ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ข้าไม่เคยรู้
้าไม่เยรู้
สอสามวันมานี้นารู้สึว่ามีนับ้ออยู่ลอเวลา และนารู้อยู่แล้วว่ามันเป็นเ่นไรเพราะสอสามวันมานี้นาแสวามเลียวลาออมามาเินไป และมันเินหน้าเินาน้อรออนาไป'หน่อย'
"ุหนูเ้าะ ใส่เสื้อลุมเถอะนะเ้าะ..."
เธอเพียพยัหน้าให้ับแม่นม เสื้อลุมนสัว์หนานุ่มถูสวมใส่ลบนร่าเล็ๆอนา รับรู้ถึวามอบอุ่นที่แผ่่านเ้ามาในร่าาย
"หิมะแล้วหรือ? แม่นม?'' เสียำถามที่น้อยรั้ะไ้ยินาปาอุหนูให่วนแม่ทัพบูรพานั้นทำให้นายิ้มออมา
"ใล้แล้วล่ะเ้า่ะ...'' แม่นมอบลับ้วยร้อยยิ้มเอ็นู
"ั้นหรือ..." นาเพียพึมพำและ้มหน้าอ่านำรา่อไป นไ้ยินเสียเอะอะโวยวายา้านนอัเ้ามา ิ้วเริ่มมวเ้าหาัน้วยวามไม่อบใ
"เิอะไรึ้นหรือแม่นม..?" นาถามแม่นม้วยนํ้าเสียเบาบา ิะรำาน้อยๆ
"เี๋ยวไปสอบถามให้เ้า่ะ" แม่นมเพียย่อายทำวามเารพและเินออไปสอบถามให้นา
สัพัหนึ่ไม่นานมานัสำหรับนา แม่นม็เ้ามารายานสิ่ที่นาให้ไปสอบถาม นาเพียพยัหน้าให้เท่านั้น
สิ่ที่แม่นมมารายานั้นหรือ?
อนุนเียวอท่านพ่อใล้ลออย่าไรเล่า และีที่ยัเป็นสรี...ไม่ั้นแม่ให่ลมาัาร และหามันเิึ้นรินายืนเยๆรออำลาทารที่เพิ่เิใหม่มาหมาๆนั้น้วยวามเรียบเย
เพราะหามีบุรุษเิมาในวนนี้ ้อถูแม่ให่ำัอย่าไม่้อสสัย แ่นี่เป็นสรีและนาะไม่ว่าอะไรเลยหาสรีนานี้ไม่ไ้มายุ่ย่ามับนามาเินไป
เพราะหามันมาเินว่าเส้นที่้าีไว้ พวเ้าสอแม่ลู้อรอรับผลรรมสัหน่อย...
ในเรือนอนาหรือฮูหยินรอวามพอใอนาือรรมารัสินทุอย่าที่เิึ้นภายในอาาเเรือนอนา และเพราะวามพอในาถือเป็นเรื่อสำัพวบ่าวไพร่ถึเารพนานัหนา
ไม่แปลใเลยเพราะหาสิ่ฮูหยินรอแล้วนั้นพวบ่าวไพร่ทั้หลายเห็นนาเป็นที่พึ่เียว และนั่นือสิ่ที่นในยุนี้ทำัน
.
.
.
.
สิบปีผ่านไป
อนนี้นาอายุสิบสามหนาวแล้ว วันเวลาผ่านไป มีเรื่อมามายเ้ามาในีวินา และวันนี้นา้อเ้าวัศ์
ที่เป็นั่รัอสรพิษ ไม่ใ่อสรพิษาที่ไหนไลหรอาบรรานาสนมที่อ์ฮ่อเ้เ็ยสะสมไว้นั่นแหละ
เรื่อประับมามายถูัใส่ร่าายนาอย่าแผ่วเบา ราวับว่านาเป็นอลํ้า่าที่แสลาย่ายอย่านั้นแหละ...
แ่หาบอแบบไปมันผิเพราะลอสิบปีที่ผ่านมา นาเอาูมาห้อยอหรือับมัเป็นพวนา็ทำมาแล้ว แรๆแม่รอ็ใอยู่หรอแ่นานวันเ้าเหมือนเริ่มปล
็นะ...วามื่นอบอแ่ละบุลไม่เหมือนัน...
.
.
.
.
เมื่อมาถึวัหลว็ไ้รับาร้อนระบาบรราบ่าวรับใ้และพ่อบ้านให่ นระทั่เินามนสนิทออ์ไทเฮามาถึำหนัอพระนาแล้ว
นา็ย่อารทำวามเารพอ์ไทเฮาโยเร็ว้วยแำนาอพระนานั้นมาเินไป และนาไม่อยาเสี่ยะ่อรับพระนา
"ลุึ้นเถิหลานรัอย่า"
ห๊ะ...? ว่าอันในะ..? หลานรั...?
เมื่อไ้ยินำบอให้ลุึ้นนา็ลุึ้นและมออ์ไทเฮา้วยวามโ่ม นี่นาไปเป็นหลานรัอพระนาเมื่อใัน? ไม่เห็นรู้เรื่อ?
"อา...แม่อเ้ามิไ้บอระมั้ ็แม่อเ้าน่ะเป็นลูอเรา"
อา...ทีนี้นา็พอเ้าใแล้วใยพวสนมที่เินผ่านนาถึ้มหัวํ่านัแถมยัมอนา้วยสายาแปลๆอี
ที่แท้ที่ลอมามีแ่นเารพ้า เพราะพระนาสินะ? อา...ะเสียใหรือีใีหนอ...
.
.
.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น