แมนชันหวานรัก ที่พักหัวใจ

เพราะความงกแท้ๆ ที่ทำให้เรื่องราวที่มันควรจะง่าย (และประหยัด) กลายเป็นความวิบัติวินาศสันตะโร จนเธอต้องหอบเสื้อผ้ามาอาศัยอยู่กับชายหนุ่มที่แทบจะเรียกได้ว่า ‘คนแปลกหน้า’ เพื่อแลกกับที่พักราคาถูก... 

และหัวใจของเธอ

        “โอเค เธอเข้าใจกติกาของเราแล้วใช่ไหม”

        “โอเค” กอบกูลทำหน้าเหมือนลูกหมาน้อยเชื่องๆใส่สตีฟ ทั้งที่ในใจกระหยิ่มยิ้มย่อง ‘สบายละนังกอล์ฟ ห้องพักกลางนิวยอร์คราคานี้ จะหาได้ที่ไหนอีก’

        “อ้อ แล้วฉันก็อยากให้เธอช่วยทำความสะอาดพื้นที่ส่วนรวมสัปดาห์ละ 2 ครั้ง”

        “โอเค” สบายมาก เรื่องใช้แรงงาน

        “ทำอาหารเช้าเผื่อฉันทุกวันด้วยล่ะ”

        “โอเค” กินซีเรียลละกัน ง่ายสุดละ

        “อ้อ แล้วมีอีกเรื่องนึง”

        ในใจอยากจะตวาดว่า ‘มีอะไรอีกล่ะ!!’ แต่ก็ไม่กล้า รีบเตือนตัวเองว่า ถ้าเถียงออกไปอาจจะต้องไปนอนในกล่องกระดาษข้างถนนเหมือนโฮมเลสเชียวนะแก

        “ทุกวันศุกร์ผมจะมีเดต”

        สีหน้าที่แสดงออกไปคงทำให้สตีฟรู้ว่าต้องอธิบายเพิ่ม

        “ตามปกติ ผมจะมีเดตทุกวันศุกร์”

        “คุณหมายความว่า วันศุกร์ให้ฉันไปหาที่ซุกหัวนอนใหม่เหรอ คุณจะปล่อยให้ฉันไปนอนในรถหรือข้างถนนเชียวเหรอ” อาจจะเล่นใหญ่ไปหน่อย เพราะสตีฟหรี่ตามองอย่างจับผิด แต่ในที่สุดกลับเป็นคนที่ช่วยหาทางออกให้เธอตามเคย

        “คือผมหมายความว่า วันศุกร์อาจจะกลับให้เร็วหน่อย แล้วก็อยู่แต่ในห้อง เพราะผมต้องใช้ห้องรับแขก”

        อ้อ เขาคงไม่อยากให้เธอโผล่ไปตอนที่เขากำลังมีแขกสินะ ก็อย่างว่าแหละ เขาคงขี้เกียจอธิบายสาวที่คั่วอยู่ว่าทำไมมีผู้หญิงอีกคนอาศัยในบ้าน ฉันเองก็ไม่อยากจะกลายเป็น กขค ระหว่างที่เขากำลังคุยกันกะหนุงกะหนิง ดูทีวีด้วยกัน จูบกัน หรือ ...

        “อี๋”

21 ต.ค.2561