[SHINee] MINKEY ~ Love In finity

เนื้อเรื่อง

"มินโฮ หยิบยางลบในกระเป๋าให้หน่อย"
"มินโฮ สอนข้อนี้ให้หน่อย"
"มินโฮ แล้วต้องทำไงต่ออ่า"
"มินโฮ และมันจะต้องตอบอะไรอ่า"
แต่ล่ะคำพูดของคีย์ที่พูดออกมากับฉันมันทำให้ฉันรู้สึกมีความหวังนะคีย์ แต่นายคงไม่ได้รู้สึกแบบที่ฉันรู้สึกกับนายสินะ เพราะนายมีที่นายแอบชอบ และนายก็จะพูดถึงเขาคนนั้นให้ฉันฟังบ่อย จนบ้างครั้งฉันก็อยากจะเป็นคนนั้น คนที่นายพูดถึงบ่อยๆ
.
.
.
"นิ!! นั่งเม่อลอยอยู่ได้ คิดถึงสาวคนไหนอยู่ล่ะ"คีย์พูดขณะที่มินโฮนั่งใจลอยไปไหนต่อไปแล้ว
"ป๊าว ววว...แล้วฉันก็ไม่ได้คิดถึงใครด้วย" คิดถึงนายนั้นแหละ คีย์!!

"มินโฮ ปะ"คีย์ดึงมือมินโฮให้ลุกจากม้าหินที่นั่งเป็นประจำ
"ปะ....ไป....ไหนอ่ะ"มินโฮถูกคีย์ดึงให้เดินตามไป แล้วมินโฮมองมือที่คีย์จับเอาไว้
คีย์!! ฉันไม่อยากให้นายปล่อยมือฉันไปเลย ฉันอยากจะให้นายจับมือฉันไว้ตลอดอย่างนี้
ฉันไม่อยากเห็นนายไปจับมือใครแล้วปล่อยฉันไว้คนเดียว

"ก็มากินข้าวไง หรือว่าจะไม่ได้"คีย์ทำหน้ากวนๆใส่มินโฮ
"เฮ้ย~!! มินโฮ นายเป็นอะไรหรือป่าว"คีย์เอามือแตะที่หน้าผากมินโฮ เพราะเห็นหน้ามินโฮซีดๆ
 "ตัวก็ร้อนนิหน่า"
"ฉันไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกหน่า"มินโฮพูดปัดๆแล้วดึงมือคีย์ออกจากหน้าผากของเขา
"แน่นะ"คีย์ยื่นหน้าเขาไปใกล้ๆมินโฮห่างกันไม่ถึงคืบ
"อือ....หน่า"มินโฮใช้มือดันหน้าคีย์ออกห่าง เพราะไม่อยากให้ใจเขาหวั่นไหวไปมากกว่านี้
"งั้นไปกินข้าวกันเถอะ แล้วมาเจอที่โต๊ะนี้นะ"พอตกลงกันได้ต่างคนต่างออกไปเดินไปซื้อข้าว แต่มินโฮไม่เคยที่จะลืมซื้อน้ำมาให้คีย์ตลอด
"อ่า มินโฮ กินอะไรอ่า"คีย์ยื่นหน้าเข้าไปดูที่จานมินโฮ
"ถามมากหน่า อ่ะน้ำซื้อมาให้แหละ"มินโฮดันหัวคีย์ออก แล้วยื่นน้ำที่ซื้อมาให้
"ว่าฉันถามมากหรอ แต่ก็ขอบใจนะที่ซื้อน้ำมาให้ ถ้าให้ดีกว่านี้ฉันอยากให้พี่อนยูซื้อให้มากกว่า ฮ่าๆๆ"คีย์พูดไปยิ้มไป ทำให้มินโฮเงยหน้ามองทันที ตอนนี้หน้ามินโฮชั่งเหมือนคนเย็นชาซะเหลือเกิน
"คีย์ ฉันอิ่มแหละ"มินโฮพูดพลางลุกขึ้นไปเก็บจาน
"เอ้า เพิ่งกินได้คำเดียวเอง จะรีบไปไหนอ่ะ"คีย์ขัดขึ้น แต่มันก็ไม่ได้ทำให้มินโฮฟังเขาเลย คีย์ก็เลยต้องจำใจเอาจานไปเก็บเหมือนกัน แล้วคีย์ก็วิ่งตามมินโฮลงมาจากโรงอาหาร
"มินโฮ มินโฮ"คีย์เรียกมินโฮ แต่มินโฮทำเป็นไม่ได้ยิน
"มินโฮ"คีย์เรียกมินโฮอีกครั้ง แต่ครั้งนี้คีย์กลับจับมือมินโฮเอาไว้ด้วย
"เรียกทำไม เรียกอยู่ได้"มินโฮหันมาพูด แต่ทำหน้าเซงๆใส่
"เป็นอะไรอีกอ่า"ยังจะถามอีกเนอะคีย์!! 
 "............"ไร้การตอบรับของมินโฮ
"ไป....ไปนั่งที่เดิมกัน"คีย์ดึงมินโฮไปนั่งที่ ที่เขาสองคนชอบนั่งด้วยกันเสมอ
"มินโฮ ไปซื้อหนมให้หน่อยน๊า....."คีย์อย่าทำตัวน่ารักได้มั้ย ยิ่งนายทำตัวน่ารักมันยิ่งทำให้ฉันโกรธนายไม่ลงรู้มั้ย!!
"มินโฮ ซื้อน้ำมาด้วยนะ"
"นิฉันไม่ใช่ทาสรับใช่นะ"แต่ฉันขอเป็นรับใช้หัวใจนายได้มั้ย
"ฮ่าๆ วันนึงนะ"วันนึงอะไร ทุกวันเลยแหละนาย แล้วมินโฮก็เดินออกไปซื้ออะไรให้คีย์กิน
ถ้าวันที่นายได้เป็นแฟนกับพี่อนยู ฉันก็คงได้อยู่ให้นายใช้แล้วสินะ 
"อ่าครับคุณคีย์ ขนมและน้ำมาเสิร์ฟแล้วนะคร๊าบ บบบ"มินโฮพูดแบบประชดคีย์นิดหน่อย
"คร๊าบ บบ บ"คีย์ตอบรับด้วยรอยยิ้มที่น่ารัก
"นิ!!! มองอะไรอยู่ได้"คีย์ทำหน้าบู้ใส่มินโฮ

ก็มองคนน่ารักกินไง

"นิ!!! ยังมองอยู่อีก"คีย์เริ่มทำเสียงแข็งใส่มินโฮ
"ป๊าว วว.......ฉันไม่ได้มองนายแล้วกัน"มินโฮพูดเสร็จก็ก้มลง
"มินโฮ"อยู่ๆคีย์ก็เรียกชื่อมินโฮขึ้น
"หืม!!...."มินโฮเงยหน้ามองคีย์ทันที
"เมื่อกี้ฉันเห็น.......พี่อนยูด้วยแหละ น่า..รั"
"อืม.....กินเสร็จก็ทิ้งด้วย ฉันขึ้นห้องก่อนแหละกัน"คีย์พูดไม่ทันเสร็จมินโฮก็พูดขัดขึ้นก่อน แล้วลุกพรวดขึ้นเพราะเขาไม่อยากได้ยินชื่อคนนั้นอีกแล้ว
"อะ......อ่าว...มินโฮ"คีย์รีบเก็บของทิ้งลงถังขยะแถวนั้นโดยเร็วด่วน แล้วรีบวิ่งตามมินโฮไป
"ไม่....รอ....กัน....เลย....อ่า"คีย์พูดขัดเพราะวิ่งตามวิ่งมินโฮเหนื่อยมาก

เวลาที่คีย์พูดถึงอนยูรุ่นพี่ที่คีย์แอบรักให้มินโฮฟัง มินโฮก็จะเป็นแบบนี้เสมอ มินโฮก็จะเดินหนี้คีย์ มินโฮจะไม่พูดกับคีย์ หรือบ้างทีมินโฮก็จะพูดกับคีย์ว่า ฉันอยากอยู่คนเดียว 

กรี๊ง งงง งง ง (เสียงเลิกเรียน เป็นแบบนี้หรือป่าว - -*) 
"คีย์ วันนี้กลับบ้านคนเดียวนะ"มินโฮพูดแค่นี้ก็รีบวิ่งออกไปทันที
 "ดะ.....เดี๋ยว เอ้าไรของเขา ทุกทีจะไปส่ง"คีย์ยังยืนงงอยู่
"ไม่เป็นไร งั้นเราไปซื้อของเตรียมไว้พรุ่งนี้ดีกว่า"คีย์พูดไปยิ้มไปขณะเดินออกจากโรงเรียน
.
.
.
.
.
"เฮ้ย~!!! วันนี้เป็นดีซะเหลือเกิน"คีย์พูดไปยิ้มไปขณะที่ตัวเองกำลังเดินไปโรงเรียน
"อ่าวนั้นมินโฮนิ"คีย์เห็นชายที่คุ้นตาทุกวันเลยเดินเข้าไปหาทันที
"มินโฮ"คีย์เรียกมินโฮจากด้านหลัง
"อะ...อ่าว...คีย์"มินโฮหันมาตกใจเพราะว่าคีย์ไม่เคยว่าโรงเรียนเช้าขนาดนี้
"ตกใจหรอ นึกว่าสาวที่แอบชอบมาให้ดอกไม้หรอ"ก็ใช่นะสิ มินโฮน่ะเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงหลายๆคนปิ้ง แล้วทุกปีในวาเลนไทน์หรือวันอื่นๆก็จะได้ดอกกุหลาบเยอะจนผมอิจฉา
"เอามาให้ทำไม แล้วทำไมต้องให้วันนี้ด้วย"มินโฮถามแบบงง
"โอ๊ย ยยยย.....นายนี้เก่งซะป่าว กับอิแค่วันแบบนี้ยังไม่รู้อีก"คีย์พูดอย่างเสียอารมณ์กับเพื่อนแสนจะฉลาดในเรื่องเรียนแต่กับเรื่องแบบนี้กลับไม่รู้ 
"วันอะไรเล่า"
"วันวาเลนไทน์ไงจ๊ะ"คีย์ยักคิ้วให้มินโฮอย่างกวนๆ
"ไร้สาระ"พูดเสร๊จมินโฮก็เดินจากคีย์ไป
"นี่.....นี่ๆ"คีย์ยื่นกล่อชอคโกแลตให้มินโฮดู
 "อะไร"มินโฮเหลือบมอง
"ชอคโกแลต"คีย์ยิ้มให้มินโฮ
"แล้วไง"มินโฮหันไปทางอิ่นแล้วเดินต่อไป
"ถามหน่อย"
"ว่าให้ใคร"มินโฮพูดขัดขึ้น
"ใช่แล้ว"คีย์ยิ้มให้มินโฮที่รู้ใจ
"ให้พี่อนยูไง ฉันรู้แล้วฉันจะถามเพื่อ?"มินโฮเดินมาถึงห้องเรียนของเขาและคีย์พอดี 

ระหว่างคาบเรียน คาบเช้าของวันนี้ทำให้มินโฮไม่พูดกับคีย์เลย แม้แต่กระทั่งคีย์ถามอะไรก็ตอบเพียง อือ ไม่ตอบอะไรนอกจากนี้อีกแล้ว
"อะจ่ะ วันนี้ไว้แค่นี้นะ ไปพักได้จ่ะ"ครูสาวพูดขึ้น ขณะที่คีย์และมินโฮเก็บของเข้ากระเป๋า

"คีย์ ไปกินข้าว"มินโฮพูดเสียงเรียบๆ
"ไม่ ฉันจะเอาของไปให้พี่อนยู"คีย์พูดเสร็จแล้วรีบวิ่งออกไปนอกห้องทันที
คีย์รู้มั้ย คำพูดที่พูดออกมาแต่ละคำที่ล้วนหมายถึงพี่อนยู มันเหมือนมีด มีดที่คมมาก แล้วเอาแทงที่หัวใจของฉัน
มันทำให้ฉันเจ็บ เจ็บมาก และเหมือนว่าคำที่สามารถฆ่าคนคนนี้ไดด้
.
.
.
ป่านนี้คีย์จะเป็นไงบ้าง ?

ป่านนี้คีย์จะได้เจอพี่อนยูหรือยัง ?

ป่านนี้คีย์จะได้คุยกับพี่อนยูหรือยัง ?

ป่านนี้คีย์จะได้เอาของชิ้นนั้นให้พี่อนยูหรือยัง ?

ป่านนี้คีย์คงได้บอกรักพี่อนยูแล้วสินะ ?

ป่านนี้คีย์คงไปกินข้าวกลางวันกับพี่อนยูแล้วสิ แล้วต่อไปฉันก็คงไม่ต้องไปได้ไปกินข้าวกับนายแล้ว
มินโฮที่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียนประจำของเขา ก็ได้นึกคำเหล่านี้ออกมาจากหัวใจของเขาเอง
มินโฮรู้สึกถึงเหมือนว่ามีใครมานั่งข้างๆเขาอยู่ เขาเลยเงยขึ้นมามอง

"คีย์...!!!"มินโฮตกใจเมื่อเห็นคีย์มานั่งข้างๆเขาแล้วสิ่งที่ตกมจยิ่งกว่า คือ บนใบหน้าของคีย์มีคาบน้ำตาเปอะเปื้อนอยู่ 
"ใครทำอะไรมา"มินโฮซักถามคีย์ แต่คีย์ได้แต่สะอึกสะอื้นอยู่
"ฮือ อออ. .... มะ.....มินโฮ"คีย์พูดแค่นั้นแล้วเข้าโผล่กอดมินโฮ
"คีย์ ใครทำอะไรคีย์บอกมาสิ"มินโฮดันตัวคีย์ออกมาแล้วจ้องตาคีย์
"ฮือ....พะ....พี่อนยู"ยิ่งคีย์พูดน้ำตาของคีย์ยิ่งไหลออกมา
"เขาทำอะไรนาย บอกฉันสิ"มันทำให้มินโฮเดือดยิ่งขึ้น
"ขะ.....เขา.....ไม่....ได้...ทำ....อะ....อะไรฉัน.....ฮือ"
"แล้วทำไมคีย์ต้องร้องไห้"มินโฮพูดเสียงแข็งขึ้น
"คือ....พะ.....พี่...อนยู....เขามีแฟนแล้ว"
"แล้วเขาออกไปกับแฟนเขาแล้ว ฉันโง่ โง่มากๆ โง่ที่ไปแอบรักคนที่มีแฟนแล้ว"คีย์พูดออกมา เหยียดยาว จำทำให้มินโฮอึ้งไปทีเดียว นี้พี่อนยูมีแฟนแล้วหรอ ?
"คีย์...ไม่เป็นไรนะ"มินโฮดึงคีย์เข้ามากอด
"คีย์...ยังมีฉันนะ ฉันจะคอยอยู่เคียงข้างคีย์"มินโฮกระชับกอดคีย์แน่นกว่าเดิม
 "มินโฮ....ทำไมนายชั่งดีกับฉันหรือเหลือเกิน"คีย์พูดแล้วกอดตอบมินโฮเช่นกัน
"เพราะ.......เพราะฉันรักนายไง"มินโฮยิ่งกระชับกอดคีย์แน่นอีก
"มินโฮ"คีย์อึ้งจนคลายกอดมินโฮ
"ใช่....ฉันรักนาย"มินโฮคลายกอดแล้วมองหน้าคีย์
"เป็นแฟนฉันนะ"ตอนนี้คนอึ้งมาก
นี้เพื่อนฉันหรอ เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เพื่อนที่ไม่ทิ้งฉัน เพื่อนที่ฉันว่า เพื่อนที่ฉันใช้นู้นใช้นี้ เพื่อนที่ฉันรู้ทุกอย่างว่าชอบผู้หญิงคนไหนบ้าง แต่ทำไมฉันกลับไม่รู้ว่านายชอบฉัน คีย์คิดออกมาจากใจ
"ไม่เป็นไร....ถ้าคีย์ยังไม่พร้อมที่จะตอบตอนนี้"มินโฮทำหน้าเศร้าๆแล้วปล่อยมือออกจากมือคีย์
"ฉันจะให้เวลาคิดแล้วกันนะ"มินโฮทำท่าหันหลังกลับ
"ดะ...เด๋ว"คีย์จับข้อมือมินโฮเอาไว้
"ให้เวลานานเท่าไหน"คีย์ถามมินโฮขึ้น
"นานเท่าไหร่ก็ได้ ฉันรอได้"มินโฮหันหลังกลับ
"งั้นฉัน ตกลง "คีย์เน้นคำว่าตกลง
"คีย์"มินโฮหันกลับมา
 "ทำไมตอบฉันเร็วจัง"มินโฮทำหน้างง
"ก็นายไม่ได้บอกนิ ว่านานแค่ไหน"คีย์ยิ้นทะเล้นใส่มินโฮ
"จริงๆนะ"มินโฮดีใจมากแล้วกระโดนกอดคีย์แน่นๆ
"โอ๊ย ยยฉันหายไม่ออก"มินโฮรีบปล่อยคีย์ออกกลัวคีย์เป็นอะไร
"ไหนอ่า ไหนบอกว่าไร้สาระอ่ะ"คีย์พูดถึงเรื่องเมื่อเช้าที่มินโฮพูดว่าไร้สาระ
มินโฮไม่ฟังอะไรทั้งนั้น รีบประกบริมฝีปากร่างบางทันที

ฉันสัญญานะ ฉันจะไม่ทำให้คีย์ร้องไห้ ฉันรักนาย และรักตลอดไป คีย์บอม.....










The End...

........................................................................................
Ps.นี้มันเป็นฟิคเรื่องแรก ไม่รู้ว่าจะสนุกมั้ยอ่า
สนุกไม่สนุกก็ช่วยเม้นบอกหน่อยนะ
ช่วยติ หรือ ว่า หน่อยนะ ^^
 ขอบคุณนะค่ะ