วาเลนไทน์สีโลหิต

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแรกที่แต่ง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะดีมั้ย
อ่านเสร็จแล้วช่วยติชมกันด้วยน้าาา

                                   



❀ Supercell
                                                

เนื้อเรื่อง

            วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์แต่ครูสาวอย่างมนธิตากลับต้องมาทำงานจนดึกดื่น

“เฮ้อ~”มนธิตาถอนหายใจ เหลือบมองไปรอบๆห้องที่เหลือคนอยู่บางตา มีอาจารย์เหลืออยู่เพียงสามสี่คนเท่านั้น

‘ไปห้องน้ำดีกว่า’

มนธิตาลุกออกไปโดยไม่ลืมหยิบไฟฉายบนโต๊ะออกไปด้วย

กรุบ กรับ กรุบ กรับ

เสียงประหลาดๆดังขึ้นไม่ไกลจากที่มนธิตายืนอยู่มากนัก ทำให้มนธิตาตัดสินใจเดินไปหาต้นเสียง

ตุ๊บ!

ไฟฉายที่เธอถือมาหล่นลงพื้นดังตุ๊บ มันกระพริบแสงอยู่สองสามครั้งก่อนจะดับลงไป

‘เอาน่า แค่นี้เอง’

มนธิตาคิด ก่อนจะเดินต่อไปโดยปราศจากแสงนำทาง

ประตูห้องที่แง้มออกเล็กน้อยพาให้ครูสาวต้องมองเข้าไปด้านใน ภาพที่เห็นทำให้มนธิตาถึงกับเข่าอ่อน ทรุดลงกับพื้นเสียงดังตุ๊บ

เด็กสาวม.ปลายเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด สาวเอาเครื่องในของบางสิ่งมากินอย่างตะกรุมตะกรามราวกับเป็นอาหารเลิศรส หัวใจสดๆถูกควักออกมากัดกิน หยดเลือดที่ไหลออกมาจนชุ่มก็ถูกรองดื่มต่างน้ำ กระนั้นก็ยังคงเจิ่งนองอยู่เต็มพื้น

มนธิตาเบือนหน้าหนีแต่กลับพบว่าข้างๆกันนั้นก็มีซากศพของอาจารย์และนักเรียนทั้งชายและหญิงในสภาพไม่ต่างกัน คือศีรษะถูกแบะออกกว้างเผยให้เห็นมันสมองสีขาวที่เหลือติดกะโหลกอยู่เล็กน้อย คาดว่าคงอยู่ในท้องของเด็กสาวไปเรียบร้อยแล้ว บางส่วนก็กระจัดกระจายอยู่ตามพื้นห้องปะปนกับเศษซากของชิ้นเนื้อและอวัยวะ

ดวงตาเบิกโพลงเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยที่แตกออกทำให้ราวกับว่าซากศพเหล่านั้นกำลังหลั่งน้ำตาสีเลือด ช่วงอกถูกแหวกออกจนอวัยวะภายในไหลทะลักออกมา แต่ชิ้นส่วนเหล่านั้นกลับไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ บางชิ้นขาดแหว่งคล้ายถูกฉีกกระฉาก บางสิ่วนก็ขาดหายไป

แขนขาฉีกขาด บางข้างก็หักงอผิดรุปร่าง จนท่อนกระดูกสีขาวขุ่นแทงออกมาจากเนื้อหนัง บางข้างก็มีรอยคล้ายถูกกัดแทะ

ควับ!

เด็กสาวในห้องหันควับมายังมนธิตาอย่างรวดเร็ว ใบหน้านั้นมนธิตาจำได้ทันทีว่าเป็นน้ำทิพย์ หรือ

”น้ำ” เด็กหัวดี เรียนเก่งจากห้อง 4 ถึงแม้ว่าใบหน้านั้นจะซูบตอบจนแทบไม่เหลือเค้าเดิมเลยก็ตาม

น้ำพุ่งตัวมาอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตาก็มาปรากฏตัวอยู่ด้านหน้าของครูสาว มือผอมแห้งคว้าหมับเข้าที่ต้นแขนของมนธิตา แรงนั้นทำให้แผ่นหลังของครูสาวกระแทกผนังดังตึง บริเวณที่ถูกจับเจ็บเสียจนเหมือนกับไม่ใช่แรงของมนุษย์

เล็บคมยาวเฟื้อยจิกเข้าไปในเนื้อหนัง ท่อนกระดูกสีขาวถูกกระฉากออกมากัดแทะอย่างเอร็ดอร่อย

“กรี๊ดดดดดดดดดดด”มนธิตากรีดร้องลั่น ก่อนจะไม่สามรถเอ่ยคำใดได้อีกเลย เพราะลำคอของเธอนั้นถูกปาดลึกจนแทบจะขาดออกจากกัน หยดเลือดซาดกระเซ็นไปโดนกระจกเบื้องหลังเป็นด่างดวง

ฉึก!

ราวกับจะยังไม่พอ เพราะช่วงอกของมนธิตาถูกเจาะเข้ามาอย่างรุนแรงโดยมือผอมแห้งนั้น ลากกรีดลงมาจนถึงช่องท้อง ลำไส้ กระเพาะ ปอด อวัยวะภายในต่างๆถูกฉีกทึ้งเสียจนไม่เหลือชิ้นดี ก่อนจะกลืนหายไปในลำคอของเด็กสาว

มนธิตาทำได้เพียงแต่มองร่างของเธอถูกฉีกทึ้งอยู่เงียบๆ เพราะลำคอของเธอไม่อาจเปล่งเสียงได้อีกต่อไป และถึงแม้จะทรมาณแค่ไหน แต่เธอก็ยังไม่ตาย ราวกับจะต้องการทรมาณเธอให้ตายทั้งเป็น

หยาดน้ำสีใสไหลรินผ่านแก้มนวลไม่ขาดสาย ปะปนกับคราบเลือดที่นองอยู่บนพื้นจนเจือจางลง มนธิตาพยายามร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก็ไม่มีร่องรอยของใครอื่นเลยของจากเธอกับปีศาจในร่างมนุษย์ตรงหน้า

“อ๊อก! แค่ก แค่ก”และแล้วก็เหมือนสวรรค์จะเห็นใจเธอเมื่อมนธิตากระอักเอาเลือดกองใหญ่ออกมา ร่างทั้งร่างกระตุกอย่างแรงเมื่อน้ำควักเอาหัวใจออกมาทั้งที่มันยังคงเต้นตุ๊บๆอยู่ในมือ บีบจนแหลกเหลวก่อนจะถูกกลืนลงกระเพาะไป

ร่างของครูสาวแน่นิ่งไม่ไหวติงอีกเลย พวกหนูเริ่มออกมาเมื่อได้กลิ่นอาหาร กัดแทะซากศพอย่างเอร็ดอร่อยไม่ต่างจากที่น้ำทำเมื่อครู่ส่งเสียงจี๊ดๆน่าหนวกหู

น้ำเหลือบตามองสภาพของครูสาว แต่ในแววตาไม่มีความรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย มีเพียงความเลื่อนลอยเท่านั้นที่ฉายออกมา

น้ำเดินออกมาทั้งอย่างนั้น ริมฝีปากพึมพัมประโยคเดิมซ้ำๆราวกับคนเสียสติ

“เห็นแล้ว...เห็นแล้วสินะ...เห็นแล้วใช่มั้ย!!!!!”