คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ทรยศ 5
'แมว'
ผมอยากได้แมว ใช่เลย ผมอยากเลี้ยงแมว แมวเหมียวที่น่ารัก ผมนั่งเล่นอยู่ที่โต๊ะในสวนข้างบ้านล่ะ มันร่มเย็นดี ผมชอบมานั่งเล่นบ่อยๆผมมองไปยังสวนที่มีดอกไม้สวยๆเต็มไปหมด แม่ผมเป็นคนปลูกมันเองแหละ ผมเลยหวงที่นี่มากๆ
ถ้ามีแมวออกมาจากพุ่มไม้นั่นก็ดีสิ
ผมจ้องมองพรางเคาะนิ้วที่โต๊ะเป็นจังหวะ
"เหมียว~" เสียงร้องของแมวทำเอาผมตาโต แมวนี่มีแมวออกมาจากพุ่มไม้ โอ้ ขอบคุณพระเจ้า ที่ท่านเมตรตาคนหน้าตาดีอย่างผม!
ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปอุ้มแมวสามสีนั่นขึ้นมา"โอ๋ เจ้าแมวน้อยมาจากไหนล่ะเนี่ย~" ผมเกาคางมัน แต่ดูเหมือนมันไม่ได้มาตัวเดียว
"กรี๊ดดด คุณแดฮยอน"ผมมองแม่บ้านลีจินอย่างไม่สบอารมณ์
"คุณแดฮยอนคะ ดิฉันขอแมวด้วยค่ะมันเป็นแมวของคนข้างบ้านน่ะค่ะ เดี๋ยวเค้าจะว่าเราได้นะคะ"เธอพูด ผมทำหูทวนลมแล้วเกาคางแมวน้อยไปเรื่อย ดูเหมือนมันจะชอบด้วยนะ
"คุณแดฮยอน!"
"ครับๆ ผมจะเอามันไปคืน" ผมแลมองแม่บ้านลีจินเคืองๆแต่ก็ยอมเอามันไปที่รั้วข้างบ้าน มันใหญ่พอที่จะให้แมวยืนได้มันควรจะเรียกกว่ากำแพงมากกว่านะ ดูมันสิ มันไม่ยอมไปไหนเลย มันคงจะชอบผมสินะ
"คิคิ" ผมหัวเราะเพราะจักจี้ ที่มันเลียนิ้วผม
"อะแฮ่ม!"ผมหันไปมองต้นตอของเสียง ตอนแรกคิดว่าเป็นแม่บ้านลีจิน แต่เปล่ามันเป็นของไอ่เด็กยักษ์นี่ต่างหาก!
"ทำอะไรอยู่ครับ"เซโล่เดินมาอยู่ข้างๆผม
"ไม่เสือกดิ" ผมตอบอย่างกวนๆ อ่า..ดูมันสิมันชอบที่ผม..
"อ๊ะ อย่าสิ" ผมตีมือเซโล่ที่ยื่นเข้ามาบีบหัวแมว ไอ่บ้านี่จู่ๆก็มาบีบหัวแมว
"เอ่อ คุณแดฮยอนคะ ถ้าอยากเลี้ยงแมว ทำไมไม่ไปซื้อมาล่ะคะ" แม่บ้านลีจินที่ยืนอยู่ข้างๆเอ่ยขึ้น ผมมองเธอแล้วยิ้ม
"อ่า ผมก็ว่าจะไปซื้ออยู่น่ะฮะ"
"ไปซื้อมั้ยล่ะ เดี๋ยวผมไปเป็นเพื่อน"เซโล่เอ่ยแทรกขึ้นมา ผมหันไปมองหน้าเค้าก่อนจะลูบหัวแมวน้อยเป็นครั้งสุดท้ายจากนั้นก็เดินส่ายตูดออกมาจากตรงนั้น ผมได้ยินเสียงคนเดินตามมา คงเป็นไอ่เด็กยักษ์นั่นแหละ
"นี่อุส่าว่าจะซื้อให้เลยนะเนี่ย"เซโล่เดินตามมาตีเสมอข้างผม ผมมองมันด้วยหางตา
"กูมีเงิน ซื้อเองได้!" ผมเร่งฝีเท้าให้เร็วมากขึ้นแต่ก็สู้ขายาวๆนั่นไม่ได้
"พี่เลือกคนเดียวไม่ได้หรอก ถ้าพี่พาผมไปด้วยนะ ผมจะซื้อแมวให้ซื้อที่นอนแมว ซื้ออาหารแมวซื้อปลอกคอให้ แล้วก็.."
"พอๆ ไปเอารถมา"ผมยกมือห้าม ก่อนที่มันจะพูดยั่วยุผมไปมากกว่านี้
ไม่นานผมก็ถูกพามาที่ย่านหนึ่งที่เป็นย่านขายสัตว์เลี้ยง เซโล่มองหาที่จอดรถไม่นานเพราะวันนี้ไม่ใช่วันหยุด แต่ผมอยากจะหยุดอะใครจะทำไมเลยทำให้คนน้อย ผมรีบลงจากรถตรงดิ่งไปยังร้านขายแมว
'กริ้ง~' เสียงกระดิ่งดังขึ้นเมื่อผมเข้ามาในร้าน ที่นี่มีแมวมากมายทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ ผมเดินเข้าไปสายตาจับจ้องไปยังแมวหลากหลายสายพันธุ์ ผมหยุดมองแมวตัวเล็กตัวหนึ่งมันมีสีขาวทั้งตัว
"สวยจังเลย"ผมพุดแล้วอุ้มมั้นขึ้นมามันร้องเหมียวๆแล้วเอาหัวเล็กๆนั้นถูไปมาที่แขนของผม
"เซโล่ดูสิ มันดูจะชอบฉันนะ"ผมหันไปเรียกเซโล่ที่ยืนมองอยู่ห่างๆให้เข้ามาดู
"พี่จะเอาตัวนี้หรอ" เซโล่ถาม ผมลูบหัวมันอย่างเอ็นดู
"อือ ฉันชอบมันอ่า ดูสิดูสิ"ผมร้องอย่างตื่นเต้น แมวน้อยพยายามเกาะผมไว้ไม่ให้ตัวเองตกลงไป
"มันเพศอะไรน่ะ" เซโล่ถามแล้วยกขาหลังของมันขึ้น ผมเห็เลยตีมือเซโล่แรงๆ
"อย่าสิ ตัวผู้"
"ไม่เอา เดี๋ยวมันชอบพี่ มันคิดว่าพี่เป็นเมียมันทำไง"เซโล่พูด ผมหันไปมองหน้าเซโล่อย่างอึ้งๆ ผมไม่คิดเลยว่าเด็กอายุแค่นี้จะคิดเรื่องอย่างงี้เป็นตุเป็นตะ
"นี่นายหึงหรอ"ผมพูดแล้วก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว ไม่รู้สิ ผมควรจะเว้นระยะน่ะ
"หึงสิ!"เซโล่ตอบ แถมขึ้นเสียงพร้อมทำท่าจะกระชากแมวเขวี้ยงทิ้ง ผมเลยเอามันซุกไว้ไม่ให้เซโล่หยิบมันไป
"เฮ้ยๆ จะทำอะไร" ผมร้องห้าม
"ไม่เอาอ่ะ ไม่ให้เลี้ยง"เซโล่เข้ามาใกล้มากขึ้นผมเลยหันหลังสู้ บ้าหรอ หึงกับอีแค่แมวตัวเดียว
"ไม่ๆ ฉันจะเลี้ยง"ผมยืนยันเสียงแข็ง
"เลี้ยงตัวเมียสิ"เซโล่ชี้ไปที่แมวอีกตัวมันกำลังมองเค้าอย่างออดอ้อน ดูเหมือนมันจะชอบเซโล่ซะด้วย ไม่นะ!
"เฮ้ยๆ ได้ไงดูหน้ามันดิ มันชอบนาย ถ้าฉันเอามาเลี้ยงมันก็ไม่สนฉันสิ" ผมชี้หน้าแมวอย่างเอาเรื่อง เดี๋ยวนะ ผมจะโมโหทำไมล่ะเนี่ย
"โหย ไม่เห็นเป็นไรเลย เลี้ยงตัวเมียเชื่อผมดิ"เซโล่อุ้มแมวตัวเมียขึ้นมา ผมมองแมวตัวนั้นอย่างเอาเรื่อง มัน! มัน! มันเลียปากไอ่เด็กยักษ์นี่ ดูดิ ยังมีหน้าลูบหัวอีก
"โอ้ยยย ไม่เอาแล้ว"ผมหมดความอดทน วางแมวลงที่เดิมแล้วเดินออกจากร้านไปอย่างรวดเร็ว ให้ตายสิ แมวนั่นมัน!
"ไม่ลงไม่เลี้ยงมันแล่ว!!" ผมสบถอย่างหัวเสียโมโหทั้งคนทั้งแมวมันนั่นแหละ! ผมยืนนิ่งมองรถที่ผ่านไปมาอยู่สักพักเพื่อสงบสติอารมณ์
"ผมขอโทษ" เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างๆหูของผม พร้อมกับคนตัวใหญ่ที่สวมกอดมาจากด้านหลัง ผมยืนนิ่งไม่ขยับไปไหนไม่ใช่ว่าผมปล่อยตัว แต่ผมต้องการคำอธิบายที่มากกว่าคำว่าแมวมันคิดว่าผมเป็นเมียมัน เหตุผลนั่นไร้สาระเกินไป!
"ผมแค่กลัว..กลัวว่าพี่จะไม่สนใจผม กลัวว่าแมวมันจะแย่งพี่ไปจากผม..แค่นั้นเอง"เซโล่วางทางบนไหล่ของผม ผมหันไปมองเซโล่ สีหน้าที่สำนึกผิดอย่างถ่องแท้ทำให้ผมใจอ่อน
"กลัวฉันไม่รักขนาดนั้นเลยหรอ"ผมถาม"ครับ"เซโล่ตอบตามตรง เค้าไม่คิดจะปิดบังความรู้สึกอยู่แล้วเลยตอบไป ผมถอดหายใจเฮือกใหญ่
"โอเค ฉันจะเลี้ยงแมวที่นายอยากให้เลี้ยง"ผมพูดเสียงอ่อน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องตามใจเด็กคนนี้
"ไม่ต้องหรอกครับ พี่เลี้ยงตัวนี้แทนละกัน"เซโล่ชูกรงแมวเปอเซียสีเทา ขนฟูฟ่องให้ผมดู ผมคิดว่ามันต้องพึ่งเกิดแน่ๆ
"นาย.." มันน่ารักมากซะจนผมไม่รู้จะพูดว่ายังไงดี
"พึ่งเกิดได้สองอาทิตย์เองคนขายเค้าบอกมา"แขนใหญ่ข้างหนึ่งของเซโล่โอบเอวผมไว้แน่น แล้วขโมยหอมแก้มผมไปหนึ่งที
"น่ารักโคตร..อ้าว"ผมเอื้อมมือหวังจะจับกรงนั้นไว้เอาแมวมาเชยชม แต่มัน กลับลอยสูงขึ้นไป ผมหันไปมองเซโล่ที่ปล่อยผมออกยืนยิ้มอยู่
"ไม่คิดจะขอบคุณผมเลยหรอ นี่น้อยใจนะเนี่ย"เซโล่เบ้ปากงอน ผมที่เป็นคนสำนึกคุณคน(?)กระโดดกอดเซโล่แน่น แล้วหอมแก้มเด็กยักนี่ครึ้งหนึ่ง
"ขอบคุณครับ"ผมกล่าวขอบคุณเซโล่ด้วยรอยยิ้ม ความจริงแล้วที่ทำไปเพราะอยากได้แมวหรอก55555
จากนั้นเซโล่ก็พาผมเดินไปซื้อที่นอนให้แมว ซื้ออาหารนั่นนู่นนี่เต็มไปหมด แหมคนเห่อแมวใหม่อย่างแดฮยอนวันวันจะไปทำอะไรนอกจากเล่นกับมัน
"คุณแดฮยอนคะ ไม่ทานข้าวเย็นหรอคะ"แม่บ้านลีจินถามแดฮยอนอย่างเป็นห่วง
"เอ่อ ผมไม่หิวน่ะครับ บอกแม่ว่าทานก่อนเลยก็ได้ครับ"แดฮยอนตอบโดยไม่หันไปมองแม่บ้านลีจินสักนิด
"คุณผู้หญิงไปทานด้านนอกค่ะ.."ยังไม่ทันพูดจบก็มีเสียงหนึ่งพูดสวนขึ้นมา
"พี่แดฮยอน ไปกินข้าว"เซโล่พูดเสียงดุใส่แดฮยอน
"ก็กูไม่หิว เนอะจูเลีย"แดฮยอนเกาหัวแมวน้อยไปมา
"พี่เรียกมันว่าอะไรนะ"เซโล่ถาม ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงบอกให้แม่บ้านลีจินเก็บโต๊ะเลยแล้วหันมาสนใจแดฮยอนต่อ
"จูเลียไง"
"พี่จะบ้าหรอ นี่มันตัวผู้นะ"เซโล่พูดเสียงดัง นี่เค้าอุส่าซื้อตัวผู้ให้แต่แดฮยอนกลับตั้งชื่อแบบตัวเมียบ้าจริง นี่เค้าทำอะไรลงไปเนี่ย?! เซโล่ดึงแมวน้อยขึ้นมาคามือแดฮยอน คนตัวเด็กถึงกับร้องโวยวายลุกขึ้นมาหวังจะเอาแมวคืน แต่เซโล่สูงเกินไปทำให้เค้าเอื้อมเอาแมวน้อยไม่ถึง
"โอะๆ อยากได้ตามมาสิแมวน้อย"เซโล่ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ แดฮยอนมองค้อนก่อนจะวิ่งตามไป เซโล่วิ่งเข้าไปในห้องของตัวเอง เอาแมววางไว้บนเตียงแล้วหลบอยู่ที่หลังประตู
"ไอ่เชี่ยยย เอาแมวกูมา"แดฮยอนวิ่งเข้ามาพุ่งตรงไปที่แมวน้อยที่อยู่บนเตียง เซโล่ยิ้มมุมปากก่อนจะปิดประตูลงกลอนเรียบร้อย เซโล่เดินเข้าไปเอาแมวมาจากแดฮยอนโยนมันลงไปที่เบาเล็กๆแล้วผลักแดฮยอนให้นอนลงไปที่เตียง
"ไอ่เหี้ย มึงทำห่าอะไรเนี่ย!?"แดฮยอกแหกปากโวยวาย แขนเล็กถูกตรึงไว้กับเตียงกว้าง เซโล่คร่อมร่างบางเอาไว้ไม่ให้หนี แดฮยอนดิ้นไปมาแต่ก็สู้แรงคนด้านบนไม่ได้เลยยอมนิ่งสงบ
"หยุดดิ้นสักที แมวน้อยทำไมไม่สนใจอย่างอื่นเลยครับ"เซโล่ยิ้มเยือกเย็น
"แล้วมึงเสือกอะไร ปล่อยดิกูจะเล่นกับจูเลีย โอ้ย!"เซโล่บีบข้อมือเล็กแรงๆเพื่อให้แดฮยอนหยุดพูด
"พี่ไม่ยอมกินข้าว พี่ไมาสนใจผม นี่ไงผมถึงไม่อยากให้พี่เลี้ยงแมว!" เซโล่ตะคอกใส่แดฮยอน
"กูก็ไม่ได้ขะ..อื้อ!"แดฮยอนกำลังจะพูดแต่ก็ถูกริมมีปากของร่างสูงจูบปิด ทำให้ต้องกลืนคำพูดลงคอ ขาเล็กดิ้นไปมาจนเกิดช่องว่างถีบตัวเซโล่ออกไป เซโล่เซออกมาจากตัวแดฮยอนเล็กน้อย ร่างเล็กที่พยายามลุกหนี แต่ก็ไม่ทันเลยโดนเหวียงลงไปนอนที่เดิม
"ไอ่เชี่ย กูเจ็บนะ!"
"เจ็บแล้วก็จำสิ!"เซโล่ขึ้นไปคร่อมตัวแดฮยอนเอาไว้อย่าเดิมพร้อมหยิบกุญแจมือขึ้นมาล็อกข้อมือเล็กทั้งสองไว้กับหัวเตียง
"ไม่เอานะ เซโล่กูไม่ทำนะเฮ้ย!"แดฮยอนดิ้นไปมา เซโล่ยิ้มเยาะก่อนจะปลดเข็มขัดออกตามด้วยกางเกงทั้งสองชั้นออก โยนมันทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
วิธีอ่านเอ็นซีตอนนี้
Coppy “ [ Fic B.A.P ] ทรยศ ตอนที่ 5.1 - 5.2 : NC ” เสิร์ชหาในกูเกิ้ล เลือกเวปแรก
'ครืดดด' เสียงโทรศัพของเซโล่ดังขึ้น เค้ากดรับสายก่อนจะขมวดคิ้วเป็นปม
"ครับ ..พรุ่งนี้.. ได้ครับ" เค้ากดวางสายก่อนจะมองร่างบางที่นอนหลับ กำลังจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น เซโล่แทรกตัวเข้าไปนอนใต้ผ้าห่มแล้วหลับไป พร้อมใจที่กำลังกังวนเกี่ยวกับปัญหาที่จะตามมาในวันพรุ่งขึ้น
ขอรวบยอดตอนที่ 5.1-5.2 เป็นตอนเดียวเลย เป็นตอนที่ 5 ธรรมดา เพราะเอ็นซียาวนิดหน่อยหุหุ
เวิ่นเว้อสกรีมเกี่ยวกับฟิค แท็กนี้นะคะ #ฟิคทรยศ
CRY .q
ความคิดเห็น