คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10 นายหญิงเหมยถูกลักพาตัว
ยามเิน (07.00) อ๋อไป๋เฟยหยามาหาเหมยเฟิหลินใน่วยามเินและยัพบว่านายันอนหลับ้วยฤทธิ์ยาอยู่
ึเินผละออไป
“อาารเป็นอย่าไรบ้า”
อ๋อไป๋เฟยหยาถามโมลี่ที่เป็นนเฝ้าูแลเหมยเฟิหลินมาลอเือบทั้ืนั้แ่เินทามาถึเมื่อืนนี้
“มีอาารเพ้อแ่หม่อมันไม่สามารถับใวามไ้แ่....เอ่อ...”
โมลี่อบำถามอ๋อไป๋เฟยหยาแ่แล้วำเลือามอไม่ล้าเอ่ยปาออไป
อ๋อไป๋เฟยหยามอโมลี่ที่อึอัพูาไม่รู้เรื่อแล้วมอ่อนะไ้ยินเสียเหมยเฟิหลินยับัวล้ายะบอว่านาอยาินน้ำ
โมลี่แทบไม่อยาะเื่อสายานเอที่เห็นอ๋อไป๋เฟหยารินน้ำาใส่อแล้ว้อนัวนายหิึ้นมาแล้ว่อยๆป้อนน้ำาให้นายหิ่อยๆิบแ้อาารอแห้แล้วส่อามาทาโมลี่และโมลี่รีบรีบอาไปวาแล้วยับถอยหลัไป
“เป็นอย่าไรบ้า”
อ๋อไป๋เฟยหยาถามเหมยเฟิหลิน
ะอยประอนาให้ลุึ้นนั่ัวพิเาเอาไว้
“ปวแผลนิหน่อย”
เหมยเฟิหลินอบพลาพยายามลืมาอย่ายาเย็น “ปวา้วย”
นาล้ายไ้ยินเสียหัวเราะในลำออเาทำให้นามอหน้าเาอย่าเือๆ
“ใรเป็นนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้้า” เสียนาถามะมอเสื้อผ้าที่ำลัสวมอยู่แล้วโมลี่ยับเินมารหน้านาับเา
“โมลี่เอเ้า่ะ
นายหิ” โมลี่อบอย่านุ่มนวลับนายหิ
“แล้วเ้า...เห็นอะไรที่ผิปิหรือไม่”
เหมยเฟิหลินถามโมลี่่อนะมือิ้นแนนเออย่าแร้วยเผลอัวเอ
ะอ๋อไป๋เฟยหยารีบับมือนาให้ลายวามวิัวลเอาไว้แล้วบีบมือนาเบาอย่าให้ำลัใ
“มีรอยฟ้ำามร่าายโยเพาะบริเวหน้าอเ้า่ะ
นายหิ” โมลี่อบามวามริแล้วอ๋อไป๋เฟยหยารีบโบมือไล่นาออไปให้พ้น
“ไปไหน็ไป”
อ๋อไป๋เฟยหยาไม่เพียแ่โบมือไล่ยัเอ่ยปาไล่โมลี่อีแล้วโมลี่รีบเินออไปแล้วปิประูห้อแล้วเหมยเฟิหลินสะอื้นออมาและเาึนาเ้ามาโอบอเอาไว้มือลูบเส้นผมนาอย่าปลอบโยน
“เ้านอนพัเยอะๆื่นึ้นมาแล้วะีึ้นเอ” เาบอพลามอไป้านนอเห็นว่าสายมาแล้วึวรออเินทาไ้แล้ว “พี่ะไปไหว้พระที่วัีหมิเพื่อทำบุอุทิศใหู้หลินแล้วเมื่อลับมาแล้วะมาหาเ้าใหม่” เาบอนาล้ายับนาถามว่าเาะไปไหน
พอเาอบนามีสีหน้าล้ายะเศร้า็ไม่เศร้าะยิ้ม็ไม่ยิ้ม
เหมยเฟิหลินลุึ้นมามอทาหน้า่ามออ๋อไป๋เฟยหยาที่ำลัเินออไปและำลัเินไปพูุยับพี่รอเหอและหลานายลี่ินเปาูเหมือนะไป้วยันหมและูเหมือนฮอเ้ไป๋หลี่หมิะ้วย
“เฟยเทียน เ้าามไปอยอารัาฮอเ้
ส่วนาอิน เ้าามไปอยอารัาหยาอ๋อ”
เหมยเฟิหลินสั่นสนิทสอนแล้วทั้สอรีบิามไปับะเินทาไปวัีหมิ “โมลี่
เ้านำหมายไปส่นายเหนือหัวและให้นอเราเพิ่มเวรยามอารัานายเหนือหัวให้แน่นหนาเ้มวว่าเิม้วย” โมลี่รับำสั่แล้วรีบเหินายออไปอย่ารวเร็ว
ยามอุ้ย (13.00) วัีหมิ
ะเินทามาถึวัีหมิและทำให้ทุนเพิ่สัเเห็นว่ามีเฟยเทียนับาอินมา้วย
“นายหิให้ระหม่อมมาอยอารัาฮอเ้พะยะ่ะ”
เฟยเทียนล่าวออมาับฮอเ้ไป๋หลี่หมิเป็นารส่วนัวแล้วเินไปมวาภาพที่ประับ้านในวัีหมิ
ทำให้ฮอเ้ไป๋หลี่หมิที่อยู่ับเหอ่ามอเฟยเทียน
“นายหิให้ระหม่อมมาอยอารัาหยาอ๋อพะยะ่ะ”
าอินล่าวออมาะอ๋อไป๋เฟยหยาับอ๋อฟินมอมาที่เาแล้วเาพูบแล้วเินไปหาเฟยเทียนแล้วพาันเินมรอบวัีหมิ้วยัน
อ๋อไป๋เฟยหยามอาอินับเฟยเทียนแล้วละสายาไปไหว้พระอพรใหู้หลินพบแ่วามสุในภพภูมิที่ีและอให้พบแ่วามสุที่ีับนาและเาอโทษที่ลมือสัหารนา้วยเปลวไฟมัรทมิฬเพื่อปป้อาิสนิทที่เหลืออยู่เพียหนึ่เียวอเา
ะนั้นเาหลั่น้ำาออมาแล้วร้อไห้้วยวามิถึ รู้สึผิ มันเ็บปวปวร้าวไปหมหัวใวูบไหวอย่ารุนแร
ทุนมออ๋อไป๋เฟยหยาที่ำลัร้อไห้ออมาแล้วพาันเบือนหน้าหนีัน้วยวาม่ารู้สึเ็บปวไปเหมือนันับเรื่อที่เิึ้นับูหลิน
ไม่มีใรอยาให้เิึ้นและทำให้มันลายเป็นแบบนี้
ยามเิน (15.00)
เียวหลันมาพบเหมยเฟิหลินที่ำลัเินเล่นในลาเมือหลวอยู่นเียวึรีบเินรมาเรื่อทันทีและ่อว่าในเรื่อที่เิึ้นว่าเป็น้นเหุที่ทำให้สหายสนิทอนา้อาย
“ะไปไหนเล่า
เ้าพูเรื่อที่ทำร้ายิใูหลิน ทำให้นา้อเป็นแบบนี้ เ้ามันแรเหมือนพี่เ้าไม่มีผิ
ะันมาสินะถึามหยาอ๋อไปในป่านั้น” เียวหลันเอ่ยปา่อว่าอย่าเหน็บแหนมเหมยเฟิหลิน
ทำให้เหมยเฟิหลินมอเียวหลันแล้วรู้ว่านามิใ่นอที่นี่เ่นเียวับนาเ่นัน่อนัสีหน้าไม่พอใ
“แล้วเ้าล่ะ
ระริระรี้ไปอ่อยฮอเ้หลายรั้ ฝ่าบาทไ้ายาแลเ้าบ้าไหม” เียวหลันเบิาว้าเมื่อไ้ยินเหมยเฟิหลินพูำบ้านเิอนา้วยเ่นันและรู้ในทันทีว่าเหมยเฟิหลินเป็นนมาาที่เียวัน่อนะัสีหน้าไม่พอใออมา
“ิใับแบ เห็นแ่ัว หึหวไม่เลือที่
ผู้ายเา็เบื่อระอานิสัยอเ้า หน้ายัไม่อยาะมอเลย แ่ฝ่าบาทะเรใพี่ายเสียระมั”
“ผู้หิแรร่านไม่เลือที่
ทั้ๆที่เามีายาอยู่่อนแล้วยัพูาแันให้สหาย้าุมสิไม่อยู่และยัมาแรสำออยยั่วยวนให้หยาอ๋อามเ้าไปในป่า”
เียวหลันพู่อไปทำเอาเหมยเฟิหลินแทบะทนฟัไม่ไ้ “อย่าไรหยาอ๋อ็ยัรัูหลินอยู่ไม่ั้นเาไม่ยันไปวัีหมิไปทำบุใหู้หลินหรอ”
่อนะหัวเราะเยาะใส่แล้วเินเิหน้าออไปอย่าสะใเมื่อเห็นสีหน้าอเหมยเฟิหลิน
ยามวี(19.00)
เหมยเฟิหลินเินเ้ามาในสุสานบรรพนแล้วนั่ร้อไห้สะอื้นออมามือนั้นอโลเหมัน์ที่มีร่าอพี่สาวับพี่เยนอนเียันและนาไม่โีเหมือนพี่สาวระมั
ยามไฮ่ (21.00)
เหมยเฟิหลินมานั่ในโรน้ำาและนั่หลบมุม แม้ะเป็นโรน้ำา็มีสุราายเ่นัน
นาสั่สุรามาื่มอยู่นเียว
หยวนฟา มู่สืออิน มู่เียวหล
ำลัยืนมอเหมยเฟิหลินที่เินเ้ามานั่และสั่สุรามาื่มนเียว
เาำนาไ้ว่าเป็นน้อสาวอเหอและเป็นน้าสาวอลี่ินเปา
แล้วเห็นบุรษเินเ้ามาภายในโรน้ำาแล้วเินรมาหานา
“เหมยเอ่อร์”
ฮอเ้านอู่หลยยิ้มพึพอใ
เาพลาโอาสรั้นนั้นนึเ็บใอย่ามาแ่แล้วนอเาลับมารายานมาพบเหมยเฟิหลินำลันั่ื่มสุราอยู่นเียว
“พี่นั่้วยน” เานั่ลมือนั้นว้ามือนามา
“….ไม่...ออไป”
เหมยเฟิหลินะัมือแล้วพยายามึมือนเอลับมาแล้วมออย่ารัเียฮอเ้านอู่หลแล้วน้ำเสียสั่นเรือล้ายะร้อไห้
“ไม่ร้อนะนี
พี่มาี พี่ะพาเ้าไปมีวามสุ้วยัน” ฮอเ้านอู่หลยยิ้มแววาหื่นระหายเผยออมาะ้อมอสรีพึใที่ำลััวสั่นราวับใเสียวับาอย่าอยู่แล้วเายื่นมือไปะเ็น้ำาให้แ่แล้วนาลับลุยืนถอยห่าไป้วยแววาหวาลัว
หยวนฟา มู่สืออิน มู่เียวหล
มอเห็นแล้วเห็นท่าไม่ี ูแล้วนไม่ใ่นรู้ัันและูเหมือนเหมยเฟิหลินพยายามะหนีแู่เหมือนบุรุษนั้นะไม่ยอมลับพยายามามื้อนพวเา่ามอเห็นสีหน้าหวาลัวนั้นำลัเสียวั
ทำให้พวเารีบเหินายมาวาทันที
“ุายท่านนีู้เหมือนน้อสาวอสหาย้าะไม่อบใที่ท่านทำัวเ่นนี้”
หยวนฟา เ้าอโรน้ำาแห่นี้ยื่นมืออมาวาทาบุรุษุำหน้าาีแล้วรู้สึุ้นหน้าเหลือเินแล้วลายเสื้อผ้าที่สวมนั้นทำใหุ้้นอย่ามา
เหมยเฟิหลินไ้ยินว่าเ้าอโรน้ำาเป็นสหายอพี่รอและนารีบเินไปหลบ้านหลัทันทีและัวนาเริ่มสั่นเทา้วยวามหวาลัว
นาำลัหวาลัวฮอเ้านอู่หลั้แ่รั้แรที่เอันแล้ว เพราะอะไร
“เหมยเอ่อร์
เ้าอย่าทำให้นอื่นเือร้อนสิ” ฮอเ้านอู่หลยยิ้มอย่าใเย็นแววามริบแล้วนอเาปราัวึ้นโมีเ้าใส่บุรุษทั้สามแล้วเา้าวาพรวมารหน้าเหมยเฟิหลินแล้วโบเอาัวนาไปอย่ารวเร็ว
ความคิดเห็น