ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : มาชเมโล่ สัปปะรด ทูน่า?
มาชเมโล่ สัปปะรด ทูน่า?
---------------------------------------------------------
รถสปอตสีขาวชะลอจอดหน้าคฤหาสถ์หรูสไตล์ยุโรป สวนหย่อมประดับไปด้วยดอกไม้หลากสี แต่สิ่งที่สะดุดตาที่สุดคือ ดอกบัวสีชมพูบานในวงน้ำพุวงแหวน
"เชิญครับ มุคุโร่คุง" ร่างสูงวิ่งอ้อมจากทางด้านคนขับเพื่อมาเปิดประตูให้ร่างบางเดินลงตามมารยาท
"ขอบคุณนะครับ คุณเบียคุรัน ผมคงดวงตก ไม่รู้ว่าล้อ 4ล้อหายไปไหนนะครับ คุณขโมยนี่ร้ายจริงๆนะครับ ^ ^" ขโมยที่ว่าก็คือ เบียคุรันนะเน้อ ตามเดิม วางแผนไปขโมยล้อรถของมุคุโร่ อย่างช่วยไม่ได้มุคุโร่เลยต้องอาศัยรถเบียคุรันกลับบ้าน
"อืม งั้นบายครับ" ชายหนุ่มผมสีขาวทำท่าจะเดินกลับขึ้นรถอีกครั้งแต่ทว่า
"ถ้าไม่ทำให้คุณเสียเวลา คุณจะอยู่ที่นี่กับผมอีกซักพักได้มั้ยครับ" มีหรือร่างสูงจะปฏิเสท เบียคุรันยิ้มตาหยี จนแก้มปริ ดีใจนะซิ
"ยินดีเสมอ ^ ^" เค้าตอบกลับอย่างอารมณ์ดี
เฟอร์นิเจอร์ลายหลุยหลายตัวถูกวางในห้องรับแขก ภายในคฤหาสถ์ประดับประดาไปด้วยภาพวาดของช่างฝีมือคนดัง ไม่ต่างกับเรืองเล็กหลังพระราชวัง
"มุคุโร่คุง อยู่คนเดียวเหรอ" เบียคุรันที่นั่งบนโซฟา มองบรรยากาศรอบๆคฤหาสถ์หลังใหญ่ขนาดนี้ มุคุโร่คงอาจไม่อยู่คนเดียวในความคิดของเบียคุรัน
"ป่าวหรอกครับ ผมอยู่กับเมดส่วนตัว" ร่างบางพูดพลางแขวนเสื้อคุมไว้ที่ผนักพิงเก้าอี้ตัวโปรด
"เมดส่วนตัว? "เบียคุรันทวนคำงงๆ มุคุโร่คุงมีเมดส่วนตัว ใครกัน?
"โครม โดคุโร่ ครับ โครม โครมที่น่ารักของผมอยู่ไหนครับ" เสียงหวานเรียกหา สาวน้อยชื่อแปลก คำว่า"น่ารักของผม" ทำให้ร่างสูงรู้สึกเคืองหน่อยๆ
"ท..ท่านมุคุโร่ ข...ขอโทษค่ะ ท่านมุคุโร่ต้องการอะไรหรือคะ" สาวน้อยตาโต วิ่งออกมาด้วยความรวดเร็ว เบียคุรัน มองหน้าโครมเขม็ง
"นี่ คุณเบียคุรัน เพื่อนร่วมงานของผมครับ ^ ^" แม้แต่เมดส่วนตัว ร่างบางก็ยังใช้คำสุภาพกับเธอด้วย
"ยินดีที่รู้จักนะคะ มีอะไรเรียกใช้ดิฉันได้นะคะ" โครมก้มหัวอย่างนอบน้อม
"อืม" สายตาเย็นชาแสดงเห็นได้ชัด เบียคุรันมองโครมอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก
"คุณเบียคุรัน ดื่มชา กาแฟ หรือว่าไวท์มั้ยครับ" ร่างบางถามอย่างใจเย็น
"อืม ผมไม่ดื่มดีกว่านะครับ" ของไม่ค่อยดีต่อสุขภาพน่ะ ป๋าไม่สนหรอกนะน้อง
"โครม ครับขอชาขาวสองถ้วยนะครับ" หากแต่ ร่างบางไม่สนใขคำพูดของคนตรงหน้าเท่าไรนัก (แล้วจะถามทำสนามหญ้าอะไรครับพี่ ?)
"ค่ะ" สาวเมดเดินไปหลังบ้าน เป็นเหตุให้ตอนนี้สองต่อสองแล้วครับ แหล่มเลยสองต่อสองแบบนี้เข้าทางร่างสูงนะซิ แต่ทว่า...
"มุคุโร่คุง อยู่กับเมดสาวน้อยคนนั้นแค่นี้เหรอ ผมนึกว่าคุณจะอยู่กับคนอื่น" สายตา ของเบียคุรันสะดุดตากับรูปภาพใส่กรอบไม้ ในภาพนั้นมีเด็กชายตัวเล็กผมตั้ง ยิ้มหวาน ข้างๆมีร่างบางยืนกอดเด็กคนนั้นอยู่
"ครับ อยู่กันแค่สองคน คุณเบียคุรัน สงสัยอะไรเหรอครับ" มุคุโร่มองตามสายตาเรด้าที่เพ่งมองกรอบรูปไม้ที่อยู่ข้างหลังตัวเอง
"คุณกำลังสงสัย ว่าซาวาดะ สึนะโยชิ ดาราหน้าหวานคนนั้นทำไมถึง อยู่ในรูปเดียวกับผมซินะครับ" (สภาวะ : งานเข้า) นัยน์ตาต่างสีจ้องมองนัยนืตาสีอเมทิสอย่างขบขัน คนอย่างโรคุโด มุคุโร่ ไม่ใช่พวกใช้ใต้อำนาจใคร จะยอมให้ใครมาข่มกับคำถามแค่นั้นมันง่ายเกินไป
"แล้วทำไม สึนะโยชิคุงถึงอยู่ในภาพนั้นหละครับ" เบียคุรันยิ้มสู้ มีหรือจะยอม แต่คำตอบที่ได้ทำให้ร่างสูงถึงกับหุบยิ้มลงทันที
"ซาวาดะ สึนะโยชิ คือแฟนเก่าของผมไงหละครับ ผมกับเค้ารักกันมาก แต่ที่เลิกกัน เพราะเค้าขอเลิกผม เรื่องชอบเล่นSM ไฮคราสมากไปหน่อย ทนไม่ได้นะ ก็เลยต้องบอกลากันด้วยน้ำตา" (คนแต่ง: อึ้ง! ทึ่ง! เหวอ!)
"หึหึ มุคุโร่คุงนี่ตลกดีจังนะครับ ล้อเล่นอะไรน่ากลัวๆอยู่เลื่อย ผมชักรู้สึกกลัวคุณขึ้นมาหน่อยๆซะแล้วซิ ^ ^" ยิ้มหวานกระชากใจตามเดิม ร่างบางรู้สึกตกใจกับสีหน้าที่ไม่สะทกสะท้าน
"แล้วคุณแน่ใจเหรอครับว่าผมพูดเล่น ผมไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกนะครับ คุณเบียคุรัน" มุคุโร่เดินอ้อมไปหลังโซฟา ก่อนจะใช้นิ้วเรียวลูบไล้ซอกคอของร่างสูงไปมา
"...." (สัปป้า ยั่ว!!!) ปากของร่างสูงกระตุกยิ้มก่อนจะได้ยินเสียงเบาราวกระซิบข้างๆหู
"ได้เวลาสนุกแล้วซิ" ................................(จิ้นลึกๆเลยนะ หึหึ อนุญาติ~)
+++++++++++++++++++++เม้นด้วยเน้อ++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น