คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter2-85%
เมื่อรถได้เคลื่อนเข้ามาสู่ในรั้วบ้าน ภัทรสกุล ทันทีที่รถจอดปานฉัตรก็ไม่รอช้ารีบเดินแกมวิ่งเข้าไปในบ้านเพื่อมุ่งตรงไปหาคุณพิรชัชผู้เป็นบิดาที่กำลังอยู่ในห้องทำงาน ภาพของชายวัยหกสิบที่เพิ่งเกษียณอายุราชการมาหมาดๆ แต่ยังมากด้วยบุคลิกที่ดูภูมิฐาน รูปร่างสูงและยังดูสุขภาพดีไม่ได้อ้วนฉุเหมือนบางคนที่อยู่ในวัยเดียวกันกำลังนั่งอ่านเอกสารบางอย่างอยู่ ทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตูก่อนจะถูกเปิดเข้ามาด้วยฝีมือบุตรสาวอันเป็นที่รัก และยังอดยิ้มด้วยความดีใจไม่ได้ที่เห็นสาวน้อยส่งเสียงทักทายอย่างออดอ้อนพร้อมกับมากอดท่านเสียแน่นราวกับว่าไม่ได้เจอกันเป็นแรมปี
“คุณพ่อขา สวัสดีค่ะ คุณพ่อสบายดีมั้ยคะ”
“สบายดีสิลูก แต่เสียตรงที่คิดถึงเรามากเท่านั้นเอง แล้วเราล่ะเป็นไงบ้างไปอยู่ทางโน้น”
“แหม น้องก็คิดถึงคุณพ่อม๊าก มากค่ะ ถึงที่โน่นอากาศจะดีแต่ยังไงบ้านเราย่อมดีกว่า ทะเลก็มีแถมไม่ต้องทนคิดถึงบ้านด้วย”
“อดทนหน่อยนะลูก อีกสองปีก็เรียนจบแล้ว ลูกอยากทำตามความฝันที่จะเป็นโปรแกรมเมอร์ให้ได้ไม่ใช่เหรอ”
“น้องทนได้อยู่แล้วค่ะ คอยดูนะคุณพ่อจะต้องมีลูกสาวเป็นนักโปรแกรมเมอร์ที่เก่งที่สุดแน่ๆ”
“จ้า พ่อเชื่อว่าลูกสาวพ่อจะทำได้อยู่แล้ว” ทันทีที่พูดจบปานฉัตรก็หอมแก้มบิดาอย่างเอาใจทำให้ผู้เป็นพ่ออดตื้นตันใจไม่ได้ จะว่าไปแล้วทั้งครอบครัวต่างหลงรักสาวน้อยคนนี้มากเป็นพิเศษ ทุกคนต่างรุมเอาอกเอาใจราวกับว่าเธอเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยๆก็ไม่ปาน เพราะกว่าคุณพิรชัชกับคุณประไพจะมีบุตรสาวคนนี้อายุก็ปาไปเกือบสี่สิบแล้วทำให้หญิงสาวห่างจากปริพัตรผู้เป็นบุตรชายคนโตถึงสิบสองปี ปานฉัตรจึงเกิดมาท่ามกลางความยินดีของสมาชิกในครอบครัว หญิงสาวเกิดมาสร้างสีสันรอยยิ้มให้ทุกๆคนได้ดีทีเดียว
หลังจากรับประทานอาหารค่ำและนั่งพูดคุยไต่ถามสารทุกข์สุขดิบกันภายในครอบครัวแล้ว ปานฉัตรก็เข้าห้องนอนมาหยิบเสื้อผ้าที่อยู่ในกระเป๋าเดินทางมาแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้าอย่างเป็นระเบียบแล้วจึงไปอาบน้ำและทำธุระส่วนตัว ระหว่างที่หญิงสาวกำลังนั่งเช็ดผมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งก็ได้ยินเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือเครื่องบาง ชื่อที่บันทึกตรงหน้าจอทำให้เธอฉงนก่อนจะตัดสินใจกดรับสายและกรอกเสียงไปด้วยความกระวนกระวาย
“สวัสดีค่ะพี่พี โปรแกรมที่เขียนไปไม่ผ่านเหรอคะ”
“เปล่าครับ ตัวโปรแกรมเรียบร้อยดี เพียงแต่พี่โทรมาอยากรู้ว่าเราเดินทางถึงบ้านหรือยัง”
“ตอนนี้ฉัตรอยู่บ้านแล้วค่ะ ไม่ทราบว่าพี่พีมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก พี่แค่ แค่โทรมาถามเฉยๆ แค่นี้แล้วกันนะ” เพียงพูดจบพีระวัฒน์ก็ชิ่งวางสายไปทันที ปล่อยให้ปานฉัตรได้แต่งงกับตัวของชายหนุ่ม เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาโทรมาด้วยแค่จะถามว่าเธอถึงบ้านหรือยังแค่นี้เองหรือ พยายามหาเหตุผลมาตอบกับตัวเองแต่ก็ต้องจนใจ หล่อนสรุปเสร็จสรรพว่าอาจเป็นเพราะเขาคงเป็นห่วงตามประสาคนเห็นผู้หญิงเดินทางเพียงลำพัง
โอ๊ย! รำคาญกับตัวเองมากเลยค่ะ ไปนอน รพ. มาอีกแล้ว
ไรเตอร์เป็นเยื่อบุโพรงมดลูกเจริญผิดที่ โรคนี้จะเป็นสำหรับคน
ที่ปวดท้องเวลามีประจำเดือนมากๆๆๆๆๆ อ่ะค่ะ ไรต์ฯเนี่ย
ปวดแต่ละทีซีด ไข้ขึ้น ตัวสั่น เกือบๆจะเป็นลมไปเลยค่ะ
ถ้าใครมีอาการแบบนี้ แนะนำให้ไปพบหมอนรีเวชนะคะ
หมอจะได้รักษาด้วยการให้ยามาทาน จะได้ไม่ทรมานกัน
วันนี้เลยเอานิยายมาอัพให้น้อย เพราะแต่งสดไม่มีสต๊อกจริงๆ
ไว้ให้อาการดีขึ้นเด๋วจะไปปั่นมาจ่ออัพให้เยอะกว่านี้ละกันนร้าาา
ความคิดเห็น