ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [BTS] FS/OS KOOKMIN ROOM

    ลำดับตอนที่ #21 : [ FS/OS KOOKMIN] ♥ Young Boy

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 979
      4
      18 ม.ค. 59

    mx-xine


















                        ''ฉันไม่ชอบเด็ก''




                        ''ฉันไม่ชอบเด็ก!!!''





              คำพูดทำร้ายจิตใจของรุ่นพี่หน้าสวยต่างคณะ ยังดังสะท้อนในหัวท่านจอนจองกุกผู้นี้ แม่งทำร้ายจิตใจสัส~ ผมอยากรู้ว่าเด็กกว่าแล้วผิดตรงไหน!?




              ขายาวๆก้าวไปตามทางเดินของคณะอักษร งงอะดิว่ามาทำไม ครับ ผมมาหาปาร์คจีมิน




                        ''มาอีกละ ก็บอกละปะว่าไม่ชอบเด็ก'' ผมส่งยิ้มกวนตีนก่อนจะนั่งลงข้างๆพี่เขา ผมหน้าด้านครับ


                        '' คิดถึงก็แค่อยากเห็นหน้า'' ง่อวว อิ____อิ ผมว่าพี่เขาเขินวะ ถึงจะทำเป็นไม่สนใจ แต่แก้มแดงเห็นๆ



                        ''พี่กินอะไรยัง ผมเลี้ยงง!~''


                        ''อย่าเอาของกินมาล่อเลยเว้ย กลับๆไปได้แล้ว เห็นหน้าแล้วไม่ใช่ไง!?''



                        ''แต่ผมยังไม่หายคิดถึง''



                        ''-_-! ''




                        ''ผมไปก็ได้ ขกำลังใจหน่อยดิ'' พูดจบผมก็ขโมยหอมแก้มนิ่มไปหนึ่งที อ่าาาา~



                        ''ย้า!!! จอนจองกุก!!!!!!''



              วิ่งดิครับ จะอยู่ทำไมให้เจ็บตัว







    -----------------------------------------







              ผมแอบมองมือเล็กๆเร่งเก็บของใส่กระเป๋าเพราะตอนนี้สามทุ่มกว่าแล้ว ท้องฟ้ามือสนิท จริงๆพี่ควรจะกลับบ้านตั่งนานแล้ว เดือดร้อนท่านจองกุกมาแอบเฝ้าเนี่ย เหอะ ซอยรอบ มอ ก็เปลี่ยว ชอบทำให้เป็นห่วงทุกที่



              ขาที่ยาวกว่าของผมเร่งเดินตามร่างเล็กข้างหน้าเพราะเริ่มรู้สึกว่ามันห่างเกินไป จะว่าผมโรคจิตก็ได้ที่มาแอบเดินตามแบบนี้ ก็ใจมันรักทำไงวะ !<3





                        ''อ้ะ! ปล่อยนะ!!!''


                        '' กลับคนเดียวหรอคนสวย หึหึหึ''



              แม่ง เผลอตอบไลน์แปบเดียว คนสวยของผมเดือนร้อนละไง เดินยังไงให้เจอคนเมาวะะ




                        ''เห้ยย ปล่อย!!'' ผมรีบพุ่งเข้าไปกระชากตัวจีมินมาอยู่ในอ้อมแขนผม


                        ''น้องเสือกอะไรวะ??''


                        ''ก็ไม่ได้อยากเสือก แต่เนี้ยเมียผม''



                        ''ย้าาาา จอนจองกุก!!!''


                        ''เงียบหนาา ผมดันจีมินไปอยู่หลัง''

              เพราะดูเหมือนว่าเรื่องจะไม่จบแค่นี้ เห้ออ เมียสวยต้องทำใจ








    -----------------------------------------







                        '' โอ้ยย เจ็บบบพี่เจ็บ เบาดิ โอ้ยยย!!! จีมิน!!! แรงคนหรือแรงควายวะ''

         ผมรวบแขนจีมินด้วยมือข้องเดียวก่อนจะโวยวายเสียงดัง จริงๆมันก็ไม่เจ็บเท่าไหร่ แต่มันก็คุ้มนะ ที่ได้ปาร์คจีมินมานั่งในห้อง แถมทำแผลให้ด้วย


                        ''อยากซ่าดีนัก วิ่งหนีออกมาจบ จะไปมีเรื่องทำไม''



                        ''ก็มันกวนตีน..''



                        ''เด็กก็งี้''



                        ''เด็กแล้วไงวะ คำก็เด็กสองคำก็เด็ก''   ขึ้นครับ ของขึ้น



                        ''ก็เด็ก ''      จีมินก็ยังเถียงคำเดิมๆ ยิ่งทำให้ผมหงุดหงิด



                        ''เด็กก็ดูแลพี่ได้แล้วกัน''         ผมลุกพรวดหนีจีมินออกมาที่ระเบียงทันที จองกุกเอ้ยยย ยกมือขึ้นขยี้หัวตัวเองแรงๆ เพื่อจะหายหงุดหงิดขึ้นมาบ้าง พี่จะรู้มัยวะ ไอ้คำว่าเด็กของพี่แม่ง โครตของโครตเป็นอุปสรรคT__T




                        ''หนีออกมาทำไม รับความจริงไม่ได้?''


              ผมเงียบ เลือกที่จะไม่ตอบ เพียงแค่ปรายตามองคนข้างๆ



                        ''นี่พูดด้วยอยู่นะทำไมไม่ตอบ''



                        ''ไม่อยากคุยกับผู้ใหญ่..''




                        '' ย้า!!!! จองกุก!!''




                        ''ชู่วว ~ พี่อย่าเสียงดังดิ ดึกแล้ว''




                        ''เออ งั้นกลับละ''



                        ''นอนนี่ดิพี่ มันดึกละนะเว้ยย''



                        ''ไม่!! เบื่อเด็ก''


              คำก็เด็กสองคำก็เด็ก ผมตัดสินใจกระชากแขนจีมินเข้าหาตัวเอง ก่อนจะก้มกระซิบชิดใบหู



                        ''เบื่อเด็กจริงหรอครับ ... ''




                        '' บะ เบื่อ ไม่ชอบด้วย ปล่อย จะ กะ กลับบ้าน''



                        ''ไม่ปล่อย''



                        '' อ้ะ !! -///- ''


              ผมดึงจีมินมานั่งลงตรงโซฟาที่เดิมที่ทำแผลเมือกี้ ต่างตรงที่เราไม่ได้นั่งข้างกัน เพราะจีมินนั่งอยู่บนตักผมไง อิิิ____อิ



                        ''ไม่ชอบเด็กแต่ชอบผมรึป่าว??''



                        ''มะ ไม่''



                        ''พี่แน่ใจ? ''



                        '' นะ แน่ใจ ย้าา จองกุกกกก!!!!'' รุนพี่ตัวเล็กตะวาดสุดเสียง เพราะผมเริ่มซน อ้อมแขนแข็งแรงเริ่มรัดจีมินแน่นขึ้น



                        '' สบตาผมดิ แล้วพูดว่าไม่ชอบ''




                        '' ฉันไม่ชอบเด็ก'' จี๊ดด เลย จี้ใจดำ



                        '' ให้บอกไม่ชอบผมไม่ใช่ไม่ชอบเด็ก''



                        ''ฉันไม่ชอบเด็ก'' ปาร์คจีมินกวนตีนครับ.......




                        ''ฉัน ไม่ ชอบ ดะ!!!! อื้อออ''


              ผมจัดการคว้าต้นคอแล้วปกบปากคนตัวเล็กก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ผมหงุดหงิดออกมาก ไล้ตามริมฝีปากล่างช้าๆ จีมินไม่ดิ้นขัดขืนยิ่งทำให้ผมยิ่งได้ใจ ดึงมือเล็กๆขึ้นมากอดต้นคอ และเเนบชิดริมฝีปากมากขึ้น ก่อนจะแทรกลิ้นหนาเขาไปกวาดต้อนในโพงปากบาง





                        ''อื้ออ อื้อ''




                        '' พูดสิครับว่าไม่ชอบ จองจองกุก'' ผมกระซิบชิดริมฝีของรุ่นพี่ปากแข็ง พร้อมกับสบตาเรียวเล็กอย่างจริงจัง



                        ''พูดสิครับ '' จีมินเงียบ แต่แก้มแดงขึ้นสีชัดมากว่าเขินขนาดไหน ก่อนตาเล็กจะย้อมแพ้ ละสายตาออกก่อนจะซุกซ่อนใบหน้าน่ารักลงบนแผงอกผม




                        '' พี่ไม่อบ จะถือว่าชอบ จองกุกนะครับ''





                        '' เด็กมั่วนิ่ม ….''











    -----------------------------------------



    ที่บอกว่าไม่ชอบเด็ก ไม่ได้บอกสักหน่อย ว่าไม่ชอบ จอนจองกุก หึหึ













    FIN

    ..................



    เง้อเด็กแล้วไงง ยี่สิบแล้วน้าาาาาาา

    ประกาสความชายบ่อยเหลือเกิน อิ___อิ

    รู้แล้วว่าเป็นเจ้าของจีมิน 

    โมเม้นมาทุกวัน เง้ออออออออออออออออออออ



    #จองกุกรักจีมจะตาย







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×