เล่ห์แฝงรัก (รอยร้าวในหัวใจ)

ตามกันต่อได้ที่นี่เลยจ้า คลิกโล้ด!

รักแฝงรอย

                ความรักทำให้เธอยอมเสี่ยง เพียงเพื่อจะพบว่าผลตอบแทนจากการเสี่ยงนั้น ทำให้เธอสูญสิ้นซึ่งทุกสิ่งในชีวิตไป และในทางตรงกันข้าม... เธอก็ได้รับซึ่งสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าสิ่งใดกลับมา

วริษา

          “คุณกำลังจะผิดสัญญา..ไม่ใช่สิฉันลืมไปได้ยังไงว่าคุณมันก็เป็นแค่คนที่ไม่เคยรักษาสัญญา!”

ชายหนุ่มหยุดกึกอารมณ์ที่เคยดีชักขุ่นมัว

          “ต่อหน้าคนอื่นเท่านั้น..ฉันไม่ใช่เครื่องระบายความใคร่ของใคร..ไม่ใช่แม้แต่..”

วริษาก้มหน้านิ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองแล้วเงียบไปไม่ยอมพูดประโยคสุดท้าย สายตาสองคู่ประสานกันนิ่งนาน หนึ่งนั้นคือความมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยวในความคิดความรู้สึก..ส่วนหนึ่งคือความสงสัยและขุ่นใจ

          “ฉันมีคนที่อยากจะสร้างอนาคตที่ดีด้วยแล้ว...จะดีกว่านี้ถ้าคุณจะยอมรักษาคำพูด...กรุณาอย่าได้มาขัดขวางพวกเราอีกเลย”

ชิษณุพงษ์

          “น้ำ ณุขอถามอีกครั้ง ตกลงน้ำจะเลือกไอ้หมอนี่แทนณุใช่มั้ย..ตกลงจะเลือกมันใช่มั้ย ฮ้า!”

       เสียงทุ้มทวนถามห้วนกระด้างอย่างกับจะเปิดโอกาสให้เป็นครั้งสุดท้าย นัยน์ตาเรียวยาวที่เคยเต็มไปด้วยความอ่อนโยนอ่อนหวานยามนี้วาววะวับไปด้วยความเจ็บใจและแค้นเคือง

       “ณุ...น้ำเลือกพิทักษ์ เพราะเขาเป็นคนที่น้ำรัก” เหมือนสายฟ้าฟาดลงตรงหน้ากับคำประกาศย้ำชัดนั่น

       ชิษณุพงษ์ลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาสีขาวที่บัดนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นผงมองตามหลังของคนทั้งคู่ที่เดินจากไปอย่างเคืองแค้น...วรรษชลกับไอ้หมอนั่นจะต้องได้รับการตอบแทนที่สาสมและเขาเองจะไม่หยุดจนกว่าจะได้ทำให้ทั้งคู่เจ็บจนแทบกระอักเลือดด้วยไม่ว่าจะวิธีไหนหรือไม่ว่าจะด้วยทางใดก็ตาม! 

ผุสดี

          “คุณณุ...ผุสดีใจที่สุดเลยที่วันนี้มาถึง”

       ผุสดีออดอ้อนฉอเลาะทันทีหลังจากที่ได้รับทราบข่าวดีในวันถัดมา และข่าวดีที่ว่านั้นก็ไม่พ้นเรื่องที่ว่าซึ่งก็คือ...ตอนนี้วริษาได้ออกจากไปชีวิตของผู้ชายคนที่เธอรักเสียที และแน่นอนว่าออกไปตลอดกาลโดยไม่มีทางจะย้อนกลับมาเพื่อสร้างความรำคาญใจให้เธอต่อไปอีกในอนาคต...

       วริษาไปแล้ว หล่อนจากไปแล้วอย่างผู้แพ้ที่จะไม่มีวันกล้าเผยอหน้ามาทัดเทียมให้เธอขุ่นใจได้อีกต่อไป

       “รู้ไหมคะว่าผุสรอวันนี้มานานแค่ไหน” 

ทวีรัฐ

กี่ปีกันแล้วนะที่เขารู้จักกับเธอ...และกี่ปีกันแล้วล่ะ ที่เธอให้เขาได้แค่คำว่าเพื่อนและพี่ชาย...หากแต่ความสัมพันธ์ที่มากกว่านั้นที่เขาต้องการวริษากลับปฏิเสธไม่เคยให้เขาได้รับมันเลยสักครั้ง

          ชายหนุ่มจำได้เมื่อตอนที่พบเธอครั้งแรก...หล่อนดูเหมือนแก้วบางๆที่เพียงแค่แตะเบาๆก็จะแหลกสลายลงไป แต่ทว่าแก้วบางๆนั่นก็ช่างแข็งแรงเหลือเกิน วริษาเคยบอกว่าความสุขเดียวของเธอนับจากที่ตั้งท้องและรวมไปถึงอนาคตอันยาวไกลมีเพียงแค่ขอให้เด็กชายคนนี้มีความสุขยิ้มแย้มได้ก็พอ

          ทวีรัฐลอบผ่อนลมหายใจ เขารักเด็กชายเหมือนลูก แต่ในฐานะพ่อเขากลับไม่เคยได้เฉียดเข้าไปใกล้... ชายหนุ่มเหลือบแลลงมองเมื่อปล่อยให้เด็กชายสำรวจนั่นนี่บนบ่าและหน้าอกของเขาอย่างซุกซนและสนใจใคร่รู้

          ถิรายุเป็นเด็กฉลาด..และถึงแม้ว่าหนุ่มน้อยจะเป็นลูกของใครก็ตาม... เขาพร้อมที่จะรับเป็นลูกตัวด้วยความเต็มใจ นั่นใช่แค่เพราะว่าเขารักผู้เป็นแม่ของเด็กชาย หากเขาเองก็เผลอผูกพันกับเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนตรงหน้าคนนี้ไปแล้วเสียมากมาย... เขารักวริษาและรักเด็กชายคนนี้ด้วย

        “ฝนรักเขา...ฝนรักเขานะคะพี่ทวีจะโดนเขาทำเอาเจ็บๆซ้ำๆก็ยังจะรักเขาอยู่อีก หลงคิดเข้าข้างตัวเองหลายต่อหลายครั้งว่าทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นเป็นเพราะใจของเราสองคน เป็นเพราะชะตากรรมที่เราจะต้องเข้าใจกันและกัน...ด้วยหัวใจ แต่มันก็ไม่ใช่”

          วริษายกมือขึ้นปิดหน้าปล่อยเสียงคร่ำครวญออกมาเพียงแผ่วเบา

          “ฝนห้ามตัวเองไม่ให้รักเขาไม่ได้พอๆกับที่จะห้ามไม่ให้เกลียดไม่ได้เหมือนกัน แต่ที่ฝนต้องหลบออกมาไม่ยื้อต่อก็เพราะฝนไม่อยากเป็นเหมือนเขาที่มุ่งแต่จะแก้แค้นด้วยความรู้สึกเก่าๆ พี่ทวีคะเขายังเหลือหัวใจให้รักให้เกลียดใครๆได้อีกเพราะเขา...ไม่เคยให้ฝนได้แตะต้องมัน หัวใจของเขามันยังสมบูรณ์ดีอยู่ทุกอย่าง แต่สำหรับฝนไม่ใช่ ฝนให้เขาไปแล้ว...ให้ไปทั้งหมดแล้วทุกอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็เพราะเขาที่ทำให้หัวใจของฝนมันมีช่องโหว่ขึ้นมาตั้งแต่ที่ฝนได้ยินความจริงจากปากของเขา ฝนรักใครไม่ได้อีก เกลียดใครไม่ได้อีกเพราะทุกอย่างในความรู้สึกของฝน...มัน...มันไม่เหลือ ไม่เหลืออะไรแล้วจริงๆ หัวใจของฝนมันแตกละเอียดจนหาเค้าเดิมไม่เจอแล้วในตอนนี้” 

ฝากหนูฝนไว้ให้สงสารอีกคนนะคะ ^^

แจ้งข่าว

นิยายเรื่องนี้เดิมชื่อ รอยร้าวในหัวใจ ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์มธุรดาในรูปแบบ E-BOOK ภายใต้นามปากกาฟ้าสวย และ สนพ. ก็ขาดการติดต่อกับหนอนน้อยไปหลังจากครึ่งปีแรกค่ะ 

แม้จะพยายามทวงถามถึงข้อตกลงและค่าตอบแทนที่ควรจะได้ซึ่งเคยตกลงกันไว้ตามสัญญาแต่ก็เงียบหาย สุดท้ายหนอนน้อยจึงตัดสินใจขอยกเลิกสัญญาผ่านทาง E-Mail เพราะไม่สามารถติดต่อ สนพ.ได้เลยนอกจากทางนี้ (โทรศัพท์ไม่มีผลใดๆ ในการณ์นี้ค่ะ TT TT) ซึ่งก็แน่นอนว่าไม่ได้รับการตอบกลับเช่นกัน ฉะนั้นเมื่อหนอนน้อยได้แจ้งไปแล้ว และไม่มีการตอบกลับ หนอนน้อยจึงถือว่านี่คือการตอบรับการยกเลิกสัญญา 

ดังนั้นหนอนน้อยจึงได้นำนิยายเรื่องนี้มาทำใหม่ในนามของ ร้อย:เรียง:เพียง:คำ และเปลี่ยนชื่อนิยายเป็น รักแฝงรอย

ถึงอย่างไรขอฝากให้ติดตามนิยายเรื่องนี้กันด้วยนะคะ 

ขอกำลังใจให้หนอนน้อยหน่อยเน้อ >/////< รักเค้าน้อยๆ แต่ขอให้รักเค้านานๆ น้า

ฝากเพจด้วยเจ้ามะฮะ

E-BOOK มาเร็วๆ นี้ค่ะ 

CR.SQW