11//07//54
เขียนโดย
Lumiel S. Waneriar
อากาศแจ่มใส แต่จิตใจฉันหมองมัว
=========
เมื่อวานไปฟิวเจอร์กับรูมเมท...
อยากได้ตุ๊กตาพัฟฟินมากๆเลย .....
ทำไม!! ฉันอยากได้ตุ๊กตาแล้วผิดเรอะ!!
=====================================
โหมดซีเรียส จริงจัง
พักนี้รู้สึกถึงความทะเยอทะยานอันจองหอง ของตัวเองที่เก็บซ่อนไว้เบื้องลึก
ทั้งๆที่ฉันพยายามไม่คิดอะไรแท้ๆ
หลอกลวงตัวเองจนโดนอาจารย์บอกว่าเป็น DID รึเปล่า
ทุกครั้งที่ดูข่าว
มันจะเกิดความรู้สึกที่ว่า.....
ทำไมมันต้องทำเรื่องแบบนี้ด้วย ทำไมมันถึงได้อยู่มาจนถึงทุกวันนี้
ทั้งๆที่ประเทศที่ฉันรัก ต้องล่มสลาย
ก็เพราะพวกมัน!!
ความทะเยอทะยานของฉันที่อนาคตอยากจะปฏิวัติ
มันไม่ใช่แค่ชั่ววูบ....
บางที
ฉันก็คิดว่า...
ถ้าหากวันนั้นฉันฆ่าตัวตายไปซะ
อนาคตฉันอาจะ...
ไม่ได้ทำร้ายโลกนี้ ทำร้ายประเทศที่ฉันรัก ทำร้ายคนใกล้ตัว ก็เป็นได้
บางที....ถ้าหาก
มันไม่ได้เป็นอย่างทุกวันนี้
มันจะดีใช่มั้ย?
หายๆคนอจจะบอกว่าฉันน่ะบ้า
เอาแต่ไปนับถือคนที่่โลกประณาม
แต่เพราะผลของวันนั้น เขาคนนั้นแพ้,,,,
มันถึงเป็นแบบนี้
ถ้าวันนั้นเขาชนะ
โลกจะยัประณามเขาอีกรึเปล่า
สำหรับฉัน
มีแค่คนคนนั้นเท่านั้น ที่ยอมให้ใครมาดูหมิ่นไม่ได้
ทุกครั้งที่เห็นเขาคนนั้นถูกเอามาล้อเลียน
ใจฉันมันเจ็บแปลบ
เฝ้าแต่บอกว่า
ถ้าหากมีโอกาส......
ฉันจะจัดการพวกมันให้หมด.......
ขอแค่...มีแค่คนๆนั้น ฉันก็พร้อมที่จะละทิ้งมาตุภูมิของตัวเอง
ครอบครัว ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง ของฉันเอง......
เพื่อคนๆนั้น คนเดียว
(มันอาจจะผิดต่อใครหลายๆคน และบางคนบอกว่ามันเป็นบาป)
แต่ฉันไม่นับถือศาสนาอะไร
ฉันเชื่อว่า ตัวเองเป็นคนกำหนดทุกสิ่งทุกอย่าง
ผลที่ได้รับก็มาจากการกระทำของตัวเราเอง
ใครจะว่าตกนรกก็ช่างเขา
บางที
ตกนรกไปยังดีกว่าด้วยซ้ำ
อย่างน้อย....
มันก็เหมาะกับตัวฉัน
ที่คิดทรยศบ้านเกิด และครอบครัว
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
11 ก.ค. 54
54
0
ความคิดเห็น