มองเหมือนกัน แต่มองต่างมุม

น่าขำนะ....

ที่สภา...ฉันคือผู้ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุด....งานอดิเรกระรานชาวบ้านเขาไปทั่ว

ประเทศเล็กๆเก็บเรียบ...ไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงไมตรีทางกการทูต ยังไงๆ

คนที่มีอำนาจมากกว่า ก็สามารถบีบคนที่มีอำนาจน้อยกว่าได้อยู่แล้ว....

มองคนที่อ่อนแอกว่าเต้นไปตามเกมส์ของตัวเอง...

แผนที่วาง ส่วนมากก็มีแต่ จะถล่มยังไงให้เละ หรือราบคาบ...

ยังไงๆฉันก็มหาอำนาจทางการทหารอยู่แล้ว

พวกเล็กๆไม่จำเป็นต้องกังวล.....

เวล....

ทุกอย่างมันกลับตาลปัตร...คราวนี้ได้มามองมุมของผู้ที่ดิ้นรน ต่อสู้กับมหาอนาจบ้าง..

อันที่จริง...มันก็นะ...มิตรภาพที่หาได้ง่ายบริเวณฐานภูเขา..แต่บนภูเขาหาได้ยาก...

ความคิดทุกความคิดมีผลต่อการอยู่รอด....

เห็นความสำคัญของมิตรพมากมากกว่ามหาอำนาจ...

มีอะไรก็ช่วยกัน...ถึงแม้มันจะมีความเห็นแก่ตัวเล็กๆ ที่อย่าให้ตีวัวกระทบคราด มาถึงตัวเองเป็นพอ..

แต่มันก็ดี.....ดีกว่าเป็นมหาอำนาจเยอะเลย....

อย่างน้อยๆ มันก็มีสัจจะมากกว่ามหาอำนาจ...

ที่ชอบตลบแตลง ทำทุกอย่างเพื่อบีบประเทศเล็กๆ

นี่สินะ...สองมุมมอง...สองมุมมองที่ความเห็นต่างกัน..แต่กลับผูกพันธ์กันอย่างไม่น่าเชื่อ

มันก็เหมือนกับการเล่นเก้าอี้ตนตรี...ต่อให้เป็นผุ้ชนะ มาตลอด ก็ย่อมอาจกลายเป็นผู้แพ้ได้....

อันที่จริง....เพราะได้รู้แบบนี้...สภา วันที่ 2กันยายน...

ฉันถึงสมควรต้องถล่มชวาร์ตเซนเบิร์กให้ราบ

เพราะมหาอำนาจไม่สมควรมีมากกว่าหนึ่ง หากมีมากกว่าหนึ่ง

ทุกอย่างมันจะไม่เป็นดังที่เราคาดคิด เพราะอีกฝ่ายจะพยายามขัดขาเรา...

ในฐานะผู้ที่เสมอภาคกัน..

อันที่่จริง...ฉันว่านะ....ฉันเปลี่ยนแผน...ไม่ต้องคุ้มคง คุ้มครอง ลอร์ดแห่งเกรฟเลค แล้วดีกว่า...

ไม่สิ....ขืนเป็นแบบนั้น...ฉันจะได้โดนสภาจักรวรรดิจวกใหญ่น่ะสิ...

(ถึงจะมีกันแค่ 5 พันธมิตรจักรวรรดิ+ AI อีกหลายสิบ ที่มันค่อนข้างดื้อ โปรแกรมตั้งมาดีเกิน)

แต่ทำไงได้ล่ะ...ผลประโยชน์จากเกรฟเลค มันดีเกินมองข้าม ไม่ว่าจะชัยภูมิ หรือด้านทรัพยากร..

นั่นสินะ..ต่อให้ไม่่ใช่มหาอำนาจ..แต่การจะลงมือทำอะไร มันผลประโยชน์...

ผลประโยชน์...ผลตอบแทนใต้โต๊ะ....

มองง่ายๆ ก็คงเหมือนที่ฉันถนอมจิอานน์นั่นล่ะ..ถึงฉากหน้าจะเป็นเมืองชนบทไม่มีอะไรนอกจากหอนก...

กำลังทหารก็น้อย(หมายถึงตอนแรก)...

แต่เพราะความสำคัญลับหลังน่ะสิ...หน่วยข่าวกรอง+ท่าเรือ...

เพราะที่จิอานน์คือท่าเรือเพียงหนึ่งเดียวของเบอร์วาเนีย ที่ไม่ต้องไปตีหัวใครเพื่อถล่มเอามา...

เพราะพื้นที่ตั้งของเบอร์วาเนีย มันอยู่ทวีปกลาง..เอ๊ย กลางทวีป...

หากจิอานน์ถูกยึด...นั้นล่ะ..ค่อยหายใจติดขัดกันหน่อย..เพราะนั่น...จะเหมือนปิดประตูตีแมวทันที

อีกอย่าง บางครั้งพันธมิตรมันก็เชื่อถือไม่ได้..ไม่รู้ว่าไปตกลงลับหลังกันตอนไหนบ้าง..

อีกอย่างพันธมิตรสามจักรวรรดิ อยู่ได้เพราะผลประโยชน์ลงตัวเท่านั้นล่ะ...

อยู่เวล..ถึงจะไม่ได้เป็นมหาอำนาจ แต่อย่างน้อย มันก็มีความจริงใจให้แก่กันสูง...

อย่างน้อยๆก็ช่วยประคับประคองกันไปเรื่อยๆ

ถึงแม้จะไม่ถึงที่สุด แต่มันก็มากกว่ามิตรภาพของมหาอำนาจ ที่อยู่ได้เพราะผลประโยชน์....

ที่สภา...ฉันอาจจะเป็นกษัตริย์บ้าอำนาจ..ทรราชย์ เผด็จการ ชอบระรานเพื่อนบ้านไปทั่ว

ฉีกสนธิสัญญาเหมือนฉีกทิชชู่...มิตรภาพอิงตามผลประโยชน์

เวล..ฉันก็แค่..ผู้ปกครองของประมุข(กระต่าย)แห่งความตาย และอธิบดีกรมการทหาร(ถึงหน้าที่มันจะ

เหมือนเป็นกรมสงครามก็เหอะ)...อย่างน้อยๆ ที่นี่ฉันก็ไม่เคยไประรานใครก่อน..เพราะอยู่ที่นี่ ฉันถึงเจ็บ

มากกว่าที่สภายังไงล่ะ..เพราะความจริงใจของฉัน..มันมากกว่าที่ฉันให้กับสภา....

แต่ถึงจะที่ไหนๆ ฉันก็ยัง...เหมือนเดิมคือ แยกงานกับเรื่องส่วนตัวไม่ได้ในบ้างครั้ง...

ถึงแม้ฉันจะทำดี จริงใจกับใคร สุดท้าย..มันก็...กลับไปเหมือนเดิมๆ

แต่มันก็สมควรล่ะ....

มองเหมือนกัน แต่มองต่างมุม

ความคิดเห็น