนจับได้ทั้งประโยค 5555555555555555555555555555555555 การแอบอ่านที่มีคุณค่าคือต้องแอบอ่านแล้วจับประเด็นมาเล่าต่อได้
“กูว่าพวกมึงควรดีใจนะที่อีงามหาแฟนได้” โด้พูด “กูยังกลัวมันขายไม่ออกเลย”
“แหมมมมมม เห็นแบบนี้ก็มีคนมาจีบค่ะ
แต่เขารู้ว่ากูไปหามึงที่อังกฤษก็แม่งเลิกคุยกันหมด กูล่ะเซ็ง! กูก็บอกอยู่ว่าไปแปปๆเดี๋ยวก็กลับ
หายแซ้บบบบ เฉย!!!” อาภัพเพราะมีเพื่อนรวยนี่หว่า 5555555555555555555555555
กูควรสงสารมึงมั้ยอีงาม
“อันนั้นก็ถือว่าซวยเองละว่ะ”
ไอเติ้ลพูดสรุปเรียกเสียงหัวเราะจากพวกเพื่อน
แว้บนึง...ผมเห็นนิวทำท่าเหมือนนึกอะไรออกพร้อมๆกันกับเกมส์ที่ยืนอยู่ข้างๆ
“มีนๆ มึงเข้าใจรึยัง”
ป่านถามผมขึ้นตอนที่เราสองคนยืนกินน้ำส้มกันอยู่หน้าตู้เย็น
“เข้าใจอะไรวะป่าน” ผมถามงงๆ
“ก็ที่ไอเป้บอกว่าไอโด้มันเห็นแก่ตัวที่สุดอ่ะ” ป่านพูดย้อน “กูเพิ่งเข้าใจเพราะนิวมาอธิบาย”
“ยังไงอ่ะ” ผมถาม จริงๆเริ่มไม่ค่อยอยากรู้แล้วล่ะ
เพราะผมเกือบลืมไปแล้วด้วยซ้ำ “มึงอธิบายทีดิ ตอนแรกกูเกือบลืมละ พอมึงมาบอกกู
กูเริ่มอยากรู้อีกละอ่ะ”
“ก็นะ...” ยังไม่ทันที่ป่านจะเล่า ก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นก่อน
ป่านโชว์หน้าจอที่ขึ้นคำว่า ‘แม่’ ให้ผมดูเป็นเชิงขอตัวไปคุยโทรศัพท์
ไม่มีดวงจะได้รู้ซะล่ะมั้งเรา...
“อ่าวมีน มึงมายืนทำหน้าอึนอะไรหน้าตู้เย็นวะ” พูดถึงจ้าว จ้าวก็มา “คืนนี้ไปนอนกับกูป่าว
เห็นบอกวันนี้จะเกาะกูนี่”
“เหอะ ไม่อยากไปเป็นหมอนข้างกั้นกลางมึงกะอีงาม” ผมพูดขำๆ
แต่จากใจจริง =w=
“บ้าละมึงอ่ะ กูกะอีงามนอนคนละเตียง 555555555555” เดี๋ยว! เอาจริงดิ!!! ผมนึกว่ามันนอนด้วยกันมาตลอด
และเหมือนโด้จะเข้าใจความคิดผม “พวกกูไม่ใช่คู่มึงมั้ย?”
“ออออ เออว่ะ ลืมไป “ จิ้นแค่ไหนพวกมันก็ยังเป็นเพื่อนกันนี่เนอะ “ละมึงจองตั๋วให้งามไปอังกฤษตอนไหนอ่ะ”
“ปีหน้า ได้อีกปี...หึๆ” โด้ตอบขำๆก่อนดันตัวผมเดินกลับห้องนอน
ปีหน้า...ได้อีกปี...
...ได้อีกปีเหรอ...
ผมว่าผมเริ่มเข้าใจขึ้นมานิดๆละ...มันต้องเชื่อมหลายๆเหตุการณ์เข้าหากัน ต้องเข้าใจเองจริงๆด้วยแฮะ...
ก่อนนอนคืนนั้นวิชอธิบายให้ผมขณะที่พวกเรานั่งดูทีวีในห้องกันอยู่
“ก็ไอโด้มันไม่ได้เป็นอะไรกับตี้ ไม่ได้คิดจะเป็นแฟนไอตี้ ใช่มั้ยล่ะ
แต่ไอการที่มันให้ตี้ไปอังกฤษทุกปีถึงขนาดซื้อตั๋วให้เนี่ย
จะเป็นการกั๊กไว้ก็ว่าได้มั้ง... ถ้ากูจีบใครแล้วรู้ว่าคนนั้นมีเพื่อนสนิทที่สนิทมากถึงขั้นใจถึงซื้อตั๋วให้เดินทางไปหาที่ยุโรปทุกปี
รวมทั้งมาหาถึงไทยทุกปี บอกตรงๆว่าแค่คิดก็สู้ไม่ไหวละว่ะ
ทั้งใจทั้งเงินสู้ไม่ได้จริงๆ” วิชพูดไปหัวเราะไป “มันร้าย หึๆ”
“แต่ไอโด้มันอาจจะไม่ได้คิดก็ได้นะว่าคนที่มาจีบอีงามจะคิดแบบนี้อ่ะ”
ผมท้วงตามที่คิด
“มีน...มึงกับกูก็สนิทกับไอโด้ด้วยกันมาหกปี
มึงคิดว่าไอโด้มันจะไม่รู้ไม่คิดเผื่อเลยเหรอวะ มันฉลาดกว่ามึงนะ”
เออว่ะ...เดี๋ยวนะ เหมือนผมโดนไอวิชหลอกด่าเลยว่ะ คุณว่ามั้ย
โด้พูดกับผมตอนที่นั่งรถไปในตัวเมืองด้วยกัน
ตอนนั้นผมถามมันว่า ถ้าอีงามมีแฟนขึ้นมามันจะทำยังไง มันตอบผม
ด้วยคำตอบที่ตอนนั้นผมไม่ทันได้คิดในอีกแง่ มันตอบผมว่า...
‘ถ้ามีได้เหรอ...ก็เจ๋งดิ แสดงว่าแฟนมันต้องดีจริงเก่งจริงถึงเป็นแฟนงามได้
ถึงตอนนั้นกูต้องยอมรับอยู่แล้ว แต่ในที่นี้หมายถึงว่า ถ้ามีได้น่ะนะ...’
แหม่ ใครจะไปรู้
ตอนนั้นผมนึกว่ามันคงหยอกว่าอีงามคงไม่มีใครเอา
ลืมไปว่าถ้ามองจากคนภายนอก
งามถือเป็นเพศที่สามที่มีเสน่ห์และดูดีมากคนหนึ่งเลยนะครับ...คือมันไม่ได้สวยเหมือนผู้หญิง
ไม่ได้หล่อหรือหน้าหวาน แต่มันมีบุคลิกที่โดดเด่นเป็นตัวของตัวเอง มันดูแพงดีอ่ะ!!! จะไม่มีคนมาจีบได้ยังไง?!!
โด้มันร้ายจริงๆด้วยครับ
คุณๆว่ามั้ย =3=
ความคิดเห็น