คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โปรยปราย
โปรยปราย
“ันบอว่าไม่็ือไม่!”
แว!
เสื้อนอนเนื้อเรียบลื่น ลอยละลิ่วล้าเียนอนทันทีที่สิ้นสุถ้อยำปิเสธอนื้อรั้น เรือนร่าบอบบายามนี้เหลือเพียผ้าห่มผืนหนา และฝ่ามือหยาบร้านาารรารำทำานหนัที่เลื่อนึ้นเลื่อนลบนผิวเนียนลอออย่าไร้วามเรใ
“ะเรียื่อผม หรือว่าะร้อราลั่นห้อ อนลาวันแสๆ เลือเอา...”
เสียระิบสั่นพร่าออันี ระุ้นเลือลมในายสาวให้ไหล่านาพวแ้มลามลไปนถึทรวอ แ่ยัไม่ทันที่เธอะไ้โ้อบ ร่าเล็็ถูับเหวี่ยึ้นทาบทับร่าให่ ใบหน้าแนบิันนสัมผัสไ้ถึลมหายใร้อนระอุ
“ลีย่า ุนี่ร้อนแรเินว่าที่ผมาเาเอาไว้ริๆ พอฟื้นไ้ึ้นมา็เรียร้อวามสนใทันทีเลยนะ ร่านไม่มีที่ิ ั้น็เิเลยามสบาย อยาะยำยี้ผมรไหน็เิ เผื่อผมะมีอารม์ึ้นมาบ้า”
อันียัเหยียหยามหิสาว้วยถ้อยำหยาบระ้า ใ้สายาูหมิ่นมอเธออย่าไร้่า อ้อมแนแ็แรึรั้ร่าเล็แน่นยิ่ึ้นนทรวออวบอิ่มบเบียับลอนล้ามเนื้อสวยามอเานไฟแทบลุ
“เลว!”
มหัสยาประท้วเสียสั่นพร่า น้ำาเอ่อรื้นวนเียนะหยแหมะ สมอเบลอหนัว่าเ่า เมื่อริมฝีปาร้อนๆ อนเผ็ารยับลุเล้าไปบนลำอาวผ่อ ทิ้รอยแ้ำเป็นทายาว
“ุ็เลว! ำไว้ว่าอย่าสะเออะมาเรียผมว่าวินอี ผู้หิทุนที่นอนแบบนเียอผม อ้าารอผมระบายวามใร่ มีสิทธิ์เรียผมว่า... นายหัวอันีเท่านั้น!”
“รู้แล้วใ่ไหมว่าผมเท่านั้นที่สามารถำหนทุๆ อย่าไ้ ไม่ใุ่”
แม้เสียระิบะแผ่วเบานแทบไม่ไ้ยิน แ่มันลับ้อัวานยิ่นัในหัวใวน้อยที่ถูอย้ำ้ำเิมเียนะาใ ลีบปาู่ามเม้มเ้าหาันแน่นอย่า้อาระสะลั้นอารม์สะเทือนใยามที่ร่าหนาหนัฝาฝัลื่นปรารถนาเป็นรั้สุท้าย ่อนะบใบหน้ามสันลบนออวบอิ่มอย่าหมเรี่ยวแร
“ุอันี...” เสียหวานเปล่ออมาอย่าเ็บปว วาหมอเศร้าที่เหม่อมอเพานระพริบไล่หยน้ำาร่วรินเป็นทายาว
“หืม...ว่ายัไ ไมอิ่ม ไม่พอ หรือว่าอยาื่นมรสรัที่ผัวปรนเปรอให้ล่ะ” อันีเยหน้าึ้นสบาหิสาว วามายัถึวามเย็นา หาแ่แววาปวร้าวที่มออบมาลับรึอารม์ผู้ายป่าเถื่อนนแทบลืมหายใ
“ำไว้นะะุอันี ันะยอมเป็นผู้หิแพศยาใหุ้ย่ำยี ยอมมอบายพลีหัวใรับโทษทั์ แ่อให้เราพบเอันแ่ในาินี้ อย่าไ้พบเอันในาิหน้าอี่อไป”
ความคิดเห็น