คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ความรักเพรียกหา (70%)
ำสบประมาทอหิสาวทำให้เรโนล์เิวามฮึเหิมอยาะเอานะ
เลิโ้เถียแล้ว้มหน้า้มาปอเปลือหัวแรอทอย่าริัยิ่ว่าวาแผนธุริเสียอี
แ่ประสบาร์อันโโนในห้อผู้บริหารลับไม่สามารถนำมาใ้ในห้อรัวไ้แม้แ่นิ
มัน่าร้ามันโยสิ้นเิทั้ที่เป็นเรื่อ่ายายแท้ๆ
้วยวามหุหิึไม่ทันระวั นเิเหุาร์ไม่าฝันึ้น
“โอ๊ย!”
เสียร้ออายหนุ่มทำให้เมษายนหันไปมอ
พบว่าเาำลัยืนุมปลายนิ้วมือทีุ่่มโ้วยราบเลืออยู่
รีบรีบเินเ้าไปู้วยวามใ ในะที่สีหน้าายัถึวามเป็นห่วอย่าไม่ปิบั
“เ็บมาไหม
ออไปรอ้านอ่อน่ะ เี๋ยวเมษเอาล่อยาามไป”
บออย่าห่วใยภายหลัาเห็นบาแผลแล้ว
่อนะหมุนัวไปยัู้ยาบนฝาผนั เพื่อนำอุปร์สำหรับารทำแผลออมา เป็นเวลาเียวับที่บารอนำลัะ้าวเ้ามาูว่าเิอะไรึ้นเนื่อาไ้ยินเสียมีหล่น
แ่ยัไม่ทันะเอ่ยถามวาม็ถูเ้านายับไล่ทาสายาเสีย่อน
บอี้าร์หนุ่มรู้วามหมายึ้มหน้าเินลับออไปอย่าเียบๆ
โยที่หิสาวไม่ทันเห็น
เวลานี้เมษายนแทบไม่สนใสรรพสิ่รอบายนอาบาแผลบนปลายนิ้วมือหนา
เป็นเพราะวามนึสนุอเธอแท้ๆ ึทำให้เา้อเ็บัว
รู้ทั้รู้ว่าเาหยิบใ้มีไม่ถู้อ็ยัไม่ยอมบอ สุท้าย็ลเอย้วยารไ้แผล
“บอให้รอ้านอ็ไม่เื่อ
เป็นไล่ะ หัวเราะไม่ออเลยสิทีนี้”
เมษายน่อว่า้วยวามเป็นห่ว
ไม่ใ่เพราะอยาะ้ำเิม แ่ไม่ทันไร็ไ้ยินเสียหัวเราะหึๆ ัลอออมาาลำอหนา
หิสาวเหลือบาึ้นมอ็พบว่าเาไม่ไ้มีวามรู้สึสลแม้แ่น้อย
ูออะอบออบใำ่อว่าอเธอ้วย้ำ
้วยวามหมั่นไส้ึแล้สำลีลับแผลแรๆ
เป็นผลให้เสียวนหัวลายเป็นเสียร้อโอรวออมาแทน
“ผมเ็บนะ”
“ะไปรู้เหรอ
เห็นหัวเราะ็นึว่าอบวามรุนแร”
เรโนล์วัามอโยไม่อบโ้
ึมือออล้ายับบอแทนำพูว่าไม่้อทำแล้ว
่อนะ้มหน้า้มาัารทำแผล้วยนเอ
ส่ผลให้บรรยาาศรอบายอยู่ในวามเียบทันที
สร้าวามรู้สึผิให้ับอีนนทนเยไม่ไหว
“เมษทำให้”
เมษายนบอเสียอ่อนพร้อมับึมือหนาลับืนมาอย่าเิม
แ่ถูายหนุ่มปิเสธ้วยารืนไว้ เธอึัสินใลุาโฟา
อ้าวแนอเาออแล้วย่อัวลนั่บนัเสียเลย ทำเอาเ้าพ่อาสิโนะัไป
่อนที่รอยยิ้มพึพอใะปราบนใบหน้าในเวลา่อมา
“ะทำอะไร”
ถามเสียเรียบเหมือนไม่ยินียินร้าย่อารระทำออีฝ่าย
ทั้ที่เห็นอยู่เ็มาว่าหิสาวำลัทำแผลให้้วยท่าทีอ่อนโยนเหมือนลัวว่าะทำเาเ็บ
“็ำลัทำแผลให้นื้อไ
ในเมื่อนื้อไม่ยอมส่มือมาีๆ ็้อโนแบบนี้แหละ”
แม้ะอบลับ้วยถ้อยำไม่อ่อนหวานสัเท่าไร
แ่ใบหน้ารูปหัวใำลัแ่าน้วยวามอายมาทีเียว
ยิ่ถูลมหายใร้อนผะผ่าวเป่าร้นออย่าไม่รู้ว่าั้ใหรือไม่็ยิ่รู้สึวาบหวิวใน่ออ
นเือบะวบุมอาารสั่นสะท้านเอาไว้ไม่ไหว
ระทั่ใ้ปาสเอร์ปิบาแผลให้เป็นลำับสุท้ายึันัวลุึ้นยืน
แ่ลับถูายหนุ่มรั้ไว้ให้นั่ลามเิม
“ะไปไหน”
“เมษะไปทำอาหาร่อ
เรียมอไว้เสร็เรียบร้อยแล้วะปล่อยทิ้ไว้แบบนั้นไ้ยัไ... นะ
ให้เมษไปทำ่อเถอะ ไม่เินสิบนาที็เสร็แล้ว”
บอามรว่าไม่เยิะอออ้อนเาเลยสันิ
และไม่มีอารม์อยาะลับไปทำอาหาร่อแล้ว้วย แ่เพราะ้อาระลุออไปาัเาึนำเอามาเป็น้ออ้า
พร้อมันนั้น็พยายามหนีหน้าหลบ่อนอาาร
แ่็ไม่อารอพ้นสายาอนเ้าเล่ห์ไปไ้
เรโนล์อมยิ้มะทอสายาลมอนัวเล็พยายามแะท่อนแนอเาออาเอวอ
ถ้าิว่าารระโนเ้าสู่รเล็บราสีห์ ยั่วยวน้วยลิ่นายหอมรุ่นแล้วะลับออไป่ายๆ
เหมือนอนเ้ามาล่ะ็ อบอเลยว่าิผิเสียแล้ว
วาู่มายแววเป็นประายอย่าปปิวามเ้าเล่ห์เอาไว้ไม่มิ
ประอบับนบนัเยหน้าึ้นมาพอี
วินาทีนั้นร่าายอเมษายนถูสะให้หยุนิ่แม้แ่วามิที่ำลัโลแล่นในหัว
ถึับลืมไปเลยว่า้อรีบนำัวเอออมาาอ้อมแนอเาโยเร็ว
เพราะเอาแ่ทอมอใบหน้ามโน้ม่ำลมา นสัมผัสไ้ถึลมหายใอันและัน
ระทั่ริมฝีปาหยัทาบทับลมาพร้อมับวามปรารถนา
ส่ผลให้วามวาบหวิวใน่ออแระายลายเป็นวามโหยหาอย่าแรล้า
วาอเมษายน่ำปรือาารถูรุรานอย่าถือสิทธิ์
าริมฝีปา็ลาผ่านลมายัออระห
ุไ้และสูมนร่าเล็อ่อนระทวยหมแระัืน
หาไม่ใ่เพราะฝ่ามืออเาลึเล้นเ้าามผ่านอาภร์ผืนนุ่มแรเินไป
“อ๊ะ!”
นี่เราำลัทำอะไรอยู่…
ภายหลัาั้ำถามับนเอ
สอมือ็ันแผอแร่ออไปโยอัโนมัิ เหมือนเป็นปิิริยาอบลับว่าไม่ปรารถนาะร่วมรั้วย
ไม่ใ่เพราะไม่้อาร เปล่าเลย เธอำลั้อารเาเอามาๆ แ่เพราะมันยัเป็นอนลาวันแสๆ
อีทั้เธอับเา็ไม่อยู่ในสถานที่ที่ะทำเรื่อนั้นไ้
่อให้บารอนับแอนริวะไม่เ้ามาวุ่นวายถ้าไม่เรียหา็าม
“ทำไม”
เสียเ้มเลือบแฝ้วยวามไม่พอในูน่าลัว
รู้บ้าไหมว่าเา้อารเธอมาแ่ไหน
แ่เธอลับผลัไสเาออเหมือนไม่้อารันเลยสันิ
“เมษ...
ยัไม่พร้อม”
ำอบไร้เหุผลอหิสาวยิ่ทำให้วาู่มเย็นเยียบลทุะ
เมษายนรู้ีว่าภายใ้วามเย็นเยือนั้นือวามรุ่นโรธ
อนนี้เาเป็นเหมือนภูเาไฟที่ำลัรอเวลาปะทุอยู่ท่ามลาหิมะปลุม ้วยลัวว่าเาะหุหินพาลหนีออไปปลปล่อย้านอ
หิสาวรวบรวมวามล้าแล้วเอ่ยออไป
“แ่ถ้าเป็นืนนี้...
เมษะไม่ทำใหุ้ผิหวัอย่าแน่นอน”
เพียเท่านั้นวามุรุ่นเมื่อรู่็มลายหายไปทันที
ราวับวามหวัที่เพิ่ะับสูถูุประายึ้นมาใหม่
และเพราะมัวแ่วาฝันถึ่วเวลาอันแสนสุร่วมัน
รู้ัวอีทีหิสาว็ทิ้เาไว้ับห้วินนาารและารรออยเสียแล้ว
เรโนล์ถอนหายใยาวะทิ้ัวลนอนบนโฟาอย่าหมแร
่อนะมอเรโนล์น้อยในาเ้วยวามสสารัวเอเหลือเิน
“โถ ลูพ่อ”
ฝาแอแฟนและอมเม้นท์เหมือนเ่นเยนะะ
ปล. อฝา e-book
‘วิวาห์รัพามาร’ ไว้ในอ้อมออ้อมใอุนัอ่าน
ทั้หลาย้วยนะะ สามารถโหลัวอย่ามาอ่านไ้
หรือิามไ้ที่...
http://writer.dek-d.com/nu-nisa/story/view.php?id=1490943
ถ้าอบ็โหลเลย้า
ออบุสำหรับทุาริามและทุารโหลเ้า่ะ
นิสา/หมึทิพย์
ความคิดเห็น