บน รถเมล์ที่แสนจะแออัดยามเช้า ในชั่วโมงเร่งด่วน
รถเมล์ก็จอดรับส่งที่ป้ายโดยสารตามปกติ มีคนขึ้นมาพอสมควร รถก็แล่นไปตามยถากรรม
บนถนนอันแสนวุ่นวายทันนั้นก็มีเสียงตด ดังขึ้นมา สนั่นรถ ป้าด...ป้าด......มันไม่ได้มาเดี่ยว แต่มันมาพร้อมกับกลิ่นเหมือนศพหมาเน่าสุดแสนจะทาน ทน
ผู้โดยสารบนรถบางคนถึงกับสบถออกมาว่า ผู้โดยสาร :
'ใครแม่ง...มาตายบนรถวะ' ....
รวม ไปถึงกระเป๋ารถอารมณ์ร้อนด้วยเช่นกัน
ด้วยความ แค้นเขาจึงพูดด้วยความสุภาพว่า
กระเป๋ารถเมล์ :'ใครแม่งตด......ลงป้ายหน้าเลยนะ... '
ทันไดนั้นก็มีเสียง คนกดกริ่งลง คนบนรถหันไปมองที่คนๆนั้นทันทีไม่เว้นแม้กระทั่งกระเป๋ารถเมล์ ภาพ ที่สายตาทุกคู่จ้องมองไปก็คือ... ยายแก่คนหนึ่งแบกของพะรุงพะรัง
พยายามแทรกขอทางเพื่อไปที่ประตู ยายไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้ากระเป๋ารถเมล์พอดี กระเป๋าร ถเมล์จึงถามยายว่า
กระเป๋า รถเมล์ : ยายใช่มั๊ยเนี่ยที่ตดเนี่ย...
ยาย : ยายไม่ได้ตด
กระเป๋ารถเมล์ : ยังไม่ถึงป้ายที่ยายลงทุกวันเลย แล้วยายลงทำไม
ยาย : ยายไม่ได้ตดจริงๆ... ยายย้ำและปฏิเสธในข้อกล่าวหาของกระเป๋ารถเมล์
กระเป๋า รถเมล์ : ยายแหละตดไม่งั้นยายไม่ลงหรอก
ยาย : กูบอกว่ากูไม่ได้ตด...แต่กูขี้แตก | |
ความคิดเห็น