ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [BTS] FS/OS KOOKMIN ROOM

    ลำดับตอนที่ #12 : [ FS/OS KOOKMIN]

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.03K
      6
      12 พ.ค. 58















    ปล. ชื่อตอนไม่เกี่ยวเนื้องเรื่อง คิดชื่อตอนไม่ออกถถถถถถถ
    [JUNGKOOK X JIMIN]
     

     

     




     

     

     

    คนตัวเล็กใบหน้าหวานนามปาร์คจีมิน กำลังยื้อยุทฉุดแขนกับเพื่อสนิทหน้าหล่อนามว่าคิมทฮยองอยู่หน้าฟิตเนสแห่งหนึ่งใกล้ๆหอ 

     
     

    "หน่าาา จีมิ แค่เข้าไปเองงง ไปออกกำลังกายบ้างเอาแต่กินกับนอนอ้วนเป็นหมูแล้วนะเว้ยยย 

     
     

    แทฮยองพยามดึงเพื่อนรักจอมดื้อสุดแรงต่คนตัวเล็กก็คว้านู้นคว้านี้ตลอดทางเพื่อที่ตนเองจะได้ไม่ปลิวตามแรงลาก 

     
     

    "ม่ายยยย แทฮยองกูไม่เข้า กูขี้เกลียด กูไม่ชอบกลิ่นเหงื่อออ ม่ายยยยยยย 

     
     

    ระหว่างที่จีมินกำลังโวยวายงอแงสุดชีวิต ร่างสูงคุ้นตา กับฟันกระต่ายน่ารักก็เดินผ่านจีมินไป เง้ออออออ นั่นเด็กจากกุกห้องตรงข้ามนี่ มาออกกำลังกายที่นี่หรอออ??? 

     
     

    "เฮ้ยยย ไอ้แทฮยองงงงงง!!!! "  ระหว่างที่จีมินกำลังคิดก็โดนแทฮยองลากเข้าไปในฟิตเนสเรียบร้อยแล้วว  

     
     

    "อ้วน น เปลี่ยนชุดเสร็จยัง นานไปละนั่งขี้อยู่ไงวะ ?"  หลังจากเเทฮยองพูดจบคนน่ารักก็เปิดประตูออกมาส่งสายตาค้อนควับให้เพื่อนปาก เสีย  
     

    "ล้อเล่น นะล้อเล่นน!~~" 

     
     

    ผมเหนื่อยที่จะมาเถียงกับไอ้ดำนี่เต็มที เอาก็เอาวะ แค่ออกกำลังกายมันไม่ตายหรอก ผมตัดสินใจไปเล่นอะไรที่ง่ายที่สุด ที่คิดว่าจะเหนื่อยน้อยสุด อุปกรณ์สิ้นคิด ลู่วิ่งนั่นเอง อ๋าาา อยู่นั่นไง จีมินขึ้นไปยืนละกดจิ้มเปิดเครื่องตั้งความเร็วว แบบนี้ละมั้ง ใช้ไม่เป็นนี่หว่าาาา 

     
     

    "แฮ่ก แฮกก"  ทำไมเหนื่อยจังวะ วิ่งเหยาะๆแค่ปบเดียวก็หอบแดกละ ไอดำไปไหนว่ะ 

     
     

    ติ๊ดดด ! 

     
     

    " หว๋าาา  เฮ้ยยยย มือผมไปโดนอะไรก็ไม่รู้ สายพานลู่วิ่งเลื่อนเร็วขึ้น ร่างเล็กรีบซอยเท้าเร็วขึ้น ไม่งั้นล้มหน้าแหกแน่  แฮก!! แต่มันเร็วไปแล้วนะ ไม่ไหวแล้วนะ แทแท ช่วยจีมินด้วยย TTT 

     
     

              " เฮ้ย!! "     จีมินก้าวเท้าพลาดแถมมือยังลื่นหลุดจาก ที่จับเพราะเหงื่ออีก ร่างเล็กกลั่นหายใจหลับตาเเน่น มันต้องเจ็บแน่ เลยย 

     
     

    พรึบบ!!  

     
     

     
     

    " ซี๊ดด เจ็บชิบ_าย"   ห้ะ??  ไม่ใช่เสียงผม คนน่ารักค่อยๆลืมตาขึ้น อ๋าา ทำไมจองกุกมานอนตรงนี้ ละมานั่งทับจองกุกได้ไงวะ 

     
     

    " พี่จะนั่งอีกนานมั้ยวะ ผมหนัก " คนตัวเล็กสะดุ้งทันที แล้วรีบลุกขึ้น ก่อนจะช่วยพยุงจองกุกลุกขึ้นมาด้วย 

    " ข-ขอบใจนะ เจ็บตรงไหนรีป่าว? " 

    " เจ็บดิ ถามได้ ตัวพี่แม่งโครตหนักเลย ที่หลังทำอะไรรู้จักระวังตัวบ้าง เกิดล้มหน้าแหกไปทำไงวะ" 

    " ย่าส์!! จอนจองกุก ฉันเป็นพี่นายนะเว้ยย!! นี่จะไปไหน มาคุยกันให้รู้เรื่องเลยนะ"
     
     

    ผมเดินกระทกเท้าตามจองกุกไปด้วยความหงุดหงิด  ฮื่ออ จองกุกเปลี่ยนเสื้อ ผมนี่หันหลังแทบไม่ทันเลยครับ คำด่าอะไรกลืนหายไปหมด เด็กนี่แม่ง หุ่นโครตดี เลือดกำเดาจะพุ่ง พุธโท พุธโท ท่องไว้ดิ๊ จีมิน ท่องงง 

     
     

     
     

     
     

    "จะกลับมั้ยหออะ ยืนอยู่เฉยๆจะถึงมั้ยค้าบคุณปาร์คจีมินรีบๆเก็บของแล้วตามมา "  

    "ไม่ จะกลับกับแทฮยอง" 

    "ไปเปลี่ยนเสื้อ"  

    "ไม่!!!"  

    "จะเปลี่ยนไม่เปลี่ยน"  จองกุกพูดก่อนจะสาวเท้าเข้าไปหาจีมินเรื่อยๆ

    "ม-ไม่เปลี่ย..น อื้ออ จองกุก ถอยออกไปนะ!!"    ร่างเล็กกว่าของจีมินดิ้นหนีมือซนๆกับแขนยาวๆของจองกุกที่พยายามจะเลิกชายเสื้อของจีมินขึ้น 

    "ไม่เปลี่ยนก็ไม่ต้องเปลี่ยน เดี๋ยวจะช่วยเปลี่ยนให้" จองกุกกระซิบเสียงเย็นข้างหูคนตัวเล็ก 

    " ไม่ นะ !! ป-เปลี่ยนเองได้โว้ยย ไม่ต้องมายุ่ง"  จีมินดิ้นพ้นจากแขนหนาๆได้ก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที แถมเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยความเร็วแสง แม่งเผลอไม่ได้หาเรื่องลวนลามกูตลอดดด ถึงชอบก็เถอะ(?) 

     
     

     
     

     
     

    "เดินไวๆหน่อยดิ ขาสั้นรึไง"    จีมินส่งสายตาทิ่มแทงมาทันทีที่ผมว่าเขาขาสั้น 555555 ก็ไม่ได้ตั่งใจปากมันไปเอง  

    "เดินชักช้า "   ผมหันกลับไปดึงแขนจีมินมาจับไว้ จะได้ไปพร้อมกันไง น่ออ พี่จอนโครตเท่  

     
     

     
     

       

      กว่าจะเดินมาถึงหอก็ใช้เวลานานโข ปกติมันจะไม่นานเลยถ้าจีมินไม่ดื้อ  

    "ฝันดีละ แล้วก็รีบเข้านอนด้วยเข้าใจมั้ย?" 

    "ไม่เข้าใจเว้ยยย เป็นแค่เด็กข้างห้องไม่ต้องมาสั่ง! 

     
     

    ปั้งงง!!!! 

     
     

    "ไม่อยากเป็นแค่เด็กห้องแล้วหว่ะ"  

     
     

     
     

     
     

     
     

     
     

     
     

    "ไม่อยากเป็นแค่เด็กข้างห้องแล้วหว่ะ" 

     
     

     
     

    "ไม่อยากเป็นแค่เด็กข้างห้อง 

     
     

    "ไม่อยากเป็นแค่เด็กข้างห้อง!!! " 

     
     

     
     

    โง้ยยยยย  ถึงจะปิดประตูไปแล้วแต่กูได้ยินนะเว้ยจอนจองกุก!! ไม่อยากเป็นแค่เด็กข้างห้อง หรออ แล้วจะเป็นอะไร ข้ามขั้นมาเป็น ผ-ัว เลยมั้ย โอเคดีนะ เง้อออ ไม่ใช่ดิ  อ๊ากกกกกก สติแตกแปบ ไอเด็กบ้าจองกุก คืนนี้กูจะนอนหลับมั้ย ตอบบ!!! 

     
     

     
     

     

     

    "เตี้ยยย หมดคาบเรียนแล้วเว้ยยย ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนวะ นอนแม่งทั้งวัน" 

    " งืมม เลิกคลาสละอ่ออออ กลับหอกันมึงกูไม่ไหวแล้วววววว ~~" 

    " ไม่ได้มึงต้องไปฟิตเนสเป็นเพื่อนกู" 

     
     

     
     

     
     

     
     

           จีมินเปลียนชุดออกมาแทบทุกสายตาก็จับจ้องไปร่างขาวไม่ผอมบางแถมมีกล้ามเนื้อนิดๆ อาจเป็นเพราะจีมินใส่เสื้อกล้ามละมั้ง ก็คนมันฮอต แต่มีคนฮอตกว่า   

     
     

         จอนจองกุก เสื้อยืดสีขาวธรรมดาๆชื้นไปด้วยเหงื่อ เผยริมปากกับฟันกระต่ายน่ารักหอบหายใจเข้าปอด พร้อมกับร่างกายที่กำลังขยับไปตามท่าออกกำลังกาย เชี่ยยยยย ปาร์คจีมินจะไม่ทน  เง้อออ  

     
     

     
     

             อาจเผลอมองนานไปหน่อยหรือเลือดกำเดากูไหลวะะ จองกุกถึงหันมาสบตา พร้อมทำหน้าโหด  จองกุกเดินเข้าไปฉุดแขนคนตัวเล็กกว่าแล้วลากไปห้องน้ำ พร้อมทั้งถอดเสื้อตัวเองออกก่อนส่งให้จีมินที่ยืนทำหน้างงอยู่ 

    "ใส่" 

     
     
     

    "ใส่ซะ!" 

    "ห-ห้ะ ?? " อะไรของกุก อยู่ๆมาถอดเสื้อถามว่าไหวมั้ย ไม่ไหวมากก โฮกโครตขาว กล้ามเป็นมัดๆ ท่อนแขนที่มีแต่กล้ามเนื้ออ โอ้ยย อยากงับสักที 

     
     

    " จีมินได้ยินที่พูดมั้ย หรือต้องให้ใส่ให้วะ? " 

    " อะไร ทำไมต้องใส่ด้วย??? "  ผมนี่เริ่มงงเลยคัช 

    " แต่งตัวแบบนี้จะมาออกกำลังกายหรือมายั่วใครวะ "  

    " อ้ะ ไอ้เด็กข้างห้อง กูจะใส่มายั่วใครก็เรื่องของกูปะ "  

    " ใส่มายั่วไอ้แทฮยอง!?" 

    " ไม่ใช่ อย่ามาขี้เสื้อกดิ " 

    " แล้วใส่มายั่วใครวะ " 

    " ใส่มายั่วมึงแหละ!..... . .. . . . .. . . . .. " 

     
     

     
    ห้ะะ   ผมพูดไรไปวะะะะ เชี่ยยยยย จองกุกนิ่ง นิ่งมากก เอาไงดีวะ หนี ต้องหนีละ  จีมมินตัดใจเดินหนีจองกุกออกมาแต่ยังไม่ทันได้ไปไหนแขนหนาๆของกุกก็ขว้าแขน เล็กไว้แล้วรวบตัวอีกคนเข้ามากอดในอ้อมแขน 

     
     

    " อ้ะ  ปล่อยนะ ไอ้เด็กข้างห้อง" 

    " จีมิน อย่าดิ้น" 

    " ปล่อยยยย" 

    " ไม่หยุดปล้ำ "  

     
     

    ร่าง เล็กของจีมินหยุดชะงักไปแปบเดียว แปบเดียวจริงๆนะ แล้วดิ้นต่อ.............ก็รู้ใช่มั้ยว่าจองกุกพูดจริงทำจริง เพราะงั้นผมถึงไม่หยุดดิ้นไง ;P 

































     

    ...............................FIN..............................

    ทำไมจีมไม่หยุดดิ้นค้ะ ตอบบบบบบบบ 
    ตอบไม่ได้แปบ ให้ไปฟินเองงงง  ตักฉึบไปที่ประตูห้องน้ำ คึคึคึ

    #จองกุกรักจีมจะตาย
    @NONGHED_JM

     


    O W E N TM.
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×