คนที่แอบรักเพื่อนสนิท

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เนยเด็กผู้หญิงที่น่าตาพอดูได้เธอเรียนปานกลางไม่ค่อยเก่งเธอพยายามที่จะเรียนให้ดีขึ้นแต่ก็ทำไม่ได้จนวันหนึ่งพีเด็กชายที่หน้าตาใช้ได้ได้ย้ายโรงเรียนมา ทำให้เนยตกหลุมรักพีเข้าอย่างจัง!!!

เนื้อเรื่อง

เช้าวันหนึ่งของการมาเรียนและเปิดเทอมใหม่ของภาคเรียนใหม่สาวน้อยที่ซื่อบื้อได้มาโรงเรียนอย่างสดใสเธอดีใจที่จะได้พบเจอกับเพื่อนใหม่ๆ เธอเลยรีบร้อนรนเข้าห้องเรียน เธอคิดว่าเธอมาคนแรกแต่ป่าวเลย มีชายหนุ่มมาอยู่ก่อนแล้วหญิงสาวมองเด็กหนุ่มและตกหลุมรักเข้าซะแล้ว จู่ๆ!!เด็กหนุ่มก็หันมาสบตากับเด็กสาวทำให้เด็กสาวอย่างเนยหน้าแดงเลย-///- ก่อนที่เธอจะเอ่ยทักเขาคนนั้น ''สวัสดีจ๊ะ ฉันชื่อเนยนะ''
"สวัสดีเราชื่อพี ^^"เด็กหนุ่มยิ้มให้ทำให้เนยต้องหันหน้าไปทางอื่นด้วยความเขินอาย "นายมานานแล้วหรอ" "ก็นานแล้วนะ" หญิงสาวเดินไปนั่งโต๊ะข้างๆชายหนุ่ม "ตรงนี้ไม่มีคนนั่งใช่ไหม" "ไม่มีเธอนั่งได้ ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนเธอเป็นเพื่อนกับฉันนะ" ."ได้สิ^^"
นับแต่นั้นเนยกับพีก็ได้เป็นเพื่อนกันแต่ใครจะไปรุ้เท่าใจเนยล่ะว่าเธอแอบรักเพื่อนสนิทคนน้ตั้งแต่แรกเจอ มันเป็นพรหมลิขิตรึป่าวนะแต่จริงๆแล้วเราก็ไม่สามารถรู้ถึงใจของพีได้......จนกระทั่งขึ้น ม.4พีก็เริ่มทำตัวสนิทกับเนยตลอดไปไหนมาไหนก็จะมีคนทักว่าเป็นแฟนกัน ซึ่งเรื่องนี้ทำให้เนยเขินมากแต่สำหรับพีเขาไม่ได้สนใจอะไรเลยสักนิด
"นี่พี นายโกรธมั้ยที่คนอื่นเขาคิดว่าเราเป็นแฟนกัน" "ไม่นะเฉยๆ ก็เราไม่ได้เป้นแบนั้นกันจริงๆนี่555" คำพูดของพีทำให้เนยเงียบตลอดทางกลับบ้าน พีกับเนยเดินกลับบ้านด้วยกันทุกวันจนเนยคิดว่าวันนึงจะบอกความจริงในใจกับพีถ้าได้กลับแบบนี้อีก เนยหาโอกาสทุกอย่าง
'วันนี้แล้วที่เราจะบอกความในใจให้นายได้ฟัง' เนยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อารมณ์ดีคิดในใจวางแผนไว้อย่างดีแล้วก็ได้เวลากลับบ้านแล้วเนยกับพีเดินทางกลับบ้านเหมือนเดิมอย่างทุกวันแต่วันนี้เนยสังเกตุอาการของพีดูจะอารมณ์ดีกว่าวันก่อนๆ
"พีเรามีอะไรจะบอกนายด้วยนะ" "เราก็มีอะไรจะบอกเนยเหมือนกัน"
"งั้นเราให้นายพูดก่อน" "อืม ก็ได้ ตั้งแต่เรารู้จักกันมาเราก็มีเพื่อนที่สนิทก็คือเธอ เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเราเลยนะ เราตัดสินใจคบกับแพรวาแล้วล่ะ " "...." เนยตกใจกับคำพูดของพีและก็เงียบไม่พูดอะไรตอบโต้รอให้พีพุดให้จบก่อน
"ต่อไปเราจะไม่กลับบ้านกับเธอแล้วนะเราจะไปกับแพรวา เธอจะว่าอะไรมั้ย" "จะ....จะว่าอะไรได้ก้นายกับแพรวาเป็นแฟนกันนี่ก็ต้องกลับด้วยกัน" "งั้นเราแยกกันตรงนี้เลยนะแพรวารอเรานานแล้วพรุ่งนี้ค่อยเจอกันนะเพื่อน" "อืม...เพื่อน"
ถึงเนยจะยิ้มให้กับพีที่เดินไปแล้วพอจากกันน้ำตาเนยก็ไหลออกมาเป็นทาง เธอไม่คิดเลยว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้เธอคิดว่าความใกล้ชิดจะทำให้ความสัมพันธ์ของเธอและพีจะเลื่อนขั้นเป็นคนรักกันแต่ป่าวเลยเธอยังคงเป็นได้แค่เพื่อน!! นับตั้งแต่วันที่พีไม่ได้กลับบ้านนั้นเนยก็ต้องเดินกลับทั้งน้ำตา เธอบอกตัวเองว่าไม่เป็นไรกับคนที่เป็นห่วง เธอรู้สึกแค่ว่าพีจะถามหรือเป็นห่วงเธอเหมือนเพื่อนคนอื่นๆแต่พีก็ไม่เคยมายุ่งกับเนยอีกเลย