เพื่อน หน้าที่ ความจริงใจ ?

อืม....

พอดี...มันเห็นอะไรๆที่ชวนกระทืบมา...ก็เลยอยากจะตบกะโหลกบางคนมากๆ แต่

มันจะยิ่งหงุดหงิดยาว เพราะคนนั้น คงจะไม่สำนึกและยิ่ง กวนอารมณ์ต่อไป

เลยมาบ่นเงียบๆ......

อนึ่ง...เนื้อหาต่อจากนี้ คือมุมมองของข้าพเจ้าเอง...ใครจะว่ามันต่างหรือผิดยังไง ก็แล้วแต่

::เพื่อน::

สิ่งมีชีวิตประเภทหนึ่ง(?) จากประสบการณ์ที่ผ่านมา เพื่อนแท้ของเรา มักมาจากการได้ฟาดปากกันหรือ
จากคู่แค้น คู่แข่ง กลายสภาพมาเป็น เพื่อนสนิท ซี้(ซี้มากถึงขนาดถูกจับมาจิ้นวายด้วยกันได้= =")

เพื่อนน่ะ ถ้าได้มาง่ายๆ ความสัมพันธ์มันก็มักจะไม่ยืนยาว แต่ถ้ายิ่งขวนขวาย กว่าจะได้มา
มันยิ่งมีความผูกพันธ์กันมาก อะไรๆที่ได้มายากมันก็มักจะถนอมกันเสมอล่ะ
(นึกถึงเวลาอดอยาก อาหารน่ะต้องถนอมๆไว้ = =")

ในชีวิตคนเราจะมีเพื่อนแท้สักกี่คนกัน ?
เพื่อนน่ะ มันแบ่งออกได้หลายระดับนะ

เพื่อนตาย เพื่อนที่สามารถตายแทนกันได้ อันที่จริงถูกคนมีอยู่แล้วแต่ไม่เห็นเอง พ่อแม่ไงล่ะ?
ปฏิเสธมั้ย เวลาเราเป็นอะไรท่านจะทุกข์ที่สุด เวลาเราป่วยหรือเป็นอะไร ท่านมักจะบอกว่า ถ้าแลกได้ของให้ตัวท่านเองที่เป็นฝ่ายเป็นอะไรแทน อย่าให้ลูกเป็นอะไรเลย

เพื่อนแท้ คือเพื่อนที่สามารถรับฟังปัญหาของกันและกัน สามารถพากันและกันผ่านอุปสรรค ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน เพื่อนแท้ ก็เหมือนกับเพื่อนตาย แต่ไม่สามารถตายแทนกันได้ เพื่อนแท้น่ะ มีมากไม่ดีหรอกนะ ไม่ใช่ไม่ดี แต่จะมีมั้ยล่ะ แค่นั้นเอง..เพื่อนแท้ก็เหมือนพ่อแม่ มีน้อยๆแต่เห็นคุณค่าจะดีกว่า

เพื่อนรัก เพื่อนที่สามารถรับฟังปัญหา แก้ไขปัญหาร่วมกันได้ อาจจะมีมาก แต่ก็คุณภาพไม่เทียบเท่าเพื่อนเเท้ ส่วนมากมักใช้เปรียบเปรยกันเฉยๆ

เพือนสนิท เพื่อนที่เราผูกพันกันมาก ส่วนมากมักใช้เวลาสานสัมพันธ์กันไม่ค่อยนาน เพื่อนประเภทนี้ผูกพันกันก็จริง
แต่ถ้าเวลาไม่มี หรือ ทำอะไรที่ไม่ดีไม่งามไป มันก็เสียได้

เพื่อนเล่น เพื่อนที่อาจแค่ผ่านมาชั่วคราว อาจจะไปเจอกันโดยบังเอิญที่ใดที่หนึ่ง เเล้วถูกใจกัน
แต่ไม่นานหรอก ถ้าไม่สานสัมพันธ์ เพื่อนประเภทนี้มีเยอะ แต่จะรักษาไว้ได้หมดมั้ย?

เพื่อนกิน เพื่อนประเภทนี้จำแนกได้ง่ายก็ง่าย ยากก็ยาก ขึ้นอยู่กับว่าการกินกับการให้มันสัมพันธ์แค่ไหน
แต่ส่วนมากมักจะเอาแต่สูบเรา แต่ข้อดีก็มี บางทีอาจจะเป็นเพื่อนที่มักจะชอบเอาอะไรมาแจกจ่ายเพื่อนๆในกุล่มก็ได้ แล้วแต่สถานการณ์ เพราะมันสูสีกัน

เพื่อน บุคคลที่มาสนิทกับเราในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง...ชั่วคราว ขึ้นอยู่กับว่าความสัมพันธ์ต่อจากนั้นจะไปยังไง ส่วนมากมักนิยามกับโรงเรียน เพื่อนร่วมห้อง เพื่อนร่วมชั้น เพื่อนเที่ยว เพื่อนร่วมเตียง(อย่าเข้าใจผิด หมายถึงเวลาไปพักห้องรวมเฟ้ย!! เออ แต่ความหมายนั้นต้องจัดเป็นหมวดเพื่อน..สนิทมั้ง)

ศัตรู สิ่งมีชีวิตที่แปลกมากๆ บาทีก็สามารถมาเป็นมิตรแท้เราได้ บางทีก็ยิ่งทำให้เหม็นหน้ากันปานจะฆ่ากันตายได้...สิงมีชีวิตที่มีคุณค่าเทียบเท่าเพื่อนแท้ แต่มักจะมีเยอะกว่าเพื่อนแท้
แต่ทุกคนย่อมมีเสมอ มากน้อยขึ้นอยู่กับสถานะทางสังคม บางคนมีทั้งที่ลับ และที่แจ้ง
บางคนมีจากการตั้งใจ บางคนมาแบบไม่รู้ตัว...

เพือนเทียม สิ่งมีชีวิตที่เลวร้ายกว่าเพื่อน มันแฝงอยู่ในชนชั้นเพื่อน ส่วนมากมักมาจากชนชั้นเพื่อนกิน
ฉากหน้าทำตัวเป็นเพื่อนเรา แต่ฉากหลังเป็นศัตรูกับเรา มักจะนินทาเราบ่อยๆ
เป็นพวกตีสองหน้า เลวร้ายกว่าศัตรู เพราะมันอยู่ในที่ัลับ ไม่มีใครรู้ตัวจนกว่าเขาจะเผยหางมา
อันที่จริงแม้กระทั่งตัวของเราอาจจะเป็นเพื่อนเทียมของใครก็ได้ จริงมั้ย?

::หน้าที่::

หัวหน้า ประธาน เจ้านาย :: ตำแหน่งแสนโก้ ที่มาพร้อมภาระหนักอึ้ง เพราะเป็นคนที่แบกรับผลของการกระทำทั้งหมดของลูกน้อง คนเป็นผู้นำจะต้องรู้จักยืดหยุ่นให้พอดี บางเวลาต้องโหดเหี้ ย ม บางเวลาก็้ต้องใจดี ผู้นำควรมีความเข้มแข็งในระดับนึง(ย้ำว่านึง ไม่ใช่หนึ่ง) ไม่ควรโหมมากเกินไป เพราะไม่งั้นมันจะมีลูกน้องไว้ทำไม กระจายการทำงานน่ะรู้จักมั้ย ?
ผู้นำที่ดีควรมีวิสัยทัศน์ E.Q ที่ดี ไม่จำเป็นต้องI.Qสูง ขอแค่มีE.Qสูงก็พอ...เข้าใจและรับฟังปัญหาของลูกน้องได้ และพร้อมที่จะเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้ลูกน้องยอมรับ ผู้นำไม่ใช่คนดี แต่เป็นคนที่สมารถอ่านสถานการณ์ออก ว่าควรจะทำยังไงในเวลานั้นๆ ผู้นำที่จริงใจ ยังไงๆก็ได้ใจลูกน้อง การตัดปัญหาด้วยการด่า ตำหนิ อาจดีก็จริง แต่ไม่ใช่ทั้งหมด มันได้บางเวลาและห้ามบ่อย ที่สำคัญนิสัยของผู้นำ...
อย่าทำตัวให้สูงจนเกินไป..ผู้นำไม่ใช่เทพ จะได้ให้ลูกน้องมาสักการะบูชา
พวกที่ฐิติสูง มักจะไม่มีใครเชื่อใจหรอก

::ลูกน้อง :: ตำแหน่งที่เหมือนจะต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ถูกจิกหัวใช้ แต่เปล่าเลย ลูกน้องนี่ล่ะคือฟันเฟืองสำคัญในการทำงาน เป็นผู้ที่คอยช่วยเหลือหัวหน้า แต่ก็สามารถที่จะเปลี่ยนหัวหน้า หรือทำลายหัวหน้าได้
เป็นผู้กุมอำนาจที่แท้จริงในการทำงาน ไม่ใช่เพราะเขามีจำนวนเยอะกว่า แต่เพราะเขาเป็นผู้ลงมือกระทำ
งาน มักจะเหนื่อยบ่อยๆเวลาต้องมีเจ้านายหัวแข็ง เอาแต่เก็บงานไว้คนเดียว
อยากช่วยงานนะ แต่หัวหน้าไม่ให้เอง ลูกน้องมักจะเหนื่อยใจเสมอเวลาเจอหัวหน้าแนวนี้
แต่ลูกน้องที่งี่เง่าๆก็มีเยอะไป ชอบแอบอู้ไม่ยอมทำงาน
ลูกน้องสามารถเปลี่ยนเป็นหัวหน้าได้ ถ้าลูกน้องมีความสามารถโดดเด่น ที่เป็นลูกน้องเพราะความสามารถไม่ถึง ไม่โดดเด่น แต่ทุกคนย่อมมีความเป็นผู้นำและลูกน้องอยู่ในตัว แค่ใครจะค้นพบส่วนไหนมากกว่าแค่นั้น

::เจ้านาย+ลูกน้อง ::ปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกตำแหน่งสำคัญหมด จะขาดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไมได้
แต่ทุกอย่างคือความพอดี...ไม่ควรไปโทษฝ่ายใดฝายหนึ่ง แต่เวลาพลาด ควรโทษทั้งสองฝ่าย
และควรโทษตัวเอง ว่าทำไมถึงผิดพลาด เราทำดีแล้วหรือยัง?
พวกที่ไม่เคยเห็นความผิดของตัวเอง เอาแต่โทษผู้อื่นน่ะ อยู่ไม่รอดหรอกนะในชีวิตนี้
และที่สำคัญ ไปไหนก็ไมได้รับความจริงใจหรอก เพราะคุณไม่เคยมีความจริง
เจ้านายที่ไร้คุณภาพ เอาแต่โทษลูกน้อง พอนานไปก็จะไม่มีใครให้ความเคารพ
ลูกน้องที่ไร้คุณภาพ เอาแต่โทษเจ้านาย พอนานไปก็ไม่มีใครให้ติดตาม

::นิยาม ::จริงใจ พอดี เห็นค่าของกันและกัน

::สาเหตุ :: ชีวิตเราไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกนะ การที่พูดแบบเห็นแก่ได้ บอกว่าฝ่ายผิดคือคนอื่น มันไม่ช่วยให้อะไรๆดีขึ้น การทำแบบนั้นมันเป็นการบอกว่าเราขี้ขลาดแค่ไหน
อย่าทำตัวให้ใครมาประณามตัวเราว่า ไร้สมอง ขี้ขลาด งี่เง่า ไร้สาระ ได้

แล้วก็ คำพูดน่ะ ไม่ใช่สักแต่พูดพล่อยๆนะ แต่คำพูดนั้นมีพลัง พลังกว่าที่เราคิด
มันสามารถฆ่าเราได้ หรือ ทำให้เรารุ่งโรจน์ได้
เเละคำพูดคือสิ่งบ่งชี้ว่าตัวเรามีการศึกษาแค่ไหน การศึกษาที่ว่าไม่ใช่ระดับชั้นเรียน
แต่คือความสามารถในการคิดของเรา คำนวณเลขเก่งไม่ใช่ระดับความคิดนะ
เอาง่ายๆ มันคือE.Qนั่นล่ะ
I.Q เยอะ แต่ E.Q ต่ำ มันไปไม่รอด
I.Q และ E.Q ต่ำ มันยิ่งไปไม่รอดใหญ่
I.Qต่ำ แต่E.Q สูง มันเอาตัวรอดได้ แต่ไม่ทั้งหมด แต่เขาจะมีทักษะชีวิต
I.QและE.Qสูง คนประเภทนี้ไปไหนก็รอดทั้งนั้นแหละ

อินเตอร์เน็ตก็เหมือนกับชีวิตจริง เพราะภาษาสะท้อนตัวตน
คนที่บอกว่าอินเตอร์เน็ตไม่สำคัญ นั่นเขาคิดผิด มันเป็นการบอกว่า
ตัวเขาโง่เพียงใด ความคิดที่แคบแบบนั้น
เอาตัวเองไม่รอดหรอกนะ
หากเปรียบเปรย
ชีวิตจริงก็เหมือนผืนดิน นับวันจะยิ่งแคบลงเรื่อยๆ
อินเตอร์เน็ตก็เหมือนผืนน้ำ กว้างใหญ่ยากจะหยั่งถึง

อินเตอร์เน็ตมันไปเร็วกว่าชีวิตจริงอีกนะ...

แต่ทั้งสองโลกก็ขาดไม่ได้..
ทั้งสองโลกอยู่กันแบบเกื้อกูลกัน
คนที่ไม่เห็นค่าของโลกใดโลกหนึ่งเปรียบเสมือนว่าตัวเขาตายไปแล้ว
ไร้ตัวตน..ปล่อยให้คนอื่นเหยียบย่ำในความไร้หัวคิดของเขา

================================================================
สถานะ คนเขียน นาซาเร็ธเต้ มาเรียน เทโอนาเซีย วาเนริอา
"ฉันบอกแล้ว..อย่าปลุกฉันมานาริคิริตอนเช้า...ดูสิ..เขียนอะไรมา...."
อันที่จริงดีกว่านาซาเรียแล้วกัน...เพระาตอนนี้อยู่ในสภาวะอารมณ์เย็นมาก..

เพื่อน หน้าที่ ความจริงใจ ?

ความคิดเห็น