คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ทำความรู้จัก
อนที่ 2 ทำวามรู้ั
"ุทำอะไรอุ!!" เสียทุ้ม่ำอายนที่้าวลมาารถะโนถามใส่หน้าอเธอ นีรนาัริมฝีปาแน่น้อหน้าเาโยไม่เอ่ยอบ ร่าบอบบาที่สั่นเทาเพราะวามหนาวอสายฝนทำให้หิสาวยสอแนึ้นโอบรััวเออย่า้าๆ
"บ้าที่สุ!" เาสบถ "ทำอย่านี้ิว่ามันลาแล้วหรือไ" ริส่อว่าถอเสื้อสูทสวมทับให้ร่าน้อยที่ำลัยืนสั่นเทานั่นึเ้ามาโอบอ ่อนะประอเธอพาึ้นรถไป
"หนาวมาไหม" น้ำเสียที่ห่วหาอาทรส่ผลให้นีรนาเยหน้าึ้นสบาเาอย่าแปลใ ยิ่เมื่อเายผ้าึ้นมาับหยน้ำบนใบหน้าให้เธอน้ำา็ยิ่ไหลลมามาว่าเิม
"อย่าร้อ....น้ำามีแ่ทำให้นอ่อนแอ" เาเอ่ยปลอบ ประอวหน้าเนียนไว้ในฝ่ามือ้มลุมพิับน้ำาให้อย่าแผ่วเบาในะที่นีรนาเอ่ยถามำถามับเาออมาทีละำอย่ายาเย็นเมื่อเริ่มยอมรับในะาีวิอนเอ
"ุทำ..อย่านี้..ทำไม"
"ผม้อารุ..." ริสโเฟอร์อบแผ่วเบา เววาอเาริัหนัแน่นเสียนนีรนา้อหันหน้าหนี วาลมโไหววูบับำพูรๆำนั้น
"เินั้ 8 ล้าน แลับัวัน... ุิว่ามันุ้มแล้วหรือ"
"ุ้มหรือไมุ่้มผมัสินใเอไ้ ผมรู้แ่ว่าผม้อไ้ ...ุ"
""อีนานแ่ไหนะ" หิสาวัสินใเอ่ยถาม แววาสั่นระริและสับสน่อนที่ะรู้สึวูบไหวับุมพิอเาไปมาว่านี้
"นว่าผมะพอใ" เาเอ่ยอบ้าหู ุมพิหนัๆหนึ่รั้่อนที่ะระเรื่อยมาสูมโมยวามหอมาสอ้าแ้ม
"ะ..ุมีรอบรัวหรือยั" นีรนาถามพยายามเบือนหน้าหนี สอมือพยายามันแผอหนาแ็แรนั่นให้ออห่าาัว แ่มี็มีเพียเสียหัวเราะในลำออย่าบัน่อนที่ะุมพิหนัๆลมาบนริมฝีปาอิ่มสีมพูระเรื่อทันที
"หึ..หึ.. ผมโส..และ็ยัไม่มีใรเ็น้อย..บเมส์ 108 ำถามแล้วใ่ไหม?เราะไ้ลับบ้าน่อนที่ผมะ รั ุรนี้" ำพูอเาทำให้ใบหน้าหวานแ่านพยัหน้าหึหั นิ่เียบไปลอทาที่เาับรถ
"ันไม่มีเสื้อผ้าิัวมา" นีรนาเอ่ยออมาแผ่วเบา
"ุใ้อผมไป่อน็ไ้ พรุ่นี้่อยไปื้อเสื้อผ้าัน"
"ันะไปานอแม่ไ้ไหมะ" ริสโเฟอร์หันมามอวหน้าที่อนนี้ลายเป็นาวีริมฝีปาเริ่มเป็นสีม่วล้ำเพราะวามเหน็บหนาวายหนุ่มเอื้อมมือมาุมมือเธอไว้บีบเบาๆ อย่าให้วามมั่นใ
"ุสามารถไปไหน็ไ้ แ่้อมีผมไป้วย ้อเียวอารอยู่้วยันอเรา ือุห้ามิ่อับพ่ออุหาผมไม่อนุา แล้วผมะบอเหุผลับุเอเ้า้าในันเถอะ" เาเอ่ยเสริมเมื่อเห็นวามสสัยในแววาอเธอ ่อนะเปิประูอุ้มเธอไว้ในอ้อมแนผ่านหน้าล๊อบบี้ออนโหรูอย่าไม่แร์สายาผู้น
"ันเินเอไ้ ปล่อยเถอะ่ะ" นีรนาพูอุบอิบอยู่ับแผอหนา วหน้าหวานุบอย่าหลบสายาอยารู้อยาเห็นอนอื่น แ่็้อหน้าแอีรั้เมื่อไ้ยินำพูมี่ออมาาปาอเา
"เียบเถอะ ุุเปียน้ำอออย่านี้อยาะยืนโว์หรือไ" เาเอ่ยออมาอย่าัใ วาแ็ร้าวที่มอมาส่ผลให้นีรนายอมำนน
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ริสโเฟอร์วาร่าอนีรนาลบนที่นอนอย่าแผ่วเบา ายหนุ่มผ่อนายเ้าทาบทับ ุมพิบเม้มริมฝีปาอิ่มอย่ายั่วเย้า ่อนที่ะวัเรียวลิ้นเ้าไปในโพรปานุ่ม ูื่มเสียนนีรานาแทบาใับสัมผัสแปลใหม่ที่เาทำับเธอ
"ะ..เี๋ยว่ะ..ันยัไม่พร้อม" หิสาวละล่ำละลับอ หอบหายใเล็น้อยเส้นผมแผ่สยายไปทั่วหมอน าลมโ่ำหวานริมฝีปาอิ่มบวม้ำารสสัมผัส นายหนุ่มรู้สึรุ่มร้อนไปทั่วทั้ัว
"ไม่มีอะไรน่าลัว วันนี้หรือพรุ่นีุ้้อเป็นอผมอยู่ี" สิ้นำพูริสโเฟอร์็ไม่เปิโอาสให้เธอไ้ทัท้วอี่อไป ายหนุ่มพยายามอย่ายิ่ยวที่ะไม่หัหาน้ำใ้วยพละำลั้วยรู้ีว่าร่าเปลือยอนที่นอนอ่อนระทวยเป็นี้ผึ้ลนไฟอยู่ใ้ร่าายอเาะนี้ อ่อนหัไร้ประสบาร์ในเรื่อวามสัมพันธ์ลึึ้อายหินาไหน
ารสอประสานายเป็นไปอย่าเื่อ้า ริมฝีปาหนาหยัสวยไ้รูปพรมูบไปทั่ววหน้าามและเรือนายาวผ่อนวลเนียนอย่าแผ่วเบาราวสัมผัสอผีเสื้อ สัมผัสลูบไล้อ่อนโยนันำให้นีรนาโอนอ่อนผ่อนาม ้วยเาลัวเหลือเินว่าร่าามอนัวเล็ว่าะทนไม่ไหวับารรับายอเาไว้ทั้หม นีรนาเผลอส่เสียรัวนเมื่ออารม์วาบหวามเ้ารอบำ ารถาโถมายเ้าหาอายหนุ่มเริ่มระั้นิและรุนแรึ้นามแรอารม์ ไม่นานนัเสียหวีร้อำรามลั่นอหิสาวและายหนุ่ม็ัึ้นเมื่อวามสุสมพร่าพรายเ้ามาเยือน สำนึสุท้าย่อนที่นีรนาะผล็อยพลับไปนั่นือ ำพูที่เาเฝ้าวนเวียนพร่ำบอลอเวลาที่ร่วมรััน
"ุเป็นอผม" ับ "อยู่ับผมนะ..."
วามหนาวเย็นอเรื่อปรับอาาศส่ผลให้ร่าเปลือยอันามบเบียเ้าหาวามอบอุ่น้าายมาึ้น มือนุ่มนิ่มปัป่ายไปทั่ววานหาผ้าห่มเพื่อลุมผิวายโยมิยอมลืมาับพลันเธอ็รู้สึเหมือนมีอะไรหนัๆมาโอบรัร่าอเธอไว้ สัมผัสแผ่วเบาบริเว้นอ่อวามรู้สึหวาบหวามและรำาในราเียวันหิสาวราึมัม่อนะลืมาึ้นทันทีเมื่อรู้สึถึรสสัมผัสที่ไล่เลี่ยไปถึบริเวทรวอ
"อ๊ะ!" เธออุทาน มอนัวโที่ำลัุน้วยแววาื่นระหนพร้อมทั้พยายามเบี่ยายหลบสัมผัสและแววาร้อนแรเ็มไป้วยเพลิปรารถนาอเา ่อนะเอ่ยถาม้วยน้ำเสียะุะั
"ะ..ื่นแล้วเหรอะ" ริสโเฟอร์ไม่อบ เาถอนหายใออมาเฮือให่อย่าัใเมื่อเห็นอาารหนี..สัมผัสอเาพลาล้มัวลนอนอย่านหมแร นีรนาเหลือบมอเา้วยวามประหม่าระนัเินเนื่อ้วยอนนี้ายหนุ่มอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าไม่่าันนัหาะแ่าันรที่ว่าเธอมีผ้าห่มพันาย ส่วนเาไม่ิแม้แ่ะปปิอะไรๆ อัวเอนส่ผลให้เธอหน้าแเมื่อเห็นสิ่ที่แสวามเป็นายอเาเ็มๆา แสแที่สาส่อและนาฬิาแสเวลา 9 นาฬิาทำให้หิสาวันายลุึ้นาที่นอน
"ะไปไหน?"
"ันอยาอาบน้ำ่ะ" เธออบเสียแผ่วเบา ้มหน้าุเมื่อายหนุ่มยับายเ้ามาใล้
"ลุไหวหรือ?" น้ำเสียห่วหาอาธร์อเาส่ผลในวหน้าหวานเศร้าเยึ้นสบา้วยวามไม่เ้าใ ในสถานะอนนี้อเธอมี่าพอที่เาะห่วใย้วยอย่านั้นหรือ? าลมโที่เอ่อลอ้วยน้ำาส่ผลให้เาสอแนึ้นโอบรัหิสาวอุ้มไปยัห้อน้ำทันที
"อย่าร้อ ที่นี่ไม่ใ่สถานรับเลี้ยเ็ำพร้า อีอย่าผมำไ้ว่าไม่ไ้รับอุปาระเ็ี้แย" สิ้นำพูเรียบเรื่อยนีรนา้อนวับใส่ายหนุ่มทันทีพร้อมทั้แม้มปาแน่น เธออยาะเถียเหลือเินว่าเธอไม่ใ่เ็ัหน่อยและ็ไม่มีผู้ปรอีๆนไหนที่ะปิบัิ่อเ็อย่าเธอแบบที่เาทำเมื่อืนเป็นแน่ ริสโเฟอร์ส่เสียหัวเราะในลำออย่าอารม์ีเมื่เห็นท่าทาอหิสาว ่อนะ่อยๆผ่อนร่าอเธอลบนอ่าอาบน้ำวนที่เปิรอไว้อยู่แล้ว
"อืม....."เาพูพลาทำหน้ารุ่นิะที่แทรายลมานั่เีย้าัน "ไม่เ็แล้วิ รูปร่าอย่านี้ถ้าเ็อยู่ผมโนำรวับเป็นแน่ โทษานพราผู้เยาวน์" รอยยิ้มและแววารุ้มริ่มทำให้วหน้าหวานเศร้าร้อนผ่าว แ้มาวนวลเนียนึ้นสีมพูระเรื่อหันหลัให้เาทันทีเพื่อหลบสายามีวามหมายอเา
หา็้าว่าท่อนแนำยำที่โอบรั้ร่าบาให้ึ้นมานั่บนั มือหนาเริ่มลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าามอย่าย่ามใ ริมฝีปาหนาพรมูบไปทั่ววหน้าและลำออย่าแผ่วเบา่อนะออแรเม้มริมฝีปาับผิวายาวผ่อนเิเป็นรอยแ เวลานี้แม้แ่ระทั่สายน้ำเย็นื่น่ำ็มิอาับวามร่อนรุ่มและเพลิปรารถนาที่เามี่อเธอนนี้ไ้
“สัมผัสผมิ” เาสั่เสียแหบพร่าพร้อมทั้รั้มือบาให้ลูบไล้ไปทั่วแผอหนา่อนะสูลมหายใเ้าอย่าแรเมื่ออนนี้มืออเธอเริ่มุนอยู่ับไรนสีน้ำาลบนแผอ สัมผัสไร้เียสาและอยารู้อยาเห็นอเธอส่ผลให้วามอทนอายหนุ่มสิ้นสุ ริมฝีปาหยัสวยไ้รูปบูบลบนลีบปาอิ่มอย่ารุนแรแทรเรียวลิ้นเี่ยวระหวัเ้าหาอย่าูื่มราวับะลืนินเธอไปทั้ัว่อนะพรมูบลบนออหอมรุ่นเรื่อยลมายัทรวออวบอิ่มพร้อมทั้เล้าลึนนีรนาเผลอส่เสียรวรา้วยวามหวาบหวาม
สัมผัสอันเี่ยวาส่ผลให้หิสาวโอนอ่อนล้อยามไ้อย่า่ายาย และเมื่อเารับรู้ถึอาารอ่อนระทวยและวามร้อนรุ่มอเธอเาึไม่รอ้าที่ะสอประสานายและพาเธอล่อลอยเ้าสู่วามหฤหรรษ์อารสานสัมพันธ์ระหว่าหิายอีรั้……..เวลานี้เาไม่ิะหาเหุผล ว่าทำไมถึไ้มีวาม้อารร่าบานี้อย่าไม่มีที่สิ้นสุ เารู้แ่ว่ารู้สึียามมีเธออยู่ในอ้อมแน แ่นั้น็เพียพอ.......
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น